"ΔΕΟΝΤΟΛΟΓΙΑ ΜΕΤΑ ΜΟΥΣΙΚΗΣ!" ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΗ ΜΠΕΔΡΕΛΗ-Είναι ο ευρηματικός και ανατρεπτικός τίτλος για ποικίλες παθογένειες, στρεβλώσεις και κακοδαιμονίες της ελληνικής κοινωνικής και πολιτικής πραγματικότητας!-Ένα κείμενο που θα διαβαστεί και θα συζητηθεί !

ΔΕΟΝΤΟΛΟΓΙΑ ΜΕΤΑ ΜΟΥΣΙΚΗΣ

 

 

Θα μoυ επιτρέψετε σήμερα να μην ξεκινήσω με τον κλασικό πατροπαράδοτο τρόπο σχηματισμού κάποιου κειμένου, που ακολουθεί τα κομψά «τετριμμένα», τα «δει» και τα «πρέπει», για να είναι ευανάγνωστο. Κάνεις, δηλαδή, ένα μπάσιμο, μια εισαγωγή, που αριθμητικά έως ποσοστιαία δεν ξεπερνάει το 5% έως 8% του όλου πονήματος(είμαι, εξάλλου, λάτρης της συμμετρίας και της τάξης), δίνεις έναν όγκο 80% στην κεντρική αφήγηση, στον δε επίλογο προσπαθείς να κλείσεις εντυπωσιάζοντας με κάτι που θα κάνει μπαμ…Που βέβαια ενδέχεται να…τρομάξεις μέχρι και συ ο ανίδεος και αδαής για την πραγματική εξέλιξη των γεγονότων. Και είναι της μόδας οι τελευταίες σου λέξεις να απέχουν πολύ απ΄την αρχική σύλληψη της ιδέας! Σε τέτοιο βαθμό που τον ίδιο επίλογο να μπορέσεις κάποια άλλη φορά να…κολλήσεις σε επόμενη σου εμφάνιση!

Αλλά και μερικούς που είχαν αρχίσει να νυστάζουν, τους τρομάζεις στην κυριολεξία και λίγο προτού «πάνε γι άλλα» λένε: «βρε τον…» Ακούστε τι έχω σκοπό να κάνω: Όλ΄αυτά που έχω να πω είναι τόσο πολλά, τόσο μπουκωτικά και πολυεστιακά που ο πρόλογος μου θα πάρει το 90%, οπότε καταλαβαίνετε ότι στο τελευταίο 10% ενδέχεται νας σας έχει πάρει ο ύπνος αλλά δεν σας το συνιστώ, μη σας πάρει και σας σηκώσει! Θα φροντίσω και γι αυτό, μην άγχεσθε, αν είναι κάτι που θα ήταν σε θέση να με ανησυχήσει, είναι η «επαύριον» της ανάρτησης απ΄τον Σταύρο Παπαθανάκη. Αν τον δούμε να συμπληρώνει: «Ανάρτησα για το…παιδί μου…», τότε δεν θα με πείραζε καθόλου να ξανακάνω τα χαρτιά μου για αναπληρωματικό μέλος της λέσχης, όπου έπαιζα καθημερινά το τάβλι μου. Ευτυχώς, πάντως, που κι αυτός περιμένει και αδημονεί για τον ίδιο λόγο.

Προχωρώ κι ό,τι βρέξει, ας κατεβάσει η…κούτρα μου. Και είμαι πολύ τυχερός, που αυτές τις μέρες φυσάει ένας θεσπέσιος ξηρός και αισιόδοξος βοριάς, μια καλοσυνάτη δυνατή αύρα, που γεμίζει το μεδούλι μου με ενέργεια σαν να ήταν άδεια μπαταρία. Το έχετε βιώσει κι εσείς. Απ΄τα χαράματα ήδη νιώθετε μια ανείπωτη ευεξία, ένα «μπιζάρισμα» στις αισθήσεις, που έτσι και έρθει 10 η ώρα το πρωί και ανεβείτε στο υδραγωγείο, μέχρι το Σαρή Μπαίρ θα μπορέσετε να αγναντέψετε! Και μέχρι το βράδυ βλέπετε(κι εγώ μαζί σας) το ποτήρι γεμάτο. Πιάνετε την πένα και λίγο πριν το μεσημεριανό φαγητό έχετε τελειώσει, μέχρι και τα απομνημονεύματα σας είστε σε θέση να ολοκληρώσετε…

Στο νοτιά συμβαίνουν ακριβώς τα αντίθετα. Λέτε, δεν έχω κάνει τίποτε σωστό στη ζωή μου, δεν μου ΄ρχεται καμιά έμπνευση, πιάνετε το μολύβι βαριεστημένα και γεμίζετε το χαρτί με δυσνόητες και ακαταλαβίστικες τελείες και παύλες, σε τέτοιο σημείο θολούρας μέχρις υπαρξιακού παροξυσμού. Δεν σας σώζει ούτε και η χειροπρακτική μάλλαξη του(ή της) συζύγου, ακόμα δε και το απολυτήριο Δημοτικού, ωρύονται μέσα σας οι Ερινύες σας, ότι το πήρατε χατιρικά! Τον ίδιο ζόφο που σας κυριεύουν σχεδόν κάθε μέρα τα πεσιμιστικά μετεωρολογικά «fake news», λ.χ. «έρχεται βαρύ κύμα κακοκαιρίας», «ραγδαία επιδείνωση του καιρού με χιονοστιβάδες στα βόρεια», «ξαφνική επέλαση αφρικανικής σκόνης» κ.ά. Ποτέ δεν θα δείτε «έρχεται καλοκαιρία, ξεσηκώνονται οι μαθητές για εκδρομές…»

Δείτε όμως κάτι, που στο σημείο αυτό συνέβη προχθές το πρωί και μη μου πείτε ότι πλατιάζω, μακρυγορώ ηθελημένα κι όλα τα άλλα άδικα κατηγορητήρια. Παρόλο που είχα εγερθεί εν μέσω…ξηράς ατμοσφαίρας, έπεσα πάνω σε ένα άλλο μεγάλο, ίσως αντεθνικά στημένο σκηνικό, αυτό της θεματολογίας των ειδήσεων του διαδικτύου, αυτών που μερικοί αποκαλούν “fake news”, τα «φάκε νιούζ» των…ελληνολατρών!  Από τις 05.00 τα ξημερώματα έως τις 08.00 που οι περισσότεροι ξεκινάτε τη μέρα σας. Κι είναι το θέμα της τουρκικής σημαίας, βλέπετε εδώ πόσο…μικρό γράφω το ταυ της λέξης, δίπλα σε κάθε τίτλο πρωινών ειδήσεων. Και εντάξει, όταν προβάλλει τη μονομαχία Δένδια-Τσαβούς Ογλού(τι βρίσιμο με βαλκανικές αβρότητες…) καμαρώνεις τη γαλανόλευκη ισομετρικά κι ακριβώς πλάι-πλάι με την ημισέληνο σε αναλογία τίμια 50%-50%, εντάξει κάποια…centimeters…ξεφεύγουν πάλι, αλλά που κολλάει η εμφάνιση της((για μένα…μισητής, το παραδέχομαι) ημισελήνου δίπλα στον τίτλο «Έξαλλοι οι βαμβακοπαραγωγοί με την αναλγησία της κυβέρνησης: «Και στο επόμενο θέμα «Θα κάνουμε μια χαψιά το Κασtελόριζο», τσουπ και δίπλα το μισητό, πια πανί! Ή το αμέσως επόμενο «Βρήκε γαμπρό η Κωνσταντίνα και αποχωρεί από «μάστερ σεφ» και να ‘σου παραδίπλα και η περί ης ο λόγος σημαία. Τη μόνη δικαιολογία που θα μπορούσε να επικαλεστεί ο δημοσιογράφος στο σημείο αυτό, θα είναι το ενδεχόμενο ο γαμπρός αυτός να κατάγεται από τα Αρριανά της Ροδόπης…

Στη λέσχη μας διερωτηθήκαμε πολλές φορές μήπως ο υπεύθυνος και φυσικός αυτουργός των ελεεινών αυτών αναρτήσεων είναι πράκτορας των μυστικών υπηρεσιών της Άγκυρας και θυμάμαι(πριν τον Coronavirus) καταφέραμε και βγάλαμε γραμμή στο Μανώλη Σφακιανάκη. Αυτόν της δίωξης του ηλεκτρονικού εγκλήματος. Και απηνή διώκτη των κάθε μορφής ύποπτων χάκερ, που οι πιο δεινοί από δαύτους  ‘εχουν βάλει στο μάτι τους τραπεζικούς σας λογαριασμούς! Το «σήκωσε» κάποιος με…αφρικανική προφορά, μας συστήθηκε αδελφός του Ματιάμπα, λέει, αλλά πέραν τούτου, άντε να συνεννοηθείς και να εκφράσεις τις διαμαρτυρίες σου… Και κλείνω τη…μικρή μου παρένθεση, την επόμενη μέρα είχαμε κάνει ένα γκάλοπ(ταβλαδόροι και χαρτοπαίκτες σε μια πρωτοφανή σύμπνοια…) περί του αν θα έπρεπε να απευθυνθούμε σοβαρότερα στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, εν ανάγκη και στο Υπουργείο Εξωτερικών για να εκφράσουμε την εθνική μας αγανάκτηση. Κι ενθυμείστε, σίγουρα, σχεδόν παμψηφεί, βγήκε η απόφαση να καταφύγουμε, τότε, σε δραστικότερες κινητοποιήσεις. Είχε μειοψηφίες, ο γνωστός συμπαθέστατος Ρομά, που νόμισε ότι η έρευνα αφορούσε τη διανομή, δωρεάν, οπωροκηπευτικών(με ένα…μικρό πρόβλημα) στους αναξιοπαθούντες του βορείου Έβρου.

Φίλες και φίλοι του «ΒΟΡΕΑΣmagazin”, το ξέρω,  παραφούσκωσα την παράγραφο αυτήν, όχι άδικα, θα το δω αύριο, στα μάτια σας, όμως να ‘μαστε λοιπόν γρήγορα στις επάλξεις και ξεκινάμε κεφάτοι και πανέτοιμοι με το εκπληκτικό εκείνο τριπλό τηλεφώνημα της προηγούμενης Τρίτης. Δεν θα το πιστέψετε, μέσα σε μια ώρα συνέβη το εξής απίθανο: Με πήραν σε βιντεοκλήση κατά σειράν ο Τάσος του εξωτερικού, λίγο μετά(είχα προλάβει να ξεπλύνω τους αφρούς του ξυρίσματος μου και να βάλω after shave), ο Αντώνης του εσωτερικού και ω της Θείας σύμπτωσης(εξ…αγχιστείας αυτή, εννοείται!) ένας ξεχασμένος παιδικός φίλος, προσέξτε οι αγουροξυπνημένοι: όχι…παιδόφιλος, μην παρανοήσουν κάποιοι και με μπουζουριάσουν στη στενή να κάνω παρέα με κάναν…Λιγδιάρη, ένας πολυαγαπημένος απ΄το απότερο παρελθόν μου, ο Λεωνίδας της Αμερικής!

Και μην τον ακούτε έτσι, ένας πολύ επιτυχημένος ζυθεστιάτορας της αμερικάνικης διασποράς είναι και όχι…ιερωμένος! Που στα είκοσι του χρόνια τον προξένεψαν μια Αμοργιανή μεγαλοκοπέλα δεύτερης γενιάς, αλλά πρώτης τάξεως λαχείο, με την ευρύτερη, ασφαλώς, έννοια και έκτοτε μόνο χαιρετίσματα μου έστελνε. Και τότε που μεσουρανούσαμε στο βόλεϊ με είχε παρακαλέσει και του έστειλα τις φανέλες της ανεπανάληπτης εκείνης τετράδας μας απ΄την Εθνική Νέων(του αδικοχαμένου Σαμαρά, του Τσακιρόπουλου, του Μοσχοφίδη και του Χαρίση). Τον μπαγασούλη, δεν είχε ανταποδώσει, έστω με ένα αυτόγραφο του Le Bron Hames, εν ανάγκη με κάποιες χιλιοφορεμένες επιγονατίδες με μπανέλες(;) του Σακίλ Ο’ Νιλ…

Παρακάτω θα ολοκληρώσει με την λεπτομερή παρουσίαση, που στην τελική δεν ενέχει, τελικά, ουδεμία συνεισφορά στην φιλότιμη προσπάθεια(οι αλήθειες να λέγονται…) του κράτους μας να ξεφύγει οριστικά απ’ την ραγιάδικη μιζέρια των τελευταίων τριών δεκαετιών, θα μου πείτε, τι ήθελες να κάνει, δεν είναι δα και κανένας…Ζάππας! Τίποτα θετικό για τη χώρα του, πλην του γεγονότος ότι, επειδή «κάποιο φεγγάρι» ήταν θετικός στον Coronavirus, κάθισε καραντίνα στο σπίτι του και σκέφθηκε τις μέρες αυτές να μας κάνει την πιο αρνητική κριτική…

Που λέτε, ο φίλος μου ο Τάσος του εξωτερικού, τούτη τη φορά, τα έβαλε με μένα:

-Φίλε μου, υπερβάλλεις, πάντα το τόσο το κάνεις τόσο, αυτό πολλές φορές είναι κακό για την γενικότερη εικόνα σου προς τα έξω. Εντάξει, το θέμα των ταγμένων στην ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ έχει άφθονες «πιασάρικες» πλευρές κι εσύ τα είδες τα πράγματα από μία, από τη δική σου! Κανονικά, τρία χρόνια μετά, την περιπέτεια σου θα έπρεπε να την έχεις ξεχάσει, ν΄ανοίξεις τα μάτια σου και να δεις περισσότερο αντικειμενικά και ψύχραιμα την πραγματικότητα. Υπάρχουν και πληθαίνουν με την πάροδο του χρόνου και αρκετά στελέχη με νέες προοδευτικές ιδέες-απόψεις, με μετεκπαιδεύσεις και δεύτερα πτυχία, που μπορεί για την ώρα να αποτελούν μια ισχνή μειοψηφία, όμως όσο θα κερδίζει η αξιοκρατία και όχι κατ΄αρχαιότητα ανέλιξη, θα υπάρχουν εκείνα τα καίρια που θα εμποδίζουν τα πισωγυρίσματα…

-Φοβάμαι, Τάσο μου, πως την επόμεν φορά ίσως συμφωνήσω μαζί σου, για την ώρα είναι αρκετά νωπές οι μνήμες, άσε που έχει δημιουργηθεί ένα είδος άτυπου…fun club, φανατικότεροι από μένα και τι τους λες μετά…Άκου, όμως, και κάτι που το είχα αποκρύψει απ’ο όλους σας, είχα δηλαδή…αυτολογοκριθεί! Κείνη την…αποφράδα νύχτα μέσα σε κείνη την απερίγραπτη μονομαχία των κατσαβιδιών(κατά το «Νύχτα των μεγάλων μαχαιριών») η αλησμόνητη εκείνη τετράδα των ενστόλων ταγών του νόμου δεν είχε κατορθώσει να ξεβιδώσει αμφότερες τις πινακίδες μου…

-Ώρες είναι να μας πεις, ότι σε έχουν κοιμίσει και στο τμήμα…

-Όχι, βέβαια, αλλά άκου και τη μεγαλύτερη ξεφτίλα, συγγνώμη για την ποταπή λέξη, όμως βρες μου εσύ άλλη μόλις σου πω τις λεπτομέρειες! Πάνω στη λυσσώδη μανία τους να αποσπάσουν τις δυο πινακίδες απ΄τ΄ αυτοκίνητο μου, η μπροστινή πιστότατη ακόλουθος μου(από τότε που είχα ένα μικρό τρακάρισμα προ δεκαετίας) δεν ενέδωσε και δεν μπόρεσαν να την ξεκολλήσουν. Αντίθετα, η πισινή, πιο ευάλωτη, πιο…μποέμισσα, με το που την ακούμπησαν, σωριάστηκε στην άσφαλτο κάνοντας όμως τον θόρυβο «πλιτς», πέφτοντας προφανώς σε λιμνούλα ούρων άγνωστης ζωικής προέλευσης…Αποτέλεσμα; Να επιστρέψω στην Ορεστιάδα με μόνα τα…οπίσθια του αυτοκινήτου μου νόμιμα…

-Έλα, πάν αυτά, δεν έχει νόημα να καθηλωνόμαστε, οι αγκυλώσεις αυτές, μαζί με άλλες που πάντα καραδοκούν βγουν κι αυτές στην επιφάνεια, μπορεί να γίνουν μόνιμες  κι αυτό ίσως αφαιρέσει πολλά από τα δίκια που έχουμε! Χώρια, οι ουλές δεν καλύπτονται, στον καλύτερο αισθητικό να πας!

-Αυτό και τελειώνω. Με απογοήτευση και μεγάλη πικρία προλαβαίνω να σας δηλώσω όλους σας ότι έως τώρα κανένας χριστιανός δεν βρέθηκε να με ρωτήσει που στην ευχή πήγαινα εκείνο το βράδυ και τι στο καλό επρόκειτο να κάνω κι έπεσα πάνω στους σύγχρονους άτεγκτους Ιαβέρηδες και μ’ έστειλαν πίσω στην Ορεστιάδα, να κοιμηθώ στο κρεβάτι μου, που εν τω μεταξύ είχε μεταβληθεί σε κρεβάτι του φακίρη με τα καρφιά!..

-Που, στην ευχή πήγαινες κι εσύ; Θα μας βγάλεις την ψυχή! Πέστο, μήπως και ηρεμήσεις κι εσύ κι ησυχάσουμε κι εμείς!

-Να, δεν νομίζω να παίζει τόσο σπουδαίο ρόλο, πήγαινα να προεδρεύσω σε κείνο το έκτακτο πειθαρχικό συμβούλιο του Ιατρικού Συλλόγου Έβρου, με θέμα την κρίση και καταδίκη(;) του περιώνυμου Ω.Ρ.Λ. του ΕΣΥ, θυμάσαι τι ντόρος είχε γίνει πανελληνίως, που οι καταγγελίες περί χρηματισμού του τον είχαν περικυκλώσει από παντού και ενώπιος του τραγικού του αδιέξοδου και την ώρα που έκαναν το ντου τους οι εντεταλμένοι αστυνομικοί με πολιτικά υποχρεώθηκε να κρύψει πολλές κολαρισμένες δεσμίδες χαρτονομισμάτων ανάμεσα στα ωτοσκόπια, τους ρινοδιαστολείς και τα μασελάκια ροχαλητού του γραφείου του!

-Είδες; Επιτυχημένη επιχείρηση οι αστυνομικοί; Μη γενικεύεις, λοιπόν, είναι άδικο να κρίνεις ολόκληρο «σώμα» απ’ την προσωπική σου περιπέτεια! Και δεν μου λες; Τι έκαναν, μετά, οι υπόλοιποι συνάδελφοι σου του πειθαρχικού; Είχε γίνει η συνεδρίαση χωρίς εσένα; Τον…αθώωσαν;

-Προσπαθήσαμε, τότε, διαδικτυακά, δεν τα καταφέραμε, ξέρεις δα εμείς οι γιατροί είμαστε λίγο γκάου περί τα ηλεκτρονικά, βάλε μας να βγάλουμε αναίμακτα πέτρες από χολές, σου…πετάμε τον προστάτη σου στο πιτς φιτίλι, σου κολλάμε δεύτερη…έδρα στο τσακ μπαμ, ένα όμως e-mail σε Δημόσια Υπηρεσία δεν νιώνουμε να στείλουμε.

=Τι είν’ αυτά γιατρέ μου, μ’ αυτήν την αργκό μιλάς στα συνέδρια που πας; Ο κόσμος σα βλέπει περισπούδαστους, δοκησίσοφους και λιγάκι δυσνόητους κι όλα αυτά περί…πιτς φιτίλι, ντροπή…

-Αστειεύομαι, χαριτολογώντας προσπαθώ να σου πω εμφατικά ότι ακριβώς, επειδή δεν είχαμε καταφέρει να συνεδριάσουμε στον…αέρα, είχαμε αναβάλει για ευθετότερο χρόνο την κρίσιμη(γι’ αυτόν…) συνεδρίαση. Μάλιστα, αυτό είχε γίνει μια βδομάδα μετά, είχα πάρει ταξί και κατέβηκα νιδίοις εξόδοις στην Αλεξανδρούπολη, έστειλα σε φθηνή ψαροταβέρνα τον οδηγό, αλλά είν’ αλήθεια στην επιστροφή μας, στο δρόμο μας να άκουγες τι ξιφουλκ…

-Άσε, άστο καλύτερα, μας διαβάζουν και παιδιά της προσχολικής ηλικίας! Και τελικά, τι απέγινε, τον καταδικάσατε;

-Ε, τι τον κάναμε; Θα την αφήναμε να λυμαίνεται τις δεσμίδες του ελληνικού λαού; ‘Όμως, κανένας…ικανός δεν χάνεται! Ξέρεις με τι ασχολείται σήμερα για να βγάζει το ψωμί του; Φρόντισε και πήρε μια γενναία επιδότηση από τα προγράμματα Leader της Ευτωπαϊκής Ένωσης και καλλιεργεί σαλιγκάρια στον Άβαντα!

-Να σε ρωτήσω κάτι αδιάκριτο, ίσως κι αν ξέρεις! Εκείνες οι δεσμίδες, οι ανακατεμένες με τα μασελάκια και τα ωτοσκόπια…

-…Και τους ρινοδιαστολείς, έλα κατάλαβα, και φυσικά κατασχέθηκαν, μάλιστα από κεκτημένη ταχύτητα κατέσχον ένα παιδικό Drone, που ετοιμαζόταν να κάνει δώρο στο γιο του. Στα γενέθλια του…

Πάνω σε κείνο το σημείο του Drone, μου ευχήθηκε «καλή συνέχεια» και ραντεβού με το καλό τον Σεπτέμβρη, αλλά μου φάνηκε λίγο απότομα, σίγουρα δεν τον ενόχλησε που το παιδί θα στερούνταν το ποθητό αυτό παιχνίδι, μάλλον το πιο πιθανό κάποιος βιαστικός του κόρναρε αγενώς από πίσω του(…Έλλην προφανώς). Αγαπητές μου φίλες, το «καλή συνέχεια» το κατάλαβα αμέσως, είναι μια ευχή της μόδας τα τελευταία 10 χρόνια, όπως ακριβώς και παράλληλα το…»φιλάκια!» και άντε καλά, στο τηλέφωνο του τα δίνεις, τα παίρνει εκείνος(ή εκείνη) νοερώς, όμως εκ του σύνεγγυς, γιατί δεν του τα δίνεις απτά, άμεσα, νωπά, τέλος πάντων…ντρέπεσαι; Ας…ακριβολογούμε, στο τέλος-τέλος! Μου ήρθε τώρα στο νουμια άλλη φράση-μόδα της δεκαετίας του 1970 προς 1980: «Μάγος είσαι;» Τώρα, αν κάποιοι από σας προλάβατε και δώσατε την απάντηση εκείνα τα χρόνια, μπορείτε στην ηλεκτρονική διεύθυνση του «ΒΟΡΕΑΣmagazin» να…κλπ. Για τους άλλους το ξεφουρνίζω: «Όχι, βοηθός φακίρη».

Κλείνω απότομα τη μεγάλη παρένθεση και συνεχίζω: Εκείνο το «ραντεβού τον Σεπτέμβρη», δεν κατάλαβα. Και με τις εύλογες απορίες μου της στιγμής να διαλύονται, να ‘σου και η βιντεοκλήση του Αντώνη του εσωτερικού! Με πήρε απ’το πρωινό του «skateboard», που κάνει στα βόρεια πεύκα(Δήμαρχε, μια που το θυμήθηκα, κάτι σχετικό σου έχω φυλαγμένο, τα λέμε…) και απ΄το υποκείμενο άσθμα του και την πρωινή του υπερπροσπάθεια, να τι πρόλαβα να καταλάβω, σίγουρα ο ίδιος κάθιδρος αλλά κεφάτος.

-…….αστυνομ…….γίγαντ…….εκδημοκρ……..Πάν΄οι εποχές……. άδικ…….ευλογείται………νέα ήθη…….

-Αντώνη μου, δεν με παίρνεις μετά, ελάχιστα κατάλαβα απ΄όσα λες, κάνε-κάνα διάλειμμα και σε παίρνω εγώ στη συνέχεια.

-Ξεχασμεν…..πανδ….οπωσδήποτε…..αξιολ….Σαπτέμ…….

-Ό,τι και να μου πεις δίκιο θα ‘χεις, Αντώνη μου. ‘Όμως, για την …οικονομία της συζήτησης να σε πάρω εγώ κατά τις…

-….Αμέσως μετά έχω ραντ…αντιδήμ…για…Badminton….αίθουσα……σιδηρ….θμού. Λοιπόν καλή συνέχεια και σε σένα…στο επαν…πτέμβρη….γεια….

Έκλεισε βιαστικά και μόλις που πρόλαβα να αντιληφθώ ότι στο ίδιο δευτερόλεπτο του ΄φυγε το μεταλλικό τμήμα του…Skate και του board…τροχοδρόμησε προς τις γραμμές και μάλλον προσγειώθηκε ανώμαλα στα χαμνά τσαλιά του παλιού γηπέδου τένις(…λοιπόν μην επαναπαύεστε μερικοί, λίαν προσεχώς θα συζητήσουμε για τα χαμένα λεφτά του πρώην κοσμήματος αυτού του πευκώνα και νυν …αποπάτου σκύλων, συνοδευομένων όμως!). Να προσθέσω, πάντως, η λέξη Σεπτέμβρης ήταν ευκρινής και αδιαπραγμάτευτη!

Νάτα.πάλι ο Σεπτέμβριος! Λοιπόν, βάλθηκαν όλοι να με τρελάνουν. Θα κάνω, όμως, τα πάντα και θα εξακριβώσω τι παιχνίδι παίζουν πίσω απ΄τις πλάτες μου. Το να ζητήσω, ασφαλώς, τη βοήθεια του κοινού δεν λέει, τι χρωστάτε εσείς, βαθιά νυχτωμένοι επίσης, αλλά πάνω που σχεδίαζα να ρωτήσω τον Σταύρο τον Παπαθανάκη για τον μήνα της έναρξης του…προηγούμενου σχολικού έτους, τον Σεπτέμβριο δηλαδή,ντριν! Ο νέος Καππαδόκης της διασποράς, ο Λεωνίδας της Αμερικής, σας είπα δεν είναι…ιερωμένος! Και πάω στοίχημα ότι είχε προμελετήσει επί πολύ καιρό να μας τα ψάλει, όλη τη χώρα, δεν ξέρω τι τον έπιασε. Αφήνοντας κατά μέρος τις…ευγενικές περιστροφές και τα συνήθη τυπικά, μου πετάει:

-Δεν σου το ‘χω πει ποτέ, βρίσκω τώρα που κι εμείς, εδώ στο Ντιτρόιτ, τώρα που έχουμε τις διασωληνώσεις σε ρυθμό κληρώσεων ξυστού, βρίσκω, λέω, την ευκαιρία…

-Δράττομαι. Δράττομαι της, δράττομαι της…γενική, Αμερικάνε μου, τα ξέχασες τα ελληνικά…’όμως μισό λεπτό, δεν ζούσατε στο Αρκάνσας; Αλλάξατε πολιτεία;

-Παλιά! Μέχρι προ επταετίας, με το που είχατε αναλάβει να σχίσετε τα μνημόνια μέρα μεσημέρι, βρήκα κι εγώ την ευκαιρία να σκίσω τη γάτα με την Αμοργιανή. Χωρίσαμε πάνω σ΄ένα ποταμόπλοιο, τράβηξε ο καθένας τη…ρότα του. Κι αφού ήμουν ελεύθερος από απογόνους και άλλες υποχρεώσεις βρήκα…ξέμπαρκη μια καλοστεκούμενη Αστυπαλιώτισσα γριούλα και…

-Τι να σου πω, βρε, Λεωνίδα μου, άπαιχτος, αλλά με καίκια τις ψάχνεις μέσα στις θάλασσες; Χάθηκαν οι Θρακιώτισσες;

Φίλοι μου, μέχρις εκείνο το σημείο δεν είχα μπει εντελώς στο νόημα της υπερατλαντικής αυτής κλήσης. Αρκετά αργότερα, όταν με την πρόοδο της κουβέντας άρχισε να μου μιλάει για Φεβρουάριους και Σεπτέμβριους, για σκανδάλες και σκάνδαλα, τότε μόνο κατάλαβα ότι τον μεν κουτσοφλέβαρο τον πρόταξε σαν προπέτασμα καπνού, όλος του ο «καημός» ήταν να μου…διαφημίσει τον Σεπτέμβριο! Και ιδού πως συνέχισε ακάθεκτος:

-Φίλοι μου, συμπατριώτες μου Έλληνες του…εσωτερικού, ιθαγενείς της Ψωροκώσταινας μου, εσείς, βάλτε το καλά μές΄στο μυαλό σας. Σας παρακουθούμε ανελλιπώς από τα χρόνια που ο Γέρος της Δημοκρατίας, ο αείμνηστος Γεώργιος Παπανδρέου ήρθε εδώ, ζητώντας αντί για βοήθεια και τα ρέστα απ΄τον τότε πρόεδρο Λύντον Τζόνσον! Τότε όλη η ακμάζουσα ελληνική ομογένεια επιχείρησε να πιάσει να ενημερώσει όλη την ελληνική αντιπροσωπεία να θέσει επί τάπητος ΟΛΑ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟΟΔΟΥ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΙΠΕΔΑ ΠΟΥ ΤΑΛΑΝΙΖΑΝ ΤΟΝ ΤΟΠΟ. ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΒΑΣΙΚΕΣ ΤΟΥ ΑΝΑΓΚΕΣ, ΠΟΥ ΘΑ ΕΦΕΡΝΑΝ ΒΟΛΤΑ ΤΙ΅ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΔΙΑΦΑΟΝΟΝΤΑΝ ΣΤΟΝ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΟ ΟΡΙΖΟΝΤΑ.

Αλίμονο! Ξέρεις ποια ήταν η απαίτηση-πρόταση, μια λαο μοναδική, που βάρυνε καθοριστικά στη σύνταξη εκείνου του περιβόητου κοινού ανακοινωθέντος; Το πώς θα δυναμώσουμε την άμυνα της Κύπρου(τα προκόψαμε.θυμάσαι;), το πώς θα αμυνθούμε να μην διαταραχθεί η αναλογία 7 προς 10 με την Τουρκία και γενικά να προετοιμαστούμε σιγά-σιγά για την όσο το δυνατόν ταχύτερη(τότε…) ένωση με το μαρτυρικό(έπειτα…) νησί! Και είμαι σε θέση να γνωρίζω από…χαμηλόβαθμα μέλη της δικής μας(της…αμερικανικής) αντιπροσωπείας, ότι λίγο πριν τελειώσουν οι συνομιλίες, σηκώθηκε κατακόκκινος από θυμό ο μακαρίτης ο Λύντον και είπε «Anyway, who do you think you are my dude?»Εμείς εδώ σας βλέπουμε, sorry man, σαν ένα παλιό βενζινάδικο, μ΄ένα σωρό παλιοσίδερα στη μέση του πουθενά! Μεταξύ ουρανού και γης, έτσι να κρέμεστε σε μια κλωστή! Με τον ήλιο να βαράει κατακούτελα, να μασάτε καπνό αλλά να σας … «φτύνουν οι άλλοι»…Και τους γνωστούς κάκτους…

-Μισό λεπτό, έχω αποχαθεί με τη συζήτηση, αυτά τα τελευταία, τα «φτύνουν οι άλλοι» κ.λ.π. τα λέει ο Τζόνσον ή εσύ, βάζε σωστά τα ομοιωματικά, τις παρενθέσεις και τις αγκύλες, μην έχουμε παρατράγουδα και σου κλείσω το τηλέφωνο. Άγιες μέρες που ‘ρχονται…

-…Και τι μουσική να παίζει το γνωστό κομμάτι της ταινίας «Ο καλός, ο κακός και ο άσχημος»!

-Leonidas, sorry man, μήπως μπερδεύεις τις εποχές; Είχαν προλάβει να ξεμυτίσουν στο παγκόσμιο καλλιτεχνικό στερέωμα όλοι αυτοί ανεπανάληπτοι Ένιο Μορικόνε, Κλιντ Ίστγουντ, Λι βαν Κλιφ, ακόμα και δικιά μας Άλκηστη Πρωτοψάλτη;

-Όχι, αλλά το…προγραμμάτιζαν να βγουν, μάλιστα ο «άσχημος» ο Έλαϊ Γουάλας στην προτελευταία ταινία της ζωής του υποδυόταν έναν Έλληνα μεγαλολαθρέμπορα, τον Στιβ Κακόπουλος! Απλά, πολύ αργότερα η Άλκηστη Πρωτοψάλτη εμπνεύστηκε και τραγούδησε τις φωτιές καρδιές παλιοσίδερα στο παλιό σαςβενζινάδικο.

-Τι μου λες, με εκπλήττεις, εδώ στην Ελλάδα έχουμε άλλες θεωρίες, εδώ οι πάντες το παίζουν γνώστες των πάντων, ο κάθε…Φίτσουλας έχει γνώμη επό παντός επιστητού, αμερικανάκια σας, αμερικανάκια σας κατεβάζει…

=Κούνια που σας κούναγε όλους. Γιατρέ μου παλιόφιλε, σου εξομολογούμαι ευθαρσώς ότι από τότε μέχρι τώρα οι Αμερικανοί σας βλέπουν μέσα στα σύννεφα, κακάσχημους βενζινάδες, που αντί να φροντίζετε να αντικαταστήσετε τα παλιοσίδερα απλώνετε συνεχώς το χέρι επαιτώντας δολάρια, φάντομ. Φρεγάτες…

-Όχι, όχι, αυτές απ΄τους Γάλλους τις… επαιτούμε!

-Σοβαρέψου, το παίζετε αιωνίως «οι ομφαλοί τη γης», ξαπλωμένοι κι αραχτοί πλάι σε εξωτικές πισίνες, ενώ έχετε τις ομορφότερες ακρογιαλιές, επαιτείτε και το κοκτέιλ σας ακόμα να σας το φέρουν ημίαιμες εξωτικές καλλονές με σχιστά μάτια, άσε απαιτείτε να σας κάνουν αέρα με το γνωστό σιέλ πούπουλο γεροδεμένοι αφροαμερικανοί(καθαρόαιμοι αυτοί…). Απ΄την άλλη , είναι στη δεύτερη φύση σας να ανακατεύεστε με τα πίτουρα και ξεσηκώνετε θύελλες διαμαρτυρίας, όταν πάνε να σας φάνε οι κότες.  Κάντε κάποτε και την αυτοκριτική σας. Έχουν πάρει χαμπάρι οι άλλες χώρες τη μεγαλομανία σας, αλλά στην τελική μήπως είστε ο «Νταη-Πένιος» με τα…γκαλετσούδια;» Και τσιμπάτε εύκολα, προπαντός όταν σας σερβίρουν οι άλλοι το…προϊόν τους τυλιγμένο σε χρυσό περιτύλιγμα.Αλλά και μπλε και άσπρο γυαλιστερό χαρτί με το κορδονάκι κόκκινο! Και μη νομίζετε ότι τότε στην επίσκεψη εκείνη του Γέρου της Δημοκρατίας, σας έδωσαν πλούσια ανταλλάγματα. Μια καμουφλαρισμένη μεραρχία, κι εκείνη χωρίς…μαγείρους, πήρατε για να δυναμώσετε τάχα μου την άμυνα της Κύπρου και τη στείλατε με σαγιονάρες και λινά παρεό. Τι παρωδία! Και να σας αποκαλύψω…

-Έλα κρύβε λόγια, κρύβε λόγια, εκείνη την κρυμένη ατζέντα…

-Γιατί να μην τα πω; Οι απέναντι της Λέσβου, της Χίου και της Σάμου τα ήξεραν εκείνα τα «καμούσικα» σας, μην κοιτάτε που ο Καλεντερίδης τα αποκρύπτει, ο άαααανθρωπος πάει να τα ξεστομίσει αλλ’ από πίσω απ΄τις κάμερες οι καναλάρχες του κάνουν διαρκώς…άσεμνες χειρονομίες!! Δηλαδή, κατάλαβε το, Θράκα ιθαγενή, ενώ είχαν την πρόθεση να μας γεμίσουν έως επάνω με θησαυρούς, στο τέλος μας έδωσαν άνθρακες, άντε, άντε μην πω κι εγώ άσεμνα λόγια για το τι πήραμε! Από τότε, που λες, η ομογένεια μας απογοητευμένη και γιατί όχι φουρκισμένη βλέπει με μεγάλη καχυποψία όλες τις εντεύθεν κυβερνήσεις δσε και τους απεσταλμένους των. Το ξέρεις τότε που είχε έρθει η Εθνική μας Ποδοσφαίρου του Αλκέτα Παναγούλια πήγαν τη δεύτερη βραδιά να διασκεδ…

-Έλα,αυτά τουλάχιστον είναι χαζά, τα διαδίδει ο Γιώργος ο Δεληκάρης. Χολωμένος ακόμα που δεν τον είχε πάρει στην αποστολή ο Θεσσαλονικιός τότε…

-Τι να τον πάρει, βρε, αφού είχε κρεμάσει τα παπούτσια 3 χρόνια πριν! Άκου να σου πω, συνοδός της ομάδας ήθελε να ‘ρθει , για χαβαλέ, στο τζάμπα προσκωλυόμενος, τα γνωστά, πιο πολύ σαν…» συνοδός ωραίων γυναικών», που θα προέκυπταν μετά στα ξενοδοχεία της Βοστώνης! Ωραίο λογοπαίγνιο, ε; Στην αρχή μας προκύπτει και σε δεύτερο χρόνο μας…κύπ…

-Σουτ! Αίσχος μας παρακολουθεί η ΚΥΠ, έχεις πάρει τον κατήφορο, το ξέρεις; Που πάει η λεπτότητα σου, που πάει η δεοντολογία σου, όλοι εσείς που φεύγετε απ΄την Ελλάδα δημιουργείτε στην αλλοδαπή ένα είδος… «ακαταλόγιστου», η ελευθεροστομία σας σπάει κόκκαλα, κάνετε δήθεν πως ξεχνάτε την προφορά των λέξεων και μας κάνετε να κοκκινίζουμε με τα σόκιν σας!

-Είστε όλοι απαράδεκτοι. Σουτ εσύ, σουτ ο Δεληκάρης…Η σεμνοτυφία σας, οι όψιμες ντροπές σας, τώρα τελευταία, είναι για γέλια. Κι αυτή η πρωταθλήτρια της σεμνότυφης κολύμβησης άνοιξε μια πληγή. Θα μπορούσαμε να συζητάμε για ώρες, άνοιξε το δρόμο για το θρίαμβο του «τάχα» και τη δικαίωση του «δήθεν». Αυτή κι αν δεν είναι ο εχθρός της ΔΕΟΝΤΟΛΟΓΙΑΣ. Και βρήκε, άδραξε μάλλον, την ευκαιρία το κάθε πικραμένο χείλι και πρώτα απ΄όλα τα κανάλια του εντυπωσιασμού. Και δεν άργησε να έρθει το πρώτο διακύβευμα. Προχθές, νάτο: Διαφημίζει, η αξιολογότατη, κατά τα άλλα κυρία, πάνες-βρακάκια για άνδρες με μικρό κυστικό πρόβλημα.

-Με εντυπωσιάζει, Λεωνίδα μου, που τόσα χρόνια μετά, τόσα μίλια μακριά, κρατάτε ακόμα το χέρι της Ελλάδας, μετρώντας άγρυπνοι τον σφυγμό της. Και συνεχίζετε να αφουγκράζεστε όλους τους καημούς και τις δοκιμασίες του λαού της. Μπράβο. Εμείς εδώ ούτε ένα…στηθοσκόπιο δεν ακουμπάμε πάνω της και τσιγκουνευόμαστε ακόμα και μια…γενική ούρων να ζητήσουμε να της γίνει!!!

-Τέλος πάντων, που είχαμε μείνει; Α, ναι, στις πολύ κακές εντυπώσεις που αφήνουν οι αντιπροσωπείες σας(πολυμελείς…) και οι ηγέτες σας στο Λευκό Οίκο και στην ομογένεια μια ζωή! Μόνο την δεκαπενταετία των Τζίμυ Κάρτερ και Ρόναλντ Ρίγκαν τα παλιοσίδερα του παλιού βενζινάδικου της Άλκηστης είχαν σταδιακά αντικατασταθεί από τις …»κάμαρες που μύριζαν λιβάνι…» των Ελευθερίου-Μητροπάνου! Εκείνες οι μυρωδάτες κάμαρες είχαν χωθεί σφήνα και αμέσως μετά την επίσκεψη του Κωνσταντίνου Καραμανλή, πάλι παλιοσίδερα, πάλι εγκαταλελειμμένα βενζινάδικα, πάλι κάκτοι στο λιοπύρι…

Καθώς μιλούσε συνεπαρμένος αλλ΄απτόητος, πετούσε πότε-πότε και καμιά αμερικάνικη ατάκα, ξέρετε, απ΄την χολιγουντιανή αργκό, που οι ακραιφνείς Θεόλευκοι λονδρέζοι νομίζουν ότι είναι παραφθαρμένα πακιστανικά και μάλιστα το γλωσσικό ιδίωμα «ουρντού» και όχι τα όποια αγγλικά των αστών της χώρας αυτής. Και…αν αγαπάτε την Παναγία σας, όπως θα διαπιστώστε κι εσείς, ένα χνουδάτο, απαλό θρόισμα από το «Νέο Πατριωτισμό» άρχισε να μου έρχεται πάνω στις ξέσκεπες αισθήσεις, ένα είδος «ζακέτα να ρίξεις επάνω σου», μια γλυκιά υπενθύμιση με τα κεφαλαία γράμματα του «Νέου Πατριωτισμού»: Φίλε Έλληνα

-Φίλε Έλληνα, άκου τώρα κατά προτεραιότητα αυτά που πρέπει να κάνετε practice στη χώρα σας, στη χώρα ΜΑΣ…ΜΠΟΛΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ, ΛΙΓΑ ΕΩΣ ΕΛΑΧΙΣΤΑ ΛΟΓΙΑ, ΣΥΜΠΝΟΙΑ ΟΧΙ ΤΥΠΟΙΣ, ΧΑΜΗΛΟΙ ΤΟΝΟΙ, ΣΕΒΑΣΜΟΣ< ΣΕΒΑΣΜΟΣ< ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΔΕΟΝΤΟΛΙΟΓΙΑ ΚΑΙ ΣΤΟΝ…ΑΝΤΙΠΑΛΟ(ΚΙ ΑΥΤΟΝ ΜΑΝΟΥΛΑ ΤΟΝ ΓΕΝΝΗΣΕ. ΚΙ ΑΥΤΟΣ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΕΘΝΙΚΟ ΥΜΝΟ ΣΙΓΟΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ, ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΦΑΛΤΣΑ!). Έχετε ένα κακό χούι εκεί, εμείς εδώ το αποβάλαμε χρόνια: Όταν βρίσκεστε με…κόσμο, είτε σε μια μονόχνωτη συνέντευξη είτε σε μια μικρή μονομαχία τηλεοπτική ή καφενειακή, να είστε ο εαυτός σας, μην σφίγγεστε να γίνετε αρεστοί στους αμέσως υψηλότερα ιστάμενους την κομματική ιεραρχία, δεν χάλασε ο κόσμος αν παραλείψατε κάποιο νι ή ακόμα και ένα σίγμα, δεν πρόκειται για το Ιερό Ευαγγέλιο, να σας πουν αιρετικούς. Εδώ η ιλιγγιώδης πρόοδος σε όλα τα μέτωπα έφτασε στο σημείο η αυστηρή Ορθόδοξη Ανατολική Εκκλησία να επιτρέψει στον κάθε κάτοχο διπλώματος της ελληνικής γλώσσας για άτομα με προβλήματα ακοής, να ακούει τις βυζαντινές υπερκόσμιες ψαλμωδίες, τα απολυτίκια και τα κοντάκια, τους ήχους τους πλάγιους ακόμα δε και τις ψιθυριστούς αίνους του λειτουργούντος ιερέα μέσα στο γεμάτο με μυσταγωγία ιερό και με αυτόματο και γρ΄γορο τρόπο να αναπαριστά με αντίστοιχες «παντομίμες» μπροστά στο ευλαβικό τηλεοπτικό κοινό. Τις προάλλες ρωτούσα έναν αρχιμανδρίτη(έχει σμικρύνει τόσο πολύ το μουσάκι του, που θυμίζει τον Αρτέμη Σώρρα στα πρώτα του βήματα…) απ΄το Ιλλινόις, καταγόμενο από το Κιάτο, να μου πει το «του Κυρίου δεηθώμεν» και το «εξαιρέτω της Παναγίας αχράντου υπερευλογημένης ενδόξου…», πως το μεταφράζει ο αρμόδιος για τη δουλειά αυτή «παραϊερωμένος» και μου είπε, ιδίως για το δεύτερο, εκείνο που δίνει το σύνθημα οι πιστοί να εγερθούν μ΄ένα χαρακτηριστικό νεύμα του ενός χεριού προς τα πάνω. Σου θυμίζω επίσης  πως σε αρκετές Οικουμερνικές Συνόδους οι διαμάχες και οι καβγάδες οι ατέλειωτοι αφορούσαν την εκφορά μιας και μόνον συλλαβής!

Να είστε χαλαροί και προπάντων δεκτικοί. Και σίγουροι ότι και τον «αντίπαλο» σας κι αυτόν τον δασκάλεψαν κάποιοι ανώτεροι του και τον περιμένουν στη γωνία σε κάθε ολίσθημα του. Δεν είναι κρίμα να πιστώνονται άλλοι τις επιτυχίες μας και να χρεώνουν σε μας τις αποτυχίες; Δεν θα ξεχάσω, σε κάποια τηλεοπτική μονομαχία-ντιμπέιτ για τη θέση του κυβερνήτη της Μασσαχουσέτης, όλοι εμείς που εστιάζουμε βαθύτερα στα πολιτικά δρώμενα-ακόμα και σε τοπικότερο επίπεδο-είχαμε αντιληφθεί ότι σε κάποια φάση, που είχε ηλεκτριστεί η ατμόσφαιρα, ο ένας έκλεισε το μάτι του στον άλλο, μπράβο τους, ίσως είχαν προλάβει να κάνουν και κάποια συμφωνία ,μετεκλογική…

-Ναι, ναι, ωραιότατα, πολύ έξυπνο, ξεραίνεις έτσι οριστικά τα αντίπαλα κομματικά επιτελεία και τα στέλνεις «σπίτια» τους να ονειρεύονται τις μεθεπόμενες εκλογικές αναμετρήσεις! Αυτό, ξέρεις, είχε γίνει εδώ σε μας, στην Ξάνθη, ανάμεσα στους επικεφαλής των κυρίων αντιπάλων, διαφορετικών πολιτικών καταβολών και θρησκειών!!!Ονόματα μη λέμε, υπολήψεις μη θίγουμε…

-…Και πάψτε να μιλάτε ταυτόχρονα και παράλληλα και δυνατά…Μην αποστηθίζετε απ΄την προηγούμενη αυτά που θα πείτε, γιατί μπορεί να πέσετε σε χιουμορίστα(σπάνιο κάπως;) δημοσιογράφο και να νομίσετε στιγμιαία ότι ο άλλος είναι…αλλόφυλος! Ποιος δεν θυμάται τη μονομαχία στο ελληνικό Ελ Πάσο,,,Σημίτης εναντίον Χατζηνικολάουμ κανένας εκ των δύο δεν εννοούσε να πάει…πάσο,κανένας τους δεν πρόλαβε να  πιει ούτε μια γουλιά νερό από φόβο μην προλάβει ο άλλος να πει μια «κουβέντα παραπάνω»…Τουλάχιστον επί μια εβδομάδα είχαν προπονηθεί(μπορεί και στον καθρέφτη) παρουσία και των «παλαιών καραβάνων» των επιτελείων τους και με όλα τα ενδεχόμενα χιαστί ερωτήσεων-απαντήσεων: «Αν σε ρωτήσει για το που πήγαν τα λεφτά για τα F-16μ γύρισε του τη συζήτηση στην ανάθεση των κυλικείων των αεροδρομίων. Μη σε πάει σε εθνικής στρατηγικής χοντρά θέματα, σ΄αυτά υστερείς, για φέτος θα σε στείλουμε για φροντιστήριο σε δυο-τρεις μεγάλες πρεσβείες, ξέρεις δα…Και μη σε τριπλάρει ο νεαρούλης δημοσιογράφος, μπορεί να τον έχει «κλείσει» ο Κοντομηνάς, ζύγισε τον εκείνη τη στιγμή. Εν ανάγκη γύρνα το στο εύκολο γήπεδο του νέου εκλογικού νόμου που πέρσι πήρες προβιβάσιμο βαθμό! Αν σε πάει στα νέα εξοπλιστικά προγράμματα(λιμνάζουν τα… «δόλια» επί επτά συναπτά έτη, ένεκα της πάλης για το ποιος θα είναι ο τελικός ανάδοχος), πήγαινε τον στη μουσουλμανική μειονότητα της Ρόδου κι αν προλάβει και κατηγορήσει εσένα για εθνικό μειοδότη, εδώ υστερείς, βγάλε απ΄τη φαρέτρα σου αυτά που είχε πει στην Έδεσσα ο νούμερο 3 του κόμματος πλάι στους καταρράκτες… Βλέποντας και κάνοντας. Αν, πάλι, σε φέρει στο φιλότιμο, πράγμα που θα σημαίνει ότι κι αυτός…»κολώνει», πέτα την θεραπευτική ατάκα: «Άντε, άντε, εμείς βάλαμε πλάτες και λύσατε το πρόβλημα του ζαχαρουργείου της Ορεστιάδας, αλλά…» Πάντα να βάζετε το ΑΛΛΑ, αλλιώς δεν έχει νόημα! Ανεβάζετε τους σφυγμούς των θεατών, όπως στα τεστ κοπώσεως, φθάνετε στο σημείο εκείνο που εξεγερμένος ο θεατής αδράττει τη σημαία και κάνα ταμπούρλο για να ξεχυθεί στο δρόμο, πλην όμως του πετάτε εκείνο το τραγικό ΑΛΛΑ και του κόβετε την όρεξη. Και στην καλύτερη περίπτωση αλλάζει κανάλι. Στην χειρότερη τον πιάνει ένα τικ, όμως πολύ εύκολα ανατάξιμο, πηγαίνοντας, σαφώς, σε διαφημίσεις! Και μην νομίζεις, άδολε Θρακιώτη μου, ότι ο απέναντι του Έβρου σου, του Έβρου μας ψευδομογγόλος δεν παρακολουθεί όλα αυτά τα μίση τα τηλεοπτικά και τα πάθη(…λάθη τεράστια εις το διηνεκές) τόσα χρόνια. Το κάνει και να είσαι βέβαιος ότι χρησιμοποιεί τα ιδιαίτερα κιάλια νυκτερινής όρασης άγρυπνα…και χαιρέκακα!

-Και θα σου πω και τούτο και μην το πάρετε ως καλαμπούρι, ούτε σαν ουτοπικό όνειρο θερινής νυκτός! Αν, τονίζω, αν συνεννοηθούν οι των μεγάλων τηλεοπτικών σταθμών…

-Βάλε και τις OR TV, ΔΕΛΤΑ TV, ΘΡΑΚΗ ΝΕΤ, γιατί όχι, τον διέκοψα γελώντας με σκοπό να διακόψει τον χείμαρρο και να χαιρετιστούμε κάποτε…

-Ναι, γιατί όχι, βάλε και τη ΡΟΔΟΠΗ TV! Αν, συνεχίζω, σκηνοθετήσουμε ΣΥΜΠΝΟΙΑ, ΣΥΜΠΟΡΕΥΣΗ, ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ, ΣΥΜΜΑΧΙΕΣ ΣΕ ΟΛΟΑ ΤΑ ΕΠΙΠΕΔΑ, ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΠΟΥ ΟΙ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΤΟΥ ΕΒΡΟΥ ΛΥΚΟΦΙΛΟΙ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΕΣ ΠΟΙΑ ΤΙΚ ΘΑ ΑΠΟΚΤΗΣΟΤΝ, ΠΟΥ ΘΣΩΣ ΔΕΝΑΝΑΤΑΧΘΟΥΝ ΠΟΤΕ!!! Μόνο για μια βδομάδα, φτάνει. Και είμαστε μανούλες στις σκηνοθεσίες. Χωρίς τρυκέζες και…»12 Α-Σκηνή στο φυλάκιο Φ1,ACTION. Και χωρίς την καρέκλα του σκηνοθέτη. Απλωμένοι στους…παχύδερμους καναπέδες σας! Δεν θα πιστεύουν με αυτά που θα βλέπουν οι απέναντι! Και τα κιάλια τους θα μετατραπούν από νυχτερινής όρασης σε…νυχτερινής ούρησης. Και θα θαμπώσουν.

Δεν θυμάμαι, αν έκανε ότι «του ΄πεσε η γραμμή», πάντως βρίσκω την ευκαιρία να κλείσω αυτήν την τηλε-τριλογία των φίλων μου, έδωσα δικαιωματικά στον Λεωνίδα τη δυνατότητα να μακρυγορήσει, αλλά ως εκεί, ως εδώ, ήρθε η στιγμή να εξαχθούν ΤΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ!

ΝΑΙ,ΝΑΙ, ΕΙΝΑΙ Η ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ(0)! Ο κόσμος έχει φτάσει στα όρια του κι έχω βάσιμη την υποψία ότι μερικοί τα έχουν περάσει, μεταξύ αυτών κι εγώ. Το βλέπουμε παντού, στις δουλειές μας, έξω στο δρόμο, στα «πηγαδάκια των 6» που στήνονται συνωμοτικά, στις λαϊκές αγορές, έξω απ΄τα κομμωτήρια, στη σειρά των σταθμευμένων αυτοκινήτων, που ακουμπάει ο κόσμος τους καφέδες του! Κι εφόσον δεν μπορούμε να τα αφουγκραστούμε νόμιμα στις λέσχες και τα καφενεία κι αφού μας απαγορεύεται να σχηματίσουμε έστω μικρές μικρές παρέες, αρχίζουμε να σκεφτόμαστε άλλα πράγματα. Εγκαταλείπουμε την ηττοπάθεια και τη μοιρολατρεία. Αφήνουμε, επιτέλους, κατά μέρος την αφελή εξουσιοδότηση(εν λευκώ; Τι αιθεροβάμονες, Θεέ μου…) στους γνωστούς εκλεκτούς του λαού.

Ο πολίτης, κύριοι, είναι έτοιμος και ώριμος να προτείνει χειροπιαστές λύσεις. Σχηματίζει ή μάλλον σχηματοποιεί στο μυαλό του διαμαρτυρίες ατομικού τύπου σε…μικρές ευέλικτες οικονομικές συσκευασίες της…μιας ανάρτησης!!! Αφού οι αιρετοί μας αντιπρόσωποι συνεχίζουν-πιάσαμε Πάσχα και δεν διορθώνονται-να εγκαλούν την κυρία Θοδώρα των Καστανεών ως την ΚΥΡΙΑ ΥΠΟΠΤΗ ΤΗΣ ΠΑΝΔΗΜΙΑΣ, δηλαδή δεν εννοούν να κατεβάσουν εκείνο το κραδαίνον δάκτυλο και να φωνασκούν ασύστολα, ερήμην της, Ε,ΤΟΤΕ, ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ ΜΕ ΤΗ ΣΕΙΡΑ ΜΑΣ ΝΑ ΚΡΑΔΑΙΝΟΥΜΕ ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΚΑΤΙ! Ξύλινο στην αρχή, όπως…ξύλινα είναι όλα αυτά τα χρόνια που ακούμε να μας «τσαμπουνάνε» με περισπούδαστα(τι γελοίο που κατάντησε…) ύφος! Μεταλλικό, ίσως αργότερα κι αλίμονο τους! Πιστέψτε με, το «μεταλλικό» με όλη την αλληγορία της λέξης, εσείς οι…δικομανείς μην ετοιμάζεστε να με μηνύσετε!

Φίλες και φίλοι μου, μπαίνουμε την τελική φάση, τη ΦΑΣΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ. Δεν είναι εφικτό πια και καθόλου αποτελεσματικό να μαντρώνεται ο κόσμος σε σαλόνια ξενοδοχείων, σε…φουαγιέ θεάτρων, σε πλατείες, σε μεγάλες λέσχες και αυλόγυρους εκκλησιών! Πάν΄αυτά! Και για εντελώς πρακτικούς λόγους. Δεν σας κινείται η περιέργεια για το πώς θα γίνουν οι εκλογές οι επόμενες; Περνάμε σε πιο παραγωγικές αντιπαραθέσεις, σε χρησιμότερους διαλόγους, όπου μη μπορώντας να μας «μπουζουριάσουν», οι πολίτες θα αντιδρούμε…αναδρομικά. Τα επιχειρήματα που κρύβει ο κόσμος στις φαρέτρες του τα ετοιμάζει για εκτόξευση και θα είναι εντελώς «πριβέ» η αντιπαράθεση. Και θυμήθηκα, μια που μιλάμε για…μαντρώματα και «μαντριά», τον μακαρίτη Αβέρωφ, κάνω συγκρίσεις και…επαγωγές και λέω. Τώρα πλέον το πρόβατο θα…γλυτώσει και θα δραπετεύσει απ΄το μαντρί, δεν θα το τρώει ο λύκος! Θα αλλάξει την προβιά του και θα μεταμορφώνεται σε λύκο! Κι αφού πατήσει γερά στα πόδια του, στηλωθεί και… «τιναχθεί», αφού αποβάλει το ένστικτο της χορτοφαγίας θα εισβάλει στο μαντρί, όχι για να φάει τα άλλα, μα να τα λύσει, να βγουν κι αυτά έξω απ΄αυτό…

Αναλογισθείτε: Βρισκόμαστε μπροστά σε ένα παγκόσμιο σταυροδρόμι. Ένας απρόσμενος ιός(απ΄το πουθενά;) με περισσή ευκολία και κόντρα  σε όλους τους μέχρι τώρα  «επιστημονικούς κανόνες και δογματικά κλισέ» βάζει την ανθρωπότητα στο ΠΙΟ ΚΑΙΡΙΟ ΚΑΙ ΚΡΙΣΙΜΟ ΔΙΛΗΜΜΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ! ΑΝΘΡΩΠΟΙ, ΠΗΡΑΤΕ ΣΤΡΑΒΟ ΔΡΟΜΟ, ΔΕΝ ΤΟ ΒΛΕΠΕΤΕ; ΕΧΕΤΕ ΧΑΣΕΙ ΤΗΝ ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ ΣΩΣΤΟΥ, ΤΟΥ ΔΕΟΝΤΟΣ, ΤΩΝ ΠΑΝΑΡΧΑΙΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ «ΠΡΕΠΕΙ». ΣΑΣ ΑΠΟΡΡΟΦΗΣΑΝ ΟΙ ΝΕΟΙ ΑΛΓΟΡΙΘΜΟΙΚΑΙ ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ ΣΑΣ ΕΚΔΙΚΟΥΝΤΑΙ. ΣΚΕΦΘΕΙΤΕ< ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΨΥΧΡΑΙΜΑ. ΤΟ ΔΕΟΝ< ΤΟ ΠΡΑΚΤΕΟΝΕΙΝΑΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΑΣ! ΚΑΤΩ ΑΠ΄ΤΗ ΜΟΥΡΗ ΣΑΣ!

Το έχουν αντιληφθεί όλοι οι παγκόσμιοι «ιθύνοντες», αυτοί που γενικώς «δε μασάνε», συγγνώμην, έχουμε και στην Ελλάδα την αργκό μας. Σε όλα τα επίπεδα. Αυτό της Ιατρικής, της πολιτικής, της λογοτεχνίας, της ιστορίας, των τεχνών, της κυβερνητικής. Άρχισαν κι αυτοί να παίρνουν στροφές και να στέλνουν τα δικά τουςSMS… Και οι πιο ζωηροί άρχισαν να σκαλίζουν και να φυτρώνουν εκεί που δεν τους…έσπειραν! Κι αφού εμείς εδώ που ζούμε στον πανέμορφο αυτό τόπο, με τις ένα σωρό εκλεκτές ιδιαιτερότητες είμαστε «μπιζ-μπιζέ» και μπορούμε να εστιάσουμε καλύτερα στα τοπικά μας γίγνεσθαι, τότε μπορούμε να σκαλίσουμε…τολμηρότερα παλιές πληγές με μεγαλόπνοες αναθέσεις-κατασκευές-ερημώσεις έργων που…εξατμίστηκαν και πλέον ούτε η μελλοντική αρχαιολογική σκαπάνη θα είναι σε θέση να τα εντοπίσει.Πρώτο και καλύτερο εκείνος ο τσιμεντοόγκος(δικός μου ο όρος, μην άγχεσθε…) στο υπέροχο λιθόκτιστο Δημαρχείο μας, τι σας λέει;

Εσείς οι νεώτεροι να ξέρετε ότι τα παλιά χρόνια από την ίδρυση-θεμελίωση της Νέας Ορεστιάδας και μέχρι να ασφαλτοστρωθεί και ο τελευταίος λασπόδρομος, το επιβλητικό και ιδιαίτερο για την αρχιτεκτονική και την τοιχοδομία του μέγαρο στις ασπρόμαυρες φωτογραφίες της εποχής φάνταζε τόσο πολύ, που θα μπορούσε να μοστράρει έτσι σκέτο και χωρίς οποιαδήποτε κορνίζα στα έπιπλα των προσφύγων της πόλης και όχι μόνοι! Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι όπως και ο Λευκός Πύργος της Θεσσαλονίκης,  το Ρολόι της Ξάνθης, το Μπούρτζι του Ναυπλίου και το Αχίλλειον της Κέρκυρας έτσι και το Δημαρχείον της Νέας Ορεστιάδας ήταν το σύμβολο της νεαρής, τότε πόλης. Μπορώ και τώρα να φανταστώ τον…ριψοκίνδυνο φωτογράφο της εποχής να…ακροβολίζεται στο ετοιμόρροπο εκείνο μπαλκόνι του Ειρηνοδικείου(του γνωστού με τα ζιγκ-ζαγκ ξύλινα σκαλοπάτια…) και με στραμμένα τα οπίσθια του στην τουλούμπα των γραμμών των ΣΕΚ(προπάππος της «ΤΡΑΙΝΟΣΕ») να προσπαθεί να απαθανατίσει το καλαίσθητο εκείνο κομψοτέχνημα με φόντο το καλλίγραμμο πάρκο με τα «τοπούζια» πάνω στις τσιμεντένιες γλύστρες και τις 4 εισόδους  στα 4 σημεία του ορίζοντα και πιο πολύ τις σπάνιες εκείνες τριανταφυλλιές με το εξωτικό βιολετί χνουδάτο χρώμα! Θα ενδώσω στον πειρασμό, αγνοώντας τα ίδια τα οικογενειακά-προσωπικά μου δεδομένα και θα σας αποκαλύψω ότι στην…ερωτική αλληλογραφία τότε, ο μεν πατέρας μου είχε στείλει εκείνην την ασπρόμαυρη φωτογραφία με το Δημαρχείο κι εκείνη νόμισε ότι θα μπορούσε να του τη βγει με το «πασαλίκι» της πόλης του Αλεξάνδρου! Τι να τους έλεγε κανείς! Αφού δεν προτίμησαν, μια απλή βιντεοκλήση να κάνουν…Καλά να πάθουν!Δεύτερος λόγος να ξεκινήσει ο καθένας από σας να αναμοχλεύει ευθύνες και να μοιράζει εδώλια είναι το γήπεδο του τένις, ακριβώς μπροστά στο σπίτι μου. Νομίζετε ότι υπερβάλλω; Σας μιλάω σαν…συνήγορος υπεράσπισης των υπευθύνων, προσπαθώντας να είμαι, όσο το δυνατόν, ηπιότερος. Αν  επιμείνετε όμως να τσιγκλήσετε αυτεπάγγελτα εισαγγελικές παρεμβάσεις έχετε με παρητημένον. Εγώ το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι έπεσαν πολλά χρήματα, τι προβολείς, τι αναμονές για κερκίδες, τι προστατευτικό κιγκλίδωμα με αναρριχώμενα και πρωτότυπα «γκράφιτι», τι… αναμονές για σύγχρονα αποδυτήρια. Τι κρίμα, όμως! Παρέμειναν οι…αναμονές αγώνων έστω των τοπικών πρωταθλημάτων κεμέρους των φανατικών του αθλήματος. Ακόμα…αναμένουν. Διότι κάποιες μαντάμ σουσούδες της εβρίτικης νομενκλατούρας ήθελαν να φτιάξουν ένα…ανταγωνιστικό μπροστά στο Πανεπιστήμιο! Φίλοι μας, μην πάτε…ασυνόδευτοι για να κάνετε την απλή βόλτα σας. Να φοράτε…διπλές μάσκες και ένεκα των οσμών των συνοδευόμενων νομίμων σκυλιών. Πάντως ο κίνδυνος να κατασπαραχθείτε  από τα συμπαθή αυτά τετράποδα θα παραμονεύει ες αεί!

Τρίτος λόγος για αναμόχλευση των γνωστών παθών: ο Νέος Σιδηροδρομικός Σταθμός. Αν το σκεφθεί κανείς και το…μυρίσει, θα δει ότι κάλλιστα μπορεί να τον ενσωματώσει στον «δεύτερο λόγο», αυτόν του γηπέδου τένις. Τόσα χρήματα, τόσα σχέδια, τόσο μακρόπνοοι σχεδιασμοί, τελικό αποτέλεσμα κι εδώ: ΟΣΜΕΣ! Όμως, προχθές έτυχε να περάσει το τραίνο…βολίδα για Αλεξανδρούπολη, από Ορμένιο προερχόμενο, που να σταθμεύσει ο μηχανοδηγός, παρουσίασε… «άρνηση στάσεων». Μιλάμε μια στάση υδάτων της ύδρευσης με επιπλέοντα σάπια προφυλακτικά, σύριγγες και βελόνες(αυτές επιπλέουν αρχικά και αργότερα καθιζάνουν, μεταλλικές γαρ). Αν πάτε να περάσετε κάτω απ΄τις γραμμές για να βγείτε απέναντι στον κάμπο, ίσως, συζητώντας και με άλλους φερέλπιδες ομοιοπαθείς, βρείτε ένα νέο  ολυμπιακό άθλημα: το «κανόε επί βούρκου»! Οπωσδήποτε, αν μη τι άλλο κι αυτό έχει…τεράστια σημασία, όσοι ασχολούνται, έστω ερασιτεχνικά, με την ιστορία του τόπου, λίγο να ψάξουν, θα βρουν τους δεκάρικους λόγους που είχαν εκφωνηθεί τότε στα αλησμόνητα εκείνα εγκαίνια. Δεν σας έρχεται τούτη τη στιγμή στο νου η σκηνή της εθνικής μας ταινίας «…φάγανε…φάγανε…φάγανε…φάγανε…».

Στο σημείο αυτό δεν θα ήταν άσχημο να κάναμε ένα διάλειμμα, μια μεγάλη παρένθεση, μια ανασύνταξη σκέψεων που μπορεί να δώσει καινούρια ώθηση, μια νέα αύρα να  συνεχίσουμε μέχρι το τελικό συμπέρασμα. Και μη θαρρείτε ότι προσπαθώ να εντυπωσιάσω κανέναν. Κάθε άλλο. Αλλά και δεν με νοιάζει, αν στενοχωρήσω κάποιους απ΄τους αναγνώστες φίλους(δεν τους χρωστώ, άλλωστε τίποτε). Τώρα, αν στην τελική «βγει» μια ναρκισσιστική μονωδία, είναι προτιμότερο να την ξεχάσετε πρώτοι εσείς κι αφού ζητήσω συγγνώμην απ΄τον φορέα «Βορέας μάγκαζιν», να την πετάξω νε τη σειρά μου στον Καιάδα. Να με κρίνετε ήρεμοι, απερίσπαστοι και περιμένοντας τα μακροπρόθεσμα αποτελέσματα. Διότι στην αρχή, όλα σχεδόν είναι τόσο ρευστά, τόσο τποκειμενικά! Και σχεδόν πάντα ξεκινάτε με βλέμματα οίκτου, έξω στο δρόμο, έπειτα έρχονται τρέϊλερ τα τηλεφωνήματα συμπολιτών με έκδηλη την πρόθεση της οριστικής μου αποβολής από το γήπεδο. Εγώ θα πρότεινα σε κάθε περίπτωση την προσφυγή στην παιδική ηλικία. Από μικρό κι από…τρελό μαθαίνεις την αλήθεια. Ρωτείστε τους συγγραφείς των παιδικών βιβλίων και ιδίως αυτούς της προσχολικής ηλικίας, πόσο δύσκολη είναι η προσέγγιση της τρυφερής τους ψυχής. Και πόσο γεμάτη ευθύνες. Να ισορροπήσεις ανάμεσα στην ανέμελη ψυχαγώγηση και στην πρώτη πρώτη «εκπαιδευτική απόπειρα». Έτυχε κάποτε να παρευρεθώ σε ένα σεμνό μίνι οδοιπορικό με βραβευμένους συγγραφείς βιβλίων παιδικών, όπου μεταξύ των άλλων μου έμεινε η εξής αποστροφή απ΄την εξαίρετη Λότη Πέτροβιτς-Ανδρουστοπούλου: «…Με τα βιβλία για ενηλίκους το πράγμα είναι πολύ πιο εύκολο: απευθύνεσαι σε ανθρώπους, που έχουν δει πολλά στη ζωή τους, άσε που αρκετοί απ΄αυτούς είναι μαζί σου επιεικείς και…ευκολόσπιτοι. Με τη νηπιακή ηλικία έχεις μεγάλο πρόβλημα. Απαρτίζουν ένα κοινό που σε κοιτάζει με ακαταμάχητες απαιτήσεις και ανομολόγητη αυστηρότητα και δεν έχει την…τεχνογνωσία να σε χειροκροτήσει! Κάντε τον κόπο και ρωτείστε τον σκιτσογράφο μου Νικόλα Ανδρικόπουλο πόσες ημέρες κάναμε για να βρούμε το ιδανικό σκαρίφημα του παραμυθόδεντρου στο ομώνυμο μας βιβλίο! «Φίλες μου, θα έπρεπε και τότε να σηκωθώ κι εγώ κάπως…ασχετούλης και να μιλήσω «εκτός πρωτοκόλλου» με θέμα:
Η δεοντολογία της παιδικής βιβλιογραφίας»
…

Φίλες μου και φίλοι, σας το πηγαίνω λάου-λάου, στράτεν-στρατούλεν, διότι κακά τα ψέμματα κι εγώ, από μεγάλο σεβασμό κι ένα είδος γονικής ευθύνης, δυσκολεύομαι να σας μετατρέψω σε ένα ομονοούν ακροατήριο. Σκέφτομαι μέσα μου πως ακόμα και οι πιο δύσπιστοι και αιωνίως αντιρρησίες κάποια παράγραφο μου θα εγκρίνουν κι με ανακουφίζει δημοσκοπικά…

Όλοι μας όλοι σας, ακούσια τις περισσότερες φορές, μπαίνουμε στο στόχαστρο καθημερινών δημοσκοπήσεων(γκάλοπ), όπως κι αντίστοιχα όλοι οι άνθρωποι που «κατοπτρικά» έρχονται σε διαφόρων τύπων επαφές μαζί μας. Αυτή η αέναη κυλιόμενη μέτρηση συμπεριφορών, να δείτε τι εκπλήξεις κρύβει. Λ.χ. κάντε το εξής: ανακοινώστε σε 199 άτομα(τυχαίο νούμερο αλλά προσφιλές των εκλογολόγων και πρόσφατα των…λοιμωξιολόγων) ότι κερδίσατε ένα μεγάλο ποσό στο «ξυστό» και σταχυολογείστε τις αντιδράσεις τους! Μην εκπλαγείτε, αν δείτε ότι η συντριπτική πλειοψηφία της δημοσκοπικής πλατφόρμας σας λατρεύει! Δική μου θέση: Λατρέψτε τους μειοψηφίσαντες!!!

Μείνετε ήσυχοι, έχω πάρει ήδη την άγουσα προς την ολοκλήρωση! Εννοώ την παρούσα  ανάρτηση μας. Να δείτε που σιγά-σιγά άρχισαν να βγαίνουν τα πρώτα «δια ταύτα». Καιρός να δημιουργήσουμε εμείς οι ίδιοι τα κίνητρα, ας κατασκευάσουμε  ακηδεμόνευτα τα εφαλτήρια, μην τα περιμένουμε όλα απ΄τους «ιθύνοντες»! Διότι, όταν φθάσουμε κάποτε στο τέλος της διαδρομής, ίσως χρειαστεί να απονείμουμε το μετάλλιο οι ίδιοι στον εαυτό μας! Για τον απλό λόγο ότι οι άλλοι θα έχουν εγκαταλείψει σκάμματα, πήχεις, δρόμους, χρονόμετρα, εμπόδια…

Και τι κάνει το…»ΑΝΤΙΠΑΛΟΝ ΔΕΟΣ» τη στιγμή που βλέπει ότι οι πολίτες άρχισαν να κινούνται για πρώτη φορά αποφασιστικά; ΣΠΑΣΜΩΔΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ. Αυτό είναι! Είμαστε στην αρχή του τέλους! Την μεγάλη ανατροπή. Επιτέλους! Καμαρώστε τους! Δεν κατάφεραν να ομονοήσουν ή τουλάχιστον να πλεύσουν σε μια κοινή γραμμή για το άνοιγμα της αγοράς και το άνοιγμα των σχολείων και έτσι η αμηχανία πέρασε στο δικό τους στρατόπεδο. Αυτό που τους έμεινε, τουλάχιστον για το Πάσχα, είναι να μοιράσουν στον κόσμο, όχι μόνο αυγά για τσούγκρισμα, αλλά διαφόρων τύπων… «αυτοτεστ», πέστε υο… «αυγοτεστ» που κατά δυάδες θα παίζουμε και θα κερδίζει αυτός με τις λιγότερες(έως καθόλου…) γραμμούλες: Αμέ; Η επιστήμη κάνει θαύματα. Θα…φτύνμει ο ένας τον άλλο, θα βγάζει από μέσα του όλες τις εκκρίσεις και τα εσώψυχα του…Που, μετά, όρεξη για σουβλιστό ή έστω φουρνιστό αρνάκι. Οι κρεοπώλες ήδη ψάχνονται! Το θέμα είναι άλλο: Αυτός που θα βγαίνει…θετικότερος, τι θα γίνεται, θα απομακρύνεται και με ποιο τρόπο, θα τον καταδικάζουν να φάει λαδερά;

Τους έχει καταλάβει ο SARS-19 κυριολεκτικά εξ απήνης. ΚΙ είναι πρωτοφανής έως τραγελαφικός ο τρόπος που επιχειρούν να βρούνε λύση.  Ακόμα και σ΄αυτό το καίριο «standing” δεν συμπίπτουν, δεν ομονοούν δεν δείχνουν τη στοιχειώδη έστω σύμπνοια, την ελάχιστη κοινή συμπόρευση. Επιδίδονται σε παράλληλες κούρσες με τις μεγάλες φαρμακοβιομηχανίες, όπως κάποτε την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου οι παράλληλες αποστολές διαστημικών και άλλων σκαφών στο διάστημα(όρα παράλληλα οπλικά συστήματα της Αμερικής και της Σοβιετικής Ένωσης. Όμως, δέστε ακόμα κι αυτή η σύγκρουση αποφέρει και τα παγκόσμια μεγάλα οφέλη: ΤΑ ΕΜΒΟΛΙΑ!

Φίλες μου και φίλοι ήρθε ΕΥΤΥΧΩΣ Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΛΥΣΗΣ. Που θα δώσει ο αφέντης πολίτης. Ίχνος υπερβολής, μην το ψάχνετε. Ήρθε η ώρα να πράξει το ΔΕΟΝ, το ΣΩΣΤΟ, Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΣΩΣΤΟΣΥΝΗΣ! Η ΩΡΑΤΗΣ ΔΕΟΝΤΟΛΟΓΙΑΣ! Το βλέπεις στο βλέμμα του, στη γλώσσα που άρχισε να βγάζει στους «ΙΘΥΝΟΝΤΕΣ», στη γλώσσα του σώματος, στα χέρια του που κι αυτός κραδαίνει κάτι…Το βλέπουμε κι εμείς στις δουλειές μας, σε όλους όσοι προσέρχονται σε μας να μας συμβουλευτούν, με τόση πραότητα που. Πλέον, είναι ανάμικτη με αποφασιστικότητα. Και φτάνουν στην αντίπερα όχθη, καίγονται να μας συμβουλεύουν αυτοί! Και να μας προειδοποιήσουν! Με λίγα λόγια γίνονται οι πρώτοι που μας μιλούν για τον ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟ! Μας τονίζουν ότι πέραν αυτού του μήνα δεν θα υπάρξει από μέρους τους καμιά επιείκεια κανενός είδους αναψηλάφηση. Ο ΠΟΛΙΤΗΣ ΞΕΡΕΙ ΤΙ ΔΕΟΝ ΓΕΝΕΣΘΑΙ! Ο ίδιος θα μας διδάξει, θα μας δείξει τον μοναδικό δρόμο της ΔΕΟΝΤΟΛΟΓΙΑΣ, Θα περάσει αυτός μπροστά. Και όλα αυτά χωρίς να έχει περάσει από καμιάς μορφής οντισιόν! ΑΥΤΕΟΑΓΓΕΛΤΑ!

Μην σας πω ότι ε

φόσον αντικρύζουμε τη γενικευμένη πλαδαρότητα, που χαρακτηρίζει τη μνημονιακή μας χώρα, ήρθε η ώρα να ξεκολλήσουμε απ΄τον καναπέ της αυθυποβολήςκαι να βάλουμε εμείς οι ίδιοι τα εμπόδια μπροστά μας, στην αρχή μικρά, αλλά σταδιακά να τα ψηλώνουμε. Ας το πάρουμε και σαν προπόνηση. Εξασκούμενοι να κερδίζουμε μικρά-μικρά στοιχηματάκια, όταν θα έρθει ο ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ, την ώρα που ο νόμιμος αφέντης ρίξει το «μπαμ» δεν θα…τρομάξουμε, θα ξεχυθούμε και θα τερματίσουμε πρώτοι! Κι ας λείψουν οι επευφημίες. Ακόμα κι αυτές, μη θαρρείτε, θα γίνουν αντίδοτα στα άδεια γήπεδα προς μεγάλη απογοήτευση των «ιθυνόντων». Να δείτε που κι αυτοί, μη μπορώντας να κάνουν διαφορετικά θα ΄ρχονται να μας παίρνουν απ΄το σπίτι μας!

Γίνομαι ο κόσμος που αγκάλιασε, θέλω να πιστεύω, την ύστατη ώρα, την απόφαση των ενεργών πολιτών να επέμβουν και να γίνουν πιο απαιτητικοί, ο ίδιος κόσμος θα μπει μπροστά και θα σημάνει γενικό συναγερμό. Είναι μοναδική ευκαιρία. Ας δημιουργήσουμε κι εμείς τα δικά μας «εικονικά άλλοθι» για να τους τη «φέρουμε»! Εμπρός να δώσουμε στον πολίτη την αυθύπαρκτη υπόσταση που δικαιούται. Και να εκπροσωπεί μόνο τον εαυτό του. Αυτό που θα διοργανωθεί τον ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟ, με το καλό, να μη μοιάζει και πολύ με συνέδριο ή όπως έχει συνηθιστεί να λέγεται. Ο κάθε πμιλητής, που θα γραφεί στη λίστα, θα μπορεί να μιλήσει και να διαλεγεί εκπροσωπώντας μόνο τον εαυτό του. Θα μπει τέρμα στην εν λευκώ εκπροσώπηση. Π.χ. ο Φ.Σ.Ε. ή ο Ι.Σ.Ε. και κάθε φορέας που θα κληθεί σαν συνδιοργανωτής, το μόνο που θα μπορεί να κάνει, είναι να αναλάβει την χορηγία της ημέρας. Βέβαια και ο Δήμαρχος θα μπορούσε να φιλοτιμηθεί(πολύ γνωστός για τις ευαισθησίες του σε τέτοια θέματα) να αναλάβει όλο το «κουστούμι», στο οποίο θα συμπεριλαμβάνονται και κάποια έξοδα μετακινήσεων, που θα σκιαγραφηθούν παρακάτω. Αλλά και θα πούμε και…βροντερό όχι αν κάποια φαρμακοβιομηχανία(φωτογραφίζω κάποια;) φιλοτιμηθεί να τιμήσει την εκδήλωση αυτή του ΕΝΕΡΓΟΥ ΠΟΛΙΤΗ, αναλαμβάνοντας, τουλάχιστον, τις μετακινήσεις των κεντρικών προσώπων, των καλλιτεχνών και άλλων…

Η αρχική ιδέα θα μπορούσε να είναι να προσκληθεί και να τιμηθεί ο μοναδικός ΥΠΕΡΜΑΧΟΣ ΤΗΣ ΔΕΟΝΤΟΛΟΓΙΑΣ ΣΤΟ ΧΩΡΟ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣΕΥΠΑΤΡΙΔΗΣ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΛΟΥΡΑΝΤΟΣ! Θυμάστε εκείνη την Κυριακή(αλλά και την επομένη ημέρα, τη Δευτέρα) που με την ΑΤΑΛΑΝΤΕΥΤΗ ΚΑΙ ΑΓΕΡΩΧΗ ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ έκανε όλους εμάς, που με οποιονδήποτε τρόπο έχουμε σχέση και συνάφεια με την ΥΓΕΙΑ, ΝΑ ΣΗΚΩΘΟΥΜΕ ΛΙΓΟ ΨΗΛΟΤΕΡΑ!  Μας άναψε τη σπίθα στην πιο κατάλληλη συγκυρία, νομίζετε ότι εύκολα θ΄αφήσουμε να πάει χαμένη η ευκαιρία; Και βέβαια μαζί με τον ευπατρίδη αυτό φαρμακοποιό-συνδικαλιστή ίσως να προκύψουν κι άλλες «ηχηρές» συμμετοχές, όμως μην ξεχνιόμαστε, πρωταγωνιστής της ημέρας εκείνης τον Σεπτέμβριο(να την πούμε ημερίδα;) θα είσαι εσύ φίλε, που θέλησες να σηκωθείς απ΄τον…πολυσυζητημένο σου καναπέ! Όμως εσένα πρώτα-πρώτα σου αξίζουν τα εύσημα! Πήρες γρήγορα είδηση ότι σε κοροϊδεύουν τόσα χρόνια και αποφάσισες να κραδαίνεις κι εσύ τη… «σοπανίκα» σου! Η «παλούκα» είναι αδόκιμος όρος και απορρίπτεται ασυζητητί, άσε που παραπέμπει ακούσια σε… «σωματική σεξουαλική παρενόχληση»!  Η Ιωάννα της Λωραίνης είχε πεθάνει από τις αναθυμιάσεις κι όχι απ΄αυτές καθ΄αυτές τις φλόγες! Βαρέθηκες μια ζωή να βλέπεις τη διασπάθιση του δημοσίου χρήματος! Και θα τολμήσω να πω ότι κι εσύ, αλλά κι εγώ «ακουμπήσαμε» αυτό το οδυνηρό δίλημμα! Δώσε στην Έλληνα δημόσιο(…ευκολοξόδευτο) και πάρτου την… «ψηφί»!!! Θα σου κάνει μια πισίνα ολυμπιακών διαστάσεων στην αυλή του που θα προσφέρει και λίγα τετραγωνικά και στο γείτονα…Αλλά όταν υποχρεωθεί να τελειώσει δημόσιο έργο, π.χ. υην «καμπουρίυσα του Θουρίου» με δημόσιο κονδύλι μπορεί να τον πάρει και οκταετία(μια χούντα+μισή πανδημία…) Και αν θέλουμε, αν μας «κάτσει» απ΄την πρώτη στιγμή προχωράμε και παραπέρα. Με έμβλημα τις λέξεις «Βορέας», «Κοινόν Θρακών», «Μεθόριος Γραμμή», οι «300 της Κρήτης» και άλλα, μπορούμε να δώσουμε τοπικότερο στίγμα και άρα κέρδη που θα εκτιμηθούν για τα επόμενα χρόνια. Και θα πρωτοτυπήσουμε και σε άλλο τομέα. Δεν θα αποσταλούν προσκλήσεις. Έχουμε μπροστά μας 4 μήνες ολάκερους, από στόμα σε στόμα θα δώσουμε το ελεύθερο στους φίλους μας να έρθουν αυτόκλητοι. Εκτός δύο προσώπων, Του δημάρχου και του συντοπίτη μας υπερδιδασκάλου και ψυχής του Ιστορικού Λαογραφικού Μουσείου της Ορεστιάδας. Του Βασίλη Μαυρίδη και του Πασχάλη Μαυρίδη αντίστοιχα.

Όσο για τους…χαϊδεμένους του Αντώνη του εσωτερικού θα κάνουμε μια τιμητική εξαίρεση, θα τους αποσταλεί πρόσκληση-γίγας, με μόνη την προϋπόθεση να καταθέσουν-άντε για μια βδομάδα πινακίδες, άδεια κυκλοφορίας και δίπλωμα!

Να πούμε και δυο λόγια για τους περιβόητους αρνητές, τους αμφισβητίες των πάντων(μάσκα, γάντια, εμβόλια, κρισιμότητα της νόσου κ.λ.π.). Πώς να τους…αρνηθούμε κι αυτούς; Άντε ελάτε κι εσείς, παιδιά! Εκτιμούμε τις μάχες σας ενάντια στο νομιναλισμό και τον επιτηδευμένο οπτισμό, φέρτε μαζί σας και όλα τα «αδιάσειστα» στοιχεία που έχετε, αυτά για την ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ, που εξυφαίνεται εναντίον σας. Αφού είστε «μανούλες» στις στατιστικές, θα χρειαστείτε κι εσείς.

Σκέφτομαι τώρα και αυτούς τους φανατικούς θρησκόληπτους, παρακλάδι των αρνητών! Οδηγώ και τους σκέφτομαι! Η σκέψη μου τούτη τη στιγμή σε σας Όπως κάποτε η «Σκέψη του Μάο» για τον κινέζικο λαό. Τον καημένο(όχι τον λαό…)! Κατέληξε να «ζει» μόνο στα σταυρόλεξα!

Ας πάμε και στην ονοματοδοσία, τον τίτλο του όλου εγχειρήματος. Προτείνετε και…βοήσομεν! Θέλετε το «Η ΔΕΟΝΤΟΛΟΓΙΑ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ»; «Η ΔΕΟΝΤΟΛΟΓΙΑ ΑΥΤΗ Η ΞΕΧΑΣΜΕΝΗ;» «Η ΔΕΟΝΤΟΛΟΓΙΑ, ΑΥΤΗ Η ΑΓΝΩΣΤΗ»; «Η ΔΕΟΝΤΟΛΟΓΙΑ ΜΕΤΑ ΜΟΥΣΙΚΗΣ;» Αυτό το τελευταίο μου ακούγεται πιο δόκιμο, αφού μου δίνει ιδέες…Η μουσική εξημερώνει. Τι θα λέγατε να ακροβατήσουμε πάνω στα πιο αγαπημένα μουσικά μας όργανα 1-ΠΙΑΝΟ, 2-ΚΙΘΑΡΑ, 3-ΜΠΟΥΖΟΥΚΙ; Δεν είναι σούπερ ιδέα; Και μου έρχονται αυτόματα στη σκέψη: 1-Μια από τις κορυφαίες πιανίστες της Ευρώπης και κόρη της συντοπίτισσας μας πιανίστα επίσης κας Έλενας Λελίδου την Ελένη Λελίδου, καθηγήτρια πιάνου στο Ωδείο της Μόσχας, που και στο παρελθόν μας τίμησε με τα ρεσιτάλ της, 2-Τον μαέστρο-κιθαρίστα-τραγουδιστή Γιώργο Περβολαράκη, που μεγαλουργεί στο Ζάλτσμπουργκ της Αυστρίας, μέλος του Miscelanea Guitar Quartet και έξοχο σολίστα του αξέχαστου project με τίτλο “FAJ LAGOS NEW SEAWAVE”, 3-Το νεαρό γιατρό Γιώργο Τσουκάλη, ανερχόμενο αστέρι του μουσικού θεάτρου! Και, πάλι, όμως, δεν είναι στο χαρακτήρα μου να γίνομαι πιεστικός! Έχετε όλη την άνεση, μέχρι τις 15 Αυγούστου, να καταθέσετε τις όποιες ενστάσεις σας, όπως στην εκλογή-χειροτόνηση των κληρικών «Άξιος!», «Ανάξιος» και τα λοιπά. Και οπωσδήποτε αυτό δεν είναι καθόλου σίγουρο(κι αυτό θα φανεί μετά το Δεκαπενταύγουστο), είναι ότι αναφύεται και η προοπτική να έχουμε τόσο κόσμο που θα προσέλθει αυθόρμητα στ΄αλήθεια και κυρίως ακηδεμόνευτα, που αν προτιμηθεί το Πολιτιστικό Πολύκεντρο και με την… «άπλα» που θα επιτρέπουν τα διάφορα coronavirus tests(ίσως τότε ευρεθεί το απλούστερο «γκουχ τεστ»…), ο τελευταίος συνδαιτυμόνας μας ίσως φτάσει στη διαβόητη «καμπουρίτσα της Ορεστιάδας», όπου κι εκεί είχαν εκφωνηθεί τότε κάποιοι δεκάρικοι(με πρωταγωνίστρια τη Βάσω Παπανδρέου, που είχε φροντίσει να στολίσει δεόντως κατασκευαστές και τοπικούς παράγοντες): Ένθα απουσιάζουν, ευτυχώς, οι οσμές!

Φίλες μου και φίλοι, με τον ρυθμό που πάμε και με τα πρώτα τύμπανα που ηχούν γενικότερα, ακόμα κι απ΄το Λάκωμα της Σαμοθράκης ως το Σβίλενγκραντ, μη απορήσετε αν τεθεί, τελευταία στιγμή θέμα διαθέσιμου χώρου! Κι αυτό θα φανεί μετά της Παναγίας! Και λέω εγώ τώρα, γιατί να μην διατεθεί και το αμφιθέατρο του Πανεπιστημίου, σε απευθείας διαδικτυακή σύνδεση… Ακόμα ακόμα και σαν συμπληρωματική λύση μια ανακαινισμένη και…απολυμασμένη αίθουσα του Νέου Σιδηροδρομικού μας Σταθμού. Από τώρα σκέφτομαι τον Λουράντο, να τον τρέχουμε να προλάβει όλες τις αίθουσες, κομμάτια θα τον κάνουμε τον άνθρωπο! Για την επιτυχία του εγχειρήματος θα ρωτήσουμε τους βουλευτές μας(αυθεντίες στην ταυτόχρονη παρουσία τους, κυρίως στις πασχαλιάτικες κοπές βασιλόπιτας, στον Άρζο, το Μικρό Δέρειο, την Άνθεια και με την ψυχή στο στόμα στα Δίκαια)!!!

Αν είναι να πρωτοτυπήσουμε και σε κάτι ας είναι το εξής: ας κληθούν(απ΄τα Μ.Μ.Ε.) κι αυτοί που μας βλέπουν σαν «αντιπάλους», αυτοί που εγκαλέσαμε κατά καιρούς, θα είναι η εισαγωγή νέων ηθών στο διάλογο και δυνάμωμα της Δεοντολογίας.

ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΞΕΡΕΙ; ΙΣΩΣ ΜΠΟΡΕΣΕΙ ΤΟΥΤΗ ΔΩ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΣΑΡΚΑ ΚΑΙ ΟΣΤΑ ΓΙΑ ΠΟΛΥ ΚΑΙΡΟ. ΤΟΥΔΕ ΚΑΙ ΕΦΕΞΗΣ(άρχισε να μ΄αρέσει αυτή η φρασούλα!).

Θα μπορούσε ποτέ να διανοηθεί ο απλός και τίμιος κτηνοτρόφος της Καλύμνου Σκεύος Επτακοίλης τι συνέπειες θα είχε, εκείνη η περιπέτεια του κοπαδιού του 20 χρόνια πριν; Είχαν σκαλώσει δυο κατσίκες του στα απόκρημνα βράχια των Μυρτιών απέναντι στην Τέλενδο και ένας διερχόμενος σουηδός τουρίστας είχε «σπεύσει» να τις ξεμπλοκάρει; Κι από τότε καθιερώθηκε το ετήσιο «Kalymnos Rock Climbing Festival” με επισκέπτες απ΄ όλο τον κόσμο…

Μέσα σε 16 χρόνια το νησί πήρε το όνομα ΚΑΛΥΜΝΟΣ. ΤΟ ΝΗΣΙ ΤΗΣ ΑΝΑΡΡΙΧΗΣΗΣ, που στο κάτω-κάτω της γραφής δεν ακούγεται και πολύ εύηχο.

ΕΝΩ,ΤΙ ΛΕΤΕ;

«ΟΡΕΣΤΙΑΔΑ, Η ΠΟΛΗ ΤΗΣ ΔΕΟΝΤΟΛΟΓΙΑΣ»

Φίλες και φίλοι μου, ευχαριστώ σας!

Με τον «τρόπο» σας μου δώσατε την ιδέα!

Σωτήρης Μπέδρελης

Ο του Χριστόδουλου