Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΚΑΝΤΑΚΟΥΖΗΝΟΥ ΣΤΟ ΠΥΘΙΟ

ΣΤΟΝ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΧΩΡΟ ΔΡΑΣΗΣ ΤΟΥ

 

Η παρουσίαση των απομνημονευμάτων του Βυζαντινού αυτοκράτορα  Ιωάννου ΣΤ’ Καντακουζηνού από την αρχαιολόγο κ. Κλεονίκη Μοσχοφίδου ήταν μια ιδιαίτερη στιγμή έντονης σημειολογίας, αφού για πρώτη φορά διοργανωνόταν μια εκδήλωση αφιερωμένη σ’ αυτή τη σημαντική μορφή της Βυζαντινής ιστορίας και λόγιας παράδοσής μας. Η μεγάλη ανταπόκριση και συμμετοχή της τοπικής κοινωνίας ήταν το επιστέγασμα αυτής της πρωτοβουλίας, η οποία ανοίγει τόσο για το ιστορικό χωριό όσο και για την ευρύτερη περιοχή του Διδυμοτείχου για ανάδειξη σπουδαίων μορφών, γεγονότων και οροσήμων της ιστορίας και του πολιτισμού του.

Από το διάλογο που ακολούθησε, διατυπώθηκαν από πολλές πλευρές ιδέες, σκέψεις και προτάσεις, που μπορούν να στηρίξουν τις εκδηλώσεις του Πυθίου, ώστε να γίνουν ένας θεσμός υπερτοπικής εμβέλειας και αναγνώρισης αξιοποιώντας τα εμβληματικά ιστορικά και πολιτιστικά σύμβολα που είναι ταυτισμένα με την ιστορία και την πορεία του στο χώρο και το χρόνο.

 

Η εκδήλωση φιλοξενήθηκε στην αυλή του καταστήματος της τοπικής κοινότητας Πυθίου πολύ κοντά στο παρεκκλήσι και στο κενοτάφιο του Κυρίλλου ΣΤ΄, που βρήκε μαρτυρικό θάνατο δια απαγχονισμού το 1821, με τον οποίο είναι συνδεδεμένη η ζώα λαϊκή πίστη και λατρεία των κατοίκων του Πυθίου.

Η εκδήλωση έχει πλέον συλλεκτική αξία ενώ χρήζει υπογράμμισης
ότι κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ»
που επί σειρά ετών διηύθυνε ο Θράκας από την Ξάνθη
 Μιχάλης Μπακιρτζής

Σύμφωνα με τον καθηγητή Νεότερης Ελληνικής και Βυζαντινής Ιστορίας, Γλώσσας και Λογοτεχνίας στην έδρα Αδαμαντίου Κοραή του King’s College του Πανεπιστημίου του Λονδίνου Donald M. Nicol, «ο Ιωάννης ΣΤ΄ Καντακουζηνός ήταν ένας άνθρωπος με πολλά ταλέντα: στρατιώτης, λόγιος, πολιτικός, θεολόγος, αυτοκράτορας και μοναχός, ξεχωριστός ως προς το ότι ήταν ο μόνος Βυζαντινός αυτοκράτορας που κατέγραψε τα γεγονότα της βασιλείας του. Τα απομνημονεύματα,  ή η αυτοβιογραφία του, αποτελούν ένα από τα πιο ενδιαφέροντα και καλογραμμένα έργα ολόκληρης της Βυζαντινής ιστορίας. Το 1354 παραιτήθηκε από το αξίωμα και έζησε τα τελευταία τριάντα χρόνια της μακράς ζωής του ως μοναχός, συγγραφέας και μυστικός σύμβουλος του θρόνου, τον οποίο είχε καταλάβει για σύντομο χρονικό διάστημα. Είναι συζητήσιμο το αν η επιρροή του ως μοναχού και θεολόγου ήταν πιο έντονη και ευεργετική απ’ ό,τι η επιρροή που άσκησε ως αυτοκράτορας και άνθρωπος του κόσμου».