ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΟ ΓΙΩΡΓΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ(1927-1985)[-Του Θ.Δ. Σαρηγιάννη,όπως δημοσιεύτηκε στην Κυριακάτικη Καθημερινή το 2005, πριν 20 χρόνια!

ΓΙΩΡΓΟΣ  ΙΩΑΝΝΟΥ  1927 -1985

ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΟ

 

1927         1940       1943     1946/1947   1950   1951-1953 1954       1955       1958   1960     1961           1962 1963         1964       1966     1969   1970 1971         1972   1973     1974           1976       1978       1979   1980               1981         1982             1984       1985

20 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ: Γεννιέται στη Θεσσαλονίκη ο πεζογράφος, ποιητής, φιλόλογος, μεταφραστής, δοκιμιογράφος Γιώργος Ιωάννου (αρχικά Σορολόπης). Οι γονείς του, πρόσφυγες από την Ανατολική Θράκη, αποκτούν τέσσερα παιδιά: τον πρωτότοκο Γιώργο, τη Δήμητρα, τον Χριστόδουλο (Λάκη) και τον Θεοδωράκη. Η εφηβεία του στιγματίζεται από τον πόλεμο και την Κατοχή. Οι εφιαλτικές εικόνες εκείνης της περιόδου, ιδιαίτερα το ξεκλήρισμα των Εβραίων της Θεσσαλονίκης επιστρέφουν συχνά στα κείμενά του. Σε ηλικία 16 ετών αρχίζει να γράφει ημερολόγιο όπου αποτυπώνει τα ζοφερά εκείνα χρόνια. Με τα κατοχικά συσσίτια εντάσσεται στον κόσμο των κατηχητικών σχολείων. Τελειώνει το 3ο Γυμνάσιο Αρρένων. –Εισάγεται στη Φιλοσοφική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Αποφοιτά από το Ιστορικό –Αρχαιολογική τμήμα της Φιλοσοφικής Σχολής. Υπηρετεί τη στρατιωτική θητεία ως δεκανέας του πυροβολικού. ΜΑΡΤΙΟΣ: Τυπώνει τα Ηλιοτρόπια, την πρώτη του ποιητική συλλογή με 11 ολιγόστιχα ποιήματα. 20 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ: Ορκίζεται ως βοηθός στην τακτική έδρα της Αρχαίας Ιστορίας της Φιλοσοφικής Σχολής της Θεσσαλονίκης. 15 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ: Με διοικητική πράξη αλλάζει το επώνυμό του σε Ιωάννου. –Παραιτείται από το Πανεπιστήμιο και μέχρι το 1960 διδάσκει σε ιδιωτικά σχολεία στην Αθήνα (Κολέγιο Αθηνών), στα Τρίκαλα και στη Λάρισα. Πρωτοκυκλοφορεί το λογοτεχνικό περιοδικό Διαγώνιος, στο οποίο θα παραμείνει τακτικός συνεργάτης ως το 1965. ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ: Διορίζεται στη Δημόσια Μέση Εκπαίδευση. Τοποθετείται ως φιλόλογος στο Καστρί Κυνουρίας, χωριό της ορεινής Πελοποννήσου. ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ: Αρχίζει να γράφει τα πρώτα του πεζά: «Οι κότες», «Τα λαϊκά σινεμά», «Ο φόβος του ύψους», τα οποία θα συμπεριλάβει αργότερα στη συλλογή Για ένα φιλότιμο. 10 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ: Σαλπάρει για τη Βεγγάζη της Λιβύης, όπου θα εργαστεί ως αποσπασμένος καθηγητής. Εκεί ιδρύει το Ελληνικό Γυμνάσιο 26 ΜΑΙΟΥ : Πεθαίνει ο πατέρας του Ιωάννης. Πρωτοκυκλοφορεί η δεύτερη ποιητική του συλλογή Τα Χίλια Δέντρα. – Λήγει η απόσπασή του στη Λιβύη. Επιστρέφει στη Κυνουρία, όπου μαζί με τους μαθητές του συλλέγει δημοτικά τραγούδια της περιοχής, υλικό που θα δημοσιευτεί με τον τίτλο Δημοτικά τραγούδια της Κυνουρίας. Πεθαίνει ο μικρότερος πολυαγαπημένος αδελφός του Θεοδωράκης σε ηλικία 18 ετών. –Κυκλοφορεί το Για ένα φιλότιμο, το πρώτο του βιβλίο με πεζά. –Μετατίθεται στο Γυμνάσιο Κασσάνδρας Χαλκιδικής. Εκδίδονται Τα δημοτικά μας τραγούδια και τα Μαγικά παραμύθια του ελληνικού λαού, καρπός της μεγάλης αγάπης του για τη λαϊκή παράδοση. –Μετατίθεται στο Γυμνάσιο Καλαμαριάς Θεσσαλονίκης. Κυκλοφορεί σε βιβλίο η μετάφρασή του της τραγωδίας του Ευριπίδη Ιφιγένεια εν Ταύροις. Εκδίδει τις Παραλογές, ένα ακόμη βιβλίο με λαογραφικό υλικό. ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ: Μετατίθεται στην Αθήνα, όπου αρχικά διδάσκει σε Γυμνάσιο και στη συνέχεια αποσπάται στο υπουργείο Παιδείας. –Διαμένει στο σπίτι της Αρλέτας, στην οδό Δεληγιάννη 3 στα Εξάρχεια, το οποίο υπήρξε το πνευματικό του εργαστήρι. –Κυκλοφορεί η συλλογή πεζογραφημάτων Σαρκοφάγος Ολοκληρώνεται η έκδοση Ο Καραγκιόζης, μια τρίτομη συλλογή έργων του ελληνικού Θεάτρου Σκιών. Εκδίδονται τα Παραμύθια του λαού μας και μια συγκεντρωτική έκδοση των ποιημάτων του με τίτλο Τα Χίλια Δέντρα και κάποια άλλα ποιήματα, 1954-1963 ΑΝΟΙΞΗ: Κυκλοφορεί η συλλογή διηγημάτων Η μόνη κληρονομιά. –Δημοσιεύει στο περιοδικό Δοκιμασία το κείμενο «Μια μικρή επέτειος» για την εικοσάχρονη παρουσία του στα Γράμματα. –Μετά τη μεταπολίτευση συμμετέχει ως βασικό μέλος στην επιτροπή του υπουργείου Παιδείας που ετοιμάζει το «Ανθολόγιο» για τα παιδιά του δημοτικού σχολείου με κείμενα από τη νεοελληνική λογοτεχνία. Αποτελεί έναν από τους βασικούς συνεργάτες του μαθητικού περιοδικού Ελεύθερη Γενιά, το οποίο εκδίδεται από το υπουργείο Παιδείας έως το 1981. –Εκδίδει συγκεντρωμένα τα πεζογραφήματά του σε έναν τόμο με τίτλο Πεζογραφήματα. Κυκλοφορεί Το δικό μας αίμα, πεζογραφήματα για τη Θεσσαλονίκη που πρωτοδημοσιεύτηκαν στην Καθημερινή. -Αρχίζει να εκδίδει το Φυλλάδιο, περιοδικό πνευματικής ζωής το οποίο γράφει εξ ολοκλήρου μόνος του. Του απονέμεται το πρώτο κρατικό βραβείο διηγήματος για Το δικό μας αίμα. Εκδίδει τη μετάφραση Στράτωνος Μούσα Παιδική, με ποιήματα του Στράτωνος από την «Παλατινή Ανθολογία». -Τον ίδιο χρόνο κυκλοφορούν δυο ακόμη βιβλία του: το πεζογράφημα Ομόνοια 1980 και η συλλογή διηγημάτων Επιτάφιος Θρήνος. 22 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ: Τραυματίζεται σοβαρά σε αυτοκινητικό ατύχημα στην πλατεία Εξαρχείων. Νοσηλεύεται στο ΚΑΤ επί τέσσερις περίπου μήνες. Κυκλοφορούν τα Κοιτάσματα, χρονογραφήματα που πρωτοδημοσιεύτηκαν στην εφημερίδα Πρωινή Ελευθεροτυπία. –Εκδίδει τα Πολλαπλά κατάγματα, χρονικό της νοσηλείας του στο ΚΑΤ, και το θεατρικό έργο  Το αυγό της κότας. –Συνεργάζεται τακτικά με την Καθημερινή. Εκδίδει τα εξής βιβλία: Εφήβων και μη, συλλογή άρθρων, τα περισσότερα από τα οποία είχαν πρωτοδημοσιευθεί στο περιοδικό Ελεύθερη Γενιά· Εύφλεκτη Χώρα, συλλογή με κείμενά του δημοσιευμένα κατά καιρούς στην εφημερίδα Η Καθημερινή, και Καταπακτή, συλλογή με πεζά κείμενα. –Τον ίδιο χρόνο κυκλοφορεί ο δίσκος Κέντρο Διερχομένων, σε μουσική Νίκου Μαμαγκάκη και στίχους Γιώργου Ιωάννου. Κυκλοφορεί με δική του φιλολογική επιμέλεια το βιβλίο Αλεξάνδρεια 1916 –Ημερολόγιο Φίλιππου Στεφ. Δραγούμη και, λίγο πριν από τα Χριστούγεννα, η συλλογή πεζογραφημάτων Η πρωτεύουσα των προσφύγων. 6 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ: Εισάγεται στο Σισμανόγλειο Νοσοκομείο για απλή εγχείρηση προστάτη, όπου εξαιτίας μιας αιφνίδιας επιπλοκής  πεθαίνει 16 Φεβρουαρίου, σε ηλικία 58 ετών.   ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ -2000 : Μετά τον θάνατό του, εκδίδονται η συλλογή δοκιμίων Ο της φύσεως έρως (Παπαδιαμάντης, Καβάφης, Λαπαθιώτης) (1985), το παιδικό παραμύθι Ο Πίκος και η Πίκα (1986). Το κατοχικό ημερολόγιο χωρίς περικοπές (2000) και Τα δέκα ανέκδοτα γράμματα στον Χρήστο Σαμουηλίδη 1949-1951 (2000).   1927         1940       1943     1946/1947   1950   1951-1953 1954       1955       1958   1960     1961           1962 1963         1964       1966     1969   1970 1971         1972   1973     1974           1976       1978       1979   1980               1981         1982             1984       1985     20 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ: Γεννιέται στη Θεσσαλονίκη ο πεζογράφος, ποιητής, φιλόλογος, μεταφραστής, δοκιμιογράφος Γιώργος Ιωάννου (αρχικά Σορολόπης). Οι γονείς του, πρόσφυγες από την Ανατολική Θράκη, αποκτούν τέσσερα παιδιά: τον πρωτότοκο Γιώργο, τη Δήμητρα, τον Χριστόδουλο (Λάκη) και τον Θεοδωράκη. Η εφηβεία του στιγματίζεται από τον πόλεμο και την Κατοχή. Οι εφιαλτικές εικόνες εκείνης της περιόδου, ιδιαίτερα το ξεκλήρισμα των Εβραίων της Θεσσαλονίκης επιστρέφουν συχνά στα κείμενά του. Σε ηλικία 16 ετών αρχίζει να γράφει ημερολόγιο όπου αποτυπώνει τα ζοφερά εκείνα χρόνια. Με τα κατοχικά συσσίτια εντάσσεται στον κόσμο των κατηχητικών σχολείων. Τελειώνει το 3ο Γυμνάσιο Αρρένων. –Εισάγεται στη Φιλοσοφική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Αποφοιτά από το Ιστορικό –Αρχαιολογική τμήμα της Φιλοσοφικής Σχολής. Υπηρετεί τη στρατιωτική θητεία ως δεκανέας του πυροβολικού. ΜΑΡΤΙΟΣ: Τυπώνει τα Ηλιοτρόπια, την πρώτη του ποιητική συλλογή με 11 ολιγόστιχα ποιήματα. 20 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ: Ορκίζεται ως βοηθός στην τακτική έδρα της Αρχαίας Ιστορίας της Φιλοσοφικής Σχολής της Θεσσαλονίκης. 15 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ: Με διοικητική πράξη αλλάζει το επώνυμό του σε Ιωάννου. –Παραιτείται από το Πανεπιστήμιο και μέχρι το 1960 διδάσκει σε ιδιωτικά σχολεία στην Αθήνα (Κολέγιο Αθηνών), στα Τρίκαλα και στη Λάρισα. Πρωτοκυκλοφορεί το λογοτεχνικό περιοδικό Διαγώνιος, στο οποίο θα παραμείνει τακτικός συνεργάτης ως το 1965. ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ: Διορίζεται στη Δημόσια Μέση Εκπαίδευση. Τοποθετείται ως φιλόλογος στο Καστρί Κυνουρίας, χωριό της ορεινής Πελοποννήσου. ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ: Αρχίζει να γράφει τα πρώτα του πεζά: «Οι κότες», «Τα λαϊκά σινεμά», «Ο φόβος του ύψους», τα οποία θα συμπεριλάβει αργότερα στη συλλογή Για ένα φιλότιμο. 10 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ: Σαλπάρει για τη Βεγγάζη της Λιβύης, όπου θα εργαστεί ως αποσπασμένος καθηγητής. Εκεί ιδρύει το Ελληνικό Γυμνάσιο 26 ΜΑΙΟΥ : Πεθαίνει ο πατέρας του Ιωάννης. Πρωτοκυκλοφορεί η δεύτερη ποιητική του συλλογή Τα Χίλια Δέντρα. – Λήγει η απόσπασή του στη Λιβύη. Επιστρέφει στη Κυνουρία, όπου μαζί με τους μαθητές του συλλέγει δημοτικά τραγούδια της περιοχής, υλικό που θα δημοσιευτεί με τον τίτλο Δημοτικά τραγούδια της Κυνουρίας. Πεθαίνει ο μικρότερος πολυαγαπημένος αδελφός του Θεοδωράκης σε ηλικία 18 ετών. –Κυκλοφορεί το Για ένα φιλότιμο, το πρώτο του βιβλίο με πεζά. –Μετατίθεται στο Γυμνάσιο Κασσάνδρας Χαλκιδικής. Εκδίδονται Τα δημοτικά μας τραγούδια και τα Μαγικά παραμύθια του ελληνικού λαού, καρπός της μεγάλης αγάπης του για τη λαϊκή παράδοση. –Μετατίθεται στο Γυμνάσιο Καλαμαριάς Θεσσαλονίκης. Κυκλοφορεί σε βιβλίο η μετάφρασή του της τραγωδίας του Ευριπίδη Ιφιγένεια εν Ταύροις. Εκδίδει τις Παραλογές, ένα ακόμη βιβλίο με λαογραφικό υλικό. ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ: Μετατίθεται στην Αθήνα, όπου αρχικά διδάσκει σε Γυμνάσιο και στη συνέχεια αποσπάται στο υπουργείο Παιδείας. –Διαμένει στο σπίτι της Αρλέτας, στην οδό Δεληγιάννη 3 στα Εξάρχεια, το οποίο υπήρξε το πνευματικό του εργαστήρι. –Κυκλοφορεί η συλλογή πεζογραφημάτων Σαρκοφάγος Ολοκληρώνεται η έκδοση Ο Καραγκιόζης, μια τρίτομη συλλογή έργων του ελληνικού Θεάτρου Σκιών. Εκδίδονται τα Παραμύθια του λαού μας και μια συγκεντρωτική έκδοση των ποιημάτων του με τίτλο Τα Χίλια Δέντρα και κάποια άλλα ποιήματα, 1954-1963 ΑΝΟΙΞΗ: Κυκλοφορεί η συλλογή διηγημάτων Η μόνη κληρονομιά. –Δημοσιεύει στο περιοδικό Δοκιμασία το κείμενο «Μια μικρή επέτειος» για την εικοσάχρονη παρουσία του στα Γράμματα. –Μετά τη μεταπολίτευση συμμετέχει ως βασικό μέλος στην επιτροπή του υπουργείου Παιδείας που ετοιμάζει το «Ανθολόγιο» για τα παιδιά του δημοτικού σχολείου με κείμενα από τη νεοελληνική λογοτεχνία. Αποτελεί έναν από τους βασικούς συνεργάτες του μαθητικού περιοδικού Ελεύθερη Γενιά, το οποίο εκδίδεται από το υπουργείο Παιδείας έως το 1981. –Εκδίδει συγκεντρωμένα τα πεζογραφήματά του σε έναν τόμο με τίτλο Πεζογραφήματα. Κυκλοφορεί Το δικό μας αίμα, πεζογραφήματα για τη Θεσσαλονίκη που πρωτοδημοσιεύτηκαν στην Καθημερινή. -Αρχίζει να εκδίδει το Φυλλάδιο, περιοδικό πνευματικής ζωής το οποίο γράφει εξ ολοκλήρου μόνος του. Του απονέμεται το πρώτο κρατικό βραβείο διηγήματος για Το δικό μας αίμα. Εκδίδει τη μετάφραση Στράτωνος Μούσα Παιδική, με ποιήματα του Στράτωνος από την «Παλατινή Ανθολογία». -Τον ίδιο χρόνο κυκλοφορούν δυο ακόμη βιβλία του: το πεζογράφημα Ομόνοια 1980 και η συλλογή διηγημάτων Επιτάφιος Θρήνος. 22 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ: Τραυματίζεται σοβαρά σε αυτοκινητικό ατύχημα στην πλατεία Εξαρχείων. Νοσηλεύεται στο ΚΑΤ επί τέσσερις περίπου μήνες. Κυκλοφορούν τα Κοιτάσματα, χρονογραφήματα που πρωτοδημοσιεύτηκαν στην εφημερίδα Πρωινή Ελευθεροτυπία. –Εκδίδει τα Πολλαπλά κατάγματα, χρονικό της νοσηλείας του στο ΚΑΤ, και το θεατρικό έργο  Το αυγό της κότας. –Συνεργάζεται τακτικά με την Καθημερινή. Εκδίδει τα εξής βιβλία: Εφήβων και μη, συλλογή άρθρων, τα περισσότερα από τα οποία είχαν πρωτοδημοσιευθεί στο περιοδικό Ελεύθερη Γενιά· Εύφλεκτη Χώρα, συλλογή με κείμενά του δημοσιευμένα κατά καιρούς στην εφημερίδα Η Καθημερινή, και Καταπακτή, συλλογή με πεζά κείμενα. –Τον ίδιο χρόνο κυκλοφορεί ο δίσκος Κέντρο Διερχομένων, σε μουσική Νίκου Μαμαγκάκη και στίχους Γιώργου Ιωάννου. Κυκλοφορεί με δική του φιλολογική επιμέλεια το βιβλίο Αλεξάνδρεια 1916 –Ημερολόγιο Φίλιππου Στεφ. Δραγούμη και, λίγο πριν από τα Χριστούγεννα, η συλλογή πεζογραφημάτων Η πρωτεύουσα των προσφύγων. 6 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ: Εισάγεται στο Σισμανόγλειο Νοσοκομείο για απλή εγχείρηση προστάτη, όπου εξαιτίας μιας αιφνίδιας επιπλοκής  πεθαίνει 16 Φεβρουαρίου, σε ηλικία 58 ετών.   ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ -2000 : Μετά τον θάνατό του, εκδίδονται η συλλογή δοκιμίων Ο της φύσεως έρως (Παπαδιαμάντης, Καβάφης, Λαπαθιώτης) (1985), το παιδικό παραμύθι Ο Πίκος και η Πίκα (1986). Το κατοχικό ημερολόγιο χωρίς περικοπές (2000) και Τα δέκα ανέκδοτα γράμματα στον Χρήστο Σαμουηλίδη 1949-1951 (2000).       Από το Χρονολόγιο του Θ. Δ. Σαρηγιάννη Δημοσιευμένο στο Αφιέρωμα για τον Γιώργο Ιωάννου («Επτά Ημέρες», Κυριακάτικη Καθημερινή, 13 Φεβρουαρίου 2005