Τρίτη 9 Απριλίου 2013

"ΤΑ ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΑ ΤΗΣ ΑΚΡΑ" ΤΟΥ PAULO COELHO-Ο ΕΛΗΝΑΣ ΚΟΠΤΗΣ ΚΑΙ Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗΣ ΤΗΣ ΣΟΦΙΑΣ

                                                        " Θυγατέρες της Ιερουσαήμ μη κλαίετε επ' εμέ
                                                        πλην εφ' εαυτάς κλαίετε και επί τα τέκνα υμών".
                                                                                       Το κατά Λουκάν Ευαγγέλιο
                                                                                        κεφάλαιο κγ', στίχος 28






                                                       Πρόλογοι και χαιρετισμοί


Το Δεκέμβριο του 1945, δύο Αιγύπτιο αδερφοί που έψαχναν ένα μέρος να ξαποστάσουν βρήκαν ένα αγγείο γεμάτο με παπύρους σε μια σπηλιά κοντά στο χωριό Χάμρα Ντομ στην Άνω Αίγυπτο...Η μητέρα των νεαρών, φοβούμενη "αρνητικές ενέργειες", έκαψε στη φωτιά πολλούς από τους παπύρους που είχαν μόλις αποκαλυφθεί. Τον επόμενο χρόνο, για λόγους που η Ιστορία δεν κατέγραψε, τα δύο αδέρφια ήρθαν σε ρήξη. Η μητέρα αποδίδοντας τον τσακωμό τους στις "αρνητικές ενέργειες", εμπιστεύτηκε τα χειρόγραφα σε έναν ιερέα, μέσω του οποίου ένα από αυτά πουλήθηκε στο Κοπτικό Μουσείο του Καίρου. Εκεί οι πάπυροι απέκτησαν την ονομασία με την οποία είναι γνωστοί ως σήμερα:Χειρόγραφα του Ναγκ Χαμαντί Ο όπως ονομάζεται η πόλη της Αιγύπτου που βρίσκεται πιο κοντά στη σπηλιάα όπου βρέθηκαν οι πάπυροι). Ένας ειδικός του μουσείου, ο ειδικευμένος σε θέματα θρησκείας ιστορικός Ζαν Ντορές, διέγνωσε τη σημασία της ανακάλυψης και την αναφέρει σε ένα βιβλίο που εκδόθηκε το 1948.
...μετά την επανάσταση του 1952, που οδήγησε στην ανατροπή του βασιλιά Φαρούκ και στην αλλαγή του πολιτεύματος, το μεγαλ΄΄υτερο μέρος του υλικού παραδόθηκε στο Κοπτικό Μουσείο του Καίρου και ανακηρύχθηκε εθνική κληρονομιά...σήμερα βρίσκονται συγκεντρωμένες χίλιες περίπου σελίδες και αποσπάσματα από τα χειρόγραφα του Χαμαντί.
Οι πάπυροι που ανακαλύφθηκαν περιέχουν κείμενα μεταφρασμένα από τα ελληνικά στην κοπτική γλώσσα τα οποία θεωρείται ότι γράφτηκαν από τα τέλη του πρώτου αιώνα έως το 180 μ,Χ. Μαζί με άλλα χειρόγραφα, αποτελούν το σώμα των κειμένων που είναι γνωστό και ως Απόκρυφα Ευαγγέλια, καθώς δεν έχουν συμπεριληφθεί στην Αγία Γραφή.
...................................................................................................................................................................
...τα στρατεύματα των Γάλλων είναι πολύ ανώτερα και πολύ καλύτερα εξοπλισμένα από τα δικά μας. Μας είπαν να διαλέξουμε:να εγκαταλείψουμε την πόλη ή να πολεμήσουμε μέχρι θανάτου, επειδή σίγουρα θα ηττηθούμε. Οι περισσότεροι αποφασίσαμε να μείνουμε.
Οι μουσουλμάνοι αυτή τη στιγμή είναι συγκεντρωμένοι στο τέμενος αλ-Ακσά, οι εβραίοι στον Πύργο του Δαβίδ και οι χριστιανοί, διάσπαρτοι σε διάφορες συνοικίες, έχουν αναλάβει να υπερασπιστούν το νότιο μέρος της πόλης.
Από τις κινήσεις των στρατευμάτων του εχθρού, υποθέτουμε ότι θα επιτεθούν αύριο το πρωί-χύνοντας αίμα στο όνομα του πάπα, της "απελευθέρωσης" της πόλης, της "Θείας βούλησης".
Σήμερα, στο αίθριο όπου πριν από μια χιλιετία ο Ρωμαίος έπαρχος Πόντιος Πιλάτος παρέδωσε τον Χριστό στο πλήθος για να σταυρωθεί, μια ομάδα αντρών και γυναικών κάθε ηλικίας συναντήθηκε με τον Έλληνα που εδώ όλοι τον ξέρουμε ως Κόπτη.
Ο Κόπτης είναι παράξενος τύπος. Άφησε την πατρίδα του την Αθήνα όταν ήταν ακόμα έφηβος, αναζητώντας χρήμα και περιπέτειες. Κατέληξε να χτυπήσει τις θύρες της πόλης μας μισοπεθαμένος από την πείνα.Τον καλοδέχτηκαν και σιγά σιγά εγκατάλειψε την ιδέα να συνεχίσει το ταξίδι του, αποφασίζοντας να εγκατασταθεί εδώ.
Βρήκε δουλειά σε έναν παπουτσή και-όπως και ο Ιμπναλ-Αθίρ αργότερα-άρχισε να καταγράφει για τις μελλοντικές γενιές ό,τι έβλεπε και άκουγε. Δεν υιοθέτησε καμία θρησκευτική πρακτική, και κανείς δεν προσπάθησε να του αλλάξει γνώμη. Για εκείνον, δε βρισκόμαστε ούτε στο 1099 ούτε στο 4859 ούτε, πολύ λιγότερο, στα τέλη του έτους 492. Ο Κόπτης πιστεύει μόνο στο παρόν και σ' αυτό που αποκξαλεί Μοίρα-στον άγνωστο Θεό, τη Θεϊκή Ενέργεια, που υπαγορεύει έναν και μόνο νόμο, τον οποίο κανείς δεν μπορεί να παραβεί, διαφορετικά ο κόσμος θα χαθεί.
Δίπλα στον Κόπτη στέκονταν οι πατριάρχες των τριών κύριων θρησκειών της Ιερουσαλήμ. Κανείς άρχοντας της πόλης δεν εμφνίστηκε για όσο διήρκεσε η συζήτηση, καθώς ήταν όλοι τους απασχολημένοι με την αντίσταση, την οποία εμείς θεωρούμε εντελώς άσκοπη.
"Πολλούς αιώνες πριν, ένας άνθρωπος κρίθηκε και καταδικάστηκε σε τούτη την πλατεία", άρχισε ο Έλληνας. "Στο δρόμο που πηγαίνει προς τα δεξιά προσπέρασε μερικέσ γυναίκες. Μόλις τις είδε είπε:Μη κλαίτε για μένα, να κλαίτε για τηνΙερουσαλήμ. Προφήτευσε αυτό που συμβαίνει τώρα. Από αύριο η αρμονία θα μετατραπεί σε διχόνοια. Η χαρά θα αντικατασταθεί από τη μάχη. Η ειρήνη θα παραχωρήσει τη θέση της σε έναν πόλεμο που θα επεκταθεί σε ένα μέλλον τόσο μακρινό, που δεν μπορούμε καν να φανταστούμε το τέλος του".
Κανείς δεν είπε τίποτα, γιατί κανείς μας δεν ήξερε τι ακριβώς ζητούσε εκεί. Θα ήμασταν άραγε υποχρεωμένοι να ακούσουμε ένα ακόμα κήρυγμα για τους κατακτητές που αυτοαποκαλούνται "σταυροφόροι";
"Μπορείτε να καταστρέψετε την πόλη, αλλά όχι να βάλετε τέλος σε όλα όσα μας έχει διδάξει. Γι' αυτό το λόγο πρέπει η γνώση αυτή να μην έχει την ίδια μοίρα με τα τείχη μας, τα σπίτια και τους δρόμους μας."
"Δεν είναι η απόλυτη αλήθεια για τη ζωή και το θάνατο, αλλά αυτό που μας βοηθά να ζήσουμε και να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις της καθημερινής ζωής. Δεν είναι η ευρυμάθεια που προσφέρουν τα βιβλία, που χρησιμεύει μόνο για να τροφοδοτεί ατέρμονες συζητήσεις για όσα συνέβησαν ή θα συμβούν, αλλά η σοφία που υπάρχει στην καρδιά των καλοπροαίρετων αντρών και γυναικών".
"Είμαι μορφωμένος, αλλά παρόλο που όλα αυτά τα χρόνια ανακάλυπτα αρχαιότητες, ταξινομούσα ημερομηνίες και συζητούσα για πολιτική, δεν ξέρω τι ακριβώς να πω. Αυτή τη στιγμή όμως ζητάω από τη Θεϊκή Ενέργεια να εξαγνίσει την καρδιά μου. Θα μου κάνετε ερωτήσεις κι εγώ θα τις απαντήσω.Στην Αρχαία Ελλάδα έτσι μάθαιναν οι δάσκαλοι:όταν τους ρωτούσαν οι μαθητές τους για κάτι που οι ίδιοι δεν είχαν ξανασκεφτεί ποτέ πριν, αλλά ήταν υποχρεωμένοι να απαντήσουν".
"Μερικοί θ γράψουν ό,τι λέω. Άλλοι θα θυμούνται τα λόγια μου. Σημασία όμως έχει να φύγετε απόψε για όλες τις γωνιές της Γης και να διαδώσετε αυτό που θα έχετε ακούσει. Έτσι θα διαφυλαχθεί η ψυχή της Ιερουσαλήμ. Και μια μέρα θα μπορέσουμε να την ανακατασκευάσουμε όχι μόνο ως πόλη, αλλά ως τόπο όπου θα συρρεύσει ξανά η σοφία και όπου θα βασιλέψει ξανά η ειρήνη". "Όλοι ξέρουμε τι μας περιμένει αύριο", είπε κάποιος άλλος. "Δε θα ήταν καλύτερο να συζητήσουμε πως να διαπραγματευτούμε για την ειρήνη ή να προετοιμαστούμε για τον πόλεμο;"
"Κανείς δεν ξέρει τι μας επιφυλάσσει το αύριο, γιατί για κάθε μέρα αρκεί το κακό και το καλό που αυτή φέρνει. Έτσι, όταν θα ρωτήσετε αυτό που θ΄λετε να μάθετε, ξεχάστε τα στρατεύματα που βρίσκονται απέξω και το φόβο που υπάρχει μέσα. Η παρακαταθήκη μας δε θα είναι να πούμε σε αυτούς που θα κληρονομήσουν τη Γη τι συνέβη σήμερα:αυτό θα το κάνει η Ιστορία. Ασ μιλήσουμε λοιπόν για την καθημερινότητά μας, για τις δυσκολίες που αναγκαστήκαμε να αντιμετωπίσουμε. Μόνο αυτό ενδιαφέρει για το μέλλον, γιατί δεν πιστεύω ότι θα αλλάξουν πολλά τα επόμενα χίλια χρόνια".



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου