Εκατό χρόνια (1916-2016) από τη γέννηση του ηγέτη των Εργατικών και Βρετανού πρωθυπουργού Χάρολντ Ουίλσον

Πριν εκατό χρόνια (1916-2016) ,το 1916, γεννιόταν ο μετέπειτα ηγέτης του Εργατικού Κόμματος και πρωθυπουργός της Βρετανίας, ο Χάρολντ Ουίλσον.

Η γενέθλια πόλη του, το Χάντερσφηλντ του Γιορκσάιρ, είναι ένα από τα κέντρα γέννησης της αγγλικής βιομηχανικής επανάστασης.

Είναι γιος ενός χημικού και μεγαλώνει μέσα σε ένα μικροαστικό περιβάλλον αυστηρών πουριτανικών αρχών. Από πολύ μικρό τον πειράζουν ότι θα κάνει πολιτική καριέρα.

Κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού στο Λονδίνο ο οκτάχρονος Χάρολντ θα φωτογραφηθεί έξω από την πρωθυπουργική κατοικία επί της Οδού Ντάουνινγκ 10.

Μετά την αποφοίτησή του από το κολέγιο πηγαίνει για σπουδές στην Οξφόρδη.

Σε ηλικία 21 ετών ανήκει ήδη στο διδακτικό προσωπικό της Σχολής των Φυσικών Επιστημών.

Στη συνέχεια ακολουθεί ο γάμος του με τη Μαίρη Μπόλντουιν ο εικοσιτριάχρονος Ουίλσον έχει μπροστά του μια λαμπρή καριέρα. Θα την εγκαταλείψει, όμως, για να ασχοληθεί με την ενεργό πολιτική ζωή από τις τάξεις του Εργατικού Κόμματος.

Στις εκλογές του 1945, κατά τις οποίες ηττάται ο συντηρητικός Τσώρτσιλ, ο Ουίλσον εκλέγεται βουλευτής στη Βουλή των Κοινοτήτων. Από το 1947 ως την πτώση της κυβέρνησης των Εργατικών το 1951 είναι Υπουργός Εμπορίου. Απ’ αυτή τη θέση διαδραματίζει αποφασιστικό ρόλο στην αρκετά επικριθείσα κρατικοποίηση σημαντικών βιομηχανιών. Μια πολιτική που δέχεται τις σκληρές κριτικές του μετέπειτα πρωθυπουργού σερ Άντονυ Ήντεν.

Το 1951 το Εργατικό Κόμμα βρίσκεται στην αντιπολίτευση. Ο Χάρολντ Ουίλσον ενισχύει τη θέση του μέσα στο κόμμα και το 1963 εκλέγεται πρόεδρός του. Ένα χρόνο αργότερα το οδηγεί σε εκλογική νίκη και αυτή τη φορά είναι ο ίδιος που θα εγκατασταθεί ως πρωθυπουργός στην οδό Ντάουνινγκ 10.

Καθοδηγούμενος από το πολιτικό του ένστικτο, εξοπλισμένος με μια διάθεση έντονης πολεμικής αλλά και έντονες τις επικρίσεις για την συμπεριφορά του και την αδιάφορη εμφάνισή του, αρχίζει την κυβερνητική του δραστηριότητα.

Η περιοριστική πολιτική του για την εξυγίανση της οικονομίας και του εθνικού νομίσματος δεν συνοδεύεται από επιτυχία καθώς αποτυγχάνει να πείσει τα συνδικάτα για την ορθότητά της.

Παρά τους ισχυρούς οικονομικούς δεσμούς της Αγγλίας με τις αποικίες της ο Χάρολντ Ουίλσον επιδιώκει την ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα.

Η πρώτη, όμως, απόπειρα της Αγγλίας να αποκτήσει καλύτερη πρόσβαση στην ευρωπαϊκή αγορά συναντά την αντίσταση της Γαλλίας. Η αποτυχία αυτή, τα προβλήματα στη βιομηχανία και η υποτίμηση της λίρας, επισφραγίζονται με την εκλογική του ήττα.

Το 1970 οι συντηρητικοί κατακτούν την πλειοψηφία και νέος πρωθυπουργός είναι ο Έντουαρντ Χηθ. Δεν το βάζει κάτω και συνεχίζει την πολιτική μάχη. Στις εκλογές του 1974 είναι και πάλι επικεφαλής των Εργατικών. Γίνεται εκ νέου πρωθυπουργός αλλά αυτή τη φορά μιας κυβέρνησης μειοψηφίας.

Πεπεισμένος για την αναγκαιότητα της ένταξης στην ΕΟΚ, το 1975 προχωρεί σε δημοψήφισμα και κερδίζει για τα σχέδιά του τα τρίτα τέταρτα των ψήφων.

Έναν χρόνο μετά, εντελώς ξαφνικά θα παραιτηθεί από όλα τα αξιώματα που κατέχει. Εξαιτίας των έντονων διαφωνιών του με τα συνδικάτα τόσο από το αξίωμα του πρωθυπουργού όσο κι από τη θέση του προέδρου του Εργατικού Κόμματος.

Είναι εξήντα ετών, με πλήρη την αίσθηση των δυνάμεών του, όταν εγκαταλείπει την πολιτική, χωρίς αυτή η απόφασή του να είναι το αποτέλεσμα κάποιας εκλογικής του ήττας.

Πέθανε στο Λονδίνο το 1995.