Παρασκευή 22 Μαρτίου 2013

"ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΕΝΟΣ ΤΑΞΙΔΙΟΥ"-ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΗ ΚΑΓΟΥΔΗ



ΑΝΤΩΝΗΣ  ΚΑΓΟΥΔΗΣ

ΜΑΤΩΜΕΝΟΣ ΔΡΟΜΟΣ

ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΕΝΟΣ ΤΑΞΙΔΙΟΥ

Βρισκόμαστε στο σωτήριο έτος 1948, και στις 3 του Φλεβάρη πρωί, από το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, μπαρκαριστήκαμε στο καράβι «Λήμνος» καμμιά 50/ριά αγωνιστές. Άλλοι απ’ τις ποινικές φυλακές για τα «Γιούρα» και μεις απ’ τα κρατητήρια του τμήματος Μεταγωγών, για εξορία σε διάφορα νησιά.
Η αφεντιά μου και ο Μαστρο-Βασίλης Κοψίδης, θα πηγαίναμε στην Ικαρία.
Έτσι μας είπαν!..
Ο καιρός πολύ ψυχρός. Όλες οι τριγύρω βουνοκορφές, ήταν σκεπασμένες με παχύ χιόνι, κι ο δυνατός τρελλοβοριάς δεν χωράτευε. Σου πηρούνιαζε με το τσουχτερό κρύο, ίσαμε το κόκκαλο. Ήλιος, με τη γλυκειά του θαλπωρή δεν υπήρχε. Κι’ όσες φορές, έκανε δειλά να φανερωθεί, γρήγορα τον σκεπάζανε και μας τον κρύβανε τα σύννεφα που ξεπροβάλλανε απειλητικά κι’ ολόμαυρα, με λογής σχήματα, κάτω στον ορίζοντα!
Ευτυχώς, το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, δεν μποδίζεται από τον Βορρά. Μεγάλος εχθρός του είναι μονάχα ο Νοτιάς.
Για τούτο, η θάλασσα είναι σχετικά ήσυχη και μόνο το ατλάζι της σκουρόχρωμης επιφάνειάς της, μας παρουσιάζει μύριες τόσες, ελαφρές πτυχώσεις.
Σίγουρα θα ξεσπάσει βαρυχειμωνιά!..
Με τέτοιο καιρό ξεκινήσαμε.

Το ταξείδι μας, στην αρχή τουλάχιστον, ήταν αρκετά ευχάριστο. Και μεις, από μια απάνεμη γωνιά του καταστρώματος, αποθαυμάζαμε με λαίμαργο μάτι, τις απότομες κι άγριες βουνοκορφές της Σαμοθράκης, τη βαθυπράσινη εικόνα της πανέμορφης Θάσου. –Το πράσινο νησί- έτσι λέγεται και την αμφιθεατρική και πανοραμική ζωγραφιά της Καβάλας. Κι’ όλα αυτά, καθένα με τον τρόπο του, παρόλον που είμασταν κρατούμενοι και μας συνοδεύανε φρουροί, μας χαρίζανε στις ταραγμένες καρδιές μας την ποθητή γαλήνη.
Τι κρίμα!.. Γιατί, αυτές τις τόσες ομορφιές να μην τις χαιρόμαστε ελεύθεροι!..
Μ’ αυτές τις σχετικά ευχάριστες ψυχικές διαθέσεις, ύστερα από ώρες, φτάσαμε στο όμορφο και φιλόξενο νησί της Καλυψώς, όπως λέγεται, τη Λήμνο, με το περίφημο λιμάνι της.
Εδώ σταθήκαμε πολύ.
Το καράβι μας πολλά πράγματα ξεφόρτωσε, μα και πολλά φόρτωσε. Ιδιαίτερα, μεγάλες ποσότητες βαμβακιού, σε τεράστια δέματα συσκευασμένα. Λένε, ότι το βαμβάκι της Λήμνου, είναι το καλύτερο της χώρας μας, και συναγωνίζεται αυτό της Αιγύπτου σε ποιότητα.
Όταν καμμιά φορά ξεκινήσαμε, το καράβι μας άλλαξε πορεία προς τα αριστερά και έβαλε «ρότα» για τη Μυτιλήνη.
Στο μεταξύ όμως ο καιρός άλλαξε προς το χειρότερο.
Τούτο τα διαπιστώσαμε, όταν ξεμακρύναμε αρκετά από το νησί. Τα πάντα τώρα, είναι αλλοιώτικα. Περισσότερο αγριεμένα.
Κι’ ο ουρανός. Και η θάλασσα. Κι’ ο Βοριάς. Κι’ όλα, άρχισε να τα τυλίγει απαλά-απαλά, το μουντό χρώμα της νύχτας.
Και μεις, με βαρειά καρδιά αναγκαστήκαμε ν’ αφήσουμε το κατάστρωμα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου