Τετάρτη 7 Αυγούστου 2024

Νίκος Τσίγκας, ο Διμοτιανός γιατρός της Εθνικής Αντίστασης, "ανάργυρος και ιδεολόγος"-Γράφει και σχολιάζει ο Δημήτρης Γκεντσίδης!

Η γενιά της Εθνικής Αντίστασης σε εκδήλωση του Συλλόγου Εβριτών Αθήνας!: Βίκος Σαρόγλου, Νίκος Τσίγκας, Σταύρος Τσακίρης, Ορέστης Κολοζώφ, Δημήτρης Δεληολάνης και Άννα Κολοζώφ!
 

Ένας απ’ τους πρώτους οργανωτές της Εθνικής Αντίστασης είναι ο γιατρός Τσίγγας Νίκος (στην φωτογραφία όρθιος με τα γυαλιά, φοιτητής της Ιατρικής). Γεννήθηκε στο Διδυμότειχο το 1905 απεφοίτησε από το Εθνικό Πανεπιστήμιο το 1930. Εργάσθηκε στο διάστημα της φοίτησής του στη παθολογική κλινική του Λιβιεράτου και επτά μήνες στο Νοσοκομείο Προσφύγων Θεσσαλονίκης. Απ’ το 1930 εξασκούσε το επάγγελμα του γιατρού και διατηρούσε κλινική. Στη Κατοχή παρά τη ρητή διαταγή των Γερμανών στους γιατρούς και φαρμακοποιούς να αναφέρουν αμέσως την εμφάνιση τραυματισμένων ανταρτών με κίνδυνο της ζωής πρόσφερε ιατρική βοήθεια.

Η Γερμανική υπηρεσία αντικατασκοπείας με την βοήθεια των χαφιέδων για την στάση των αριστερών πολιτών, τον παρακολούθησαν και κινδύνευε να πιαστεί. Έτσι αναγκάσθηκε να φύγει για τη Μέση Ανατολή διακόπτοντας μια αξιόλογη αντιστασιακή δράση. Όταν γύρισε στο Διδυμότειχο άνοιξε Ιατρείο Ιδεολόγος κουμουνιστής από τα φοιτητικά του χρόνια στην ΕΔΑ. Έχαιρε εκτίμησης απ’ όλους ακόμη και από τους εθνικιστές. Ήταν άνθρωπος καλλιεργημένος πονόψυχος δεν έπαιρνε χρήματα από τους φτωχούς και μικροεπαγγελματίες όταν έβλεπε ανέχεια όχι μόνο δεν έπαιρνε χρήματα απλά τα άφηνε στο προσκεφάλι των αρρώστων για φάρμακα. Παντρεύτηκε την μικροβιολόγο Έλλη Αδραμίδου απ’ τη Νίκαια και απέκτησαν μια κόρη. Όταν πέθανε η κηδεία του έγινε στο Διδυμότειχο γιατί πάντα ήθελε να τον θάψουν στην γενέτειρα του. Από μαρτυρίες γνωστών είπαν : «…εμάς δεν μας έπαιρνε χρήματα γιατί ο μπαμπά μου ήταν μπαλωματής…».

«Δεν φοβόταν τις συγκρούσεις με τους συντρόφους του στο κόμμα την ΕΔΑ αλλά και παλαιότερα δεν συμφωνούσε με την εξτρεμιστή τακτική του Άρη… Ήταν ένας ανάργυρος και ιδεολόγος γιατρός…».

/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

 Είχε δημοσιευτεί στον "Βορέα"(τεύχος 50) τον Αύγουστο 2009, πριν 15 χρόνια!

 


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου