«Πριν 40 χρόνια, αρχές της δεκαετίας του 1980 στο χωριό είχαμε τέσσερις ποδοσφαιρικές ομάδες με 48 μικρούς και μεγάλους παίκτες! Τώρα καμία! Από τους 1.615 κατοίκους μείναμε σήμερα 345»!

Αυτή είναι η κατάσταση σε ένα από τα μεγάλα χωριά του Τριγώνου! Έχει μόλις το 21,36% του αρχικού του πληθυσμού! Οι περισσότεροι κάτοικοι είχαν φύγει στη Γερμανία με το που άνοιξε η τότε Δυτική Γερμανία με την Ελληνο-Γερμανική Σύμβαση του 1960. Ο Αγοράστης Χατζηγιάννης ήταν από τους πρώτους του πρώτου κύματος τέλη Απριλίου 1961! Πρώτος προορισμός η Στουτγάρδη και δουλειά σε ένα γυαλάδικο! Σε λίγους μήνες μετακινήθηκε βορειότερα και βρήκε μια καλύτερα αμειβόμενη εργασία στα μηχανουργεία Strebelwerk. Πολλοί μετανάστες προτιμούσαν τις βαριές και ανθυγιεινές εργασίες, που έδιναν και τα καλύτερα μεροκάματα! Εκείνη την εποχή ένας βιομηχανικός εργάτης έπαιρνε γύρω στα 400 μάρκα και το συγκεκριμένο χυτήριο η αμοιβή πήγαινε στα 800! Σ΄αυτό το εργοστάσιο ο Αγοράστης Χατζηγιάννης δούλεψε 18 χρόνια από τα 19 που ήταν στη Γερμανία και στη συνέχεια επέστρεψε στον Πεντάλοφο, όπως ήταν το όνειρο κάθε μετανάστη και μετανάστριας εκείνη την εποχή! Από τότε άλλαξαν πολλά και ελάχιστοι έρχονται ακόμη και για τις καλοκαιρινές διακοπές τους στο χωριό των γονιών και των παππούδων τους!

Για όποιον θα ήθελε να κατανοήσει το μεταναστευτικό πρόβλημα στην τελευταία φάση του, του συστήνω να διαβάσει το βιωματικό μυθιστόρημα της συμπατριώτισσας μας Κυριακής Καζακίδη «Ο κρίκος»! Ο Πεντάλοφος θα ζει την ακμή του στο εξωτερικό με τις παροικίες των αποδήμων του και η νέα πατρίδα πια έγινε πρώτη πατρίδα πολλών νέων, που βιώνουν τη σχέση με την πατρίδα μέσα από τους δικούς τους θεσμούς και συλλόγους!

Εξήντα χρόνια συγκλονιστικών αλλαγών,μεταβολών και μεταμορφώσεων που χρήζουν μιας νέας ανάγνωσης και διαχείρισης!