Την ίδια χρονιά καλείται από τον Μακαριστό Πατριάρχη Αθηναγόρα να
υπηρετήσει στο Οικουμενικό Πατριαρχείο. Στην Κωνσταντινούπολη υπηρετεί
ως Εφημέριος και Κωδικογράφος και το δίδεται η ευκαιρία να εισαχθεί στη
Θεολογική Σχολή της Χάλκης. Το 1964 εξεδιώχθη μαζί με άλλους με άλλους
μαθητές από το Τουρκικό κράτος, στα πλαίσια της προσπάθειάς του να
κλείσει τη σχολή.
Ερχόμενος στην Ελλάδα γράφτηκε
στη Θεολογική Σχολή του Α.Π.Θ. Την ίδια περίοδο υπηρετεί ως εφημέριος
στα χωριά Λοφίσκο Σοχού και το Άδενδρο Θεσ/νικης. Κατά την παραμονή του
στις δύο παραπάνω ενορίες αποπεράτωσε τους Ι. Ναούς, έκτισε Πνευματικά
Κέντρα και οργάνωσε Κατηχητικά Σχολεία.
Μετά την αποπεράτωση των θεολογικών σπουδών γράφτηκε στη Νομική Σχολή Θεσ/νίκης, όπου παρακολούθησε μαθήματα επί διετίαν.
Το 1970 μετά από πρόσκληση του
τότε Μητροπολίτου Αλεξανδρουπόλεως Κωνσταντίου πηγαίνει στην
Αλεξανδρούπολη και διορίζεται ως προϊστάμενος στον Ι. Ναό Αγ. Κυριακής
τον οποίο και αποπερατώνει. Το 1971 διορίζεται Ιεροκήρυκας της Ι.
Μητροπόλεως Αλεξανδρουπόλεως. Από τη θέση αυτή, οργώνει στην κυριολεξία
τις πόλεις και τα χωριά της ακριτικής αυτής επαρχίας κηρύττοντας και
εξομολογώντας. Με δική του προτροπή και επίβλεψη αναγέρθηκαν αρκετοί
ναοί, ενώ εξωραΐστηκαν οι υπάρχοντες.
Το 1974 διορίζεται
Πρωτοσύγκελος της Ιεράς Μητροπόλεως Αλεξανδρουπόλεως, θέση την οποία
κατέχει έως της εκλογής του ως Επισκόπου.
Η εκλογή του ως Μητροπολίτου
Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου έγινε την 15 Νοεμβρίου 1988, όπου
έλαβε 52 ψήφους. Η χειροτονία του ως Επισκόπου έγινε την 19 Νοεμβρίου
1988 στο Μητροπολιτικό Ναό Αθηνών υπό του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου
Σεραφείμ. Η ενθρόνιση του στο Μητροπολιτικό Θρόνο της Ι.Μ.Δ.Ο.Σ.
πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 29 Ιανουαρίου 1989.
Η παρουσία του Μακαριστού
Νικηφόρου στην ιστορική Μητρόπολη Διδυμοτείχου συνδέεται με την
ανέγερση, τον καλλωπισμό και την ευπρέπεια των Ιερών Ναών, χωρίς βέβαια
να παραλείπονται άλλες δραστηριότητες. Εκείνο που συνέδεσε το όνομά του
με την ιστορία του Διδυμοτείχου είναι ο περικαλλείς Καθεδρικός Ναός της
Παναγίας Ελευθερώτριας τον οποίο θεμελίωσε και αποπεράτωσε σε μικρό
χρονικό διάστημα. Τα εγκαίνια του Ναού έγιναν την 29η Μαϊου 1994, ημέρα
μνήμης της αλώσεως της Βασιλεύουσας. Ο Ναός έχει διαστάσεις 28 Χ 42
μέτρα και ύψος 35 και είναι επενδεδυμένος εξωτερικά με πέτρα. Το μήκος
28 μέτρων ξυλόγλυπτο τέμπλο του είναι επενδεδυμένο με φύλο χρυσού και ο
διάκοσμος του τρούλου ψηφιδωτός. Όλες οι επιφάνειες του Ναού είναι
αγιογραφημένες. Στο κάτω μέρος του Ναού λειτουργεί το Εκκλησιαστικό
Μουσείο της Μητροπόλεως, το Πνευματικό Κέντρο καθώς και μεγάλη
βιβλιοθήκη που δημιουργήθηκε από την δωρεά των βιβλίων του Μακαριστού.
Ο Ναός της Ελευθερώτριας ήταν
έργο ζωής για τον Νικηφόρο. Ήταν ο «αγαπημένος» Ναός του που περνούσε
τις περισσότερες ώρες τις ημέρας μέσα σ΄ αυτόν, είτε τελώντας ακολουθίες
είτε επιβλέποντας τις εργασίες που γίνονταν εκεί, συναντώντας παράλληλα
και το ποίμνιό του.. Αυτός ήταν και ο λόγος που ετάφη μπροστά στον Ιερό
Ναό, ως κτήτορας αυτού, να ατενίζει το μεγάλο αυτό έργο που παρέδωσε
στην Εκκλησία εις τους αιώνας.
Όμως παράλληλα με την ανέγερση
του Ναού της Ελευθερωτρίας δεν σταμάτησαν οι περιοδείες στις πόλεις και
τα χωριά της Μητροπόλεως, όπου λειτουργούσε, δίδασκε και νουθετούσε
κλήρο και λαό, προσπαθώντας να δώσει τον γνήσιο Ορθόδοξο χριστιανικό
τρόπο ζωής.
Ώθησε του ιερείς να
προχωρήσουν στον καλλωπισμό των Ναών τους και σε ανεγέρσεις πνευματικών
κέντρων για τη λειτουργία των Κατηχητικών Σχολείων και άλλων ενοριακών
δραστηριοτήτων.
Εγκαινίασε τους Ιερούς Ναούς
Αγ. Γεωργίου Ορμενίου, Αγ. Γεωργίου Κυπρίνου, Αγ. Κυριακής Κομάρων, Αγ.
Κυρίλλου στο Πύθιο και Αγ. Ειρήνης Κυανής. Τέλεσε θυρανοίξια σε πολλά
Παρεκκλήσια που βρίσκονται πλησίον των ενοριών καθώς και σε
στρατιωτικές μονάδες.
Το ενδιαφέρον του Μακαριστού
για τους οικονομικά ασθενέστερους αδελφούς μας ήταν πάντοτε έκδηλο.
Εκτός από το Φιλόπτωχο ταμείο της Μητροπόλεως, διά του οποίου ενίσχυε
οικονομικά ασθενείς, άνεργους, άπορους φοιτητές και γενικά εμπερίστατους
αδελφούς μας. Πολλές φορές διέθετε και δικά του χρήματα για να βοηθήσει
τον πάσχοντα συνάνθρωπο. Με τις δικές του ευλογίες λειτουργεί στην Ν.
Ορεστιάδα η «Τράπεζα Αγάπης» του Ι. Ναού Αγ. Θεοδώρων, διά της οποίας
σιτίζονται καθημερινά περίπου 50 άποροι.
Πίστευε, ότι η πολύτεκνη
οικογένεια είναι ο στυλοβάτης του Ελληνικού Έθνους και της Ορθοδοξίας.
Έτσι πολλές φορές οργάνωσε εκδηλώσεις για τις πολύτεκνες οικογένειες της
Μητροπόλεως και ενίσχυσε οικονομικά πολλές από αυτές. Ήταν θερμός
υποστηρικτής της πρωτοβουλίας που πήρε η Εκκλησία της Ελλάδος να
ενισχύει οικονομικά τις τρίτεκνες οικογένειες της Θράκης και κατέβαλλε
κάθε δυνατή προσπάθεια προκειμένου να συνεχιστεί, βλέποντας την αύξηση
των γεννήσεων στην περιοχή μας.
Επί των ημερών του Μακαριστού
Νικηφόρου έγιναν αρκετές προσπάθειες έτσι ώστε η νεολαία του τόπου μας
να έρθει όσο το δυνατόν πιο κοντά στην Εκκλησία. Με τις δικές του
προτροπές λειτούργησαν Κατηχητικά Σχολεία όλων των βαθμίδων, συνάξεις
νέων, πνευματικά κέντρα ,βιβλιοθήκες κ.α. Έργο δικό του ήταν και η
επαναλειτουργία των Κατασκηνώσεων της Μητροπόλεως στην Ιερά Μονή Δαδιάς
για την πνευματική αναψυχή των νέων.
Αλλά και για τα στρατευμένα
νιάτα το ενδιαφέρον του ήταν αμέριστο. Συχνά επισκεπτόταν στρατιωτικές
μονάδες και φυλάκια, διαθέτοντας ιερείς για τις λατρευτικές τους
ανάγκες, αλλά και ο ίδιος ήταν πάντα πρόθυμος να ακούσει και να
αντιμετωπίσει προβλήματα στρατιωτών.
Ιδιαίτερα ευαίσθητος προς τους
εγκαταλελειμμένους και ανήμπορους γέροντες των χωρίων κυρίως της
επαρχίας του, ξεκίνησε την ανέγερση του Γηροκομείου – Πτωχοκομείου «ο
καλός Σαμαρείτης» στο Διδυμότειχο. Πρόκειται για ένα μεγάλο κτιριακό
συγκρότημα, πλήρως εξοπλισμένο με τα απαραίτητα, χωρητικότητας 60
ατόμων. Δεν ευτύχησε όμως να το θέσει σε λειτουργία, αφού η όλη
προσπάθεια προσέκρουσε σε γραφειοκρατικές διαδικασίες.
Ως γνήσιο τέκνο της Θράκης μας
ο Μακαριστός Νικηφόρος, δεν έμεινε αδιάφορος για την πνευματική και όχι
μόνο προκοπή του τόπου του. Το ενδιαφέρον του δεν περιοριστικέ μόνο στα
της Εκκλησίας. Σε κάθε του κήρυγμα, ομιλία ή και συζήτηση δεν έπαυε να
αναφέρεται στο μεγαλείο της Θράκης και στην ιστορία της, αλλά και στην
ανάγκη της διαφύλαξης από της νέες γενιές της πλούσιας κληρονομιάς μας.
Αγαπούσε ιδιαίτερα και άκουγε τη Θρακιώτική παραδοσιακή μουσική, τόνιζε
τη σπουδαιότητά των τραγουδιών και των χορών μας και στήριζε κάθε
προσπάθεια εκμάθησης και διάδοσης τους. Χαρακτηριστικό είναι ότι τον
τελευταίο καιρό συγκέντρωνε παραδοσιακές στολές από τα χωριά με σκοπό να
τις εκθέσει μόνιμα στο Εκκλησιαστικό μουσείο.
Μία από τις προτεραιότητές του
ήταν η ανάδειξη Αγίων που καταγωγή η τόπο μαρτυρίου είχαν τη Θράκη μας
. Καθιέρωσε να τελούνται πανηγυρικές Θ. Λειτουργίες στις μνήμες των
Θρακών Αγίων, ενώ αγιογραφήθηκαν οι μορφές τους και εκδόθηκαν
ακολουθίες. Με δικές του ενέργειες κατετάγη στο αγιολόγιο της Εκκλησίας
μας ο Άγιος Εθνοϊερομάρτυς Κύριλλος ο στ΄ Πατριάρχης Κων/πόλεως ο
Αδριανουπολίτης.
Η αγάπη του και το ενδιαφέρον
του για τη γή που τον γέννησε δεν σταμάτησε εδώ. Πέρα από την ανάδειξη
της ιστορίας συνέβαλλε τα μέγιστα έτσι ώστε η Θράκη να βρίσκεται στο
κέντρο των εξελίξεων.
Μεγάλη υπήρξε η προσφορά του
στην περιοχή και ιδιαίτερα στο Διδυμότειχο, με την παραχώρηση ογκώδους
κτιριακού συγκροτήματος της Μητροπόλεως προκειμένου να στεγαστεί η Σχολή
Αστυφυλάκων. Χάρη στην ενέργεια αυτή εγκαταστάθηκε η Σχολή στον τόπο
μας, η οποία δίνει πολλά στην ακριτική περιοχή μας.
Αυτή, δεν ήταν η μοναδική
τέτοια κίνηση του Μακαριστού. Είχε προηγηθεί η διάθεση κτιρίων της
Μητροπόλεως για τη στέγαση Γυμνασίου στην Ν. Ορεστιάδα, Νηπιαγωγείου στο
Διδυμότειχο, ενώ στο Σουφλί και τα Δίκαια φιλοξενήθηκαν Πόντιοι
πρόσφυγες από την πρώην Σοβιετική Ένωση.
Στην πνευματική αλλά και
πολιτιστική ανάπτυξη της περιοχής του Β. Έβρου συνέβαλλε και η
δημιουργία του Εκκλησιαστικού Μουσείου της Ιεράς Μητροπόλεως το οποίο
λειτουργεί κάτω από τον Ιερό Ναό της Παναγίας Ελευθερωτρίας. Εκεί
συγκεντρώθηκαν Ιερές Εικόνες και διάφορα κειμήλια φερμένα από την
Πατρίδα, τα οποία αφού συντηρήθηκαν παραδόθηκαν στη διάθεση των κατοίκων
της περιοχής, αλλά και των επισκεπτών, έτσι ώστε να δίνεται η ευκαιρία
στον κάθε ενδιαφερόμενο να μαθαίνει την Εκκλησιαστική Ιστορία του τόπου
μας.
Το ενδιαφέρον του για την
κατήχηση των πνευματικών του τέκνων ήταν εκείνο που τον οδήγησε στη
δημιουργία του Ραδιοφωνικού Σταθμού της Ιεράς Μητροπόλεως « ο Απ.
Ανδρέας» που εδρεύει στην Ν. Ορεστιάδα. Έτσι από τον Μάρτιο του 2001
ξεκίνησε η λειτουργία του Ρ/Σ που λειτουργεί όλο το 24ωρο και
μεταδίδονται ιερές ακολουθίες και εκπομπές από το τοπικό πρόγραμμα του,
αλλά και αναμεταδίδεται τι πρόγραμμα του Ρ/Σ της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Ένα ακόμα μεγάλο έργο του
Μακαριστού για την περιοχή ήταν η εκ βάθρων ανακαίνιση της ιστορικής
Ιεράς Μονής Δαδιάς Σουφλίου. Ο Ναός και τα παλαιά κτίρια συντηρήθηκαν,
όλη η Μονή περιφράχτηκε, φυτευτήκαν δέντρα ενώ ανεγέρθηκε νέα πτέρυγα με
κελιά και αρχονταρίκι για να φιλοξενούνται οι προσκυνητές.
Ιδιαίτερη βαρύτητα έδωσε ο
Μακαριστός Ποιμενάρχης μας στην καλλιέργεια και επιμόρφωση του κλήρου,
δίδοντας του κατευθύνσεις για το ποιμαντικό, λατρευτικό, διοικητικό και
κατηχητικό τους έργο στις τακτικές ιερατικές συνάξεις που διοργανώθηκαν
με πληθώρα θεμάτων. Όρισε Ιεροκήρυκα, Κήρυκες του Θείου Λόγου και
χειροθέτησε πνευματικούς για την πνευματική καλλιέργεια των πιστών.
Παράλληλα προχώρησε στην επιλογή και χειροτονία ικανών στελεχών για την
επάνδρωση των εφημεριακών θέσεων και την κάλυψη των αναγκών της
ακριτικής Μητροπόλεως του.
Είναι αδύνατον κανείς να
μπορέσει μέσα σε λίγες σελίδες να περιγράψει τη ζωή και το έργο ενός
Ιεράρχου της Εκκλησίας μας. Ιδιαίτερα δε του Μακαριστού Μητροπολίτου
Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου κυρού Νικηφόρου. Ολόκληρη η ζωή
του ήταν ένας συνεχείς αγώνας για την Εκκλησία του Χριστού. Διαρκείς
αγωνία του ήταν η πνευματική καλλιέργεια του ποιμνίου του. Η ευθύτητα
του λόγου του ενοχλούσε ίσως αρχικά. Κατά τη διάρκεια όμως της συζήτησης
ο συνομιλητής του καταλάβαινε την παιδική ψυχή και τις ευαισθησίες που
έκρυβε μέσα του ο Δεσπότης. Λιτός στην προσωπική του ζωή. Ήθελε όμως οι
Εκκλησίες τις επαρχίας του να είναι μεγαλόπρεπες. Χαιρόταν όταν έβλεπε
να γίνονται έργα στους Ναούς. Προέτρεπε τους Ιερείς του να εργάζονται
στις ενορίες τους και επιβράβευε όσους απ΄ αυτούς ήταν νοικοκύρηδες.
Όλοι εμείς ο κληρικοί, τα
πνευματικά του τέκνα, αλλά και ο λαός της Μητροπόλεως μας, θα έχουμε να
θυμόμαστε έναν Επίσκοπο δυναμικό, αγωνιστή, πατριώτη, πατέρα. Έναν
Δεσπότη που και ακόμα στις δύσκολες στιγμές τις ζωής του, που ήταν
πολλές αυτές, δεν λύγισε. Στάθηκε όρθιος και αντιμετώπισε με πίστη στο
Θεό και γενναιότητα κάθε πειρασμό. Παράδειγμα του οι άγιοι της Εκκλησίας
μας και ιδιαίτερα ο άγιος Νεκτάριος τον οποίο ευλαβούνταν και ζητούσε
τη βοήθειά του. Η αγωνία του για το μέλλον το τόπου αυτού τον έκανε να
βρίσκεται πάντοτε σε εγρήγορση και ετοιμότητα, ακόμα και όταν τα πρώτα
σημάδια της ασθένειάς του άρχισαν να γίνονται ορατά.
Όμως όλες αυτές οι ταλαιπωρίες
που υπέστη, κλόνισαν σοβαρότατα την υγεία του. Αν και είχε πλήρη γνώση
του προβλήματος του δεν κάμφθηκε, συνέχισε να αγωνίζεται με όσες
δυνάμεις του είχαν απομείνει. Τον βλέπαμε καθημερινά, ιδίως τον
τελευταίο καιρό να υποφέρει από τους πόνους κάνοντας υπομονή, ασκώντας
τα βαριά καθήκοντα του Επισκόπου. Δέχτηκε να νοσηλευτεί στο νοσοκομείο
της Αλεξανδρουπόλεως όταν πια η κατάστασή της υγείας του δεν του άφηνε
πολλά περιθώρια επιλογής. Και όταν κάπως ανέκαμψε επιθυμία του ήταν να
ανεβεί στο Διδυμότειχο, στη Μητρόπολη του, στο δωμάτιό του. Εκεί που
αντιμετώπισε κάθε του δυσκολία. Κοντά στο ποίμνιο του και την
«αγαπημένη» του Εκκλησία την Ελευθερώτρια.
Η κατάσταση της υγείας του
όμως χειροτέρεψε. Έπρεπε να νοσηλευτεί και έτσι μεταφέρθηκε σε ιδιωτική
κλινική της Αλεξανδρουπόλεως. Εκεί παρέμεινε μέχρι και το τέλος του,
δεχόμενος τη φροντίδα των συγγενών του και την αγάπη όλων των πιστών που
εύχονταν γρήγορη ανάρρωση στον πνευματικό τους πατέρα. Όλες αυτές τις
ημέρες της νοσηλείας του η σκέψη του ήταν στην επαρχία του. Ήλπιζε ότι
θα τα καταφέρει και πάλι να ανακάμψει και να ξαναδεί τον Καλέ και τη
Μητρόπολή του…
Δεν τα κατάφερε όμως. Την
Κυριακή 4 Οκτωβρίου κατά τη διάρκεια της αναιμάκτου θυσίας και ενώ οι
ιερείς του μνημόνευαν το όνομά του η επισκοπική του ψυχή άφησε τα
επίγεια για να μεταφερθεί στα επουράνια. Εκεί που αναπαύονται οι ψυχές
των δικαίων και ξεκουράζονται όλοι οι αγωνιστές αυτής της ζωής. Κοντά
στο Χριστό, μαζί με τους αγίους, στην αιώνια χαρά και γαλήνη.
Ήρθε όμως και πάλι στο
Διδυμότειχο και στην Εκκλησία του. Ντυμένος με την αρχιερατική του
στολή, κρατώντας την ποιμαντορική του ράβδο και το Ευαγγέλιο για να
ευλογήσει για τελευταία φορά τα πνευματικά του παιδιά.
Πλήθος πιστών προσήλθε για να
προσκυνήσει το λείψανο του Μακαριστού Νικηφόρου. Οι ακολουθίες αδιάκοπες
νύχτα και ημέρα στην Εκκλησία του από τους ιερείς του που
αποχαιρετούσαν τον πατέρα τους.
Η εξόδιος ακολουθία του
Μητροπολίτου Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου κυρού Νικηφόρου
τελέστηκε στον Ιερό Ναό Παναγίας Ελευθερωτρίας Διδυμοτείχου την Τρίτη 6
Οκτωβρίου και ώρα 12:00 το μεσημέρι με τη συμμετοχή πολλών Αρχιερέων και
Ιερέων, παρουσία των πολιτικών και στρατιωτικών αρχών τον Νομού και
πλήθος κόσμου.
Θα κλείσω με τα προφητικά
λόγια του αείμνηστου δημάρχου Διδυμοτείχου Αθανασίου Βασιλόπουλου, από
τον χαιρετισμό που απήυθυνε όταν υποδέχτηκε τον Μακαριστό την ημέρα της
ενθρονίσεως του:
« Νικηφόρος και τροπαιούχος
υπήρξε η εκλογή σας. Νικηφόρο και Τροπαιούχο σας κλείσαμε στη
χριστιανική μας συνείδηση. Νικηφόρο και Τροπαιούχο σας υποδεχόμαστε
σήμερα στο Διδυμότειχο. Νικηφόρο και Τροπαιούχο σας καλωσορίζουν όλοι οι
πιστοί, που ευλαβικά κλίνουν το γόνυ στην αγιοσύνη σας. Νικηφόρο και
Τροπαιούχο θα σας αναζητήσουν και αύριο και πάντοτε οι ευσεβείς
χριστιανοί στα θρησκευτικά τους προβλήματα.
…Σήμερα η Εκκλησία μας και η
Ορθοδοξία μας εφωτίσθη. Η Μητρόπολίς μας εκοσμήθη. Ελαμπρύνθη η πόλις
μας και ευτύχησαν οι ευσεβείς χριστιανοί της Επισκοπής αυτής…»
Νικηφόρος και τροπαιούχος υπήρξε πραγματικά η εικοσαετείς και πλέον διακονία του Μακαριστού.
ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ του Σεβασμιωτάτου
και Θεοπροβλήτου Μητροπολίτου της Αγιωτάτης Μητροπόλεως Διδυμοτείχου,
Ορεστιάδος και Σουφλίου. Υπερτίμου και εξάρχου πάσης Ροδόπης και παντός
Αιμημόντου αιωνία η μνήμη.
Ας έχουμε όλοι την ευχή του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου