Πολυαγαπημένε φίλε μας, Παναγιώτη.
Ήδη πέρασαν σαράντα μέρες που έφυγες από κοντά μας και εμείς όλοι οι φίλοι σου δεν το πιστεύουμε και περιμένουμε ακόμα τηλεφώνημά σου, για την καθιερωμένη συνάντησή μας.
Ήσουν ο μεσαίος γιος από τα τρία παλληκάρια του εξαίρετου ποτοποιού Βασίλη και της Κλεονίκης Καφετζή.
Βιάστηκες πολύ για να πας κοντά στον αδελφό σου Κύρο, στους αγαπημένους σου γονείς, χωρίς να σκεφτείς ότι αφήνεις μόνο τον αδελφό σου Κωστή, που αντιπροσωπεύει πλέον μόνος του την οικογένεια των ΚΑΦΕΤΖΗΔΩΝ.
Με τη σύζυγό σου Αμφιτρίτη, όπως την αποκαλούσες, απέκτησες τις δύο κόρες σου, τις πριγκίπισσες σου, όπως μας έλεγες, Ελένη και Νίκη. Ήσουν πολύ χαρούμενος όταν προστέθηκαν στην οικογένειά σου οι δυο γαμπροί σου, ο Νίκος και ο Μιχάλης. Έγινες ένας αθεράπευτα τρελοπαππούς με τις εγγονούλες σου, την Αμφιτρίτη και την Κωνσταντίνα.
Τα λόγια είναι πολύ φτωχά για να καλύψουν το κενό που δημιούργησες με την απροσδόκητη απουσία σου.
Κανείς από εμάς που σε γνωρίσαμε, συνεργαστήκαμε μαζί σου και τσουγκρίσαμε τα ποτήρια μας στις ταβέρνες της πόλης μας, που πάντα εσύ διάλεγες… δεν μπορεί να δεχθεί… αδυνατεί να πιστέψει ότι εσύ, μια αστείρευτη πηγή ζωντάνιας, θετικής σκέψης, παντοτινού χαμόγελου, θα άφηνες πίσω σου, τόσο ξαφνικά, αυτό το ΚΕΝΟ.
Δεν υπήρξε Ορεστιαδίτης και ιδιαίτερα εργαζόμενος του Εργοστασίου Ζάχαρης, που σε γνώρισε και δεν εξεπλάγη από την αγγελία του ξαφνικού θανάτου σου.
Ήσουν, για μας τους συναδέλφους σου, ο άριστος Προϊστάμενος Χημικών Εργαστηρίων. Αγάπησες αυτό το τμήμα πάρα πολύ και πρόσφερες, επί 30 και πλέον έτη, τις πολύτιμες γνώσεις σου. Η πόρτα του γραφείου σου ήταν ορθάνοιχτη για όλους, υφισταμένους και συνεργάτες.
Μεγάλη εντύπωση μας προκαλούσε όλους εμάς τους συνεργάτες σου, η μεθοδικότητά σου, η ακεραιότητα του χαρακτήρα σου και κυρίως το περίφημο ΑΡΧΕΙΟ που διατηρούσες , όχι μόνο για όσα αφορούσαν το Τμήμα σου, αλλά και για κάθε τι που αφορούσε το Εργοστάσιο Ορεστιάδας και την ΕΤΑΙΡΕΙΑ μας.
Στο λεπτομερέστατο αυτό αρχείο σου, ανατρέχαμε, όχι μόνο εμείς αλλά και οι συνάδελφοί μας από τα άλλα Εργοστάσια. Τότε, η σημερινή τεχνολογία ήταν ακόμη στα σπάργανά της.
Ήσουν ο πολύτιμος φίλος μας, ο χαρισματικός Παναγιώτης μας, ο ευθυτενής με το ζηλευτό παράστημα σου.
Όμως, φίλε μου Παναγιώτη, εγώ που σε γνώρισα από την πρώτη μέρα της πρόσληψής μου στο Εργοστάσιο, θέλω να προσθέσω δύο απλά λόγια από καρδιάς…
Για σένα Παναγιώτη, η φιλία ήταν πάντα κάτι ιερό, μοναδικό… και σπάνιο!!!
Μοναδική ήταν η ανιδιοτέλειά σου, η μεγαλοψυχία σου και κυρίως η αγάπη σου, για τους φίλους σου. Έτσι αισθάνομαι εγώ, ότι έχασα έναν πραγματικό φίλο μου.
ΆΝΩ-ΚΑΤ με αποκαλούσες με το χαμόγελό σου, επειδή εκ φύσεώς μου ανακατευόμουν με αρκετά.
Να είσαι σίγουρος φίλε μου, ότι αφήνεις πίσω σου ένα ΑΠΟΤΥΠΩΜΑ καλοσύνης και ήθους, που θα μας συντροφεύει για πάντα και θα κρατάει ζωντανή την παρουσία σου, στις μνήμες τις δικές μας, του Θόδωρου και της Ελένης.
Ήσουν ένας βράχος… σε κάθε δυσάρεστη και ευχάριστη στιγμή της οικογένειάς μας.
Το ΑΠΟΤΥΠΩΜΑ αυτό, θα κάνει την αγαπημένη σύζυγό σου, τις λατρεμένες κόρες σου, τους υπέροχους γαμπρούς σου και τις δύο χαριτωμένες εγγονούλες σου, να νιώθουν ΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ για την κοινωνική αποδοχή και καταξίωση από όλους τους Καραγατσιανούς και όλους τους εργαζόμενους στο Εργοστάσιο Ζάχαρης.
Καλό σου ταξίδι στις γειτονιές των Αγγέλων που μετανάστευσες αγαπημένε και ακριβέ μας φίλε, ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ.
Δεν θα σε ξεχάσουμε ΠΟΤΕ!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου