Για το βιβλίο του Τζέημς Χέπμπορν «Η ΑΜΕΡΙΚΗ ΦΛΕΓΕΤΑΙ» σε μετάφραση του αείμνηστου δημοσιογράφου –συγγραφέα Βασίλη Ροδόπουλου έχουμε αναφερθεί. Πολλοί είναι οι μύθοι γύρω απ’ αυτό το βιβλίο. Καταρχήν δεν κυκλοφόρησε ποτέ στην Αμερική. Η υπόθεση της δολοφονίας του αμερικανού προέδρου Τζον Κένεντι παραμένει ανοιχτή και μυστηριώδης. Πολλά τα δημοσιεύματα, ρεπορτάζ, βιβλία, ταινίες, ντοκιμαντέρ και έρευνες γύρω από τον σύγχρονο πολιτικό μύθο των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής που ενέπνευσε και συγκίνησε εκατομμύρια ανθρώπων σε όλο τον πλανήτη. Το βέβαιο είναι ότι το όνομα «Τζέημς Χέπμπορν» δεν είναι το πραγματικό και σίγουρα δεν μας αποκαλύπτει τίποτα για την αληθινή ταυτότητα του συγγραφέα ή καλύτερα των συγγραφέων. Μάλλον θα πρέπει να υιοθετήσουμε ως πιο πιθανή την εκδοχή ενός συλλογικού έργου και μάλιστα ανθρώπων που ήταν πολύ κοντά στον Τζον Κένεντι και πολύ ψηλά στον αμερικανικό οικονομικό-πολιτικό-ακαδημαϊκό κατεστημένο. Ήθελαν να γράψουν ένα αποκαλυπτικό βιβλίο για τις πραγματικές συνθήκες και αιτίες του δημοφιλούς πολιτικού, τον οποίο δεν δίστασαν να δολοφονήσουν, γιατί κολοσσιαία οικονομικά συμφέροντα όπως αυτά των πετρελαϊκών κολοσσών και των θυγατρικών του εταιριών που λειτουργούσαν κάτω από ένα απίστευτα προνομιακό καθεστώς.
«Είναι χαρακτηριστικό» -γράφει στην εισαγωγή του ο Βασίλης Ροδόπουλος- «και πολύ αποκαλυπτικό το γεγονός, ότι αυτό το βιβλίο δεν κυκλοφόρησε ποτέ στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπως και σε καμία χώρα της αμερικανικής ηπείρου. Εκδόθηκε στο Λίχτεσταϊν με τον τίτλο «Η συνωμοσία» και στη Γαλλία με τον τίτλο «Η Αμερική φλέγεται». Στην Ελλάδα, δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στην εφημερίδα «ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ», στα 1968, με άδεια του τότε υπουργού Προεδρίας Βύρωνα Σταματόπουλου, στον οποίο παρουσιάστηκε σαν μια «αθώα» εξιστόρηση του δραματικού τέλους των αδελφών Κένεντι, των «αδελφών Γράκχων» της Αμερικής. Αλλά οι συνεχείς επεμβάσεις και ενοχλήσεις έκαναν αναγκαίες πολλές περικοπές και «αλχημείες». Έτσι, το έργο δημοσιεύτηκε για δεύτερη φορά, ολοκληρωμένο, στην ίδια εφημερίδα, κατ’ απαίτηση χιλιάδων αναγνωστών, μετά την πτώση της χούντας των συνταγματαρχών».
Ως βιβλίο κυκλοφόρησε για πρώτη και μοναδική φορά στην Ελλάδα, πριν 19 χρόνια, το 1990, από τις εκδόσεις «ΡΗΣΟΣ» με πρόλογο και επίλογο του ιστορικού –συγγραφέα Περικλή Ροδάκη που είναι μια σημαντική προσωπικότητα της αριστεράς με πολλούς αγώνες, θυσίες και περγαμηνές και πάνω απ’ όλα έχει να επιδείξει μια πολυσχιδή συγγραφική και εκδοτική δραστηριότητα. Και πάνω απ’ όλα ένα δάσκαλος της τέχνης της τυπογραφίας, όταν πολλοί ήταν αυτοί που πέρασαν από τον «Προμηθέα», το τυπογραφείο του στην Ρήγα Παλαμήδου, το οποίο προδικτατορικά απασχολούσε 60 (!!!) άτομα προσωπικό και ήταν για μια μακρά περίοδο, και μετά την κατάρρευση της χούντας, ένα ανοιχτό πολιτικό εργαστήρι στο οποίο ασκήθηκαν και επιμορφώθηκαν διαφορετικές γενιές της ευρείας αριστεράς πολιτικής οικογένειας και παράδοσης. Χαρακτηριστικό είναι ένα σχετικό δημοσίευμα στην εφημερίδα «ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ» όπου ο Ηλίας Λιβάνης, συνεχιστής της εκδοτικής παράδοσης που δημιούργησε ο πατέρας του Αντώνης Λιβάνης, αναφέρεται σ’ αυτή την πολύτιμη εμπειρία. Ο Περικλής Ροδάκης μίλησε τότε ανοιχτά για το ρόλο των πετρελαϊκών εταιριών. Μην ξεχνάμε ότι τότε βρισκόταν σε εξέλιξη ο πόλεμος του Περσικού Κόλπου. Και πάλι τα πετρέλαια καθόριζαν τις παγκόσμιες πολιτικές και οικονομικές εξελίξεις. Η μάχη για τον έλεγχο των πετρελαϊκών αποθεμάτων και των ενεργειακών λεωφόρων επηρεάζει καταλυτικά το διεθνές πολιτικό, οικονομικό και διπλωματικό παιχνίδι. Η ανάλυση του Περικλή Ροδάκη είναι διαφωτιστική και αποκτά μια νέα επικαιρότητα.
Δημοσίευμα ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ
ΤΟ ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΣ ΔΟΛΟΦΟΝΗΣΕ ΤΟΝ ΤΖΟΝ ΚΕΝΕΝΤΙ
Τον Τζον Κένεντι και τον αδελφό του Ρόμπερτ τους δολοφόνησε το παρακράτος, που οι δημοσιογράφοι Ντ. Γουάιτ και Τόμας Ρος το αποκαλούν «Αόρατη Κυβέρνηση», με κύριο όργανο την CIA, που από όργανο του Προέδρου των ΗΠΑ, όπως την ήθελε ο ιδρυτής της πρόεδρος Τρούμαν, έγινε υπερεξουσία. Σ’ αυτή την «Αόρατη Κυβέρνηση» κυριαρχούν οι εταιρείες πετρελαίου. Και είναι αυτές οι εταιρείες που καθορίζουν και την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ. Ο Τζον Κένεντι αποπειράθηκε να θίξει τα συμφέροντά τους. Και λέμε ότι αποπειράθηκε γιατί δεν πρόλαβε να τα χτυπήσει. Και γι’ αυτό το λόγο έπρεπε να πεθάνει.
Οι εταιρίες πετρελαίου στις ΗΠΑ δεν φορολογούνται. Από τότε που το πετρέλαιο μπήκε στη ζωή των ΗΠΑ (δεκαετία του 1860-1870), πήραν από το επίσημο κράτος ατέλεια και διατηρούν αυτή την ατέλεια όχι μόνο σαν καθαυτό επιχειρήσεις, αλλά και για τις θυγατρικές τους επιχειρήσεις που ασχολούνται με άλλα αντικείμενα. Βέβαια, στην περίπτωση αυτή (των θυγατρικών επιχειρήσεων), η ατέλεια είναι μερική, αλλά τα οφέλη για μεγάλες επιχειρήσεις είναι τεράστια. Έτσι η μεγαλύτερη επιχείρηση του κόσμου η «Τζένεραλ Μότορς», είναι θυγατρική (!!!) της Στάνταρ Όιλ του Νιού Τζέρσεϊ, για να έχει μερική φορολογική ατέλεια.
Οι εταιρίες πετρελαίου που έγιναν στο μεταξύ μεγαθήρια, αγωνίζονται με πάθος για να διατηρήσουν αυτά τους τα προνόμια και παράλληλα επέκτειναν το πεδίο δράσης τους σ’ όλο τον κόσμο. Έτσι τα συμφέροντά τους βρίσκονται παντού όπου βρίσκεται πετρέλαιο.
Στη δεκαετία του 1920 το πετρέλαιο γίνεται το αίμα της κοινωνίας, καθώς το αυτοκίνητο και τα άλλα μέσα συγκοινωνίας, που χρησιμοποιούν ως καύσιμο το πετρέλαιο, έγιναν στοιχεία της ζωής μας. Οι Αμερικανικές εταιρίες πετρελαίου δεν αρκούνται στα πετρέλαια των ΗΠΑ, παρόλο που τότε θεωρούνται τα πλουσιότερα αποθέματα στον κόσμο. Κατανοούν τη σημασία του πετρελαίου για το μέλλον και προσπαθούν να θέσουν πια την παγκόσμια παραγωγή στο δικό τους έλεγχο. Γιατί εκείνος που κρατάει τον έλεγχο των πετρελαίων θα ελέγχει και την κοινωνία. Στα μέσα της δεκαετίας του 1920 διαπιστώνεται ότι στη Μ. Ανατολή υπάρχουν τεράστια αποθέματα πετρελαίου. Εκμετάλλευση γινόταν μόνο στο Ιράκ. Ακόμα τον έλεγχο των πετρελαίων αυτών τον είχε η Ολλανδοαγγλική εταιρία «Ρόαγιαλ Ντατς Όιλ» με εταίρο στο 5% τον περίφημο Αρμένη βαθύπλουτο Γκιουλμπεκιάν. Οι αμερικανικές εταιρίες αποφασίζουν να πάρουν μερίδιο από το μαύρο χρυσό του Ιράκ, που τον έχει υπό τον απόλυτο έλεγχο η Ρόαγιαλ Ντατς Όιλ Κόμπανι, η μητρική της Σελλ. Οι Αμερικάνοι απαιτούν να τους δοθούν ποσοστά στην εκμετάλλευση. Και επειδή η Ρόαγιαλ Ντατς Όιλ δεν τους έδινε της κηρύσσουν πόλεμο, με μέσα που μόνο οι γκάγκστερς μπορούν να σκεφτούν. Χτυπάνε την αγορά πετρελαίου σε διάφορες χώρες πελάτες της Ρόαγιαλ Ντατς Όιλ. Πουλάνε σε τιμή ντάμπινγκ. Το 1927 η Ρόαγιαλ Ντατς Όιλ γονάτισε. Ο γενικός της διευθυντής Ντέττερινγκ αναγκάζεται να υποκύψει και κάλεσε τις πέντε μεγάλες επιχειρήσεις των ΗΠΑ, που έκαναν τον εμπορικό πόλεμο ντάμπινγκ, σε κοινό τραπέζι, για να βρούνε λύση. Κοντά στις πέντε αμερικάνικες, συμμετέχουν και δυο ελεγχόμενες από τον Ντέττερινγκ: Η Ρόαγιαλ Ντατς Όιλ και η Σελ. Έτσι εμφανίζονται οι Επτά Αδελφές, ονομασία που θα την κρατήσουν ως τα μέρες μας.
Φυσικά τις εταιρείες των ΗΠΑ τις κάλυπτε το επίσημο κράτος. Στην τράπεζα των συνομιλιών οι Αμερικάνοι πέτυχαν ένα θεαματικό αποτέλεσμα. Ο Ντέττερινγκ τους παραχώρησε το 25% των μετοχών στα πετρέλαια του Ιράκ. Έτσι οι Αμερικάνοι πρωτοπάτησαν πόδι στα πετρέλαια της Μέσης Ανατολής. Και από τη στιγμή αυτή οι ΗΠΑ θα παίξουν κυρίαρχο ρόλο στη Μέσα Ανατολή και θα επιβάλλουν τη θέλησή του με τα πιο κυνικά μέσα..
Παρόλο που συμφωνήθηκε, μαζί με την εκχώρηση του 25% των μετοχών της εταιρίας πετρελαίου στο Ιράκ, η κατανομή αυτή με το 25% μόνο στους Αμερικάνους θα ίσχυε και για όσο πετρέλαιο ήθελε αποκαλυφθεί στο μέλλον, οι Αμερικάνοι κάνανε εντατική έρευνα για πετρέλαια, χωρίς να ενημερώνουν τους υποτιθέμενους εταίρους τους. Θα ανακαλύψουν πετρέλαια στο Κουβέιτ. Χωρίς να ενημερώσουν κανένα, κλείνουν συμφωνία για την εκμετάλλευσή τους. Την ίδια εποχή ανακάλυψαν πετρέλαια στο Μπαχρέιν και οι Άγγλοι και το κρατούν κατ’ αποκλειστικότητα.
Γύρω στα 1930-31 οι πετρελαϊκές εταιρείες των ΗΠΑ ανακαλύπτουν πετρέλαια στη Σαουδική Αραβία. Και παρόλο που ως τότε η Σαουδική Αραβία ήταν άμεσα συνδεδεμένη με την Αγγλία, οι ΗΠΑ κέρδισαν τον Ιμπν Σαούντι, βοηθώντας τον με υλικό και προσωπικό για να κερδίσει τον πόλεμο της Υεμένης (1934) και να αποσπάσει μια ολόκληρη επαρχία της. Και τότε οι ΗΠΑ, οι εταιρίες πετρελαίου των ΗΠΑ, πήραν την αποκλειστική εκμετάλλευση των πετρελαίων της Σαουδικής Αραβίας, αγνοώντας παντελώς τους εταίρους τους στα πετρέλαια του Ιράκ και καταπατώντας τη συμφωνία του 1927. όταν έγινε γνωστή η συμφωνία της Σαουδικής Αραβίας και των αμερικανικών πετρελαϊκών υπήρξαν έντονες αντιδράσεις. Με τη δημιουργία της ΑΡΑΜΚΟ δημιουργήθηκε ένταση, σ’ αυτό το χώρο, αλλά ο Β΄ Παγκόσμιο πόλεμος, που χτυπούσε τις πόρτες της Ευρώπης, απάλυνε τις αντιθέσεις στο χώρο της Μέσης Ανατολής. Την ίδια περίοδο οι Άγγλοι, ανακάλυψαν πετρέλαια στο Ιράν και ίδρυσαν τη «Αγγλοϊράνιαν» εταιρία πετρελαίου, στην οποία αποκλείστηκαν οι αμερικανικές εταιρείες.
Αμέσως μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο αποκαλύπτεται ότι η Μέση Ανατολή διαθέτει το 65% των παγκοσμίως γνωστών αποθεμάτων πετρελαίου, ενώ τα αποθέματα των ΗΠΑ μειώθηκαν σημαντικά. Οι ΗΠΑ ο μεγαλύτερος καταναλωτής πετρελαίου του κόσμου, εισάγει αρχικά το 1/3 της κατανάλωσής της για να καταλήξει σήμερα σε εισαγωγή των 2/3 της κατανάλωσης.
Οι αμερικάνικες εταιρίες πετρελαίου έγιναν βίαιες σ’ όλο τον κόσμο και ιδιαίτερα στη Μέση Ανατολή. Ταυτόχρονα η παραγωγικότητα και η κατανάλωση πετρελαίου πολλαπλασιάζεται. Από 500 εκατομμύρια τόνους το 1945 έφτασε στο 1 δισεκατομμύριο στα 1950, το 1,5 δισεκατομμύριο το 1965, το 1975 η παραγωγή ξεπέρασε τα 3 δισεκατομμύρια τόνους και το 1980 ξεπέρασε τα 4 δισεκατομμύρια, ενώ η κατανάλωση προχωράει με όλο και πιο γρήγορους ρυθμούς. Οι αμερικανικές εταιρίες απαιτούν και προσπαθούν να επιβάλλουν με όλα τα μέσα τον έλεγχο της παγκόσμιας παραγωγής και εμπορίας πετρελαίου.
Το 1948 -1949 απαιτούν μερίδιο από τα πετρέλαια του Ιράν. Και για να το πετύχουν ενισχύουν τον τότε πρωθυπουργό του Ιράν Μοζαντέκ, έτσι μπόρεσε να εθνικοποιήσει τα πετρέλαια, που τα ελέγχει η Αγγλοϊράνιαν. Και όταν έγινε αυτό απευθύνθηκαν στους Άγγλους της Αγγλοϊράνιαν και τους έθεσαν τους όρους τους: θέλουμε το 50% και ανατρέπουμε τον Μοζαντέχ. Οι Άγγλοι που τα είχαν χάσει όλα δέχτηκαν. Οι Αμερικανικές εταιρείες χρησιμοποιώντας το κράτος, αποκλείουν το Ιράν και επεμβαίνουν ανοιχτά με τον Σάχη, που είχε ουσιαστικά γίνει όργανό τους και ανατρέπουν τον Μοζαντέκ (1951). Το πετρέλαιο αποδίδεται ξανά στους ξένους ιδιώτες. Μόνο που τώρα το 50% έχει περάσει στα αμερικανικά χέρια. Ταυτόχρονα δημιουργούν τα μεγάλα διυλιστήρια του Αμπαντάν και θέτουν στον απόλυτο έλεγχό τους την εμπορία του πετρελαίου.
Την ίδια τακτική ακολούθησαν και στ Βενεζουέλα όταν ανακαλύφθηκαν και εκεί πετρέλαια και ο Πρόεδρος της χώρας θέλησε να τα εθνικοποιήσει. Οι ΗΠΑ θα επέμβουν στρατιωτικά, θα ανατρέψουν το νόμιμο πρόεδρο και θα αρπάξουν τον έλεγχο των πετρελαίων.
Όταν στα τέλη της δεκαετίας του 1950 -1960, ο Ιταλός Ματέι πρόεδρος του εθνικού φορέα πετρελαίου της Ιταλίας (ΕΝΙ) θα προκαλέσει τις εταιρείες πετρελαίων στη Μέση Ανατολή προσφέροντας το 75% των κερδών από την εξόρυξη πετρελαίου στις χώρες παραγωγής, οι εταιρίες πετρελαίου των ΗΠΑ, με κύριο όργανο τη CIA, θα τον δολοφονήσουν κατά γκανγκστερικό τρόπο. Έβαλαν ισχυρό εκρηκτικό μηχανισμό στο προσωπικό του αεροπλάνο, που το οδηγούσε ο ίδιος. Ο μηχανισμός εξεράγη στον αέρα και από τον Ματέι δεν βρέθηκε τίποτα (1962).
Οι εταιρείες πετρελαίου θα απαιτήσουν την επέμβαση στο Βιετνάμ με όλες τις τραγικές συνέπειες. Και αυτή την επέμβαση, όπως και τη απόβαση στον Κόλπο των Χοίρων της Κούβας, θα την εγκρίνει τελικά και ο Κένεντι. Το δυναμικό των εταιριών είναι τεράστιο. Ο πόλεμος στο Βιετνάμ κρίθηκε αναγκαίος για τον έλεγχο του Περσικού Κόλπου, δηλαδή για τα πετρέλαια της Μέσης Ανατολής.
Οι ΗΠΑ ελέγχου τον Περσικό Κόλπο με τον 7ο στόλο που είχε την έδρα του στην Οκινάβα και Φιλιππίνες. Για να φτάσει ο 7ος Αμερικανικός στόλος από τις βάσεις του στον Περσικό Κόλπο χρειάζεται βάσεις στην πορεία του. Ο Ινδικός ωκεανός δεν μπορεί να διαπλευστεί. Τα πλοία πρέπει να περνάνε ακολουθώντας τα παράλια. Και η απόσταση είναι μεγάλη. Όταν στην Ινδονησία κυριαρχούσε ο Σοεκάρνο οι ΗΠΑ χρειάζονταν μια βάση στο Βιετνάμ για την κίνηση του 7ου στόλου προς τον Περσικό. Μόνο όταν θα ανατραπεί ο Σοεκάρνο από τον Σουχάρτο, ο οποίος θα παραχωρήσει διευκολύνσεις στον 7ο αμερικανικό στόλο, θα έχουν τη δυνατότητα να απαγκιστρωθούν από έναν πόλεμο που βούλιαξε οικονομικά τις ΗΠΑ και τσάκισε το γόητρο μιας υπερδύναμης. Οι εταιρείες πετρελαίου δεν δίστασαν, ακόμα και μπροστά στην καταστροφή της πατρίδας τους να χρησιμοποιούν τη στρατιωτική της δύναμη για τα «προσωπικά» τους συμφέροντα.
Οι εταιρείες πετρελαίου είχαν βρει τον παράδεισό τους στον πόλεμο του Βιετνάμ, γιατί έλεγχαν οι ίδιες την παραγωγή όπλων που καταναλώνονταν. Έτσι θα αντιδράσουν βίαια όταν ο Νίξον αποφάσισε να σταματήσει αυτό τον καταστροφικό πόλεμο, αφού είχε εξασφαλίσει νέα βάση για τον 7ο αμερικανικό στόλο. Οι εταιρείες πετρελαίου με τα όργανά τους θα σκαρώσουν το περίφημο «Γουώτεργκέητ» για να φάνε το Νίξον και την κυβέρνησή του. Οι μυστικές υπηρεσίες, η «Αόρατη Κυβέρνηση», δρα αποτελεσματικά. Ο Νίξον απομακρύνεται, αλλά την ίδια στιγμή ο πόλεμος στο Βιετνάμ κατέληγε σε τραγική αποτυχία για τις ΗΠΑ. Οι εταιρίες πετρελαίου δεν μπόρεσαν να συνεχίσουν τον πόλεμο, παρόλο που ουσιαστικά ανέβασαν στον προεδρικό θώκο άνθρωπό τους, αφοσιωμένο στα συμφέροντά τους που ήταν ικανός μπιστολέρο, τον ικανότερο ίσως τον μεγαλύτερο μπιστολέρο των ΗΠΑ, τον Φορντ.
…οι εταιρείες πετρελαίου των ΗΠΑ σχεδιάζουν νέα κρατικά σχήματα, που θα τις εξασφαλίσουν τον έλεγχο των πετρελαίων. Οι ΗΠΑ ως κράτος εκτελεί τις αποφάσεις και τις εντολές των πετρελαϊκών εταιριών. Ο 7ος και 6ος στόλος της Μεσογείου έχουν διατεθεί για την υποστήριξη των συμφερόντων των πετρελαϊκών εταιρειών.
Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο εκδηλώθηκε και η τελευταία κρίση στον Περσικό Κόλπο. Οι εταιρείες πετρελαίου υπαγόρευσαν και αυτή τη φορά την επιθετική πολιτική των ΗΠΑ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου