Παπα-Παναγιώτης Νικίδης: «Άκουγαν την μαγνητοφωνημένη Θεία Λειτουργία και σταυροκοπιούνταν οι Έλληνες μετανάστες»!

Ο παπα-Παναγιώτης Νικίδης(από τα Αμπελάκια) και ο Παναγιώτης Παπακωνσταντίνου(από την Παταγή) βρέθηκαν με διαφορά κάποιων ετών σε αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής στο ομοσπονδιακό κρατίδιο της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας.

Ήταν στα πρώτα χρόνια του πρώτου μεταναστευτικού κύματος, που ακόμη δεν υπήρχαν πολλοί ιερείς ούτε και εκκλησίες για τον εκκλησιασμό των ξενιτεμένων μας! Οι πρώτοι λατρευτικοί χώροι λειτούργησαν σε άσχετους χώρους και αίθουσες μέχρι να αρχίσουν τα πράγματα να παίρνουν το δρόμο της κανονικότητας και να λειτουργούν οι ναοί σε εκκλησιαστικά ιδρύματα, που είχαν αρχίσει να εξασφαλίζουν οι Ευαγγελικοί της τότε Δυτικής Γερμανίας! Ως γνωστόν η Ευαγγελική Εκκλησία που ήταν πιο κοντά και χωρίς μεγάλες αντιθέσεις με την Ορθοδοξία, είχε αναλάβει την πνευματική φροντίδα και υποστήριξη των Ελλήνων μεταναστών, Αδιάψευστα τεκμήρια εκείνης της εποχής οι φωτογραφίες από γάμους και βαφτίσια που γίνονταν στους διαθέσιμους χώρους για να επιτελέσουν τις θρησκευτικές τελετουργίες και ιεροπραξίες!

Η μαρτυρία του παπα-Παναγιώτη Νικίδη, που κι αυτός είχε μεταναστεύσει, όπως πολλοί συμπατριώτες του από τα Αμπελάκια Ορεστιάδας, με προορισμό κάποια βιομηχανία της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας! Από την πρώτη στιγμή της εγκατάστασης του κι επειδή ήταν εξοικειωμένος με την ψαλτική και τη βυζαντινή μουσική,άρχισε να βρει τρόπο για να επιτελεί τα θρησκευτικά του καθήκοντα και να ψέλνει! Κάποια στιγμή βρήκε έναν συμπατριώτη, που τον έφερε σε επαφή με τους εκκλησιαστικούς κύκλους με την οργάνωση της Ορθόδοξης Εκκλησίας να είναι οργανωτικά πολύ πίσω από τις ανάγκες του ξενιτεμένου ποιμνίου της! Για να καλύψουν αυτή την ανάγκη για εκκλησιασμό των συμπατριωτών μας, ο παπα-Παναγιώτης Νικίδης είχε την ιδέα να μαγνητοφωνήσουν τη Θεία Λειτουργία της Κυριακής κι έτσι οι συμπατριώτες μας άκουγαν τη μαγνητοφωνημένη Θεία Λειτουργία, την οποία και παρακολουθούσαν με βαθιά ευλάβεια και κατάνυξη κάνοντας το σταυρό τους καθαγιάζοντας με τον πόνο και την πίστη της ακόμη και τον πιο ανόσιο και ακατάλληλο χώρο!

Μια σημαντική μαρτυρία, που την οφείλουμε στον αγαπητό και σεβάσμιο παπα-Παναγιώτη Νικίδη για να γίνει μια πολύτιμη ψηφίδα στο παλίμψηστο της ΕΠΟΠΟΙΪΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ ΠΟΥ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΕΙΔΙΚΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΜΑΣ ΕΝΑ ΑΝΕΚΤΙΜΗΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ-ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ!