Εδώ και πάνω από δέκα χρόνια έχει σταματήσει η σύνδεση η σιδηροδρομική σύνδεση Ελλάδας-Τουρκίας μέσω Πυθίου Διδυμοτείχου, που επέτρεπε τους κατόχους του INTERRAIL PASS να ταξιδεύουν χωρίς άλλη επιβάρυνση πέραν του κόστους της αγοράς του. Ένας τρόπος ταξιδιού που γοήτευε τους νέους και τις νέες του κόσμου, που κατά τους καλοκαιρινούς μήνες κατέφταναν στο σιδηροδρομικό σταθμό του Πυθίου, όπου για αρκετές ώρες θα περίμεναν την αμαξοστοιχία που θα τους πήγαινε μέσω Ουζούνκιοπρού στην Κωνσταντινούπολη. Δεν είναι υπερβολή, αν πούμε ότι ο αριθμός τους μπορεί να προσέγγιζε τις 10.000, χωρίς να γίνει οποιαδήποτε τοπική προσπάθεια για την προσέλκυση τους κι ακόμη χειρότερα για την αξιοποίηση της παρουσίας τους! Έφταναν στο Πύθιο, γιατί πολύ απλά εδώ ήταν ήταν το σημείο σύνδεσης των σιδηροδρομικών δικτύων των δύο χωρών. Νέοι και νέες ενός υψηλού μορφωτικού επιπέδου που κρατούσαν ζωντανή την κοσμοπολίτικη ατμόσφαιρα του θρυλικού τρένου Orient Express. Είναι δύο γερά πλεονεκτήματα που θα πρέπει να αξιοποιηθούν στο πλαίσιο του τοπικού πολιτιστικού και τουριστικού σχεδιασμού. Ξύλινο σιδηροδρομικό σταθμός και το κτιριακό σύμπλεγμα θα μπορούσαν να γίνουν ένας πολυχώρος δράσεων διαπολιτισμικού και διασυνοριακού χαρακτήρα και να γίνουν ξανά ένας οικονομικός και πολιτιστικός πνεύμονας προς όφελος της τοπικής κοινωνίας και οικονομίας και της ευρύτερης περιοχής.
Σταύρος Παπαθανάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου