Ήταν Αύγουστος του 2023. Βρισκόμουν στον Βόλο για διακοπές όταν χτύπησε το κινητό μου. Στην άλλη γραμμή, ένας καλός φίλος, σύντροφος από την εποχή που ήμασταν και οι δύο στο Ποτάμι. "Πως σου φαίνεται η υποψηφιότητα Χάρη Δούκα;" με ρώτησε. "Πολύ καλή" απάντησα. Όντως, είχα ακούσει τα καλύτερα για τον συγκεκριμένο- κυρίως λόγω της εξαιρετικής ακαδημαϊκής του πορείας. Θεωρούσα πως θα μπορούσε να καταγράψει ένα συμπαθητικό ποσοστό, όχι φυσικά φτάνοντας να απειλήσει τον -παντοδύναμο τότε- Κώστα Μπακογιάννη αλλά κατακτώντας ίσως μια αξιοπρεπή τρίτη θέση, πλησιάζοντας όσο τον δυνατόν περισσότερο τον, αδιαφιλονίκητο δεύτερο, ΣΥΡΙΖΑ.
Τα υπόλοιπα είναι ιστορία. Δεκατρείς μήνες αργότερα, ο Χάρης Δούκας είναι δήμαρχος της Αθήνας, με άλλους 25 δημοτικούς συμβούλους πλάι του (ένας εκ των οποίων εγώ), έχοντας πετύχει τη μεγαλύτερη ίσως ανατροπή στην παγκόσμια πολιτική ιστορία. Ένας άνθρωπος με μηδενική αναγνωρισιμότητα, ο οποίος πήρε το χρίσμα δύο μήνες πριν τις εκλογές. Και από την Κυριακή το βράδυ, έχει προκριθεί -έστω και με πραγματικά δραματικό τρόπο- στον "τελικό" για την ανάδειξη του νέου προέδρου του ΠΑΣΟΚ υπερισχύοντας τεσσάρων αντιπάλων οι οποίοι πολιτεύονται εδώ και χρόνια και έχουν διατελέσει στο παρελθόν βουλευτές και υπουργοί. Ένας άνθρωπος χωρίς κανέναν απολύτως μηχανισμό κόντρα σε πανίσχυρους μηχανισμούς δεκαετιών.
Διαβάζουμε πολλά και διάφορα για τα έργα και τις ημέρες του Χάρη ως δημάρχου. "Είναι κακός, δεν έχει κάνει τίποτα" λένε. Στην πραγματικότητα, ο Δούκας έχει κάνει πολλά για την Αθήνα. Χιλιάδες δέντρα έχουν φυτευτεί και φυτεύονται as we speak σε ολόκληρη την αθηναϊκή επικράτεια. Υπάρχει μάλιστα και σχετική εφαρμογή (Athens Trees) για να το διαπιστώσετε. (Και ναι, έτσι μπορεί όντως να πέσει (μακροπρόθεσμα) η θερμοκρασία. Εκτός αν θεωρείτε πως το καλοκαίρι η ζέστη όταν περπατάς στη μέση του δρόμου είναι ίδια με όταν στέκεσαι κάτω από τη σκιά ενός δένδρου).
Συνεχίζουμε: Βελτίωση του φωτισμού σε άλση, πάρκα αλλά και κάποιες από τις "δύσκολες" πλατείες της πόλης. "Έξυπνα" ρολόγια σε δεκάδες ηλικιωμένους συμπολίτες μας που μένουν μόνοι τους και που με αυτόν τον τρόπο κρατούν ενήμερες για την κατάσταση της υγείας τους τις υπηρεσίες του "Βοήθεια στο σπίτι¨και του "Χαμόγελου του παιδιού". Ισχυροποίηση του Δικτύου Πόλεων - μια συνεργασία δεκάδων ελληνικών δήμων που έχει σαν στόχο την ανταλλαγή ιδεών, προτάσεων και πρακτικών σχετικά με την κοινωνική ένταξη μεταναστών και προσφύγων. Έκδοση της οικοδομικής άδειας η οποία μας τοποθετεί στην τελική ευθεία για την κατασκευή του νέου γηπέδου του Παναθηναϊκού (για να το αναφέρω αυτό το τελευταίο εγώ, ένας δηλωμένος και φανατικός οπαδός του Ολυμπιακού, καταλαβαίνετε πόσο πιστεύω τον Χάρη!). Και πολλά άλλα.
Το πρώτο θέμα βέβαια είναι τα σκουπίδια. Πέρα από το γεγονός πως πολλές από τις σχετικές φωτογραφίες στα σόσιαλ (και όχι μόνο) είναι από προηγούμενα χρόνια (και προηγούμενες δημοτικές αρχές), πέρα από το γεγονός ότι σεσημασμένοι "αγανακτισμένοι πολίτες" φωτογραφίζουν συστηματικά τους ξεχειλίζοντες κάδους λίγα λεπτά πριν περάσει το σκουπιδιάρικο γεννιέται το ερώτημα: Ποιος να μαζέψει τα σκουπίδια εκατομμυρίων Αθηναίων και εκατοντάδων χιλιάδων τουριστών; Το προσωπικό δεν αρκεί. Στον Δήμο εδώ και χρόνια απαγορεύεται να πραγματοποιηθούν προσλήψεις ενώ ο μέσος όρος ηλικίας των εργαζομένων στην καθαριότητα είναι γύρω στα 55 έτη. Ακόμα κι έτσι, ο Δήμος κάνει ό, τι είναι ανθρωπίνως δυνατό, έχοντας προμηθευτεί αυτοβυθιζόμενους κάδους, αυξάνοντας τα δρομολόγια των απορριματοφόρων κτλ. Χρειάζεται όμως και γενναία βοήθεια από την κυβέρνηση. Αλλα φυσικά δεν...
Που να τα ακούσετε όμως όλα αυτά; Στην τηλεόραση; Το ραδιόφωνο; Να τα διαβάσετε σε εφημερίδες και site; Στα ΜΜΕ της Ελλάδας του Κυριάκου Μητσοτάκη; Σοβαροί να είμεθα...
Έχουμε και εκείνους που αναρωτιούνται "Γιατί τώρα;". "Έλα μωρέ, ο Δούκας δε βγήκε καλά καλά δήμαρχος και θέλει να πάρει και το κόμμα", θα σου πουν. Εξηγώ: Υπάρχει κάτι που ονομάζεται "μομέντουμ". Σε κάποιες περιπτώσεις διαθέτεις μια και μοναδική συγκεκριμένη στιγμή όπου πρέπει να δράσεις. Αλλιώς, η ευκαιρία θα χαθεί για πάντα. Και προσέξτε: Το εν λόγω μομέντουμ δεν αφορά προσωπικά τον Χάρη Δούκα. Τουναντίον. Πολύ εύκολα, ο Δούκας θα μπορούσε να κάτσει στ' αυγά του, να παραμείνει δυο-τρία χρονάκια στον Δήμο της Αθήνας, να πραγματοποιήσει μερικά "έργα βιτρίνας", να αφήσει το ΠΑΣΟΚ εγκλωβισμένο σε μονοψήφια ποσοστά και εν συνεχεία να επιστρέψει στο κόμμα πάνω σε άσπρο άλογο, όπως είχε κάποτε πει ο Μελισσανίδης για τον Μπάγεβιτς. Χαμένος δε θα βγαινε. Το μομέντουμ όμως αφορά το κόμμα. Ή μάλλον, τον προοδευτικό χώρο γενικότερα. Μια προοδευτική, κεντροαριστερή απάντηση στο καθεστώς Μητσοτάκη. Μια κατάσταση "Ή τώρα ή ποτέ".
Προφανώς και η πολιτική δεν πρέπει να χαράσσεται με όρους τύπου "Εγώ θα δείρω τον Σουγκλάκο". Ο Κυριάκος Μητσοτάκης όμως κυβερνά (με τον τρόπο που κυβερνά...) τη χώρα εδώ και πεντέμιση χρόνια. Και βαδίζει φουλ για οκταετία. Απέναντί του ουσιαστικά δεν έχει απολύτως τίποτα. Με τα τωρινά δεδομένα, όποτε και αν κάνει εκλογές, θα τις κερδίσει. Και μετά θα κατευθυνθούμε ολοταχώς σε καταστάσεις τύπου Πούτιν και Ερντογάν με μια κυβέρνηση που θα κάνει ό,τι γουστάρει. Ήδη συμβαίνει αυτό, εδώ που τα λέμε.
Η νίκη του Χάρη Δούκα, τέτοιες μέρες πέρυσι, στην Αθήνα αποτέλεσε την πρώτη ρωγμή σε αυτό το καθεστώς. Σήμανε την πρώτη ήττα της κραταιάς οικογένειας Μητσοτάκη και μάλιστα στην πρωτεύουσα της χώρας, Από μια άποψη δε, ο Μπακογιάννης ήταν πιο ισχυρός αντίπαλος από τον Κυριάκο. Το μόνο του "έγκλημα" άλλωστε ήταν ο, αλήστου μνήμης, "Μεγάλος Περίπατος". Ο Μητσοτάκης έχει στην πλάτη του την πρωτοφανή τραγωδία των Τεμπών, την αποτέφρωση ολόκληρων νομών (Έβρος) αλλά και των Βορείων Προαστίων της Αθήνας από δασικές πυρκαγιές, το τρομαχτικό σκάνδαλο των υποκλοπών, την αποτυχημένη διαχείριση της πανδημίας, την εξαγορά των ΜΜΕ, την έξαρσή της αστυνομικής βίας (με τελευταίο παράδειγμα τον θάνατο μετανάστη σε αστυνομικό τμήμα στην καρδιά της Αθήνας). Για πρώτη φορά στα χρονικά, το όνομα ενός πρωθυπουργού της χώρας έγινε υβριστικό σύνθημα σε γήπεδα και συναυλιακούς χώρους. Και όμως, ο Κυριάκος κερδίζει με άνεση τις εκλογές. Γιατί ως τώρα δεν είχε κανέναν αντίπαλο. Τώρα ίσως αποκτήσει.
Γι αυτό όλα (μα όλα) τα τρολ της Νέας Δημοκρατίας, ανώνυμα και επώνυμα, από τότε που ξεκίνησε η διαδικασία της προεδρικής εκλογής χτυπάνε αποκλειστικά και μόνο την υποψηφιότητα του Δούκα. Στα διάφορα ποστ τους δεν θα διαβάσεις ούτε ένα σχόλιο για κάποιον άλλο. Μόνο "Ο Δούκας έτσι" και "Ο Δούκας γιουβέτσι". Τέτοια πρεμούρα έπιασε τους νεοδημοκράτες για το ΠΑΣΟΚ και την Σοσιαλδημοκρατία; Όχι φυσικά. Απλώς, γνωρίζουν πολύ καλά πως αν ο Δούκας επικρατήσει και στις εσωκομματικές θα έχει πραγματοποιήσει το ¨δύο στα δύο", θα έχει την απόλυτη στόφα του νικητή και θα φαντάζει ως το ιδανικό πρόσωπο για να εμπνεύσει τον κόσμο και να συσπειρώσει το -δίκαιο- μένος εναντίον του καθεστώτος Μητσοτάκη.
Από τις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας η χώρα μας ταλανίζεται. Πρώτα με την αστάθεια της κρίσης και των μνημονίων, εν συνεχεία με τη λαίλαπα Τσίπρα και, από το 2019, με την απόλυτη κυριαρχία Μητσοτάκη. Για πόσο ακόμα; Μπορούμε να αντέξουμε άλλο; Στις 13 Οκτωβρίου το δεύτερο δημοσκοπικά κόμμα, ένα από τα ιστορικότερα στην ελληνική ιστορία, εκλέγει αρχηγό. Στο χέρι των ψηφοφόρων του είναι το αν θα παραμείνει ένα μικρομεσαίο, άχρωμο και άοσμο κομματίδιο ή αν θα ξαναγράψει ένα νέο '81. Ας μην ξεχνάμε τέλος πως το ΠΑΣΟΚ έχει διαχρονικά ταυτίσει την ύπαρξή του με μία λέξη: "Αλλαγή". Αν σας αρέσει το ΠΑΣΟΚ όπως είναι, πάω πάσο. Αν όμως θέλετε να το αλλάξετε αυτή θα είναι ίσως η τελευταία ευκαιρία.
ΘΑΝΑΣΗΣ ΧΕΙΜΩΝΑΣ
*συγγραφέας, αντιδήμαρχος Κοινωνικής Ένταξης Μεταναστών και Προσφύγων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου