"Ερήμωσαν οι δρόμοι μας-δεν παίζουν τα παιδιά -τα πήρε πια ο άνεμος-τα πήρε η ξενιτιά", καταλήγει στο τελευταίο τετράστιχο του ποιήματος του "Η ΕΡΗΜΙΑ ΣΤΗΝ ΥΠΑΙΘΡΟ" ο λαϊκός ποιητής Στέλιος Ντουρανίδης και γίνεται ένας ευαίσθητος παλμογράφος της λαϊκής ψυχής, της ψυχολογίας των κατοίκων και της πραγματικότητας των χωριών μας. Η ερημιά δεν είναι πια ένα στοιχειό στα εφιαλτικά όνειρα των κατοίκων των χωριών μας αλλά μια σκληρή καθημερινότητα που βιώνεται με τρόπο δραματικό και τραγικό από τους ηλικιωμένους, τους απόμαχους της ζωής που ζουν την ατελείωτη μοναξιά μέσα σε μια έρημο συναισθημάτων. Ο πιο πηγαίος και αυθεντικός εκφραστής, η φωνή των ανθρώπων της υπαίθρου, ο αγαπητός Στέλιος Ντουρανίδης που με την αστείρευτη δημιουργικότητα και έμπνευση του στέλνει τα δικά του δραματικά μηνύματα, τη δική του κραυγή αγωνίας για το ξαναζωντάνεμα των χωριών μας και την ανασυγκρότηση της υπαίθρου!
Σταύρος Γ.Παπαθανάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου