Την επόμενη φορά θα έχω περισσότερο χρόνο για να ακούσω τη δική τους ιστορία με βελόνια και ψαλίδια! Πριν κάποιες δεκαετίες το επάγγελμα του ράφτη έχαιρε ιδιαίτερου σεβασμού στις μικρές κοινωνίες! Ο κυρ Στέλιος Ντουρανίδης ήταν ένας πολύ καλός επαγγελματίας ράφτης που άσκησε το επάγγελμα του μόνο στο Σπήλαιο, αν και είχε προτάσεις για να φύγει! Δεν το έκανε γιατί δεν μπορούσε να αντέξει τη συναισθηματική συντριβή των γονιών του που δεν μπορούσαν να φανταστούν ότι ο μικρότερος γιος τους θα φύγει από κοντά τους! Έμεινε στο χωριό και ότι κατάφερε στη ζωή του, το πέτυχε με τα δικά του χέρια και τον δικό του αγώνα! Κάποια στιγμή πέρασε από το ραφείο του και ο Γιώργος Χαραλαμπίδης, που είχε την εκπαίδευση για να συνεχίσει στη βιομηχανία ένδυσης της Θεσσαλονίκης, που για πολλά χρόνια έδινε πολύ καλά μεροκάματα στους εργαζόμενους όλων των ειδικοτήτων. Ο ράφτης όμως που έκανε το μεγάλο τόλμημα, να αναζητήσει καλύτερες συνθήκες εργασίας και ζωής στην Αμερική(Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής) ήταν ο Κώστας Μπεζιργιαννίδης! Κι όπως μαθαίναμε τα νέα του στο χωριό, τα είχε καταφέρει! Οι ραφτάδες,λοιπόν, της υπαίθρου, ένα ακόμη ξεχωριστό κοινωνικό κεφάλαιο με ιδιαίτερο ενδιαφέρον και ρόλο στην κοινωνική ζωή των χωριών μας!
Η φωτογραφία είναι από το παραδοσιακό γλέντι που διοργάνωσε στο δημοτικό αμφιθέατρο του Σπηλαίου ο Αγροτουριστικός Συνεταιρισμός Γυναικών Τριγώνου "Η ΓΑΙΑ".

Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου