Ξεφυλλίζοντας την Καθημερινή-Μικρασιατικός πόλεμος 1919-1922 και αντιβενιζελισμός-Από τις εκδόσεις ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ!

Η μι­κρα­σι­α­τι­κή κα­τα­στρο­φή έχει χα­ρα­κτη­ρι­στεί, ίσως όχι άδι­κα, ως η με­γα­λύ­τε­ρη εθνι­κή ήτ­τα για τον ελ­λη­νι­σμό. Η Κα­θη­με­ρι­νή ανέ­λα­βε να εκ­φρά­σει τη δι­κή της «αλή­θεια», να υπο­δεί­ξει την εν­δε­δειγ­μέ­νη πο­λι­τι­κή, κυ­ρί­ως, να κα­ταγ­γεί­λει στο πλαί­σιο μι­ας αδυ­σώ­πη­της πο­λε­μι­κής τις πρά­ξεις και τις πα­ρα­λεί­ψεις του αντι­πά­λου. Η οξύ­τη­τα των κρί­σε­ών της ήταν απο­λύ­τως συ­νυ­φα­σμέ­νη με την οξύ­τη­τα των πο­λι­τι­κών αντι­πα­ρα­θέ­σε­ων της επο­χής. Θύ­της και θύ­μα ενός αε­νά­ως ανα­πα­ρα­γό­με­νου και αυτο­τρο­φο­δο­τού­με­νου φα­να­τι­σμού, βρέ­θη­κε με την αρ­θρο­γρα­φία της στο επί­κε­ντρο της εμ­φύ­λι­ας δι­α­μά­χης. Και από το πρώ­το έτος της κυ­κλο­φο­ρί­ας της η πο­λι­τι­κή της ορ­μή ήταν δε­δο­μέ­νη και ανα­γκαία, εφ’ όσον ήθε­λε να υπο­λο­γί­ζε­ται στα σο­βα­ρά από φί­λους και αντι­πά­λους. Ο ρό­λος της στη δι­α­μόρ­φω­ση της πο­λι­τι­κής γραμ­μής της πα­ρά­τα­ξης που υπο­στή­ρι­ζε δε­δο­μέ­νος και κα­τα­λυ­τι­κός. Συ­χνά ο πα­ρα­τα­ξι­α­κός προ­σα­να­το­λι­σμός και η προ­σή­λω­ση σε πο­λι­τι­κά πρό­σω­πα δεν της επέ­τρε­ψαν να αντι­κρί­σει και να ερ­μη­νεύ­σει τα γε­γο­νό­τα με ψυ­χραι­μία. Αλ­λά αυτό το τε­λευ­ταίο έλει­πε από το σύ­νο­λο του Τύ­που, κα­θώς οι δη­μο­σι­ο­γρα­φι­κές γρα­φί­δες είχαν σφυ­ρη­λα­τη­θεί στο αμό­νι της κομ­μα­τι­κής αφο­σί­ω­σης. Αλ­λά και έτσι –ή ίσως για αυτόν το λό­γο– συ­νι­στά μια από τις κα­λύ­τε­ρες ιστο­ρι­κές πη­γές, που φω­τί­ζουν με τον τρό­πο τους τη μια πλευ­ρά των με­γά­λων ιστο­ρι­κών γε­γο­νό­των. Και έτσι αξί­ζει να την με­λε­τή­σου­με, φυ­σι­κά μα­κριά από τους εύκο­λους και υπε­ρα­πλου­στευ­τι­κούς χα­ρα­κτη­ρι­σμούς πε­ρί «προ­δο­τών», «πα­τρι­ω­τών» και άλ­λων τι­νών ηχη­ρών πα­ρο­μοί­ων. Ο Δη­μή­τρης Μα­λέ­σης είναι αρι­στού­χος πτυ­χι­ού­χος του Πα­ντείου Πα­νε­πι­στη­μίου (Τμή­μα Πο­λι­τι­κής Επι­στή­μης και Ιστο­ρί­ας). Με­τά από πε­ντα­ε­τή κύ­κλο Με­τα­πτυ­χι­α­κών Σπου­δών ανα­κη­ρύ­χθη­κε παμ­ψη­φεί με βαθ­μό «Άρι­στα» σε δι­δά­κτο­ρα της Νε­ό­τε­ρης Ελ­λη­νι­κής Ιστο­ρί­ας από το ίδιο Πα­νε­πι­στή­μιο. Έχει δι­δά­ξει Νε­ό­τε­ρη Ελ­λη­νι­κή Ιστο­ρία στο Πά­ντειο Πα­νε­πι­στή­μιο, στο Πα­νε­πι­στή­μιο Θεσ­σα­λί­ας, σε προ­πτυ­χι­α­κό και με­τα­πτυ­χι­α­κό επί­πε­δο. Τα ερευ­νη­τι­κά και συγ­γρα­φι­κά του εν­δι­α­φέ­ρο­ντα αφο­ρούν κυ­ρί­ως στη λει­τουρ­γία των κοι­νω­νι­κών θε­σμών του Νε­ο­ελ­λη­νι­κού Κρά­τους κα­τά τον 19ο και 20ό αιώ­να, όπως ο Στρα­τός και η Εκ­κλη­σία. Έχουν δη­μο­σι­ευ­τεί 11 μο­νο­γρα­φί­ες του και άνω των 50 μέ­λε­τες σε επι­στη­μο­νι­κά πε­ρι­ο­δι­κά με κρι­τές, ενώ έχει συμ­με­τά­σχει σε δι­ε­θνή επι­στη­μο­νι­κά συ­νέ­ δρια με ανα­κοι­νώ­σεις. Έχει ερ­γα­σθεί στο Εθνι­κό Κέ­ντρο Κοι­νω­νι­κών Ερευ­νών και έχει δι­δά­ξει στο Πά­ντειο Πα­νε­πι­στή­μιο, σε προ­πτυ­χι­α­κό και με­τα­πτυ­χι­α­κό επί­πε­δο, και στο Πα­νε­πι­στή­μιο Θεσ­σα­λί­ας. Από το 2008 έχει εκλε­γεί ως δι­δά­σκων στη Στρα­τι­ω­τι­κή Σχο­λή Ευελ­πί­δων. Πρό­σφα­τα έρ­γα του από τις εκ­δό­σεις Επί­κε­ντρο το Ήτ­τα-Θρί­αμ­βος-Κα­τα­στρο­φή: ο Ελ­λη­νι­κός Στρα­τός από το 1898 έως το 1922 και το Οι Υπουρ­γοί των Στρα­τι­ω­τι­κών στο Νε­ο­ελ­λη­νι­κό κρά­τος (1833-1950)-Ιστο­ρι­κή πε­ρι­ή­γη­ση-Βι­ο­γρα­φι­κά στοι­χεία-Στα­τι­στι­κή.

=