Η επί 35 χρόνια εμβληματική πρόεδρος του Συνδέσμου για τα Δικαιώματα της Γυναίκας Αύρα Θεοδωροπούλου με καταγωγή από την Αδριανούπολη της Ανατολικής Θράκης

ΑΥΡΑ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ

Πρόεδρος Σ.Δ.Γ.

(1922-1957)

 

Η Αύρα Θεοδωροπούλου, το γένος Δρακοπούλου, γεννήθηκε το 1880 στην Αδριανούπολη και ανήκε σε εύπορη αστική οικογένεια. Σπούδασε ιστορία της μουσικής και πιάνο, είχε μεγάλη εγκυκλοπαιδική μόρφωση και γνώριζε άριστα δύο ξένες γλώσσες.

Η Αύρα Θεοδωροπούλου στάθηκε σε όλη της τη ζωή μια επαγγελματίας, κατά βάση, γυναίκα. Εργάστηκε 52 ολόκληρα χρόνια ως καθηγήτρια του πιάνου και της ιστορίας της μουσικής στα Ωδεία Αθηνών, Ελληνικό και Εθνικό, και ως το τέλος της ζωής της ως μουσικό-κριτικός έγραφε επαγγελματικά σε διάφορες εφημερίδες και περιοδικά. Ήταν ακόμη συγγραφέας. Έργα της είναι : «Η μουσική δια των αιώνων», «Μουσικές μελέτες», «Ίαμβοι και Ανάπαιστοι Παλαμά –Καλομοίρη», «Μουσικές ομιλίες» και την «Ιστορία της μουσικής». Σ’ όλη αυτή τη μακριά επαγγελματική σταδιοδρομία της, η Αύρα προωθούσε πάντα με αληθινή στοργή και χαρά τα πραγματικά ταλέντα, όσα συναντούσε σε νεαρούς σπουδαστές της μουσικής.

Εξαιρετικά εξοπλισμένη η Αύρα, ψυχικά, πνευματικά και κοινωνικά, δεν ήταν δυνατό να καλύψει μόνο με την επαγγελματική της εργασία την ανήσυχη ιδιοσυγκρασία της. Πάντα πρωτοπόρος εμφανίζεται σε κάθε κοινωνική εκδήλωση. Από το 1897 ως και τον πόλεμο του 1940 πρόσφερε τις υπηρεσίες της με αληθινή αυτοθυσία σ’ όλους τους πολέμους της πατρίδας μας. Το 1911 ίδρυσε το Κυριακό Σχολείο Εργατριών. Το 1918 το σύνδεσμο «Αδελφή του Στρατιώτη». Το 1920 το Σύνδεσμο για τα Δικαιώματα της Γυναίκας, το κύριο έργο της ζωής της πλάι στη μουσική. Η Επιτροπή Κοινωνικής Πρόνοιας του ίδιου Συνδέσμου εποπτεύει και βοηθεί το 1922-50 καταυλισμούς προσφύγων. Τον ίδιο χρόνο η Αύρα πρωτοστατεί στην ίδρυση του ορφανοτροφείου Εθνική Στέγη. Το 1925 ιδρύει με την Μαρία Σβώλου τη Νυκτερινή Εμπορική Σχολή Θηλέων. Το 1929 την Παπαστράτειο Επαγγελματική Σχολή. Το 1935, με τις Αλεξάνδρα Ιωαννίδη, Αγνή Ρουσσοπούλου και Φανή Σαρεγιάννη, τις εξοχές εργαζομένων γυναικών στην Εκάλη (που διέλυσε ο Μεταξάς επειδή αρνήθηκαν να ενταχθούν στην ΕΟΝ).

Στο Σύνδεσμο για τα Δικαιώματα της Γυναίκας η Αύρα Θεοδωροπούλου έγινε πρόεδρος το 1922 και παρέμεινε 35 συνεχή χρόνια. Σ’ όλη τη μακρόχρονη διάρκεια της Προεδρίας της στο φεμινιστικό Σύνδεσμο, αγωνιζόταν πάντα με την ίδια θέρμη για την απόλυτη ισότητα της γυναίκας. Είναι πραγματικά μοναδικό το φαινόμενο αυτό. Εργάστηκε όσο καμιά άλλη γυναίκα στην Ελλάδα, με σύστημα, με αξιοθαύμαστη οργανωτική ικανότητα, με απόλυτα δημοκρατική αντίληψη, με διορατικότητα, με αδάμαστο θάρρος και κυρίως με πρωτοποριακή πάντοτε αντίληψη όλων των θεμάτων, γενικών και ειδικών.

Η Αύρα είχε πάρει μέρος σε πολλά διεθνή συνέδρια και οι εισηγήσεις της για τα γυναικεία ζητήματα γινόντουσαν πάντοτε δεκτές. Και στα τελευταία της ακόμη χρόνια, όταν η προχωρημένη ηλικία και η σοβαρά κλονισμένη υγεία της δεν της επέτρεπαν να ταξιδεύει, οι εισηγήσεις που έστελνε από την Αθήνα γινόντουσαν πάντοτε δεκτές. Η γνωστή Αγγλίδα φεμινίστρια λαίδη Μάργκαρετ Κόρμπετ Άσμπυ, παλαιά συνεργάτρια της Αύρας και πρόεδρος στη Διεθνή Ένωση Γυναικών, έγραψε στο φύλλο του Απριλίου 1963 του Δελτίου International Women’s News, ανάμεσα σε άλλα : «Ο αιφνίδιος θάνατος της Αύρας Θεοδωροπούλου είναι μια θλιβερή είδηση για όλους εμάς που θυμόμαστε τα πολλά χρόνια που υπήρξε συνεργάτριά μας στη διοίκηση της Alliance. Η Αύρα υπήρξε μια εργάτρια της ιδέας με μεγάλη καρδιά σε εποχή που ο φεμινισμός στην Ελλάδα απείχε πολύ του να γίνεται παραδεκτός. Η Αύρα είχε απέραντο θάρρος και φωτεινό πνεύμα και ενέπνεε όλους όσους  εργάζονταν μαζί της».

Αλλά και η ιδιωτική της ζωή ήταν ένα φωτεινό παράδειγμα. Ως σύζυγος του Σπύρου Θεοδωρόπουλου, του γνωστού ποιητή και λογοτέχνη Άγι Θέρου, ήταν η αντάξια σύντροφος της ζωής του, και το πολιτισμένο, φιλόξενο και χαρούμενο σπίτι τους στην Κηφισιά, δεχόταν επί πολλά χρόνια κάθε Κυριακή, ό,τι καλύτερο είχε να παρουσιάσει η ελληνική διανόηση. Το σπιτικό της ήταν η ενσάρκωση του ελληνικού σπιτιού, όπως το φαντάστηκε στο άρθρο που δημοσίευσε στο πρώτο τεύχος του «Αγώνα της Γυναίκας», δηλαδή γεμάτο ήλιο και αέρα, θεμελιωμένο στην ισότητα και τον αμοιβαίο σεβασμό του άντρα και της γυναίκας.

Με γαλήνια απλότητα και καρτερία αντιμετώπισε τα βαρύτατα πλήγματα των τελευταίων ετών της ζωής της, το χαμό του αγαπημένου της άντρα και το θάνατο του αγαπημένου της ανιψιού Γιώργου Παππά.

Ως το τέλος της παρακολουθούσε όλη την πνευματική και καλλιτεχνική κίνηση, απόλυτα ενημερωμένη σε κάθε αξιόλογη εκδήλωση και στις  πιο σύγχρονες τάσεις.