Δελτίο Τύπου
ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΤΕΡΖΟΥΔΗΣ
ΜΙΑ ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ
Ο δάσκαλος Λεωνίδας Τερζούδης γεννήθηκε στο Σουφλί στις 25/5/1910. Φοίτησε στο γυμνάσιο Σουφλίου καις το τριτάξιο διδασκαλείο Αλεξανδρούπολης. Διορίστηκε δάσκαλος το 1928 και δίδαξε διαδοχικά στο Δωρικό, στο Λυκόφωτο και στα Γ΄ και Β΄ δημοτικά σχολεία Σουφλίου.
Υπήρξε ξεχωριστή προσωπικότητα με πολλά θετικά χαρακτηριστικά (άρτια κατάρτιση, μεράκι, υπομονή), ιδανικά για το επάγγελμα του δασκάλου. Λάτρευε τη μάθηση την πολύπλευρη ενημέρωση και μελετούσε αδιαλείπτως τις εξελίξεις της παιδαγωγικής της ψυχολογίας και τους σύγχρονους τρόπους διδασκαλίας. Ήθελε να συμβάλλει όχι μόνο στην πνευματική εξέλιξη των μαθητών του αλλά και στην σωματική και ψυχική τους ακεραιότητα.
Η διδασκαλία του υπήρξε κάθε μέρα υποδειγματική, άρτια προετοιμασμένος ενθάρρυνε τους μαθητές του να μαθαίνουν, να αυτενεργούν, να αποκτούν εμπειρίες συμμετέχοντας στην κάθε διδασκαλία, αποτέλεσμα οι μαθητές του (ιδίως οι μετέπειτα δάσκαλοι) να τον έχουν σαν πρότυπο.
Η δράση του δάσκαλου Τερζούδη δεν σταματούσε στην σχολική αίθουσα. Πρωτοστάτησε στις σχολικές γιορτές, στις εθνικές επετείους και κυρίως στις θεατρικές παραστάσεις και τις γυμναστικές επιδείξεις.
Οι ομιλίες του στις εθνικές γιορτές πάντα λογοτεχνικότατες εμπεριστατωμένες σε ακριβή γεγονότα και καταστάσεις ενθουσίαζαν και ικανοποιούσαν και το πλέον πνευματικό και δύσκολο ακροατήριο.
Πιστεύοντας βαθιά ότι το θέατρο ανεβάζει το πολιτιστικό επίπεδο συνέχισε τη θεατρική κίνηση στο Σουφλί ανεβάζοντας με ταλαντούχους συνεργάτες πολλά αξιόλογα θεατρικά έργα.
Ο δάσκαλος Λεωνίδας Τερζούδης ήταν ένας από τους έλληνες που έγραψαν το έπος του 40. Σαν έφεδρος αξιωματικός πολέμησε με τόλμη και ηρωισμό στις ένδοξες μάχες στα βουνά της Ηπείρου. Η ομιλία του σε εθνική εορτή, «η πολεμική αρετή των ελλήνων» σημάδεψε διαχρονικά την εποχή εκείνη. Στα χρόνια της κατοχής παρόν και πάλι στον ένδοξο αγώνα της εθνικής αντίστασης στα βουνά του Έβρου και της Ροδόπης, μάχεται σκληρά μαζί με άλλους πατριώτες για την απελευθέρωση της ακριτικής μας περιοχής από τους σκληρούς κατακτητές.
Πολλά χρόνια μετά μαζί με τον δάσκαλο Φώτη Βλάχο συγκέντρωσε πληροφορίες και κατέγραψε τα γεγονότα της εθνικής αντίστασης σε ένα βιβλίο, τα έσοδα του οποίου διατέθηκαν στην ανέγερση του μνημείου της εθνικής αντίστασης του Έβρου στην Αλεξανδρούπολη.
Ο Λεωνίδας Τερζούδης ήταν παντρεμένος με τη δασκάλα Ζαφειρώ Αραμπατζή. Από το 1964 έζησε στην Αθήνα κοντά στην κόρη στα εγγόνια και τα δισέγγονα του. Πέθανε στις 13.9.1998, πλήρης ημερών, αισιόδοξος για τους νέους μέχρι την τελευταία του πνοή.
Η ΠΡΩΤΗ ΔΑΣΚΑΛΑ ΤΟΥ ΣΟΥΦΛΙΟΥ
Η Σταμάτα Τόλκα γεννήθηκε στο Σουφλί το 1866.
Ξεχώριζε για την πνευματικότητά της και για το λόγο αυτό επελέγη από τη Δημογεροντία Σουφλίου ως η καταλληλότερη και στάλθηκε στη «Ζαρίφειο Παιδαγωγική Ακαδημία Φιλιππουπόλεως» όπου εσπούδασε δασκάλα, παίρνοντας άριστα σε όλα τα μαθήματα.
Είναι η πρώτη δασκάλα που εδίδαξε για πολλά χρόνια στο Παρθεναγωγείο Σουφλίου (Σημερινό 1ο Δημοτικό Σχολείο) φωτίζοντας με τις γνώσεις της τις μαθήτριές της και φρονηματίζοντές τες με τον ηθικό χαρακτήρα της.
Οι Σουφλιώτες την εκτιμούσαν πολύ και με σεβασμό αναφέρονται στην προσωπικότητά της.
Έφυγε από τη ζωή το 1950.
Του Ζήση Φυλλαρίδη,συγγραφέα-ερευνητή!
 |
| Μαθήτριες του Παρθεναγωγείου Σουφλίου |
Λίγο νοτιότερα του Σουφλίου, και σε απόσταση επτά περίπου χιλιομέτρων βρίσκεται το χωριό της Λυκόφης, το οποίο αν και ιστορικά είναι παμπάλαιο χωριό, ωστόσο τίποτα σχεδόν δεν έχει διασωθεί από την ιστορία του. Την αρχική αναφορά για το χωριό μας κάνει ο Τούρκος περιηγητής Εβλιγιά Τσελεμπί κατά το 1667 μ.Χ., ο οποίος το αναφέρει ως «Βακούφ», και μάλιστα γράφει ότι διανυκτέρευσε σ’ αυτό. Το νέο χωριό σχηματίστηκε από τους πρόσφυγες της Ανατολικής Θράκης που ήρθανε από το απέναντι χωριό «Κιουπλί». Ένα από τα πρώτα μελήματα των νέων τότε κατοίκων του χωριού ήταν η δημιουργία του διδακτηρίου, και έτσι από τον πρώτο κιόλας χρόνο της εγκατάστασης τους ξεκίνησαν να κτίζουν το σχολικό τους κτήριο, το οποίο αρχικά λειτούργησε ως διθέσιο κατά το εκπαιδευτικό έτος 1924/1925. Τρία όμως χρόνια αργότερα, το 1927, υπό την κρατική αρωγή, αλλά και με την βοήθεια και την προσωπική εργασία των κατοίκων, θεμελιώθηκε την ίδια χρονιά και αποπερατώθηκε το νέο σχολικό κτήριο που ήταν και πάλι διθέσιο, αλλά διέθετε και έναν ευρύχωρο υπόγειο χώρο. Το 1930 κτίστηκαν και τα αποχωρητήρια. Το 1947 η εξέλιξη του εμφυλίου πολέμου, είχε ως αποτέλεσμα το κλείσιμο του σχολείου, το οποίο τελικά ξανάνοιξε τις πόρτες του 3 χρόνια αργότερα, κατά την περίοδο 1950-1951. Τότε βέβαια συνέβη και κάτι που πριν, την περίοδο εκείνων των δραματικών γεγονότων, δεν θα περίμενε κανείς. Ξαφνικά παρατηρήθηκε μία αυξημένη εισροή μαθητών οι οποίοι τελικώς έφτασαν τους 150, γεγονός που είχε ως αποτέλεσμα την προαγωγή του σχολείου σε τριθέσιο. Βέβαια, επειδή θα ήταν αδύνατο οι επί πλέον μαθητές να παρακολουθήσουν τα μαθήματα σε ένα κτήριο που δεν είχε κτιστεί για τον ανάλογο αριθμό μαθητών ήταν αναγκαία η εύρεση ενός νέου χώρου. Έτσι το 1958 με κρατική επιχορήγηση 50 χιλ. δραχμών, αλλά και με την επιπλέον επιχορήγηση 45 χιλ. δραχμών, το 1960 ολοκληρώθηκε και η τρίτη αίθουσα. Το 1962 στην αίθουσα αυτή κατασκευάστηκε και Σκηνή για τις σχολικές εορτές αλλά και για την φιλοξενία ανάλογων σχολικών καλλιτεχνικών δρωμένων.
Παλαιότερα το σχολείο είχε ένα αρκετά μικρό προαύλιο που δεν ανταποκρινότανε στις σχολικές ανάγκες της εποχής, κι έτσι αγοράστηκε από το δημόσιο κάποιος κοντινός ιδιόκτητος μωρεόνας, που ουσιαστικά μετατράπηκε στην σχολική αυλή που βλέπουμε μέχρι και σήμερα.
Μέσα σ’ αυτό το χώρο, μετά την περίφραξη του δημιουργήθηκε Γυμναστήριο, κι έγιναν οι εγκαταστάσεις γυμναστικών οργάνων και παιχνιδιών. Το 1927 ιδρύθηκε και η βιβλιοθήκη του σχολείου, η οποία στα μέσα του 1960 διέθετε περί τα 200 βιβλία.
Εφόσον αναφερόμαστε στο σχολείο της Λυκόφης, θα είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον να αναφερθούμε και στο γεγονός ότι δυτικά του χωριού, στη θέση «Ανάβρα», και μέσα στο φυσικό πευκώνα λειτούργησαν για πολλά χρόνια οι Μαθητικές Κατασκηνώσεις των Εκπαιδευτικών Περιφερειών Διδυμοτείχου, Ορεστιάδας και Σουφλίου, όπου κάθε καλοκαίρι φιλοξενούνταν παιδιά από όλα τα μέρη του βορείου Έβρου.
Στο Δημοτικό Σχολείο Λυκόφωτος υπηρέτησαν οι εξής δάσκαλοι:
1. Πολυχρονιάδης Ιωάννης, από την Κορνοφωλιά.
2. Λυκούργος Αθανάσιος.
3. Ασημακοπούλου Ζωή.
4. Αθανασιάδης Ηλίας.
5. Κυβέλη Κατίνα.
6. Ζηκίδης Γεώργιος, από το Σουφλί. Απόφοιτος Ε’ Γυμνασίου Αδριανουπόλεως.
7. Παπαδόπουλος Γεώργιος.
8. Σαρλάς Γεώργιος (1928-1929).
9. Τερζούδης Λεωνίδας, από το Σουφλί. Απόφοιτος Τριτάξιου Διδασκαλείου Αλεξανδρουπόλεως (1929-1930).
10. Καλλιτσάρης Θεόφιλος, από το Σουφλί. Απόφοιτος Εξατάξιου Διδασκαλείου Αλεξανδρουπόλεως (1933-1935).
11. Αγγελίδου Αγαθονίκη από την Χιλή Αλεξανδρουπόλεως. Αποφ. Εξατάξιου Διδασκαλείου Αλεξανδρουπόλεως (1936-1940).
12. Τσιάπης Ιωάννης, από την Κορνοφωλιά. Απόφοιτος Εξατάξιου Διδασκαλείου Αλεξανδρουπόλεως (1940-1941).
13. Σκυροπούλου Αμαλία, από την Αδριανούπολη. Αποφ. Εξατάξιου Διδασκαλείου Αλεξανδρουπόλεως.
14. Θεοδωρίδης Νικόλαος, από την Αλεξανδρούπολη. Απόφοιτος Εξατάξιου Διδασκαλείου Αλεξανδρουπόλεως.
15. Χρυσοχόου Θεόποη, από το Διδυμότειχο. Νηπιαγωγός (1933-1935).
16. Ιωαννίδης Κυριάκος, από την Κορνοφωλιά. Απόφοιτος Τριτάξιου Διδασκαλείου Αλεξανδρουπόλεως (1934-1935).
17. Κουραντζής Ιωάννης, από την Αλεξανδρούπολη. Απόφοιτος Παιδαγωγικής Ακαδημίας Αλεξανδρουπόλεως (1945-1947).
18. Ανδρούδη Πηνελόπη, από το Σουφλί. Αποφ. Παιδαγωγικής Ακαδημίας Αλεξανδρουπόλεως (1945-1970).
19. Χατζηγιάννογλου Θεοδώρα, από το Σουφλί. Αποφ. Παιδαγωγικής Ακαδημίας Αλεξανδρουπόλεως (1949-1958).
20. Ψαρρά Ελένη, από το Σουφλί. Αποφ. Παιδαγωγικής Ακαδημίας Αλεξανδρουπόλεως (1950-1952).
21. Γαζόπουλος Παναγιώτης, απόφοιτος Παιδαγωγικής Ακαδημίας Αλεξανδρουπόλεως (1951-1952).
22. Τσακμάκη Μεταξία, από το Σουφλί. Αποφ. Παιδαγωγικής Ακαδημίας Αλεξανδρουπόλεως (1952-1960).
23. Βενέρης Νικόλαος, από το Τεφέλιο Μονοφατσίου Κρήτης. Απόφοιτος Παιδαγωγικής Ακαδημίας Ηρακλείου (1955-1956).
24. Τσικρικώνη Δήμητρα, από το Σουφλί. Αποφ. Παιδαγωγικής Ακαδημίας Αλεξανδρουπόλεως (1955-1956).
.........................................................................................................................................................
Είχε δημοσιευτεί στον Βορέα(τεύχος 58) τον Απρίλιο 2010, πριν 15 χρόνια!