Οι δυο Εβρίτες που συνάντησαν τον Κούρδο ηγέτη Αμπντουλάχ Οτζαλάν στην στρατιωτική και πολιτική ακαδημία του ΡΚΚ στην κοιλάδα Μπεκάα!

 Ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης(που έφυγε πολύ νωρίς πριν έναν χρόνο) μαζί με τον τότε βουλευτή Έβρου του ΠΑΣΟΚ Χαράλαμπο Σταματόπουλο. Συνοδοιπόροι από τα χρόνια των φοιτητικών σπουδών τους στην Ιταλία και ενταγμένοι στο ΠΑΚ. Μέλη της ομάδας των "Ιταλών" του ΠΑΣΟΚ με ηγέτη του ρεύματος αυτού τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη! Το ταξίδι στη Συρία, που φιλοξενούσε τον ιδρυτή του ΡΚΚ και του Εθνικοαπελευθερωτικού Μετώπου Κουρδιστάν,έγινε μέσω της Δαμασκού. Το καθεστώς του Μπασάρ αλ Άσαντ είχε ιδιαίτερους δεσμούς με τη Σοβιετική Ένωση, γεγονός που του επέτρεπε περιθώρια κινήσεων και υποστήριξης της κουρδικής υπόθεσης. Αυτά εξανεμίστηκαν από τη στιγμή της κατάρρευσης της Σοβιετικής Ένωσης και ήταν το τελευταίο "ψυχροπολεμικό απομεινάρι", που έπρεπε να εξαλειφθεί από τη νέα γεωπολιτική σκακιέρα, που 25 χρόνια μετά την είδαμε να παίρνει τη νεότερη αλλά όχι και τελική της μορφή στις μέρες μας! Για την "υπόθεση Οτζαλάν" έχουν γραφεί πολλά από αρκετούς που είχαν παίξει έναν ρόλο στην υπόθεση αυτή, που πήγε να βάλει μπουρλότο στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και να προκαλέσει ένα καταστροφικό τσουνάμι στο κερδοσκοπικό παιχνίδι που είχε στηθεί στο ελληνικό χρηματιστήριο επί διακυβέρνησης Κώστα Σημίτη. Με όλες τις μεγάλες μυστικές υπηρεσίες του κόσμου να παρακολουθούν την πορεία του Αμπντουλάχ Οτζαλάν η οποιαδήποτε ελληνική κυβέρνηση είχε ελάχιστα περιθώρια διαχείρισης, όταν είχαν καταστρατηγηθεί και οι πιο στοιχειώδεις συνωμοτικοί κανόνες! Ο πανίσχυρος αμερικανικός παράγοντας ήταν αναμενόμενο ότι θα δημιουργούσε ένα ασφυκτικό περιβάλλον για τους χειρισμούς της ελληνικής πλευράς! Απλά αναφέρω ότι εκείνη την εποχή καμία ευρωπαϊκή χώρα δεν ήθελε τον Οτζαλάν ,ούτε και η κυβέρνηση του προερχόμενου από το ιστορικό Κομμουνιστικό Κόμμα Ιταλίας πρωθυπουργού Μάσιμο Ντ΄Αλέμα στην κυβέρνηση του οποίου συμμετείχε και η Κομμουνιστική Επανίδρυση του Αρμάντο Κοσούτα κατάφερε να αντέξει τις πιέσεις παρά τις αρχικές διαβεβαιώσεις ότι η Ρώμη θα αποτελούσε ένα ¨πολιτικό καταφύγιο" για τον Αμπντουλάχ Οτζαλάν, αυτές δεν τηρήθηκαν κι ούτε πολλοί στην Ιταλία ήθελαν να διαταράξουν τις παραδοσιακά καλές σχέσεις τους με την Τουρκία. Ανάλογη ήταν και η στάση της Ρωσίας, ακόμη και ο "τουρκοφάγος" Βλαντίμιρ Ζιρινόφσκι δεν πάλεψε και τόσο πολύ για την παραμονή του Κούρδου ηγέτη σ΄αυτή την αχανή χώρα! Τα υπόλοιπα τα γνωρίζετε από τα άρθρα της εποχής και τα βιβλία που κυκλοφόρησαν. Υπάρχουν πολύ περισσότερα σημεία στο σκοτάδι και μάλλον θα μείνουν για πολλά πολλά χρόνια. Ο Αμπντουλάχ Οτζαλάν είναι ο μοναδικός κρατούμενος στις φυλακές του Ιμραλί, όπου υπάρχει μεγάλη στρατιωτική δύναμη για τη φύλαξη του! Από κει έκανε την περίφημη έκκληση του για τον μονομερή αφοπλισμό των κουρδικών ανταρτικών δυνάμεων σε μια προσπάθεια εσωτερικής ειρήνευσης στο πλαίσιο της Τουρκικής Δημοκρατίας, η οποία σύμφωνα με τις διακηρύξεις του ιδρυτή της Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ θα ήταν Τουρκο-Κουρδική Δημοκρατία, κάτι που δεν έγινε! Σήμερα δε με την έκκληση του ιστορικού ηγέτη και ιδρυτή του Εργατικού Κόμματος Κουρδιστάν ο αγώνας έχει υποβαθμιστεί στο επίπεδο της διεκδίκησης μιας πολιτιστικής ιδιαιτερότητας. Είναι επίσης δεδομένο ότι σημαντικό κομμάτι του κουρδικού πληθυσμού, που είδε την κοινωνικής και οικονομική ανέλιξη του τα τελευταία χρόνια δεν συγκινείται πλέον με τον ένοπλο αγώνα κι ούτε έχει καμία διάθεση να διακινδυνεύσει τα κεκτημένα του! Κι αυτό συνιστά μια μεγαλειώδη κοινωνικο-οικονομικο-πολιτική μετάλλαξη, που δεν μπορεί να την αγνοήσει καμία πολιτική δύναμη!

Γ.Θρακιώτης