Η ψήφος θα γίνη ο τάφος της γυναικός-Έγραφε ο Πίκουϊκ στην Καθημερινή!

 

Αι γυναίκες και η ψήφος

Χρονογράφημα του Πίκουϊκ

Στην "Καθημερινή" της 16^ης Ιουλίου 1924

 

 

… Ολίγον έλειψε να μη το πάρωμεν κάβο. Το 30όν άρθρον του νομοσχεδίου περί Δήμων και Κοινοτήτων προβλέπει ότι «Το υπουργικό Συμβούλιον εν ευθέτω χρόνω δύναται να χορηγήση δια Ν.Δ. ψήφον εις τας γυναίκας». Η αιώνια ιστορία δηλ. η γνωστή υπόθεσις δια την οποία, και μελάνης εχύθησαν τόνοι και ουγγίαι ιδρώτος.

Ψήφον εις τας γυναίκας. Το ακούω και αισθάνομαι την καρδίαν μου να σφίγγεται. Ρίγη παγερά ανεβοκατεβαίνουν στην σπονδυλική μου στήλη. Δέος και τρόμος με καταλαμβάνει, διότι πως το θέλετε; Η ψήφος θα γίνη ο τάφος της γυναικός. Θα την χάσωμεν, θα δραπετεύση από το σπίτι και την καρδίαν μας. Θα πηδήση από το παράθυρον. Και πλέον, χαίρε γιαχνί εύοσμον και εύγεστον, χαίρε ειδύλλιον ποιητικώτατον, χαίρε έρως.

Η θέσις της γυναικός είναι εις το μαγειρείον και την  καρδίαν μας. Βασίλισσα εις το πρώτον και την δευτέραν. Διατί θέλετε να την αναμίξετε εις τα πολιτικά, να την γυμνώσετε των αρετών της;  Φαντασθήτε την προς στιγμήν προ του εκλογικού τμήματος, μαινομένην, λυσσσώσαν, και γαυριώσαν, θηριώδη και μαγκουροφόρον. Διότι όλα θα τα κάμη. Το δικαίωμα της ψήφου θα της ανοίξη τον δρόμον προς πάσαν ασχημίαν, θα τεθή επί κεφαλής διαδηλώσεων και θα φάγη τον κόσμον. Θα παύση να είναι γυναίκα, αβρά, τρυφερά, ευαίσθητος. Το ωραίον άνθος του έρωτος θα παύση φυόμενο εις την καρδίαν της. Θα εγκαταλείψη το σπίτι το οποίον σήμερον είναι ο ναός εις τον οποίον ιερουργεί.

Και ημείς; Τι θα γίνωμεν ημείς έχοντας σύζυγον μαινάδα του είδους αυτού; Που θα αναζητήσωμεν την πρόσχαρη ποίησιν του στρωμένου τραπεζιού; Θα απέλθη η Εστιάς εις τα εκλογικά σαλόνια, το ιερόν πυρ του μαγειρείου θα σβύση και θα σιωπήση το θείον άσμα του κοχλάζοντος φαγητού. Θα καταντήσωμεν συν τω χρόνω, χωρίς να το εννοήσωμεν, η νταντά των τέκνων μας. Διότι και τα κλωσσόπουλα αυτά θα μείνουν μόνα και πανέρημα εις τον εγκαταλελειμμένον οίκον. Που δε έρως πλέον; Ο μικρός Θεούλης θα σπάση το τόξον του και μ’ όλο του το δίκηο. Ο άγγελός μας θα μεταβληθή εις τέρας, θα φέρη οζώδη ράβδον προς υποστήριξιν του θηλυκού κόμματος, η φωνή του θα είναι τραχεία και βροτώδης.

Χωρίς να θέλωμεν να σε κολακεύσωμεν, κυρίαν μου, δεν έγινες δια τας εκλογικάς αναστατώσεις, δεν επλάσθης υπό του καλού Θεού δια να κομματίζεσαι και να ψηφίζης. Τι το θέλεις άλλωστε το κόμμα αφού είσαι μόνη σου κόμμα-τος. Τι θα κερδίσης με την ψήφο; Μήπως δεν βασιλεύεις σήμερον επί των καρδιών μας, μήπως η γη δεν σου ανήκει; Τι ζητείς επί πλέον; Είσαι άνασσα και είμεθα δούλοι σου. Μας τυραννείς και υπομένομεν. Μας εξουσιάζεις, μας ποτίζεις άλας και χολήν και συρόμεθα πάντοτε υπό τον ποδόγυρόν σου. Τι περιπλέον; Άφησε την πολιτικήν κατά μέρος. Θα σε καταστρέψη. Και περιορίσου εις τον έρωτα. Αυτός είναι το ατού σου, δι’ αυτού επικρατείς, ευτυχείς, ευδαιμονείς, πατάσσεις, συντρίβεις. Θέλεις καλύτερον όπλον; Πρόσεξε μόνον μήπως δεν το χειρισθής καλά, μήπως σου κόψη τας χείρας και τότε…