Δευτέρα 1 Αυγούστου 2016

Φράνσις Σκοτ Φιτζέραλντ,ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της "χαμένης γενιάς"

ΦΡΑΝΣΙΣ ΣΚΟΤ ΦΙΤΖΕΡΑΛΝΤ
ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΕΡΟΥΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ
ΤΗΣ ΛΕΓΟΜΕΝΗΣ «ΧΑΜΕΝΗΣ ΓΕΝΙΑΣ»

Στις 24 Σεπτεμβρίου 1896,πριν 120 χρόνια, γεννήθηκε στο Σεντ Πολ της πολιτείας Μινεσότα ο Φράνσις Σκοτ Φιτζέραλντ. Θα εξελιχθεί σε έναν από τους σπουδαιότερους συγγραφείς της λεγόμενης «χαμένης γενιάς» και διάσημο συγγραφέα των μυθιστορημάτων όπως «Ο μεγάλος Γκάτσμπι» και ο «Ο τελευταίος Ταϊκούν».
Όταν είναι δυο χρονών η οικογένειά του μεταναστεύει στο Μπάφαλο και αργότερα στις Συρακούσες. Μόλις το 1908 επιστρέφει στο Σεν Πολ.
Σ’ όλη του τη ζωή ο Φιτζέραλντ παραμένει το παιδί της αμερικανικής καθημερινότητας, ικανός να μετατρέπει ακόμα και τις κοινές καταστάσεις ρουτίνας σε αυθεντικές και ζωντανές και τις φευγαλέες στιγμές σε διαρκείς εντυπώσεις. Κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας γνωρίζει την 18χρονη Ζέλντα. Μετά την εκπλήρωση της στρατιωτικής του θητείας ο Φιτζέραλντ εργάζεται σ’ ένα διαφημιστικό γραφείο και αρχίζει να γράφει τις νύχτες διηγήματα που όμως δεν βρίσκει εκδότη να τα εκδώσει. Παρατάει τη θέση του και αποσύρεται για να γράψει το πρώτο του μυθιστόρημα. Το «Απ’ αυτή την πλευρά του Παράδεισου» δημοσιεύεται το 1920.
Τον ίδιο χρόνο ο συγγραφέας παντρεύεται τη φίλη του Ζέλντα στον καθεδρικό από Σεν Πάτρικ της Νέας Υόρκης. Η ευτυχία των πρώτων χρόνων επισφραγίζεται με τη γέννηση ενός κοριτσιού. Το 1922 κυκλοφορεί το μυθιστόρημα του Φιτζέραλντ «Ιστορίες από την εποχή της τζαζ», μια πρώτη χιουμοριστική και κυνική αντιπαράθεση με το αμερικάνικο παρόν.
Ο Φιτζέραλντ, ο οποίος ζούσε μέχρι τότε με την οικογένειά του στην επαρχία, αποφασίζει να μετακομίσει οριστικά στη Νέα Υόρκη.
«Ήμουν», γράφει αργότερα, «όπως εκείνος ο Ντικ Γουίτινγκτον, ο οποίος ερχόμενος απ’ την επαρχία, έμενε άλαλος, χάσκοντας να κοιτάει τις εξημερωμένες αρκούδες». Με τη Ζέλντα ο νεαρός πετυχημένος συγγραφέας κάνει μια τρελή, αχαλίνωτη ζωή στην υψηλή κοινωνία, την «άγρια δεκαετία του ‘20». Μέσα σε έξι μόνο μήνες ο Φιτζέραλντ γράφει 11 διηγήματα και κερδίζει πολλά χρήματα.
Το ζευγάρι ταξιδεύει στην Ευρώπη και κάνει στάσεις σ’ όλους τους σταθμούς του τζετ-σετ: Ρώμη, Κάπρι, Παρίσι, Κοτ ντ Αζούρ. Το 1925 εκδίδεται το διάσημο μυθιστόρημα «Ο μεγάλος Γκάτσμπι». Ο Φιτζέραλντ γνωρίζει τον Έρνεστι Χέμινγουεϊ· «Χίλιες γιορτές, καμιά δουλειά», σημειώνει στο ημερολόγιό του. Στην αγχώδη δραστηριότητα της καθημερινής ζωής ο Φιτζέραλντ αφιερώνει όλο και λιγότερο χρόνο για να γράψει. Πάει στο Χόλυγουντ και βρίσκει απασχόληση ως εμπνευστής ιδεών για τις μεγάλες κινηματογραφικές εταιρείες.
Η μανία της γυναίκας του Ζέλντα για το χορό παίρνει διαστάσεις αρρώστιας και ο Φιτζέραλντ στην προσπάθειά του να τη θεραπεύσει, αποφασίζει να ταξιδεύσει για δεύτερη φορά στην Ευρώπη. Η νεανική ευφορία του έχει ήδη παραχωρήσει τη θέση της στον αλκοολισμό, την οικονομική και σωματική κατάρρευση. Ο συγγραφέας όμως βρίσκει τη δύναμη, να μετατρέπει τις σοβαρές προσωπικές κρίσεις του σε πολύτιμα λογοτεχνήματα.
Όταν η Ζέλντα θεραπεύεται σε ένα ελβετικό θεραπευτικό ίδρυμα, ο Φιτζέραλντ επιστρέφει στο Χόλυγουντ και υπογράφει συμβόλαιο με τη Μέτρο Γόλντουιν Μάγιερ. Στο διάστημα από το 1926 ως το 1934 δημιουργεί 49 μικρές ιστορίες, που εκδίδει ο Χέμινγουεϊ σ’ ένα τόμο. Το μυθιστόρημα του Φιτζέραλντ «Η νύχτα είναι τρυφερή» ασχολείται, όπως τα περισσότερα έργα του, με τη διαφθορά των κοριτσιών.
Άπειρες προσπάθειες, να ξεκινήσει μια καινούργια ζωή, αποτυγχάνουν. Μια ολόκληρη γενιά Αμερικανών έχει το ίδιο με τον Φιτζέραλντ υπαρξιακό πρόβλημα. Όταν η Ζέλντα μπαίνει οριστικά εσώκλειστη στο ίδρυμα, ο δυστυχισμένος συγγραφέας παραδίδεται πλέον στο αλκοόλ.
Ο Φράνσις Σκοτ Φιτζέραλντ πεθαίνει τον Δεκέμβριο του 1940 ενώ γράφει το μυθιστόρημά του «Ο τελευταίος Ταϊκούν».
...................................................................................................................................................................
Ο καθηγητής Αγγλικής Λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Μ.Βύρων Ραίζης γράφει στο Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό της Εκδοτικής Αθηνών:"Το πασίγνωστο μυθιστόρημα Ο μεγάλος Γκάτσμπυ (The Great Gatsby,1925),η πιο διεισδυτική ανάλυση καταστάσεων και ηθών μιας κοινωνίας όπου επιτυχείς θεωρούνταν οι τυχοδιωκτικοί τύποι του εύκολου κέρδους και του σκοτεινού παρελθόντος.Η ανευθυνότητα και ασυνέπεια του Γκάτσμπυ,του γοητευτικού αλλά αινιγματικού λαθρέμπορου οινοπνευματωδών ποτών,την εποχή της ποτοαπαγόρευσης και των κοσμικών "φίλων" καταλήγουν σε "τραγωδία" σε κάπως μελοδραματικές διαστάσεις,που προκαλούν στον αναγνώστη ένα έντονο συναίσθημα θλίψης και ψυχικού κενού.

Οι χολλυγουντινές εμπειρίες του Φιτζέραλντ του πρόσφεραν υλικό για το τελευταίο και ,για πολλούς,καλύτερο μυθιστόρημά του,Ο τελευταίος μεγιστάνας (The Last Tycoon,1941) που το άφησε ασυμπλήρωτο.Αυτή η θεματική ιστορία ενός μεγιστάνα του Χόλλυγουντ εντυπωσιάζει με την αυθεντικότητα της περιγραφής  προσώπων και πραγμάτων στη "βιομηχανία της εύκολης διασκέδασης και φυγής".


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου