Μπάμπω Μούλινα-Κωνσταντίνα Πετσίδου, το κεντρικό πρόσωπο της αναβίωσης του εθίμου της γυναικοκρατίας στο Σπήλαιο Τριγώνου Ορεστιάδας, ένα λαϊκό δρώμενο στον απόηχο της Διονυσιακής λατρείας στην αρχαία Ελλάδα

 

Και ποιος δεν θυμάται τη γιαγιά Κωνσταντίνα Πετσίδου, τη μπάμπω-Μούλινα, που ήταν ένα σεβάσμιο πρόσωπο για όλες τις γυναίκες του χωριού, που τις είχε ξεγεννήσει με ασφάλεια και είχαν γίνει μητέρες στα χέρια της! Ακόμη και παιδιά της δεκαετίας του 1960, όταν τη δεκαετία του 1980 ως ώριμες πια γυναίκες θα αντιμετώπιζαν προβλήματα σύλληψης και τεκνοποίησης, θα προσέφευγαν στη λαϊκή ιατρική που επί αιώνες χωρίς άλλα μέσα γιατροπόρευε τα μέλη της αγροτικής κοινωνίας. Μέχρι και το θάνατό της εμφανής ήταν ο σεβασμός όλων των γυναικών του χωριού με τον οποίο την περιέβαλαν στις γιορτές και στις ιδιωτικές συναντήσεις τους!

Στο βιβλίο του «Λαϊκή πίστη και λατρεία στη Θράκη» ο Κώστας Θρακιώτης γράφει: «Σ΄όλα τα χωριά της Ανατολικής Ρωμυλίας, στις 8 του Γενάρη, γιορτή της Αγίας Δομνίκης ή Δομνής, γινόταν η μέρα της μπάμπω Γκιονού ή της μαμής. Ήταν γιορτή καθαρά γυναικεία και έπαιρναν μέρος σ΄αυτήν οι γυναίκες που «τεκνώνουν». Τιμώμενο πρόσωπο η μαμή.

»Ιστορικά ανατρέχοντας θα βρούμε τις πηγές του στα αρχαία Θεσμοφόρια, όσο και στα Αλώα, που αφού διατηρήθηκαν στα χρόνια της παρακμής, πέρασαν από την ελληνιστική και ρωμαϊκή περίοδο στους Βυζαντινούς χρόνους, κατασταλάζοντας βαθιά στη συνείδηση του Θρακικού λαού σαν παραδοσιακό του έθιμο.

»Ο Διονυσιακός χαρακτήρας του εθίμου, για να μιλήσουμε ιδιαίτερα για τη «γιορτή της μπάμπως» είναι ολοφάνερος…στα Θεσμοφόρια…συμφωνούν όχι μονάχα στο γενικό χαρακτήρα, μα ακόμα και σε πολλές λεπτομέρειες με το θρακικό έθιμο…ο Διόδωρος Σικελιώτης είναι διαφωτιστικός…

»Το ίδιο για τα Αλώα που γιορτάζονταν στις 26 Ποσειδαιώνα στην Ελευσίνα(αρχές Γενάρη, λες και συμπέφτει με τη Θρακική τελετή), μας μίλησε ο Σχολιαστής του Λουκιανού.

»Οι εθνολόγοι απαντούν μ΄ένα στόμα…αντανακλούν πανάρχαιες μαγικές τελετές και γητειές που αποβλέπανε στη γονιμοποίηση της γης και την πολυτεκνία των γυναικών. Γιατί, σύμφωνα με την ομοιοπαθητική μαγεία, η σπορά και η ευκαρπία της γης ήταν σύμφυτες με τη γονιμότητα της γυναίκας. Έτσι. Όλες τούτες οι εκδηλώσεις αντιπροσωπεύουν, σαν μυθική σύλληψη, τη δραματική σύνθεση της ζωής ή καλύτερα μιας απ΄τις εκδηλώσεις της φυσιολατρείας των ανθρώπων».
Σταύρος Παπαθανάκης