Τρίτη 9 Ιανουαρίου 2024

Ο Αθηνόδωρος, δεν ξέρω ποιανού δώρο κομίζει το όνομά του, αλλά για την πόλη της Αλεξανδρούπολης και τον Έβρο είναι ένα δώρο ανεκτίμητο.΄Της πεζογράφου Μαρίας Τολούδη

\

Εμείς, όσοι και όσες τον γνωρίσαμε, τον αγαπάμε για πολλούς λόγους, γι’ αυτά που είδαμε μαζί, γι’ αυτά που μας είπε, για ό,τι μας θυμίζει και ό,τι θέλουμε να ξεχάσουμε, για τα όμορφα απογεύματα στις απολεσθείσες αυλές αυτής της πόλης, για τα όνειρα που μοιραστήκαμε, για ό,τι δεν είπαμε και αυτά που ξέρουμε ό,τι θα μοιραστούμε.

Όμως ο Αθηνόδωρος είναι ζωγράφος και «γράφει με τη ζωγραφιά» του όπως θέλει ο ίδιος να λέει. Διηγείται με το χρώμα, λέει ιστορίες παλιές , νέες, ανείπωτες. Αποτυπώνει στιγμές, εικόνες που ζήσαμε αλλά και ονειρευτήκαμε.

 Μ’ αυτό το αφιέρωμα θέλουμε να τον παρουσιάσουμε, να σας τον συστήσουμε, αν δεν τον ξέρετε, να τον ξαναθυμηθείτε ,αν τον ξεχάσατε, να σας θυμίσουμε ότι ακόμη υπάρχει αγνότητα και δεν είναι απέριττα αφέλεια, όπως προσπαθούν να μας πείσουν.

Να σας καλέσουμε σε ένα ταξίδι μέσα από τα έργα του σ’ αυτόν τον τόπο που όλοι αγαπάμε, αλλά που αυτός παγίδευσε στο κάδρο  για εμάς.

Να δείτε και να πείτε, ήμουν κάποτε εκεί.

Να προβληματιστείτε για ό,τι κάθε μέρα προσπερνάτε, να αναζητήσετε ότι περιφρονήσατε στις αποθήκες, στις χωματερές, από το σπίτι των παιδικών σας χρόνων, να επιθυμήσετε τα ταξίδια, να ανεβείτε το ποδήλατό σας αν το είχατε απαρνηθεί, να απαιτήσετε την ταυτότητά σας, να δωρίσετε, αυτό που είσαι και είμαι στο παιδί του μέλλοντος, στο παιδί σας.

Αν ο κόσμος είναι ιστορία, χρώμα, συναίσθημα, πλάσματα του θεού, έργα ανθρώπων, κλαδάκια και δάση, αλυσίδες & φτερά, ταπεινά αγριολούλουδα, ομορφιά ή ασχήμια, παλιό και νέο, όλα αυτά και άλλα τόσα ο καλλιτέχνης με  μάτια γεμάτα  χρώματα από το ταπεινό της σκουριάς μέχρι  το χρυσοκόκκινο της φωτιάς, το πρωσικό της θάλασσας καθώς και τη δύναμη του ταλέντου που  αφειδώλευτα  του χαρίστηκε, αντιδώρισε σε μας ανεκτίμητης ομορφιάς  έργα. Ένας πλούτος απτός απ’ όλους.     

..........................................................................................................................................................................

Τ παραπάνω κείμενο της πεζογράφου Μαρίας Τολούδη δημοσιεύτηκε




 στον "Βορέα"(τεύχος 43) που ήταν αφιερωμένο στον καταξιωμένο Εβρίτη ζωγράφο Αθηνόδωρο Ταρσούδη τον Ιανουάριο 2009, πριν 15 χρόνια!  

 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου