Τα πρώτα γενέθλια του Γιάννη Μηνούδη στη Σουηδία και η διαδήλωση κατά του πολέμου των ΗΠΑ στο Βιετνάμ με επικεφαλής τον τότε υπουργό Παιδείας Όλοφ Πάλμε!-Μια μαρτυρία-ντοκουμέντο εποχής και της μεταναστευτικής εμπειρίας στη χώρα της Σκανδιναβίας!

 

Στα 86α γενέθλια μου

Νοιώθω τόσο διαφορετικά αυτά τα γενέθλια.

Νοιώθω πως απομακρύνομαι.

Απομακρύνομαι από τα όνειρα που είχα για το υπόλοιπο της ζωής μου.

Η σκέψη μου αντί για το κοντινό μέλλον πάει πίσω πολλά χρόνια.

Θυμάμαι, τα πρώτα γενέθλια στη Σουηδία, τότε που έγινα 28 χρονών.

Ήταν το Σάββατο του 1968.

Θυμάμαι που ήμουν άστεγος, και κοιμόμουν σε μια οικοδομή που ήταν για κατεδάφιση.

Στην ίδια οικοδομή ένας ολόκληρος όροφος δόθηκε στον Ελληνοσουηδικό Σύλλογο.

Θυμάμαι πως η διοίκηση του συλλόγου μας πρόσφερε δωρεάν φαγητό μια φορά την ημέρα που μαγείρευε ο εθελοντής μάγειρας μπάρμπα Ζήσης από τις Σέρρες.

Θυμάμαι πως το τμήμα της οικοδομής που έστησα εγώ την προσωρινή μου κατοικία δεν είχε θέρμανση.

Θυμάμαι, πως το νερό στη βρύση όταν έτρεχε ήταν παγωμένο.

Θυμάμαι, πως μια θρησκευτική οργάνωση ο «Στρατός της Σωτηρίας» μου έδωσε ένα στρώμα και τέσσερις κουβέρτες που κουκουλουνόμουν τις νύχτες να μην ξεπαγιάσω.

Θυμάμαι πως τα πρωινά από 4~7 μοίραζα εφημερίδες στους συνδρομητές που έμεναν στις πολυκατοικίες.

Θυμάμαι πως μετά το μοίρασμα των εφημερίδων που διαρκούσε 3~4 ώρες, έτρεχα να προλάβω να είμαι στο πανεπιστήμιο για την εκμάθηση της σουηδικής γλώσσας.

Θυμάμαι πως είμασταν αρκετοί Έλληνες εκεί για τον ίδιο λόγο.

Θυμάμαι πως αγωνιούσα να περάσει η πρώτη ώρα για να πάω στην τραπεζαρία και να πέσω με τα μούτρα στα ζαχαρωτά που μας πρόσφεραν μαζί με καφέ γάλα ή τσάι για να προλάβω μην με πιάσει αναγούλα από την πείνα.

Θυμάμαι πως ντρεπόμουν να πάω να ζητήσω χρήματα από την κοινωνική πρόνοια και δεν το έκανα. Ζούσα με τις 450 κορώνες που έπαιρνα από το μοίρασμα των εφημερίδων.

Θυμάμαι πως είχα ξεχάσει πως είχα γενέθλια, μου το θύμισε μια αφίσα που ήταν κολλημένη στον τοίχο της κοινότητας εκείνο το πρωί του Σαββατου και μας καλούσε να πάμε στην μεγάλη διαδήλωση που είχαν από καιρό ετοιμάσει τα εργατικά σωματεία για τις 9/3/1968 ενάντια στις Η.Π.Α για τον πόλεμο στο Βιετνάμ.

Θυμάμαι πως αμέσως μαζευτήκαμε και χωρίς καθυστέρηση βρεθήκαμε ανάμεσα στους διαδηλωτές φωνάζοντας συνθήματα ειρήνης και κατά των Η.Π.Α.

Θυμάμαι πως πρωτοπόρος στην διαδήλωση ήταν ο Ολοφ Πάλμε, Υπουργός Παιδείας τότε.

Αυτά θυμάμαι, σήμερα, και γιαυτό δεν γιορτάζω τα γενέθλια μου γιορτάζω τις θύμισες εκείνου του καιρού του τόσο μακρινού.

Και τότε το ημερολόγιο έγραφε 9 Μαρτίου 1968.