Πέμπτη 17 Μαρτίου 2016

Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών για "Τ' Αγιάσματα της Πόλης" του Νίκου Ατζέμογλου το 1991,πριν 25 χρόνια!

Έναν χρόνο μετά την έκδοσή του,το 1991,πριν 25 χρόνια, το λεύκωμα του Νίκου Ατζέμογλου "Τ' Αγιάσματα της Πόλης" θα βραβευόταν από το κορυφαίο πνευματικό ίδρυμα της χώρας,την Ακαδημία Αθηνών,για τη συμβολή του στην ανάδειξη μιας μοναδικής θρησκευτικής και πολιτιστικής κληρονομιάς που είναι ταυτισμένη με τη λαϊκή πίστη και λατρεία της Ρωμιοσύνης της Πόλης.Ως "ένα μνημείο για την ταυτότητα της Ρωμιοσύνης της Πόλης" το χαρακτήρισε,στο πλαίσιο μιας συνομιλίας μας στο οικουμενικό Πατριαρχείο στο Φανάρι το 2010 η εμβληματική προσωπικότητα της εκπαιδευτικής και πολιτιστικής ζωής της Πόλης και άρχοντας του Οικουμενικού Θρόνου Δημήτριος Φραγκόπουλος!

Σκ. Βυζάντιος: «Τα αγιάσματα είναι άμισθα ιατρεία στα οποία συντρέχουν με καυτή πίστη οι ευλαβείς. Αλλ’ οι σοφοί και έξυπνοι γελούν βλέποντας τους πιστούς να τρέχουν στις εκκλησίες, στις θαυματουργές εικόνες, στα αγιάσματα. Τι θέλετε να κάνει η πεινασμένη χήρα, ο ξένος ασθενής, η ντροπιασμένη παρθένα; Που αλλού να προστρέξουν εκτός απ’ την εικόνα, το αγίασμα, ή τον παπά, που ποτέ δεν τους απογοήτευσε, αν μη σβήσουμε λοιπόν την ιερή αυτή φλόγα που καθημερινά μαραίνεται…».
Μητροπολίτης Πέργης Ευάγγελος
«Ένα ιδιαίτερο δώρο φυλάει ο Ρωμιός της Πόλης, ένα πλούτο μοναδικά, τα αγιάσματα. Τρέχουν αδιάκοπα, αιώνες, μέσ’ από τη ζωή σου, σαν σύντροφος πιστός…
Η Πόλη μας είναι μοναδική σε αριθμό αγιασμάτων.
Τα αγιάσματα τρέχουν γιατί υπάρχει αυτός ο Ρωμιός…
Η πηγή και το λούσμα: Δυο θησαυρίσματα που έχουν αγιάσει η πίστη, το θαύμα και η ιστορία…
Είναι και το μεγαλείο της Ορθόδοξης ψυχής, που στολίζει και εξασφαλίζει τη ροή σου…
Δυο ευχές ο Ρωμιός της Πόλης έχει σαν παρακαταθήκη. Να μη σβήσουν τα κανδήλια των ναών του και να μη στερέψουν τα αγιάσματά του».

*
«Τ’ αγιάσματα στερεύουν δίχως πίστη…»
Πατριάρχης Αθηναγόρας
*

Νίκος Ατζέμογλου
«Τα διάφορα πανηγύρια, αλλά και τα εκατοντάδες αγιάσματα, αποδείχνουν την αξία που έδιναν οι πιστοί στο νερό. Τα αγιάσματα που εμφανίσθηκαν μετά την Άλωση δεν είναι νόθα ή σκοτεινής προέλευσης. Στις δύσκολες στιγμές της Ρωμιοσύνης αποτελούσαν τόπους λατρείας του Χριστού, όπου οι πιστοί υμνούσανε και δοξάζανε τον Θεό με ζήλο και εκτελούσανε παραδειγματικά τα χριστιανικά τους καθήκοντα».
*










Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου