Ο ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΣ ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ, ΤΟ ΕΥΡΩ ΩΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΒΙΑΙΟΤΕΡΗΣ ΣΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΝΑΔΙΑΝΟΜΗΣ ΠΛΟΥΤΟΥ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΩΝ ΠΟΛΛΩΝ ΚΑΙ ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΤΩΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΕΛΙΤ, Η ΕΛΛΑΔΑ ΩΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ ΑΚΡΑΙΩΝ ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ,Η ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΙΑ ΤΗΣ DEUTSCHE BANK ΚΑΙ ΤΟ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΕΠΙΤΡΟΠΕΙΑΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ

Ο ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΣ ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ, ΤΟ ΕΥΡΩ ΩΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΒΙΑΙΟΤΕΡΗΣ ΣΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΝΑΔΙΑΝΟΜΗΣ ΠΛΟΥΤΟΥ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΩΝ ΠΟΛΛΩΝ ΚΑΙ ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΕΛΙΤ, Η ΕΛΛΑΔΑ ΩΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ ΑΚΡΑΙΩΝ ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ, Η ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΙΑ ΤΗΣ DEUTSCHE BANK ΚΑΙ ΤΟ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΕΠΙΤΡΟΠΕΙΑΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ

 ΒΟΡΕΑΣ,ΤΕΥΧΟΣ 58, ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2010

Η όξυνση και η έκρηξη των κοινωνικών περιφερειακών ανισοτήτων είναι εδώ στην Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας-Θράκης μια ζώσα, επαχθής και ζοφερή πραγματικότητα. Τα επίσημα στατιστικά στοιχεία της αρμόδιας κοινοτικής υπηρεσίας της EURO STAT μας κατατάσσουν σε μια από τις τελευταίες θέσεις μεταξύ όλων των ευρωπαϊκών περιφερειών. Εδώ στη Θράκη έχουμε πληρώσει βαρύτατο φόρο ως συνέπεια των ιστορικών, εθνικών, κοινωνικών, οικονομικών και πολιτικών εξελίξεων. Τώρα ο κίνδυνος εκτροχιασμού της ελληνικής οικονομίας στα βάραθρα της χρεοκοπίας ή εγκλωβισμού της σε ένα μακρύ τούνελ ακραίων δημοσιονομικών πολιτικών, σηματοδοτεί το τέλος μιας εποχής και μια περίοδο ύφεσης με απρόβλεπτες συνέπειες στο κοινωνικό και πολιτικό πεδίο. Περιοχές, οικισμοί, χωριά και άνθρωποι στην περιφέρειά μας βιώνουν μια σκληρή καθημερινότητα μέσα σε συνθήκες απόλυτου κοινωνικού αποκλεισμού. Εάν δεν ληφθούν μέτρα και δεν υπάρξουν πρωτοβουλίες περιορισμού και άρσης του κοινωνικού αποκλεισμού σε μια προβολή των κοινωνικών και πολιτικών συνθηκών, παραδείγματος χάριν του Βορείου Έβρου, με αιχμή τα 25 χρόνια, μπορούμε να προβλέψουμε φαινόμενα που θα είναι τουλάχιστον, με την επιεικέστερη δυνατή διατύπωση, πρωτοφανή.

Για την πορεία της ελληνικής οικονομίας υπάρχουν στις στήλες και τις σελίδες του "Βορέα" συνεχώς σχόλια, αναλύσεις, ρεπορτάζ, αναφορές. Πολύ νωρίς είχαμε διατυπώσει την άποψη ότι επιβάλλεται μια ευρύτερη συναίνεση για την αντιμετώπιση του εκρηκτικού προβλήματος του δημόσιου χρέους, το οποίο βάζει σε κίνδυνο την πορεία της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας και πρόκειται να δοκιμάσει τις ικανότητες και τις αντοχές του πολιτικού συστήματος.

Το ελληνικό πρόβλημα είναι οξύτατο και δομικό. Πολλοί χτυπούσαν το καμπανάκι από πολύ νωρίς. Από της συμφωνία σύνδεσης μέχρι σήμερα η Ελλάδα χάνει διαρκών και βρίσκεται σε μια πορεία απόκλισης από το μέσο κοινοτικό όρο ανάπτυξης. Θα προσφύγουμε σε δυο βιβλία-ορόσημα του συνεργάτη του "Βορέα" ιστορικού ερευνητή-συγγραφέα Περικλή Ροδάκη, ο οποίος το 1978 στο βιβλίο του "ΤΑΞΕΙΣ ΚΑΙ ΣΤΡΩΜΑΤΑ ΣΤΗ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ έγραφε: «Οποιαδήποτε σκέψη για οικονομική ανάπτυξη της χώρας μας είναι συνάρτηση με την εθνική ασφάλεια και ανεξαρτησία. Η αυτοτέλεια και η ανεξαρτησία της χώρας είναι προϋπόθεση για μια οικονομική ανάπτυξη. Και σήμερα η χώρα μας είναι τόσο πολύ υποταγμένη στα ξένα συμφέροντα, έχει χάσει τόσο πολύ την αυτοτέλειά της, που δεν είναι εύκολο να κινηθεί προς την οικονομική ανάπτυξη». Χαρακτηριστικό είναι το απόσπασμα από το βιβλίο του "ΤΟ ΞΕΝΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ-ΠΛΑΙΣΙΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΠΕΙΣ ΤΗΣ ΥΠΟΤΕΛΕΙΑΣ» (κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1976 και επανεκδόθηκε από τις εκδόσεις ΦΥΛΛΑ το 2005): «Ο αντιπρόσωπος της Ελλάδας στον ΟΟΣΑ σε μια ομιλία τους στην αίθουσα Ανταποκριτών Ξένου Τύπου το Φεβρουάριο του 1990 τόνισε: «Η δεκαετία του 1990 μας βρίσκει καθυστερημένους και βραδυπορούντες στη σκέψη και στη νοοτροπία, στις δομές και τους εθισμούς στην πληροφορική και στη συνειδητοποίηση των όσων συμβαίνουν γύρω μας. Μας βρίσκει χωρίς δεδηλωμένη θέληση και ετοιμότητα να συμβαδίζουμε με τις ιστορικές εξελίξεις στον κόσμο, με δυο λόγια μας βρίσκει «μικρομεσαίους και προβληματικούς». Η μεγάλη πρόκληση σήμερα είναι να περάσουμε χωρίς κλυδωνισμούς από τον κόσμο του χθες στον κόσμο του αύριο. Φοβάμαι όμως πως για μα στο «αύριο που καταντά σαν αύριο να μη μοιάζει». Η χώρα μας πέρασε την περίοδο χάριτος χωρίς να γίνει τίποτα από εκσυγχρονισμό. Αντίθετα χειροτερέψαμε τις θέσεις μας».

Η ευρωπαϊκή μας πορεία είναι μια διαρκής απόκλιση από το μέσο κοινοτικό όρο και η σύγκλιση υπό τις παρούσες συνθήκες μοιάζει από μακρινή έως ουτοπική. Με τη βούλα και την έγκριση της Ευρωπαϊκής Ένωσης η Ελλάδα προορίζεται και μετεξελίσσεται σταδιακά από μια χώρα παραγωγών σε μια χώρα καταναλωτών με διαρκών αυξανόμενα ελλείμματα που συντηρούν τα πλεονάσματα των βιομηχανικών χωρών και κυρίως της Γερμανίας.

Η συμμετοχή μας στην ευρωζώνη με την καθιέρωση του κοινού νομίσματος υπαγορεύθηκε με όρους και προϋποθέσεις σύμφωνα με τα μέτρα, τα σταθμά και τα συμφέρονται της ευρωπαϊκής οικονομικής ελίτ όπου η Γερμανία διαδραματίζει τον πλέον προωθημένο και πρωταγωνιστικό ρόλο. Μια εξέλιξη σταθμός, ένα ορόσημο της διαδικασίας της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης με έναν βασικό παραλογισμό, αφού το κοινό νόμισμά μας το ευρώ δεν οδήγησε και στην οικονομική ένωση αλλά σε προνόμια για τους ισχυρούς με τη Γερμανία να στηρίζει τα δύο τρίτα της οικονομικής της ευρωστίας στην κυρίαρχη θέση της στην ευρωζώνη. Χώρες με οικονομίες πολλαπλών ταχυτήτων που σε περίοδο οικονομικής κρίσης θα προκαλούσαν κλυδωνισμούς σε όλο το ευρωπαϊκό οικονομικό οικοδόμημα, όταν αυτές θα αφήνοντας στην τύχη τους ελλείψει της δέουσας συνεκτικής αλληλεγγύης και ανάλογου μηχανισμού που θα μπορούσε να απορροφήσει τους κραδασμούς και να αποτρέψει κερδοσκοπικά παιχνίδια σε βάρος των χωρών της ευρωζώνης. Η Ευρωζώνη ή θα πρέπει να υπερασπιστεί στο σύνολό της ή δεν έχει λόγο ύπαρξης. Δεκαετίες τώρα η κοινότητα λειτούργησε υπέρ των ισχυρών και ανεπτυγμένων βιομηχανικών χωρών-μελών της διασφαλίζοντας τεράστια οικονομικά οφέλη στο πλαίσιο της ενιαίας αγοράς. Είναι καιρός οι πλεονασματικές χώρες να σταθούν αλληλέγγυα δίπλας στις ελλειμματικές και να δώσουν μια νέα πνοή και δυναμική στην κοινή ευρωπαϊκή προοπτική.

Η οικονομική ελίτ της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία αξιοποίησε το ελληνικό πρόβλημα για να στραφεί το ενδιαφέρον και η προσοχή της κοινής γνώμης των κρατών-μελών σε μια λάθος κατεύθυνση, θα πρέπει να δώσει πειστικές απαντήσεις για τη συρρίκνωση της αγοραστικής δύναμης των εργαζόμενων και των συνταξιούχων, για τα υψηλά ποσοστά ανεργίας, για την περιθωριοποίηση ευρύτατων κοινωνικών στρωμάτων με ορατό ενδεχόμενο την κοινωνική έκρηξη. Το ευρώ σηματοδοτεί την βιαιότερη στην παγκόσμια ιστορία αναδιανομή πλούτου και συνιστά έναν διαρκή μηχανισμό συρρίκνωσης του εισοδήματος των χαμηλών και μεσαίων κοινωνικών στρωμάτων. Είναι ταυτισμένο με το φαινόμενο της ακρίβειας που πλήττε τα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα. Με την καθιέρωσή του οι Ευρωπαίοι πολίτες δεν μπορούν να ανταποκριθούν με την ίδια άνεση στις βασικές ανάγκες τους όπως συνέβαινε πριν την καθιέρωσή του. Το όνειρο της ευημερίας για τους Έλληνες είναι ταυτισμένο με το αγαπημένο μας εθνικό νόμισμα, τη δραχμή. Το ίδιο ισχύει και για τους Γερμανούς πολίτες που δεν τα βγάζουν πέρα όπως γινότανε με το μάρκο, το ισχυρό νομισματικό σύμβολο του γερμανικού οικονομικού θαύματος. Αυτή είναι η καθημερινότητα και η εμπειρίας των συμπατριωτών μας στη Γερμανία και αυτό το βιώνουν όλοι οι Γερμανοί πολίτες. Είναι πολύ βολικό και επικίνδυνα δημαγωγικό να μετακυλύεις την ευθύνη για το επίπεδο ζωής της χώρας σου σε μια άλλη χώρα και να στρέφεις εναντίον της την κοινή γνώμη της χώρας σου. Λίγο πολύ κινούμενοι στο μέσο επίπεδο του αναγνώστη της λαϊκιστικής BILD-ZEITUNG, οι Γερμανοί ταΐζουν αυτούς τους μαυροκέφαλους και τεμπέληδες τους Έλληνες και ο τρόπος ζωής τους υπονομεύει το επίπεδο διαβίωση των Γερμανών! Μέγα ψεύδος. Τα παραγωγικά μας ελλείμματα και τα τοκογλυφικά μας δάνεια συντηρούν την υψηλή κερδοφορία της DEUTSCHE BANK και της γερμανικής οικονομίας.

Οι κορυφαίοι πολιτικοί, οικονομικοί και τραπεζικοί παράγοντες της Γερμανίας και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας θα πρέπει να απολογηθούν για της στάση τους έναντι της Ελλάδας. Αυτοί είναι που πυροδοτούν ένα κλίμα αμφισβήτησης και υπονόμευσης της Ελλάδας. Τι άλλαξε και μετά από έξι μήνες ο Ζαν Κλοντ Τρισέ από τη δήλωση περί μη αποδοχής των ελληνικών ομολόγων πέρασε στη θέση ότι αυτά θα γίνονται δεκτά και μετά το 2010; Και μια σκληρά δοκιμασμένη οικονομία θα πρέπει να ανταποκρίνεται στις υποσχέσεις της και στα εξοπλιστικά προγράμματα, όταν αυτά μας οδηγούν στην παραλαβή ενός προβληματικού στην πλοήγησή του υποβρυχίου; Την ίδια στιγμή που το έγκριτο SPIEGEL μέσα σε μια εβδομάδα με δυο βασικά άρθρα του χαρακτήριζε την "Ελλάδα ως μια βόμβα στα θεμέλια της ευρωζώνης", την ίδια στιγμή παρουσίαζε τον κατάλογο των γερμανικών απαιτήσεων, στις οποίες χωρίς δεύτερη κουβέντα θα έπρεπε να ικανοποιήσουμε. Είναι προφανές ότι το οξύτατο και υπαρκτό ελληνικό οικονομικό πρόβλημα κατέστησε την Ελλάδα ένα πειραματόζωο ενός βάρβαρου και γκεμπελικής υφής επικοινωνιακού μηχανισμού προκειμένου να διευθετηθούν σχέσεις κορυφαίων πολιτικών-οικονομικών θεσμών και οργανισμών με ασύδοτη κερδοσκοπική μονομανία που βάζει σε κίνδυνο όλο το ευρωπαϊκό πολιτικό-οικονομικό οικοδόμημα.

Είναι επίσης προφανές ότι οι δυνάμεις του μανιακού καπιταλισμού, κατά τη διατύπωση του δημοσιογράφου-αναλυτή-συγγραφέα Ουίλιαμ Γκρέιντερ, είναι αυτοκαταστροφικές ενώ σύμφωνα με τον κορυφαίο οικονομολόγο Σαμίρ Αμίν ζούμε στον "καπιταλισμό της καταστροφικής εποχής", για την οποία είναι άκρως διαφωτιστικό το βιβλίο του Νόαμ Τσόμσκι "Οι έχοντες και οι μη κατέχοντες". Διαφωτιστικά είναι τα δύο βιβλία του γκουρού των οικονομικών επιστημών του 20ού αιώνα Τζον Κέννεθ Γκαλμπρέιθ "Οικονομική ευφορία – μια συνοπτική ιστορία" και "Τα οικονομικά της αθώας απάτης – Η αλήθεια για την εποχή μας", όπου μας λέει ότι «το βασικό χαρακτηριστικό του 21^ου αιώνα: είναι ένα εταιρικό σύστημα βασισμένο στην αχαλίνωτη δύναμη του αυτοπλουτισμού». Αυτές οι δυνάμεις προκάλεσαν την παγκόσμια οικονομική κρίση, στην οποία, σύμφωνα με το SPIEGEL, χάθηκαν 15 τρισεκατομμύρια δολάρια κι έπρεπε οι κυβερνήσει με σημαντικά ποσά από τον εθνικό προϋπολογισμό να παρέμβουν για να αποσοβήσουν τα χειρότερα. Οι λαλίστατοι υπερασπιστές και υμνητές της αγοράς εξαφανίστηκαν από το προσκήνιο, γιατί η αγορά ποτέ στην οικονομική ιστορία δεν ήταν σε θέση να δώσει απάντηση στα μεγάλα κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα.

ΤΙΠΟΤΕ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΠΟΣΙΩΠΗΣΕΙ ΤΙΣ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΡΑΓΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ.

Η ΚΡΙΣΗ ΔΑΝΕΙΣΜΟΥ ΜΑΣ ΒΑΖΕΙ ΣΕ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ. ΑΠΑΙΤΟΥΝΤΑΙ ΡΗΞΙΚΕΛΕΥΘΕΣ ΚΑΙ ΚΑΙΝΟΤΟΜΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΕΞΟΔΟ ΠΟΥ ΘΑ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙ ΘΥΣΙΕΣ ΚΑΙ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΕΘΝΙΚΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ.

ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΕΝΑ ΕΘΝΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ, ΕΝΑ ΝΕΟ ΟΡΑΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥ 21ου  ΑΙΩΝΑ.

Η αντιμετώπιση της κρίσης θέτει σε δοκιμασία τις αντοχές του πολιτικού συστήματος. Απαιτούνται ρήξεις και συναινέσει στο πλαίσιο ενός υπεύθυνου εθνικού διαλόγου. Χρειάζεται η ενεργοποίηση όλων των υγιών κοινωνικών, οικονομικών και πολιτικών δυνάμεων του έθνους. Προς αυτή την κατεύθυνση οφείλει να κινηθεί η κυβέρνηση με ψυχραιμία, νηφαλιότητα και υπευθυνότητα. Η αποδοχή μέτρων κλασικής δημοσιονομικής πολιτικής με την περιστολή των δαπανών δεν κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση. Αυτή θα έπρεπε να είναι μία από τις δυνατότητές της, αφού προηγουμένως είχε φροντίσει να αποτυπώσει το πρόβλημα και ενώπιον του ελληνικού λαού να γίνει ένας υπεύθυνος διάλογος για την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας και τη θέση της Ελλάδας στο σύγχρονο κόσμο.

Η ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗ ΚΑΙ ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΗ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΠΡΟΫΠΟΘΕΤΕΙ ΕΘΝΙΚΟ ΔΙΑΛΟΓΟ ΚΑΙ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟ ΜΑΚΡΑΣ ΠΝΟΗΣ.

ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΑΖΗΤΗΘΕΙ Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΚΑΙ ΤΡΟΠΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ.

ΚΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΑΜΙΓΩΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΥΠΟΘΕΣΗ ΚΑΙ ΕΥΘΥΝΗ.

*  *  *

Η διείσδυση της DEUTSCHE TELEKOM στον ΟΤΕ είναι ένα ακόμη κραυγαλέο παράδειγμα ετεροβαρούς οικονομικής σχέσης ανάμεσα στην Ελλάδα και τη Γερμανία. Η εκχώρηση ποσοστού στον πιο κερδοφόρο οργανισμό με μια σημαντική παρουσία στα Βαλκάνια, την οποία η γερμανική εταιρεία δεν ήταν τόσο εύκολο να την αποκτήσει, δείχνει με τον  πιο επιδεικτικό τρόπο το περιεχόμενο των διμερών σχέσεων και το πως αντιλαμβάνεται η πολιτική και επιχειρηματική ελίτ της Γερμανίας τις σχέσεις και τις οικονομικές συναλλαγές των δυο κρατών. Πριν τη διείσδυση της DEUTSCHE TELEKOM ο ΟΤΕ θα έπρεπε να απαλλαγεί από 7.000 υπαλλήλους με τη διαδικασία της εθελουσίας εξόδου για να μην έχουν οι νέοι ιδιοκτήτες υψηλό κόστος εργασίας. Εννοείται ότι το κόστος της αποζημίωσης δεν τους αφορούσε και θα έπρεπε να μετακυληθεί κι αυτό στους Έλληνες φορολογούμενους ενώ προοπτικά οι νέοι μέτοχοι δεν θα είχαν να πληρώσουν υψηλές αμοιβές για πολλά χρόνια μέχρι τη συνταξιοδότησή της. Μπορείτε να πολλαπλασιάσετε το ύψος των αποζημιώσεων και τις αμοιβές επί δέκα χρόνια για να καταλάβετε πόσο μεγάλο ήταν το οικονομικό δώρο προς τη γερμανική εταιρεία και κατ’ επέκταση στη γερμανική οικονομία. Μέσω του ΟΤΕ DEUTSCHE TELEKOM και Γερμανία θα ελέγχουν ένα σημαντικό ποσοστό του εθνικού μας πλούτου, αφού οι τηλεπικοινωνίες αναμένεται να φτάσουν ακόμη και διψήφιο ποσοστό του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος (ΑΕΠ). Ο ι μηχανισμοί της ετεροβαρούς και άνισης οικονομικής ανταλλαγής σε όλο τους το μεγαλείο.

*  *  *

Το μεταπολεμικό γερμανικό θαύμα αλλά και τα σημερινά επιτεύγματα της γερμανικής κοινωνίας και οικονομίας οφείλονται και στη συμβολή των Ελλήνων μεταναστών που μαζί με τους άλλους μετανάστες συνέβαλαν και συμβάλλουν με την παραγωγικότητα και το δυναμισμό τους στη συνολικότερη αναπτυξιακή προσπάθεια και στην πρόοδο του της Γερμανίας. Η Γερμανία ναι μεν μπορεί να πρόσφερε θέσεις εργασίας και μια καλύτερη προοπτική ζωής, χωρίς όμως τους μετανάστες η λοκομοτίβα της γερμανικής οικονομίας δεν μπορούσε να τρέξει στις ταχύτητες που απαιτούνταν χωρίς τα φτηνά εργατικά χέρια από τον Ευρωπαϊκό Νότο και την Τουρκία. Μέσα στο κλίμα της δεκαετίας του 1960 νέοι κοινωνιολόγοι στην προσπάθειά τους να αναλύσουν το μεταναστευτικό πρόβλημα είχαν υπολογίσει ότι το ελληνικό κράτος, το οποίο προσπαθούσε να ορθοποδήσει μετά από μια σκληρή κατοχή κι έναν τραγικό εμφύλιο πόλεμο, δαπανούσε κατά κεφαλή το ποσό των 250.000 δραχμών, υπό τη μορφή κοινωνικών δαπανών, προκειμένου να καταστήσει τους πολίτες του υγιείς και ικανούς προς εργασίας. Αυτό το οικονομικό και εργατικό κεφάλαιο ήταν μια σημαντική ελληνική συνεισφορά στο γερμανικό οικονομικό θαύμα. Κανείς σοβαρός πολιτικός και οικονομικός αναλυτής στη Γερμανία δεν μπορεί να παραβλέψει χωρίς την παρουσία των μεταναστών που προσθέτουν στην κοινωνία υποδοχής και ένταξής τους την εργατικότητά τους, τη δημιουργικότητά τους, της προσδίδουν ζωντάνια και ποικιλομορφία και κυρίως την ενισχύουν με δυναμικά πληθυσμιακά στοιχεία σε μια περίοδο όξυνσης του δημογραφικού και πληθυσμιακού προβλήματος.

Το γερμανικό οικονομικό θαύμα έχει και μια άλλη σημαντική παράμετρο κι αυτή αφορά τις αμυντικές δαπάνες, οι οποίες λόγω του μεταπολεμικού STATUS QUO ήταν μηδενικές, όταν η Ελλάδα στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ και της Δυτικής συμμαχίας έπρεπε να δεσμεύει τεράστιους πόρους για αμυντικά και εξοπλιστικά προγράμματα που δεν υπαγορεύονταν από αμιγώς εθνικές ανάγκες και προτεραιότητες. Μπορεί να καταλάβει κανείς τι σημαίνει επί 60 χρόνια (1950-2010) μια οικονομία να δαπανά μηδενικά ποσά για την άμυνά της. Μπορούμε επίσης να προβλέψουμε ποιοι θα ήταν οι διαθέσιμοι πόροι, εάν ήμασταν σε θέση να περιορίσουμε σημαντικά τις αμυντικές δαπάνες σε βάθος τριακονταετίας (2010-2040). Αυτό το σενάριο δεν το θέλουν, γιατί η Ελλάδα με τη διαρκή για τα εξοπλιστικά προγράμματα οικονομική της αιμορραγία συντηρεί τη βιωσιμότητα της πολεμικής βιομηχανίας των χωρών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, παραδείγματος χάριν της Γερμανίας και της Αγγλίας. Η προοπτική εξομάλυνσης των ελληνο-τουρκικών σχέσεων περνάει μέσα από τη σημαντική μείωση των αμυντικών δαπανών. Αν και στην παρούσα φάση αυτή η προοπτική φαντάζει από μη ρεαλιστική έως εξωπραγματική, η πολιτική ηγεσία της χώρας θα μπορούσε να εξετάσει μονομερώς τον περιορισμό του αμυντικού προϋπολογισμού χωρίς αυτό να επηρεάζει την επιχειρησιακή ετοιμότητα κα δυνατότητα των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων.

Η Ελλάδα καλείται να εξαγάγει τα συμπεράσματά της και να χαράξει την πολιτική της έναντι της Γερμανίας στη βάση των ισχυρών και παραδοσιακών δεσμών που μας συνδέουν με τον γερμανόφωνο χώρο. Αν και σε ιστορικά γεγονότα τόσο στον Πρώτο όσο και στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο Ελλάδα και Γερμανία δεν συμπέσαμε, πέρα και έξω από το οικονομικό πλαίσιο των διμερών σχέσεών μας όπως αυτές διαμορφώνονται μετά τον πόλεμο και ειδικότερα μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, οι πνευματικοί και πολιτιστικοί δεσμοί μας είναι πολύτροποι και ισχυροί. Δεν νοείται γερμανική παιδεία χωρίς την ελληνική κλασική παιδεία. Δεν υπάρχει πλούσιο παρελθόν αλλά ενδιαφέρον παρόν, δυναμικό και ελπιδοφόρο μέλλον. Η λαϊκιστική ρηχότητα της BILD-ZEITUNG και τα στοχευμένα δημοσιεύματα στο πλαίσιο της κυρίαρχης γερμανικής πολιτικής από τα ούτως ή άλλως έγκριτα περιοδικά FOCUS και SPIEGEL δεν βοηθάνε στην αποσαφήνιση των κοινωνικών, των οικονομικών και των πολιτικών φαινομένων και δημιουργούν και αναπαράγουν στερεότυπα δημαγωγικού χαρακτήρα, κάτι που στη Γερμανία θα έπρεπε να προκαλεί ανησυχία και να θέτει όλο το σύστημά της σε μια διαρκή δημοκρατική εγρήγορση και δράση. Υπάρχει μια κοινή κληρονομιά την οποία οφείλουμε να διαχειριστούμε. Καντ, Λούθηρος, Σίλλερ, Μπετόβεν, Μπαχ, Λάιμπνιτς, Μπύχνερ, Σοπενχάουερ, Φόιερμπαχ, Σούμπερτ, Μπραμς, Βέμπερ, Βάγκνερ, Λέσσινγκ, Χέγκελ, Μαρξ, Ένγκελς, Μαν, Μπρεχτ, Ρίχτερ, Χεντερ, Βέντεκιντ, Έσσε, Γκαίτε, Νίτσε, Λούθηρος, Ντίρερ, Γκρας, Λανγκ, Μάγιερ, Σπρανγκερ, Μπώυς, Χορκχάιμερ, Μαρκούζε, Χάμπερμας, Αντόρνο, Γκρισχάμπερ και Χάνσμαν συνθέτουν ένα καταπληκτικό δυναμικό διανοητών, φιλοσόφων και καλλιτεχνών παγκόσμιας εμβέλειας και σημασίας και μια κοινή ευρωπαϊκή πνευματική κληρονομιά που αποτελεί κοινό τόπο για όλους μας, την οποία οφείλουμε να αναδείξουμε και να μετουσιώσουμε σε ένα κοινό σχέδιο-όραμα για την Ευρώπη και ολόκληρο τον κόσμο. Αυτή είναι η κοινή μας πρόκληση και ευθύνη. Από την πλευρά της η πατρίδα μας θα πρέπει να αξιοποιήσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και να ενεργοποιήσει δίκτυα που έχουν ατονήσει, γιατί υποβαθμίστηκε η σημασία τους και η χρησιμότητά τους σε δύσκολους καιρούς. Η Ελλάδα οφείλει να επανασχεδιάσει την πολιτική της και να ενισχύσει την παρουσία της στον γερμανόφωνο χώρο και θα δει πολύ σύντομα να δρέπει τους καρπούς αυτής της πολιτικής. Είναι ο μόνος τρόπος για να οδηγηθούμε σε ένα άλλο επίπεδο διμερών διακρατικών σχέσεων με πολλαπλά οφέλη και για τις δυο πλευρές.