Μια από τις πλέον γνωστές συνωμοσίες της ελληνικής ιστορίας είναι η περίφημη υπόθεση του σαμποτάζ στον Έβρο. Εκεί, ο μετέπειτα δικτάτορας Γεώργιος Παπαδόπουλος έριξε ζάχαρη στα ρεζερβουάρ στρατιωτικών οχημάτων προκειμένου να αχρηστευτούν και κατηγόρησε ως δράστες κομμουνιστές στρατιώτες της μονάδας του. Βεβαίως, τα πράγματα δεν
έγιναν ακριβώς έτσι.
Την άνοιξη του 1965 η 117 Μοίρα Πεδινού Πυροβολικού στην Ορεστιάδα, έστειλε στο Κιλκίς 23 αυτοκίνητα τύπου «Τζέιμς». Στην πορεία, πολλά εξ αυτών παρουσίασαν βλάβη και έμειναν στο δρόμο, ως αποτέλεσμα, όπως φάνηκε, κακής συντήρησης. Το γεγονός οδήγησε στη διεξαγωγή έρευνας-μάλιστα, έγινε αυστηρή επίπληξη στον διοικητής μοίρας που είχε την ευθ΄την, Αυτός δεν ήταν άλλος από τον Γεώργιο Παπαδόπουλο, ο οποίος όμως είχε την ιδέα να αποδώσει το συμβάν σε συνωμοσία. Αυτό θα του προσέφερε τριπλό όφελος: θα γλίτωνε παρά την αμέλεια του, που θα λειτουργούσε ως αντιπερισπασμός από την παραπομπή του, την ίδια περίοδο, στη Δικαιοσύνη για το Σχέδιο «Περικλής»(κατατρομοκράτηση των πολιτών της υπαίθρου και νοθεία στις εκλογές του 1961) και θα στοχοποιούσε την Αριστερά.
Λίγο αργότερα , ένας στρατιώτης «χρωματισμένος» ως αριστερός, ονόματι Ματάτης, συνελήφθη την ώρα που προκαλούσε βλάβη στ΄όχημα. Ταυτόχρονα συνελήφθησαν και άλλοι στρατιώτες που επέβαιναν στα «Τζέιμς», τα οποία είχαν παρουσιάσει νωρίτερα βλάβη. Ομολόγησαν ότι είχαν κάνει και αυτοί σαμποτάζ στα οχήματα, κατ΄εντολή του Ματάτη. Βέβαια, η σκηνοθεσία ήταν κακή, και αυτό φάνηκε γρήγορα. Ο Ματάτης αποδείχθηκε ότι είχε ενεργήσει κατόπιν προτροπής συναδέλφου του, ενταγμένου στη συνωμοσία του Παπαδόπουλου, ο οποίος του είχε ζητήσει να του δείξει πως μπορούσε να προκαλέσει βλάβη στα φρένα του οχήματος, δήθεν για να εκδικηθεί έναν αξιωματικό που του φερόταν άσχημα. Επιπλέον, οι ομολογίες των άλλωνστρατιωτών φάνηκε ότι είχαν αποσπαστεί με βασαβιστήρια.
Όταν η υπόθεση έφτασε στη Στρατιωτική Δικαιοσύνη, ο λοχαγός Νικολαίδης, που την είχε αναλάβει, εισηγήθηκε την παραπομπή του Παπαδόπουλου και άλλων αξιωματικών σε δίκη για τα βασανιστήρια του Ματάτη και στους άλλους στρατιώτες. Τελικά, η τακτική ανάκριση ανατέθηκε στον συνταγματάρχη Δηματάτη. Αυτός έφτασε στο σημείο να ζητήσει από στρατιώτες να καταθέσουν για την υπόθεση ενώ εξακολουθούσαν να υπηρετούν στην ίδια μονάδα, δηλαδή όντες εντελώς απροστάτευτοι απέναντι στην ηγεσία του στρατοπέδου τους και στον ίδιο τον Παπαδόπουλο. Ως αποτέλεσμα, η Στρατιωτική Δικαιοσύνη απήλλαξε τελικά τον Παπαδόπουλο με βούλευμα , ώστε να μη φτάσει η υπόθεση σε δίκη. Προφανώς καθόλου τυχαία, μετά την επιβολή της χούντας, ο δικτάτορας αναβάθμισε τον Δηματάτη σε πρόεδρο του Στρατοδικείου Θεσσαλονίκης.
Επομένως, ούτε ζάχαρη ούτε ρεζερβουάρ ούτε τανκς υπήρχαν στην υπόθεση. Σε καμιά έκθεση και σε καμιά αναφορά δεν εντοπίζεται κάτι σχετικό. Πως προέκυψε ο μύθος; Τα περί ζάχαρης αναφέρθηκαν μόνο σε ρεπορτάζ της εφημερίδας Ελληνικός Βορράς. Πεοκάλεσαν εντύπωση και αναπαράχθηκαν από άλλες εφημερίδες του εθνικόφρονος χώρου, παρά την άμεση διάψευση από τπο Υπιργείο Εθνικής Άμυνας. Ωστόσο, είναι αδιαμφισβήτητο ότι ενέργειες όπως η προβοκάτσια του Έβρου στην πραγματικότητα προετοίμαζαν επιχειρησιακά το έδαφος για την επιβολή της χούντας. Και, όπως ανέφερε γλαφυρά και σχεδόν προφητικά κατά τη σχετική συζήτηση στη Βουλή, στις 23 Ιουνίου 1965, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΕΔΑ Ηλίας Ηλιού μιλώντας για τον Παπαδόπουλο: «Και ερωτώ, τέλος, ποια μέτρα ελήφθησαν εναντίον αυτού του εμπρηστού, εναντίον αυτού του προβοκάτορα{…} Πως θα εμποδίσετε τον οιονδήποτε προβοκάτορα στρατοκράτην μέλος χούντας{…} κατονομάζοντα εις ένα χαρτί 5 ή 10.000 ονόματα, πως θα τον εμποδίσετε να συγκλονίση μιαν νύκτα την χώρα με ομαδικάς συλλήψεις;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου