Ο Γιώργος Μπουτζουκλής το 'λεγε στους φίλους του,στις αρχές της δεκαετίας του 1980,στην Αθήνα ότι θα επιστρέψει στη γενέτειρά του,στο Πύθιο Διδυμοτείχου.Τότε ίσως κάποιοι να δυσπιστούσαν και να είχαν τις αμφιβολίες τους.Ποιός θα άφηνε την Αθήνα μετά από μια πετυχημένη καριέρα στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα;Σήμερα,αν δουν πως μεταμόρφωσε ,ένα συνηθισμένο σπίτι σε έναν χώρο-καταφύγιο,ανοιχτό και φιλόξενο σε φίλους και γνωστούς,θα καταλάβει αμέσως ότι έκανε πράξη ένα όνειρο ζωής.Με ελάχιστα χρήματα και πολλή προσωπική εργασία το αποτέλεσμα έρχεται να τον δικαιώσει για την επιλογή του.Η ξερολιθιά,ο τοίχος του γειτονικού σπιτιού και η θέα προς το Κάστρο των Καντακουζηνών είναι μια διαρκής συνομιλία με την παραδοσιακή αρχιτεκτονική και την πολιτιστική μας κληρονομιά.Η δε θέα προς τον κάμπο και τον Έβρο ποταμό είναι μια διαρκής διασυνοριακή διαπραγμάτευση και μια υπογράμμιση της γεωστρατηγικής σημασίας της κοιλάδας του Έβρου και το νήμα που συνδέει το χωριό με την πολυκύμαντη ιστορία της περιοχής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου