"ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΦΩΤΙΕΣ ΠΟΥ ΣΒΗΝΟΥΝ ΜΕ ΝΕΡΟ, ΥΠΑΡΧΟΥΝ,ΟΜΩΣ,ΚΑΙ ΦΩΤΙΕΣ ΠΟΥ ΣΒΗΝΟΥΝ ΜΕ ΑΙΜΑ!"

ΜΙΑ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΑΝΟΗΤΗ ΣΤΕΛΙΟΥ ΡΑΜΦΟΥ

ΚΑαι στις πιο δύσκολες περιστάσεις δεν παύει να ισχύη ο νόμος διατηρήσεως της ενεργείας, καθώς κι εκεί ενδέχεται να προκύψουν αναγεννητικές δυνάμεις συνυφασμένες με τα πλέον αρχέγονα στοιχεία της ζωής.Τα στοιχεία τούτα χρειάζονται οπωσδήποτε πίεσι από μέσα, την οποία δημιουργεί η μορφοπλαστική ενέργεια. Και τα στοιχειωδέστατα έχουν πνεύμα την μορφή τους. Εκεί συμπυκνώνεται ο εσωτερικός δυναμισμος που η ελευθερία του βγαίνει από βάθος άπειρο. Το νόημα της ζωής εκδηλώνεται στην μορφή της ζωής, υπ' αυτή δε την έννοια οι αλλαγές στην επιφάνεια αναγγέλλουν αλλαγές και στο βάθος. Εξ ου και τα πολιτικα γεγονότα ως τέτοια επαναλαμβάνουν(πληκτικά ή καταστροφικά) τον εαυτό τους χωρίς να προκαλούν ανατροπές όταν μπολιάζουν επίκαιρα την πραγματικότητα με μυθικά και παραδειγματικά πρότυπα,των οποίων το πνεύμα διαπερνά σαν ορίζοντας τις καθιερωμένες συλλογικές παραστάσεις εμπνέοντας υπερβατικά την κοινή προσπάθεια.Εκτός του μεταϊστορικού σκοπού, κάθε αμφισβήτησι, από το συλλαλητήριο ως την εξέγερσι, μένει απλώς βρυχηθμός του Νεάντερταλ, οχλική αντίδρασι η οποία κάνει τα όρια της νομιμότητος και της ανομίας δυσδιάκριτα, απειλεί μάλιστα την ίδια την κοινωνική συνύπαρξι στα πλαίσια των θεσμών θιοθετώντας την διαλεκτική της βίας.Πολιτικές ηγεσίες και πολίτες δεν μπορεί να παίζουν με την φωτιά, γιατί, ως γνωστόν, υπάρχουν φωτιές που σβήνουν με νερό, υπάρχουν όμως και φωτιές που σβήνουν με αίμα!