Κυριακή 9 Ιουνίου 2019

Κάποτε η πλάστιγγα μεγάλων ζώων συμβόλιζε την ακμή της κτηνοτροφίας και τώρα τα παλιοσίδερα την απόλυτη κατάρρευση της στο Σπήλαιο Τριγώνου και σ' όλα τα χωριά της Ορεστιάδας και του Έβρου





Κάποτε η πλάστιγγα μεγάλων ζώων στο Σπήλαιο Τριγώνου Ορεστιάδας, δίπλα στο σπίτι του μπαρμπα-Χαράλαμπου Νικολακάκη και του παππού μου Χρήστου Φραγκούδη, συμβόλιζε την ακμή της κτηνοτροφίας και ιδιαίτερα των μεγάλων ζώων στο χωριό μας, όπως και σ’ όλα τα χωριά της Ορεστιάδας και του Έβρου. Αρχές της δεκαετίας του 1970 ο Έβρος ήταν μεταξύ των πρώτων νομών σε μεγάλο ζωικό κεφάλαιο, το οποίο αποδεκατίστηκε λόγω της μετανάστευσης των νέων στην ξενιτιά και της ραγδαία εκμηχανιζόμενης ελληνικής γεωργίας, ενώ το τελειωτικό χτύπημα δόθηκε την περίοδο της χούντας από τις υγειονομικές διατάξεις και τα βαριά οικονομικά πρόστιμα για όσους κρατούσαν τα ζώα τους στους στάβλους των σπιτιών τους και δεν φρόντιζαν για τον σταβλισμό τους έξω από τα όρια του οικισμού! Τότε έγινε η «μεγάλη σφαγή»!
Για αιώνες η κτηνοτροφία ήταν οικόσιτη, το ζευγάρι αναγκαίο για τη σπορά και όλες τις αγροτικές εργασίες και το κάρο, που πέρα από εργαλείο δουλειάς ήταν και το ποιο αξιόπιστο μέσο μεταφοράς. Στην κυριολεξία τα μεγάλα ζώα δεν τα ξεχώριζαν και ο στάβλος τους ήταν μέρος της κύριας κατοικίας του αγροτικού νοικοκυριού. Από κάτω τα μεγάλα ζώα, όχι πρόβατα, και από πάνω οι άνθρωποι σε μια αδιατάρακτη σχέση χιλιάδων χρόνων! Έτσι ήταν χτισμένα όλα τα σπίτια και το σπίτι του παππού Χρήστου. Ο πατέρας μου, Γεώργιος Παπαθανάκης, αν και είχε φύγει μετανάστης στην Αυστρία με το πρώτο κύμα μετανάστευσης 1961-1963, για αρκετά χρόνια ήθελε να κρατάμε τα ζώα στον ξεχωριστό πλέον στάβλο, που είχε χτίσει με τη βοήθεια της γιαγιάς Αποστολίας και του παππού Χρήστου, που ήταν καλός μάστορας-χτίστης, για τη φροντίδα των οποίων ήταν υπεύθυνη η μητέρα μου Αναστασία, μέχρι να μεταναστεύσει και η ίδια στην Αυστρία το 1969, πριν πενήντα χρόνια. Θυμάμαι ακόμη τη χαρά του, όταν πήγαινε στην πλάστιγγα για το ζύγισμα του ζώου κι ακόμη μεγαλύτερη, όταν έπιανε τα κιλά για το «επίδομα», εξτρά οικονομική ενίσχυση-επιβράβευση του κτηνοτρόφου για την «ευζωία» και τη φροντίδα του!
Τώρα έχουν μείνει τα παλιοσίδερα για να θυμίζουν σε όλους μας, που έχουμε ζωηρές μνήμες και θύμησες από εκείνα τα χρόνια, για τις μεγάλες αλλαγές και ανατροπές στη ζωή όλων μας!
Σταύρος Γ.Παπαθανάκης

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου