Ο Έβρος …ο Άρης και η τιμωρία μου. Ακριβώς πριν 54 χρόνια, τέτοιες ημέρες-Του τ.σταθμάρχη Νέας Ορεστιάδας Βασίλη Αθανασιάδη

Ο Έβρος …ο Άρης και η τιμωρία μου.

Ακριβώς πριν 54 χρόνια, τέτοιες ημέρες

Εν ώρα υπηρεσίας, διέλευση επιβατικής αμαξοστοιχίας.

   Ο Έβρος …μυθολογικό πρόσωπο, γιός του Βασιλιά της Θράκης Κάσσανδρου, που έπεσε και πνίγηκε στον ποταμό Ρόμβο και από τότε ονομάζεται Έβρος.

   Έβρος, ο μεγαλύτερος ποταμός της Θράκης, που οι πηγές του είναι κοντά στη Σόφια και διασχίζει όλη την νότια Βουλγαρία (Ανατολική Ρωμυλία), περνάει από τη Φιλιππούπολη, το Τίρνοβο και από εκεί ακολουθεί Ν.Α. πορεία, ακουμπάει την Αδριανούπολη(Edirne) την οποία χωρίζει από το Κάραγατς(Σ.Σταθμός) και ακολουθεί ευθεία πορεία προς νότον και εκβάλλει στο Θρακικό Πέλαγος, η συνολική διαδρομή του ξεπερνάει τα 400 χιλιόμετρα.

   Ο Έβρος είναι το φυσικό σύνορο της Ελλάδος με την Τουρκία, εκεί η ελληνοτουρκική μεθόριος αγγίζει τα 203 χλμ. Ξεκινάει από το σημείο όπου ενώνονται τα σύνορα Ελλάδας, Τουρκίας και Βουλγαρίας και φτάνει έως τις εκβολές του Έβρου στο Θρακικό Πέλαγος.

   Το 1923 με τη Συνθήκη της Λωζάνης ορίστηκε ως σύνορο μεταξύ των δύο κρατών, εκτός από την περιοχή του Κάραγατς όπου βρίσκεται ο Σιδηροδρομικός Σταθμός, στον οποίο εργάστηκα αρκετές φορές ως επίκουρος για τη χορήγηση των μηνιαίων ρεπό (τετραήμερο) των συναδέλφων.

Κάραγατς, Τουρκία. Μνημείο Συνθήκης Λωζάνης

 Χάρη σ αυτή τη συνθήκη η Τουρκία έχει πάρει αυτό το κομμάτι γης δυτικά του Έβρου.

   Παραπόταμοι του Έβρου από Ελληνικής πλευράς είναι ο Άρδας(Τρίγωνο) και ο Ερυθροπόταμος (Διδυμότειχο) και από Τουρκία (Αν. Θράκη) ο Τούντζας και ο Εργίνης.

  Ο Έβρος είναι ένας από τους σημαντικότερους νομούς της πατρίδος μας, ακρογωνιαίος λίθος στο Β.Α άκρον της Ελλάδος.

   Ένας άλλος Έβρο(ς) ποταμός, είναι ένας από τους πέντε μεγαλύτερους ποταμούς της Ιβηρικής χερσονήσου.

 

Ebro, Έβρο

 

 * Οι Έλληνες ονόμασαν τον ποταμό Ἴβηρ (Ibēr), abir, ah'ir και οι Ρωμαίοι τον ονόμασαν Hibēr, Ibēr ή Ibērus flūmen, οδηγώντας στο σημερινό του όνομα. Η Ιβηρική Χερσόνησος και το Hibērī ή Ibērī (οι άνθρωποι της περιοχής) ονομάστηκαν από τον ποταμό.

 ** Δεν είναι γνωστό με βεβαιότητα εάν οι Έλληνες χρησιμοποιούσαν τοπική αυτοφυή ονομασία για το ποτάμι. Ούτε είναι γνωστό τι μπορεί να σημαίνει η λέξη "Ibēr" ή "Hibēr".  ***Στα σύγχρονα Βασκικά η λέξη ibar σημαίνει «κοιλάδα» ή «ποτισμένο λιβάδι», ενώ ibai σημαίνει «ποτάμι», αλλά δεν υπάρχει καμία απόδειξη που να συσχετίζει την ετυμολογία του ποταμού Έβρου με αυτές τις βασκικές λέξεις. 

 ****Υπάρχουν ποτάμια στα Βαλκάνια που ονομάζονται Ibar (Μαυροβούνιο και Σερβία) και φυσικά ο "δικός μας" Έβρος (Βουλγαρία, Ελλάδα και Τουρκία).

 
   ΈΒΡΟΣ το όνομα της θρυλικής αμαξοστοιχίας που πραγματοποιούσε για δεκαετίες την μεγαλύτερη σιδηροδρομική διαδρομή στην πατρίδα μας, καθημερινά από την Αθήνα μέχρι την Ν. Ορεστιάδα και αντίστροφα, ΜΗ ρωτάτε για το χρόνο της διαδρομής, πολλές φορές ξεπερνούσε το 24ωρο, με τις συχνές αμηχανίες των ατμαμαξών(καρβουνιάρηδων) των Σ.Ε.Κ.(Σιδηρόδρομοι Ελληνικού Κράτους), κυρίως μεταξύ Κιλκίς, Σερρών, Δράμας κ.α. ξεχνούσε να φτάσει στη Νέα Ορεστιάδα.

  Η χιλιομετρική απόσταση της διαδρομής ξεπερνούσε τα 1000 χιλιόμετρα.

  Με αυτή την αμαξοστοιχία για δεκαετίες ταξίδεψαν αμέτρητες χιλιάδες επιβάτες, πολἰτες, στρατιώτες, φοιτητές, τουρίστες και μετανάστες από και προς Γερμανία (Γκασταρμπάιτερ), με πληρότητα που τα Σαββατοκύριακα έφτανε το 100% και ιδίως την καλοκαιρινή περίοδο λόγω των μεταναστών.

  Προσωπικά ταξίδεψα 104 φορές (52+52), πραγματοποιώντας τα ρεπό μου κατά την περίοδο που εργαζόμουν στον Έβρο (Ν.Ορεστιάδα, Πύθιο και Διδυμότειχο) από 1/1970 - 4/1974, με βόλευε διότι ταξίδευα νύχτα κατά την κάθοδο προς Θεσσαλονίκη και το ίδιο κατά την επιστροφή με τον “΄ΕΒΡΟ” και έτσι είχα ολόκληρο το τετραήμερο των ρεπό μου.

ΑΡΗΣ

   ΆΡΗΣ, ιστορικό αθλητικό σωματείο της Θεσσαλονίκης, ιδρύθηκε 25 Μαρτίου το 1914 με πάρα πολλά αθλητικά τμήματα τα οποία έγραψαν λαμπρή ιστορία στον Ελληνικό αθλητισμό, ιδιαίτερα στο ποδόσφαιρο με 3 πρωταθλήματα 1928, 1932 και 1946 και 1 κύπελλο το 1970, στον αγώνα αυτόν που διεξήχθη 20 Ιουνίου το 1970 και ήμουν παρών, ο ΆΡΗΣ κέρδισε με σκορ 1- 0 , με γκολ του Κεραμιδά στο 10΄ ενώ ο Π.Α.Ο.Κ. έχασε πέναλτι στο 33΄ που κέρδισε ο Σαράφης και εξετέλεσε άουτ ο Κούδας.

Φωτογραφία από πρωτοσέλιδο του τύπου της εποχής

   Ακόμη πιο λαμπρή η ιστορία του τμήματος μπάσκετ με την μεγάλη μορφή του αθλήματος τον ΝΙΚΟ ΓΚΑΛΗ που έδωσε τεράστια ώθηση στο συγκεκριμένο άθλημα, με πολλά πρωταθλήματα και κύπελλα σε Ελλάδα αλλά και Ευρώπη.

ΛΕΣ ΚΑΙ ΗΤΑΝ ΧΘΕΣ

  Σεπτέμβριος του 1970, ο κυπελλούχος Ελλάδος ΆΡΗΣ κληρώνεται για να αγωνιστεί για το κύπελλο κυπελλούχων Ευρώπης με την παγκοσμίου φήμης Αγγλική ομάδα Τσέλσι του Λονδίνου, ο αγώνας έχει οριστεί να διεξαχθεί την Τετάρτη 16 Σεπτεμβρίου, στο Καυτανζόγλειο Στάδιο, της Θεσσαλονίκης.

Την προηγούμενη του αγώνα

   Την Τρίτη 15 Σεπτεμβρίου 1970 στο σιδηροδρομικό σταθμό της Νέας Ορεστιάδας, απογευματινή και βραδινή βάρδια ο γράφων (τότε δουλεύαμε υποχρεωτικά 12ωρο με 4 ώρες υπερωρία ελλείψει προσωπικού).

   Η αμαξοστοιχία ΈΒΡΟΣ στην ευθεία γραμμή(κεντρική - γραμμή κυκλοφορίας) είναι καθ΄όλα έτοιμη εδώ και αρκετή ώρα και ξαφνικά ένα τέταρτο πριν την ώρα αναχώρησής καταφθάνουν δεκάδες νεαροί επιβάτες με πρόθεση να ταξιδέψουν για Θεσσαλονίκη λόγω της Δ.Ε.Θ. , αλλά κυρίως για να παρακολουθήσουν τον μεγάλο αγώνα του ΆΡΗ με την Τσέλσι που θα γινόταν την επόμενη ημέρα, Τετάρτη 16 Σεπτεμβρίου, στο Καυταντζόγλειο, ήταν απ όλα τα χωριά του “Τριγὠνου” (Β. Εβρός) και την Ορεστιάδα και “κατηφόριζαν¨ μαζικά προς τον Σταθμό.

  Συνήθως τα Σάββατα αλλά και τις Κυριακές που είχε πάντα μεγάλη κίνηση ο ¨ΕΒΡΟΣ¨, εκτός από τον αλησμόνητο και αγαπητό φίλο Θωμά Κόνταρη, όλο και κάποιος συνάδελφος ερχόταν να βοηθήσει τον εν υπηρεσία Σταθμάρχη, πολλές φορές ο ίδιος (αλησμόνητος και αυτός) ο Προϊστάμενος μας (κεντρικός Σταθμάρχης) Νίκος Τσακίρης.

  Τούτη τη μέρα Τρίτη 15 Σεπτεμβρίου 1970 κανείς δεν περίμενε αυτήν την μαζική προσέλευση φιλάθλων - επιβατών που θα ταξίδευαν στη Θεσσαλονίκη για την αγαπημένη τους ομάδα τον ΆΡΗ με τον “΄ΕΒΡΟ” και εγώ μόνος να εκδίδω εισιτήρια μετ΄επιστροφής για Θεσσαλονίκη, ασταμάτητα για πάρα πολλά λεπτά. Πρόθεση να εξυπηρετήσω όλους τους επιβάτες δίδοντας εισιτήρια και με θέσεις που πολλές έπρεπε να τις μεταβιβάσω στους σταθμούς Διδυμοτείχου, Σουφλίου και Αλεξανδρούπολης.

   Είχαν περάσει 15 λεπτά απ΄ την κανονική ώρα αναχώρησής της αμαξοστοιχίας "ἙΒΡΟΣ”, τα υπηρεσιακά τηλέφωνα (κλήσεις) από τους άλλους σταθμούς χτυπούσαν ασταμάτητα (Χειμώνιο, Πύθιο, Διδυμότειχο και Αλεξανδρούπολη), κάποια στιγμή ο προϊστάμενος της αμαξοστοιχίας (το προσωπικό της αμαξοστοιχίας ήταν όλο από την Θεσσαλονίκη) απευθυνόμενος σε εμένα που εξέδιδα ακόμη εισιτήρια μου λέει “Κύριε Σταθμάρχα δεν κοιτάς λίγο το ρολόϊ, μήπως είναι ώρα να φύγουμε;”

  Τότε κοίταξα το ρολόι και σταμάτησα την έκδοση εισιτηρίων και σημείωσα ως παρατήρηση στο “φύλλο πορείας” για την “έκδοση εισιτηρίων εντός της αμαξοστοιχίας άνευ προστίμου” για τους επιβάτες που δεν πρόλαβαν να αγοράσουν εισιτήριο μέχρι την ώρα αναχώρησης, η οποία έγινε με καθυστέρηση 17 λεπτών.

Ο ΑΓΩΝΑΣ

   Τετάρτη 16 Σεπτεμβρίου, σε ένα κατάμεστο Καυτανζόγλειο στάδιο όπου δεν έπεφτε καρφίτσα, σημειώθηκε ρεκόρ εισιτηρίων και εισπράξεων (εξεδόθησαν 42.103 εισιτήρια, ενώ μέσα και έξω από το στάδιο, είχαν προσέλθει πάνω από 60.000 κόσμος), ήταν τεράστιο το ενδιαφέρον για τον αγώνα αυτό όλων των φιλάθλων και όχι μόνο των οπαδών του ΆΡΗ.

   Ο αγώνας ήταν συναρπαστικός ο ΆΡΗΣ προηγήθηκε στο 50’ με γκολ του Αλέκου Αλεξιάδη(δεινός σκόρερ), νωρίτερα η Τσέλσι στο 34΄είχε κερδίσει πέναλτι το οποίο εξετέλεσε ο δεινός σκόρερ της Όσγουντ το οποίο απέκρουσε ο εκπληκτικός τερματοφύλακας του ΆΡΗ και της Εθνικής Ελλάδος, Νίκος Χρηστίδης, στη συνέχεια απεβλήθη ο ποδοσφαιριστής της Τσέλσι, Ντέμπσεϊ και παρότι ο ΆΡΗΣ έπαιζε με παραπάνω παίκτη δεν μπόρεσε να διευρύνει το σκόρ, αντίθετα η Τσέλσι στο 76΄ ισοφάρισε με τον Χάτσινσον, τελικό σκόρ 1 - 1, παρά την υπεροχή του ΆΡΗ.

Ο διεθνής-σπουδαίος τερματοφύλακας του ΆΡΗ 

και της Εθνικής Νίκος Χρηστίδης

   Στη ρεβάνς στις 1.10.1970 στο «Στάμφορντ Μπρίτζ» του Λονδίνου, ο ΆΡΗΣ έχασε με σκορ 5-1 και αποκλείστηκε από τον θεσμό του ΚΥΠΕΛΟΥ ΚΥΠΕΛΟΥΧΩΝ ΕΥΡΩΠΗΣ.

Η ΤΙΜΩΡΙΑ ΜΟΥ

   Το πρωί της Τετάρτης 16 Σεπτεμβρίου 1970 είχε γίνει “σήριαλ” το περιστατικό με την ώρα αναχώρησης της αμαξοστοιχίας "ΕΒΡΟΣ" από την Ν. Ορεστιάδα την προηγούμενη ημέρα.

  Είχα συμπληρώσει 9 μήνες υπηρεσίας στο Σταθμό Νέας Ορεστιάδος όταν την Πέμπτη 17 Σεπτεμβρίου μου ήρθε για πρώτη φορά, κλήση σε απολογία για την αδικαιολόγητη καθυστέρηση 17 λεπτών της αμαξοστοιχίας "ΈΒΡΟΣ" από την αφετηρία της και την αναστάτωση που προκλήθηκε στο πρόγραμμα κυκλοφορίας.

   Εγώ ήμουν ευχαριστημένος για την εξυπηρέτηση των φίλων του ΑΡΗ, αλλά και για το ρεκόρ εισπράξεων από τα εκδοθέντα εισιτήρια.

  Παρά τις προσπάθειες του αλησμόνητου Νίκο Τσακίρη (Κεντρικού Σταθμάρχη Ν. Ορεστιάδος) για την αποφυγή τιμωρίας μου, η Δ΄Επιθεώρηση Αλεξανδρούπολης μου επέβαλε την ποινή της περικοπής ¾ του ημερομισθίου, λίαν επιεικώς, ήταν η πρώτη μου τιμωρία στον Σ.Ε.Κ. και μετέπειτα Ο.Σ.Ε. .


  Υ.Γ.   Προσωπικά αν και ΠΑΟΚτσής από κούνια, δεν μετάνιωσα ποτέ γιατί εξυπηρέτησα δεκάδες οπαδούς του ΆΡΗ από τον Βόρειο Έβρο για να ταξιδέψουν προς την Θεσσαλονίκη για τον αγώνα ΆΡΗΣ - ΤΣΕΛΣΙ.

  Υ.Γ. 2  Αυτά συνέβησαν στις 15 και 16 Σεπτεμβρίου 1970, τέτοιες ημέρες ακριβώς πριν 54 χρόνια και δεν τα ξεχνάω ποτέ, σαν να ήταν χθες.

Βασίλης Αθανασιάδης

στις Σεπτεμβρίου 15, 2024