Πολύς κόσμος ακούει «σπήλαια» και νομίζει πως είναι κάτι τρύπες ή λαγούμια, από τα οποία βγαίνουν χελώνες, φίδια, άγρια ζώα, ή μυστηριώδη πράγματα. Μύθοι, δοξασίες και λογιών-λογιών παραμυθίες, διασκευασμένες φαντασιώσεις, κάτι τέτοια περίπου, σαν μυθοπλασίες, κατάλοιπα από το παρελθόν, να μπερδεύονται με τη Λαϊκή φαντασία.
Η λαθεμένη αυτή αντίληψη, νοοτροπία θα έλεγα, τείνει να εκλείψει μια που η ανθρώπινη έρευνα και η σκαπάνη έφερε στο φως, τα αριστουργήματα που κρύβει η μάνα γη, στα σπλάχνα της.
Ας είναι καλά το ζεύγος Πετρόχειλου, με την ίδρυση της Σπηλαιολογικής Εταιρείας, το πλήθος των συγγραμμάτων, που άνοιξαν τον ορίζοντα για ένα νέο Επιστημονικό Κλάδο της Σπηλαιολογίας, όπου τώρα έχουμε πλειάδα από αξιόλογους, διακεκριμένους, επιστήμονες, μελετητές και ερευνητές στο αντικείμενο.
Τα τελευταία χρόνια, όλο και περισσότερο πληθαίνουν οι ανακαλύψεις και τα ευρήματα που έρχονται στο φως, φανερώνουν τον άλλο πλούτο που κρύβει η αθέατη μεριά, στο υπέδαφός της. Είναι αυτά που κατασκευάζει, η αρχιτεκτόνισσα η φύση από μόνη της. Χωρίς σφυρί, χωρίς μυστρί, χωρίς καλέμι, χωρίς καν την ανθρώπινη παρουσία, να φιλοτεχνεί και να μας δωρίζει τούτα τα αριστουργήματά της. Έργα, απείρου κάλλους.
Το 1973, επισκέφτηκα το Σπήλαιο του Πόρτο Κρίστο, στη νότια Ισπανία. Έχει αρκετό μήκος, αξιόλογο περιεχόμενο, με σταλαγμίτες-σταλακτίτες, που στο τέλος της διαδρομής του, σχηματίζει από φυσικού του, ένα μεγάλο επικλινές κούφωμα, είδος κλιμακωτής αίθουσας, καταλήγοντας σε θαλάσσιο κολπίσκο, όπου δίνονται παραστάσεις με γόνδολες, πυροφάνια κ.λπ. Πρόκειται για καταπληκτικό θέαμα, που αξιοποιείται από τους κατοίκους, με πολλαπλά οφέλη.
Πριν χρόνια, ευτύχησα να επισκεφθώ μερικά από τα σπήλαια της πατρίδας μας: Γλυφάδας-Δυρού, Κουτούκι-Παιανίας, Περάματος-Ιωαννίνων, Ποταμού Αγγίτη-Δράμας και πρόσφατα, μέσα στο καλοκαίρι το Σπήλαιο της Αλιστράτης-Σερρών, με αφορμή την ολιγοήμερη παραμονή μας, στην πανέμορφη Ασπροβάλτα. Τούτο το τελευταίο, μου έχει επισκιάσει όλα τα προηγούμενα, να θεωρείται το σπουδαιότερο μνημείο της φύσης, στα μέχρι σήμερα, της πατρίδας μας, αλλά και της Ευρώπης. Χρονολογείται περίπου πριν από δύο εκατομμύρια χρόνια και από το μήκος των 3.000μ., τα 1.200μ. είναι βατά-επισκέψιμα, μέσω τεχνητού ενδιάμεσου διαδρόμου, με άνετη περιήγηση, ώστε οι επισκέπτες να απολαμβάνουν τα πλούσια λιθωματικά συμπλέγματα.
Οι σταλακτίτες και οι σταλαγμίτες εντυπωσιάζουν με τα διάφορα σχήματα και μορφές, καθώς και με το ύψος τους, που σε ορισμένες περιπτώσεις φτάνουν τα 35μ. Οι χρωματικές αντιθέσεις, ανάμεσα στους λευκούς και κόκκινους σταλακτίτες, αιχμαλωτίζουν και γοητεύουν τον επισκέπτη.
Οι τεχνικές απαραίτητες επεμβάσεις-ανθρώπινες παρεμβάσεις, για την ανάδειξη του έργου, δείχνουν τον απόλυτο σεβασμό προς τη φύση και τον περιβάλλοντα χώρο. Άλλωστε, η άψογη οργάνωση-λειτουργία του Κέντρου, η καθόλα επιστημονική ξενάγηση και η γενικότερη εικόνα του Συγκροτήματος, αφήνουν τις καλύτερες εντυπώσεις και νομίζω πως, τούτα τα έργα, που αναδεικνύουν τον πλούτο της χώρας μας, μας κάνουν να είμαστε και περήφανοι, για τον πολιτισμό μας.
Με την ευκαιρία, θα ήθελα να σημειώσω ότι και ο Βόρειο-Ελλαδικός χώρος, τα τελευταία χρόνια, με τη φροντίδα του κράτους και τις πρωτοβουλίες της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, τις πολιτιστικές οργανώσεις, έχουν να παρουσιάσουν αξιόλογα έργα στην περιοχή τους, που μπορούν να αποτελέσουν σίγουρα τουριστικούς προορισμούς ή ακόμα και εναλλακτικές επισκέψεις, υπό τύπο ημερήσιων εκδρομών. Νομίζω πως είναι καιρός, ιδιαίτερα τώρα σε περίοδο κρίσης, να γνωρίσουμε καλύτερα τα αξιοθέατα της κάθε περιοχής μας και να γνωριστούμε καλύτερα μεταξύ μας, αντί να ξεσηκωνόμαστε για την αλλοδαπή, που στο κάτω-κάτω, δεν έχουν να μας δείξουν κάτι καλύτερο.
Με αφορμή το Σπήλαιο Αλιστράτης, ο επισκέπτης μπορεί να απολαύσει και τα αξιόλογα της ευρύτερης περιοχής που είναι:
1) Πολύ κοντά στο Σπήλαιο, το Φαράγγι του Αγγίτη.
2) Τη Γέφυρα του Αγγίτη.
3) Το Λαογραφικό Μουσείο.
4) Το Σπίτι, στο χωριό Πρώτη, γενέτειρα του αείμνηστου Κωνσταντίνου Καραμανλή, που λειτουργεί σαν φωτογραφικό Μουσείο και τον επιβλητικό ανδριάντα του, που κοσμεί την πλατεία του χωριού του.
5) Το Σπήλαιο του ποταμού Αγγίτη-Δράμας.
6) Το νεόκτιστο, σύγχρονο Μουσείου της Αμφίπολης, με πλούσια εκθέματα, από ευρήματα της περιοχής
7) Το Αρχαίου θέατρο Αμφίπολης, όπου δίνονται παραστάσεις και διάφορες πολιτιστικές εκδηλώσεις.
8) Και πολλά άλλα ενδιαφέροντα ολόγυρα της περιοχής, που αξίζει να δει ο επισκέπτης, σε σύντομο χρόνο και χωρίς πολλά έξοδα.
Σήμερα, η Εγνατία οδός, μας φέρνει πολύ πιο κοντά και ο Νομός Έβρου, με τους πιο πέρα της Μακεδονίας γίνεται ευχάριστος περίπατος και ευκαιρία, προπαντός με τις μαθητικές εκπαιδευτικές εκδρομές, να γνωρίσουν τα παιδιά μας, τα μνημεία, τον πλούτο της κάθε περιοχής μας.
Το σ ύ ν θ η μ ά μας από δω και πέρα θα πρέπει να είναι: Να γνωρίσουμε τα μέρη μας και να γνωριστούμε μεταξύ μας κ α λ ύ τ ε ρ α.-
...................................................................................................................................................
Είχε δημοσιευτεί στον "Βορέα"(τεύχος 53) το Νοέμβριο 2009, πριν 15 χρόνια!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου