Γιώργος Καράμπελιας:γεννημένος στην Ελιά Τριγώνου,μεγαλωμένος στο Gross-Sachenheim(LB) της Βάδης Βυρτεμβέργης και τώρα αυτοκινητιστής στην Αλεξανδρούπολη!

Είχα καιρό να τον δω και τον πέτυχα σε μια εντελώς απρόσμενη συνάντηση μας στην πιάτσα των ΤΑΧΙ της Αλεξανδρούπολης! Γνωριζόμαστε από το 1974 εδώ και 50 χρόνια, όταν το καλοκαίρι πήγα για διακοπές κοντά στους γονείς μας, που ζούσαν και εργάζονταν στο Gross-Sachsenheim, όπου πάρα πολλοί Έλληνες μετανάστες της πρώτης γενιάς είχαν βρει μια καλά αμειβόμενη θέση εργασία στην μεταλλοβιομηχανία KIENLE+SPIESS που παρήγαγε από δυναμό ποδηλάτου μέχρι τουρμπίνες για μεγάλα πλοία. Βασική προϋπόθεση για μια καλή αμοιβή ήταν να πιάσεις και το Akkord,να βγάλεις τα ανάλογα κομμάτια μέσα στο ωράριο εργασίας σου(στο 8χτάωρο σου) για να πάρεις το μάξιμουμ του μισθού που ήταν συνδεδεμένος με την επίτευξη του Akkord! Μια λέξη που την κατάλαβαν από την πρώτη στιγμή οι μετανάστες-μετανάστριες μας, οι γονείς μας, οι συγγενείς μας, οι φίλοι μας! Το καταλάβαμε και εμείς οι ίδιοι, όταν τα καλοκαίρια ψάχναμε το καλό μεροκάματο που ήταν συνδεδεμένο με το Akkord! Υπήρχε μια καθημερινή αγωνία να πιάσουν το στόχο σε καθημερινή βάση! Ένα διαρκές κυνήγι της παραγωγής κι ανap;oφευκτα ήταν και τα εργατικά ατυχήματα! Δεν είναι τυχαίο ότι αρκετοί δεν βγήκαν από τα εργοστάσια αρτιμελείς εξασφαλίζοντας τις ανάλογες συντάξεις αναπηρίας! Στο συγκεκριμένο εργοστάσιο το καλύτερο μεροκάματο ήταν στο χυτήριο(στο Giesserei)! Εγώ είχα εργαστεί στο Stanzerei όπου αρκετές φορές με ειδικά μηχανήματα μετρούσαν τα δευτερόλεπτα που απαιτούνταν για να βγει το ένα κομμάτι! Εκεί δουλέψανε πολλές γενιές ξένων εργατών της πρώτης μεταναστευτικής γενιά,οι πρώτοι Gastarbeiter, αρκετές οικογένειες από το Τρίγωνο, από την Ελιά και το Σπήλαιο! Η κεντρική πύλη του εργοστασίου απείχαν λίγες δεκάδες μέτρα από τα σπίτια τους! Στο Gross-Sachsenheim έμεναν και εργάζονταν και οι γονείς του 60χρονου πλέον Γιώργου, Μαρία και Παύλος Καράμπελιας, που εδώ και χρόνια χαίρονται τα χρόνια της συνταξιοδότησης τους στο χωριό που γεννήθηκαν στην Ελιά! Από τις ελάχιστες περιπτώσεις της πρώτης και ειδικότερα της δεύτερης μεταναστευτικής γενιάς που πήραν ξανά το δρόμο της επιστροφής στο γενέθλιο τόπο τους! Αυτός ο δρόμος έχει κλείσει οριστικά για τη συντριπτική πλειοψηφία των μεταναστών-αποδήμων μας! Σε μερικές οικογένειες έχουμε περάσει και στην πέμπτη γενιά και όλη η οικογενειακή πυραμίδα βρίσκεται στον ξένο τόπο που έγινε πλέον ο πρώτος τόπος!