Καλοκαιρινές μεταναστευτικές ιστορίες με τον πρωταξάδερφο Νίκο Ζήσιογλου...με Gusto...στη Νέα Ορεστιάδα

Καλοκαιρινών μεταναστευτικών ιστοριών συνέχεια με τον πρωταξάδερφο Νίκο Ζήσιογλου...με Gusto..στη Νέα Ορεστιάδα και όχι μόνο. Ήταν η πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια που είχαμε πολύ κοινό χρόνο για να βρισκόμαστε και να τα λέμε! Γιος της θείας Ευαγγελίας της μικρότερης αδερφής του πατέρα μου Γιώργου Παπαθανάκη, ο μικρότερος από τα ξαδέρφια από το σόι του πατέρα μου. Η θεία και ο θείος  Παύλος Ζήσιογλου, με καταγωγή από την Ελιά Τριγώνου Ορεστιάδας, τον πήραν μαζί τους το 1964, όταν ήταν ενός έτους. Σήμερα ο Νίκος, ηλικίας 56 ετών, έχει συμπληρώσει 55 χρόνια στην ξενιτιά και είναι από τους λίγους της δεύτερης γενιάς, που μετράει 55 χρόνια μετανάστευσης, συναγωνιζόμενος τα χρόνια μεταναστών μας της πρώτης γενιάς! Αν και βρισκόμασταν όλα αυτά τα χρόνια, φέτος είχαμε την ευκαιρία να ανταμώσουμε αρκετές φορές και να αναζητήσουμε και συγγενείς μας, που είτε ο ένας είτε ο άλλος είχαμε χρόνια να τους συναντήσουμε. Έλειπε όμως ένας από αυτή τη σειρά των συγγενών μας, ο αγαπημένος μας Θανάσης Τσακπίνης, γιος της άλλης αδερφής του πατέρα μου, της θείας Ευγενίας και του θείου Χρήστου Τσακπίνη, με καταγωγή από το Σπήλαιο. Δεν πρόλαβα να τον δω για τελευταία φορά και τότε που το είχα επιχειρήσει, μια χιονοθύελλα, στις 9 Ιανουαρίου 2019, δεν μου επέτρεψε τη συνέχιση του ταξιδιού μου από Καβάλα για Άγιο Αθανάσιο Δράμας, όπου ζούσε με την οικογένεια του.Λίγες μέρες μετά άφησε την τελευταία πνοή του, για να ταφεί δίπλα στους γονείς του στα δημοτικά κοιμητήρια των Κυργίων Δράμας. Θα χαιρόταν περισσότερο από όλους μας γι αυτό το αντάμωμα μας. Ο δικός μας ισχυρός συναισθηματικός δεσμός μας έφερε όλους κοντά για να ζήσουμε πρωτόγνωρα συναισθήματα με πρώτα ξαδέρφια, τη Δέσποινα, τ΄ανίψια, αλλά και το εγγόνι από ανιψιά. Ήταν το καλύτερο μνημόσυνο, που θα μπορούσαμε να του κάνουμε και σίγουρα η δική του πια λυτρωμένη ψυχή χαιρόταν από ψηλά για ένα συγγενικό αντάμωμα που το χρωστούσαμε τόσο στον ίδιο όσο και στους εαυτούς μας!
Υ.Γ. Η παλαιότερη φωτογραφία μετράει περί τις πέντε δεκαετίες(1969-2019) με απόντα εμένα. Στην οικογένεια θα ενσωματωνόμουν κι εγώ για πρώτη φορά μετά από πέντε χρόνια, το 1974, στις καλοκαιρινές διακοπές και στη συνέχεια το 1978 στο Gross-Sachsenheim της Βάδης Βυρτεμβέργης, όπου ζούσαν και εργάζονταν ο πατέρας μου και οι δύο αδερφές του! Για πολλά χρόνια, μάλιστα, τα τρία αδέρφια, νοίκιαζαν σπίτια στην ίδια οδό, στη Goethe Strasse, του περίφημου και πιο "ολοκληρωμένου Ευρωπαίου στοχαστή"!
Σταύρος Γ.Παπαθανάκης