"Η εκθαμβωτική υπόσχεση του φωτός μέσα από το αδιάφανο ορυκτό"

"Γι' αυτό και η γλυπτική του Φανακίδη μας δημιουργεί μιαν ευχάριστη έκπληξη.Ο γλύπτης,αν και παραμένει κλασικός δεν είναι καθόλου δυσκίνητος με τη φόρμα,πάει από τη φιγούρα στην αφαίρεση και από την αφαίρεση στη φιγούρα.Από τον πολυεστέρα στον μπρούντζο,στο τσιμέντο,στην πέτρα.Από μικρή φόρμα στη μεγάλη,από το οριζόντιο στο κάθετο,από το ήρεμο στο ανήσυχο,από φόρμες οργανικές και βιομορφικές σε σκληρά αφαιρετικά τετράγωνα. Πιστός στη φόρμα,δεν αφήνεται στην ευκολία του κολλάζ,της σύνδεσης από ήδη έτοιμα ξένα στοιχεία.Αρνούμενος την οποιαδήποτε οικειοποίηση,παραμένει κύριος και δημιουργός του υλικού και των μορφών του.Φαίνεται να δουλεύει για τη διάρκεια και τα γλυπτά του αντιμετωπίζονται σαν έργα που πρέπει να μείνουν στο χρόνο,να γίνουν κομμάτια μουσειακά.
Γράφει σε ένα κριτικό σημείωμά της για τον Απόστολο Φανακίδη η Ευρυδίκη Trichon-Μιλσάνη.