Ήταν ένα συνηθισμένο κυριακάτικο πρωινό για τον λαϊκό μας ποιητή και λαογράφο κυρ-Στέλιο Ντουρανίδη στο Σπήλαιο Τριγώνου Ορεστιάδας. Πηγαίνοντας στην εκκλησία της Κοιμήσεως της θεοτόκου του χωριού τον ακολουθούσε το αγαπημένο σκυλάκι του. Γύρισαν πολύ γρήγορα, γιατί βρήκαν την εκκλησία κλειστή με τις ψαλμωδίες να ακούγονται κανονικά αλλά προφανώς δεν υπήρχαν περιθώρια για περισσότερους πιστούς. Κάποια στιγμή κι όταν ήδη είχε απορροφηθεί στο γράψιμο ενός ποιήματος για να σχολιάσει τα θέματα της επικαιρότητας, είδε το σκυλάκι του να είναι πεσμένο και να βγάζει αφρούς! Ή κάποιος είχε βάλει φόλα ή το πιθανότερο να είχε φάει ποντικοφάρμακο μ΄ αποτέλεσμα σε λίγη ώρα να καταλήξει προς μεγάλη θλίψη και συγκίνηση του κυρ-Στέλιου, που εδώ και λίγες ώρες περνάει τη δική του μεγάλη στεναχώρια! Κι αυτή τη φορά δεν θα τα γλιτώσει τα σχόλια από τους συντοπίτες του, που ήδη το λένε «Στον Στεργιανό ψοφάνε τα σκυλιά από το περπάτημα»! Κι αυτό είναι το πέμπτο σκυλάκι που χάνει και τα σχόλια αυτονόητα! Δεν είναι μόνο δικό του προνόμιο να σατιρίζει ανθρώπους και καταστάσεις αλλά και χαρακτηριστικό των τοπικών κοινωνιών να σατιρίζουν τα μέλη τους και να τα δίνουν διάφορα παρατσούκλια ανάλογα με την περίσταση! Κι όπως μου είπε ο κυρ-Στέλιος στην απογευματινή επικοινωνία μας, «δεν υπάρχει γάμος χωρίς κλάμα και κηδεία χωρίς γέλιο»! Έτσι πορεύεται ο άνθρωπος και διαχειρίζεται τις χαρές και τις λύπες του!
Σταύρος Παπαθανάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου