Ο μόχθος των σκορδοπαραγωγών

ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΒΥΣΣΑΣ  

              

 Τον μήνα Ιούλιο πολλές γειτονιές και δρόμοι της Νέας Βύσσας μετατρέπονται σε ένα μεγάλο αλώνι για την καλλιέργεια του σκόρδου. Η συγκομιδή του σκόρδου έχει ολοκληρωθεί από τα χωράφια κι ακολουθεί για το εμπόριο με την ελπίδα να ανταμειφθούν οι κόποι και οι προσδοκίες μιας ολόκληρης χρονιάς. Το σκόρδο θέλει πολλά χέρια κι όσα περισσότερα διαθέτει η κάθε αγροτική εκμετάλλευση, αυτό μετράει υπέρ του οικογενειακού εισοδήματος. Όλα μέλη τα αγροτικού νοικοκυριού συμμετέχουν στον καταμερισμό εργασίας και η μια γενιά μεταβιβάζει στην άλλη τον τρόπο και την τεχνογνωσία της καλλιέργειας που έχει στηρίξει σημαντικά το οικογενειακό εισόδημα των αγροτών της Νέας Βύσσας και των χωριών που συνεχίζουν την καλλιέργεια του σκόρδου που είναι δύσκολη, επίπονη και απαιτεί τη χειρωνακτική εργασία πολλών ανθρώπων για να διεκπεραιωθεί η διαδικασία της καλλιέργειας, της σποράς, της παραγωγής, της συγκομιδής, της διαλογής. Κι όταν τα τοπικά ή οικογενειακά χέρια λείπουν, τότε γίνεται εισαγωγή εργατών γης από τη γειτονική Βουλγαρία.

Όταν είχαμε επισκεφθεί το χωριό κατά την περίοδο της συγκομιδής συναντήσαμε αρκετές οικογένειες να δίνουν με αξιοπρέπεια τη μάχη της σοδειάς για να πετύχουν το υψηλότερο γι’ αυτές αποτέλεσμα. Με σπασμένη από τη συγκίνηση φωνή οι γεροντότεροι μας διηγούνταν τον αγώνα της ζωής του αγρότη που δεν αναγνωρίζεται ο μόχθος του και πολύ περισσότερο ο ρόλος τους την ελληνική κοινωνία. Εμφανής η πικρία και η απογοήτευσή τους. Και κανένας δεν θα ήθελε τα παιδιά του να τα δει να συνεχίζουν τα αγροτικό επάγγελμα, όταν το πρότυπο του παραγωγού είναι επιβαρυμένο με αρνητικά στερεότυπα και αποτελεί κριτήριο κοινωνικής περιθωριοποίησης σε μια κοινωνία που έχει μυθοποιήσει την κατανάλωση και την παρασιτική οικονομική και κοινωνία λειτουργία και συμπεριφορά.

Η Νέα Βύσσα παρά τις μεταλλάξεις και τις αλλαγές των τελευταίων ετών συνιστά ένα ενδιαφέρον παραγωγικό αναπτυξιακό μοντέλο με έντονο το στοιχείο της πολυδραστηριότητας και μια κοινωνική οικονομική διαστρωμάτωση που απηχεί τον πλουραλισμό και τη δυναμική της τοπικής κοινωνίας και οικονομίας.

Μια συνηθισμένη εικόνα του θέρους την περίοδο συγκομιδής και διαλογής του σκόρδου

Νέοι αγρότες
σαν τον Διαμαντή Μαντικίδη
επιμένουν να καλλιεργούν τη γη τους. 

Ο κυρ-Γιώργος και η κυρά-Χρυσούλα
κοντά στο παιδί τους στον αγώνα της επιβίωσης.

 Πολλά τα χέρια που χρειάζονται

 σε κάθε αγροτική εκμετάλλευση.

Σουλτάνα και Κυριακή Κοτογλίδου πρέπει να αφιερώσουν πολλές ώρες και στη διαλογή του προϊόντος
και στις καθημερινές ανάγκες του νοικοκυριού.

Ο κυρ-Γιώργος Κοτογλίδης αισθάνεται πικραμένος και απογοητευμένος,
γιατί βλέπει να παραγκωνίζεται ο Έλληνας αγρότης
και κανείς να μη νοιάζεται για τον αγώνα και το μόχθο του.

Όταν δεν φτάνουν τα τοπικά και οικογενειακά χέρια, τότε γίνεται εισαγωγή εργατών γης από τη γειτονική Βουλγαρία.