Όταν επισκέφθηκα την Αδριανούπολη για πρώτη φορά χάθηκα μέσα στο περιθώριο του χρόνου. Άκουγα μελαγχολικές λυπημένες φωνές. Έβλεπα γνώριμους δρόμους, φιλικές φυσιογνωμίες, νόμιζα ότι με προσκαλούσαν στα σπίτια τους.
.........................................................................................................................................................................
Είχε δημοσιευθεί στον Βορέα(τεύχος 59) τον Μάιο 2010, πριν 15 χρόνια!








Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου