Σε μια περίοδο όξυνσης των κοινωνικών και πολιτικών φαινομένων καθώς περιθωριοποιείται ένα σημαντικό τμήμα της ελληνικής κοινωνίας και ένα μεγάλο ποσοστό των ελληνικών νοικοκυριών βρίσκεται υπό καθεστώς ενός ασφυκτικού οικονομικού περιβάλλοντος, το ερώτημα δεν είναι αν θα υπάρξουν μέτρα αλλά το αν αυτά ή τα επόμενα που αναπόφευκτα θα ακολουθήσουν,συνιστούν μια βιώσιμη συγκροτημένη οικονομική πολιτική που δεν απαντά απλώς στο μνημόνιο αλλά στο υπαρκτό ελληνικό οικονομικό πρόβλημα.Κατά την άποψή μου αυτό δεν συμβαίνει κι αυτό είναι μια πηγή πολιτικών κινδύνων και αναταράξεων.
Το δυστύχημα είναι ότι πάνω μας έχει σκάσει ένα τσουνάμι ιδιαίτερης έντασης και μακράς διάρκειας κι όσοι βρέθηκαν ευάλωτοι ή ωθήθηκαν στην οικονομική και κοινωνική εξαθλίωση και απαξίωσή τους ζουν το απόλυτο αδιέξοδό τους και στην κοινωνία δημιουργούνται εκρηκτικές συνθήκες.Δεν είναι απλώς ότι υφίστανται κατά τρόπο τραγικό τις ατομικές επιλογές τους ή τις συνέπειες των ασκούμενων πολιτικών αλλά αυτό που διαισθάνονται σήμερα οι πολίτες είναι πως δεν υπάρχει μια ορατή διέξοδος, κάποιο μακρινό φως στο τούνελ, γιατί πολύ απλά δεν έχουν πειστεί για την πολιτική και οικονομική ορθότητα των μέτρων και πως ακόμη δεν έχουμε πιάσει τον πάτο του πηγαδιού.
Ανεξαρτήτως πως βιώνουμε ο καθένας μας ξεχωριστά την κρίση, αυτό που συμβαίνει και μας ξεπερνά και δημιουργεί πρωτόγνωρες καταστάσεις,είναι η κατάρρευση του καταναλωτικού,παρασιτικού και πελατειακού κοινωνικού-οικονομικού και πολιτικού μοντέλου που οδήγησε τις κοινωνικές και οικονομικές εξελίξεις σ' αυτό το τραγικό σημείο.
Δεν υπάρχουν περιθώρια λαϊκισμού για όλες τις πλευρές του πολιτικού συστήματος.Ή απευθύνονται στην ελληνική κοινωνία και υποστηρίζουν την ορθότητα των μέχρι τώρα επιλογών και πως δεν θα χρειαστούν άλλα μέτρα ούτε σήμερα ούτε αύριο ή βγαίνουν και διαμορφώνουν μια άλλη πρόταση διαχείρισης της κρίσης καταθέτοντας συγκεκριμένες πολιτικές και οικονομικές θέσεις που βοηθάνε όχι απλώς στην αποκαλούμενη εξυγίανση των δημόσιων οικονομικών μας αλλά στην αναγκαία για την ανασυγκρότηση της χώρας ανατροπή παθογενειών.
Κι επειδή προς το παρόν ο κόσμος δεν έχει ακούσει κάτι ρηξικέλευθο,δεν φαίνεται να δίνει ένα προβάδισμα υπέρβασης σε κάποιαν από τις πολιτικές δυνάμεις.Γνωρίζει επίσης ότι ακόμη και υπό τις πιο ακραίες και δυσμενείς συνθήκες η χώρα θα πρέπει να κυβερνιέται και γι αυτό προσανατολίζεται για ποικίλους λόγους στις πολιτικές δυνάμεις που μπορούν να το εγγυηθούν!
Δεν μπορώ να εκτιμήσω για πόσο καιρό η χώρα μπορεί να πορεύεται σ' αυτή την πορεία και μ' αυτή τη διακυβέρνηση.Η κρίση δεν είναι απλώς παρούσα.Διαλύει κοινωνικές σχέσεις και δεσμούς.Ωθεί μέρος της κοινωνίας σε ακραίες αντικοινωνικές καταστάσεις που είναι ο προάγγελος πολιτικών φαινομένων ιδιότυπων λαϊκισμών.Κι όσο "δεν πιάνεται ο ταύρος από τα κέρατα" τόσο θα εντείνονται πολιτικά φαινόμενα που όσο κι αν τα ξορκίζουμε, είναι αυθεντικά προϊόντα μιας οξύτατης και βαθύτατης κρίσης.
Δεν ξέρω αν υπάρχει ελπίδα αλλά μια σανίδα σωτηρίας είναι θέμα κατεπείγουσας ανάγκης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου