Πολλοί οι μύθοι για το πως προέκυψε η περίφημη μακαρονάδα "Napoletana ala putanesca" και οι σχετικοί αστικοί μύθοι τη συνδέουν με τους πελάτες των μπορδέλων, που πριν τη συνεύρεση τους θα ήθελαν με μια αφροδισιακοί συνταγή να βελτιώσουν τη διάθεση και τις επιδόσεις τους ή με τις ιέρειες του αγοραίου έρωτα που ήθελαν μετά από μια κοπιαστική βραδιά ένα γρήγορο και τονωτικό γεύμα για να σταθούν στα πόδια τους ή ακόμα και με την ίδια την τοπική κουλτούρα, που εύκολα μπορούσε να γίνει, στην κυριολεξία, "της πουτάνας", στα όμορφα και γραφικά μεσαιωνικά δρομάκια της Νάπολι, όπου με την ίδια ευκολία που έμπλεκαν τα σχοινιά της μπουγάδας, ξεσπούσαν ομηρικοί καβγάδες ανάμεσα στις μπριόζες Ναπολιτάνες νοικοκυρές και τότε έβγαιναν στη φορά τα λερωμένα κι άπλυτα της καθεμιάς!
Ένα φαγητό που γίνεται πολύ γρήγορα με όλα τα υλικά του να απογειώνουν τη γευστική απόλαυση και να αποτελούν έναν ύμνο για τη Νάπολι, την πρωτεύουσα του Ιταλικού Νότου και της MAGNA GRECIA, που είναι μια πρωτεύουσα της γαστρονομίας της Μεσογείου και όλου του κόσμου. Τέσσερις σαρδέλες ήταν η επιλογή του Θεόφιλου, που ενώ είναι καθοριστικές στη διαμόρφωση του umami, της γεύσης, της νοστιμιάς του φαγητού, δεν κυριαρχούσαν γευστικά, σκόρδο απαραιτήτως, ελιές, κάπαρη από τη Σικελία αλλά και από την Κάλυμνο, όπως και αλάτι, που το μαζεύουν οι Καλύμνιοι μεσοπέλαγα πάνω από τα βράχια,σάλτσα ντομάτας και λίγος μαϊντανός και ο ουρανίσκος ετοιμάζεται για ένα γευστικό και κυρίως αυθεντικό εκρηκτικό ναπολιτάνικο πανηγύρι!
Στα ορεκτικά μας είχε ετοιμάσει χταπόδι σβησμένο με κόκκινο κρασί, φέτες ντομάτας με σκόρδο, λάδι(αυτό είχε έρθει από την Καλαμάτα που έχει τη δική της ξεχωριστή παράδοση στις ελιές και στο λάδι) και βασιλικό και ψημένες φέτες ψωμιού με αρκετό λάδι πασπαλισμένες με αλάτι και μια ιδιαίτερη ποικιλία ρίγανης από την Κάλυμνο. Το τσίπουρο υπήρχε στο τραπέζι, όπως και το Cabernet από το αμπέλι του Γιάννη Ασημάκη στα Αμπελάκια Ορεστιάδας. Εγώ επέλεξα δροσερό λευκό Σαββατιανό, η πλέον ιστορική ποικιλία του ελληνικού αμπελώνα, που μας δίνει ωραία ξηρά λευκά κρασιά αλλά και τη ρετσίνα. Ο οινοποιός, που είναι ταυτόχρονα και αμπελουργός καλλιεργεί τη συγκεκριμένη ποικιλία στο κτήμα της ΕΛΠΕΝ στο Πικέρμι, στα Μεσόγεια Αττικής, στην πατρίδα της ελληνικής ρετσίνας, ο μεγαλύτερος αδελφός του ο μηχανολόγος μηχανικός Νίκος Μελάς
Μπορεί όλα να έγιναν σε μια άκρως αυτοσχεδιαστική ναπολιτάνικη ατμόσφαιρα αλλά με ανταλλαγή μηνυμάτων συναισθημάτων και εμπειριών με γαστρονόμο που παίζει πολύ καλό παιχνίδι στις γαστρονομικές πρωτεύουσες του Ιταλικού Βορρά, που δοκιμάστηκε άγρια από την πανδημία και έχει πάντα την αλληλεγγύη και τη συμπαράσταση μας
Κι όλα αυτά στο καταφύγιο του Θεόφιλου Μελά στα Ρίζια Ορεστιάδας, σε ένα από τα γραφικότερα σημεία του Άρδα, στην περίφημη παραλία των Ριζίων, που πρώτη μας έμαθε τον Άρδα ως έναν εσωτερικό καλοκαιρινό προορισμό. Μπορεί κάποια πράγματα να μην εξελίχθηκαν, όπως θα έπρεπε, αλλά τέτοια επαφή με το υγρό στοιχείο δεν έχει κανένα άλλο χωριό. Μπορεί κάποιοι να διαφωνήσουν μαζί μου αλλά σίγουρα θα συμφωνήσουν με την προοπτική ότι ο Άρδας μπορεί να γίνει ένας εσωτερικός εναλλακτικός περιβαλλοντικός τουριστικός προορισμός!
Στην υγειά του γαστρονόμου Θεόφιλου και τις μοναδικές πολυπολιτισμικές γευστικές διαδρομές!
Σταύρος Παπαθανάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου