Η ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΣΤΟΝ 21ο ΑΙΩΝΑ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ

Τέσσερα παραδείγματα με διαφορετικές διαδρομές και εμπειρίες με κοινό και καθοριστικό παρανομαστή τη μεταναστευτική εμπειρία με χαρακτηριστικότερη περίπτωση αυτή του Θανάση Λεονταρίδη που είναι δεύτερης γενιάς μετανάστης, ο οποίος δημιούργησε τη δική του οικογενειακή πυραμίδα, αφού έχει δυο γιους και είναι να γίνει παππούς με το εγγονάκι του να εκπροσωπεί την τέταρτη γενιά. Κατάγεται από τη Λάδη Διδυμοτείχου και ζει στο Μπουρσάιντ, έξω από το Λεβερκούζεν, στη Βόρεια Ρηνανία Βεστφαλία στο μεγαλύτερο ομοσπονδιακό κρατίδιο της Γερμανίας όπου έχουμε δεκάδες χιλιάδες Έλληνες μετανάστες. Στη σύντομη παραμονή του έτυχε να τον συναντήσουμε κι έτσι είχαμε μια ευκαιρία να τον ακούσουμε και να μας περιγράφει τη ζωή του μέσα στην παγκόσμια κρίση και στην εποχή της πολιτισμικότητας. Εργάζεται στη Federal Mogul (Goetze) σε μια εξειδικευμένη εταιρία που παράγει ελατήρια, φλάντζες και πιστόνια, η οποία κατέχει το 95% της παραγωγής ελατηρίων για πετρέλαιο και διαθέτει τα πιο σύγχρονα χυτήρια στην Ευρώπη. Απασχολεί 1.800 εργαζόμενους στα εργοστάσιά τους και αρκετοί από αυτούς θα απολυθούν. Στην εταιρία είναι 29 χρόνια και τα τελευταία 12 χρόνια είναι ελεγκτής υλικού και υπεύθυνος για τις εργαστηριακές αναλύσεις του κράματος που είναι το καλά φυλασσόμενο μυστικό της εταιρίας.

Γεννήθηκε στις Λάδη στις 25 Φεβρουαρίου 1962 και έφυγε για τη Γερμανία σε ηλικία πέντε ετών. Ο πατέρα του βρισκόταν στο Μπόχουμ ενώ τώρα ζει στη Λάδη. Οι δυο γιοι του, ο Κωνσταντίνος και ο Αλέξανδρος, ζουν μέσα στο πνεύμα της εποχής τους. Η σύντροφος του πρώτου είναι από την Τζαμάικα και η φίλη του δεύτερου από την Πολωνία. Μια ζωή με έντονες εμπειρίες σε ένα κόσμο που αλλάζει και ανατρέπει προκαταλήψεις και στερεότυπα που έχει θέσει σε κίνηση ένα δημιουργικό χωνευτήρι διαφορετικών πολιτισμών και παραδόσεων. Λόγω των μέσων και των συνθηκών είμαστε στον πυρήνα μιας πρωτοφανούς πολιτισμικής διεργασίας που δεν έχει προηγούμενό της στην ιστορία του ανθρώπινου πολιτισμού.

Μια ζωή με αντιφάσεις
 και προκλήσεις μέσα
στην παγκόσμια κρίση
και στην εποχή της
πολυπολιτισμικότητας
 μας περιγράφει ο Θανάσης
Λεονταρίδης που κατάγεται
από τη Λάδη Διδυμοτείχου.

Με καταγωγή από τον Χανδρά Ορεστιάδας
ο Γιάννης Αραμπατζής εργάστηκε
στο υπουργείο Οικονομικών του ομοσπονδιακού
 κρατιδίου της Βόρειας Ρηνανίας Βεστφαλίας
 και μετά τη συνταξιοδότησή του
 εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη.

Τυπικό παράδειγμα μεταναστευτικής διαδρομής ο Σταμάτης Κανελάκης που μετά από τριάντα και πλέον χρόνια επέστρεψε από τη Γερμανία για να ζήσει στο χωριό του και να υπερηφανεύεται για το μπαχτσέ του και τα κυνηγόσκυλά του.

                      

Ο Χρήστος Παραλικίδης με καταγωγή
από τα Δίκαια Τριγώνου δραστηριοποιείται
 στο Ρόιτλινγκεν της Βάδης Βυρτεμβέργης,
 που είναι μια περιοχή με χιλιάδες Εβρίτες
 και Τριγωνιώτες, ενώ ο ίδιος
αισθάνεται πολίτης του κόσμου
και με ιδιαίτερη ευκολία μπορεί να κινηθεί
 από τα αμπελοχώραφα των Δικαίων Έβρου
 και της Νεμέας Αρκαδίας
μέχρι τα Gourme εστιατόρια της Γερμανίας
 και της Ευρώπης μυούμενος
στα της γαστρονομίας, γευσιγνωσίας και οινογνωσίας.

 Χρήστος Ράντζογλου, μετανάστης
από το 1965 στο Έρλανγκεν της Βαυαρίας.
Πήγε το 1965 σε ηλικία 12 ετών
για να ενωθεί με την οικογένειά του.
Έμαθε την τέχνη του μηχανικού αυτοκινήτων
και δούλεψε για μερικά χρόνια στη SIEMENS.
Τα τελευταία 24 χρόνια έχει δικό του εστιατόριο,
το WALDSCHÄNKE – Ο ΕΛΛΗΝΑΣ.
Στο Έρλανγκεν ζουν 36 οικογένειες με καταγωγή
 από το Θούριο Δήμου Ορεστιάδας.  

Αθανάσιος Σκεντερλής, μετανάστης
 στο Χόρινχεμ Ολλανδίας από το 1968
ως το 2005. Δούλεψε στη
μεταλλοβιομηχανία και στη συνέχεια
 στην τσιμεντοβιομηχανία. Τα τελευταία
 τέσσερα χρόνια ζει στο Θούριο.
Η μικρή του κόρη γεννήθηκε το 1974
στο Χόρινχεμ ζει στο Ισαάκειο Διδυμοτείχου
 ενώ ο γιος του που γεννήθηκε το 1969
στο Θούριο ζει στη Γερμανία.

Αθανάσιος Αγγελίδης, μετά από τριάντα χρόνια
επέστρεψε από τη Γερμανία κι εδώ και τρία χρόνια
δραστηριοποιείται επαγγελματικά στη Νέα Ορεστιάδα.
Στη Γερμανία βρίσκονταν οι γονείς του με τους οποίους
 συνδέθηκε το 1966 στο Κίνγκενμπρεντς, ένα προάστιο
 του Ούλμ. Για 22 χρόνια είχε συνεργείο και ασχολιόταν
με μονώσεις. Σήμερα έχει το τυροπιτάδικο
DOMINO κοντά στο ΙΚΑ Νέας Ορεστιάδας
και τον ελεύθερο χρόνο του
τον περνάει στο πατρικό του σπίτι στο Θούριο.

Θόδωρος Καραγιάννης, μετανάστης 

στο Χόρινχεμ από το 1993. Έφυγε σε σχετικά

μεγάλη ηλικία στα 43 του για οικονομικούς λόγους. 

Εργάζεται σε μια τσιμεντοβιομηχανία κι όπως 

μας είπε «ό,τι θέλει μια οικοδομή το φτιάχνουμε». 

Και τα δυο παιδιά του είναι παντρεμένα. 

Η κόρη του παντρεύτηκε με Θεσσαλονικιό 

και ο γιος του μια Εδεσσαία. 

Αν και στην ξενιτιά «ξένο δεν πήραμε». 

Ο γιος του έχει καφετέρια και ο γαμπρός 

του ασχολείται με εισαγωγές και την τροφοδοσία

 μαγαζιών και εστιατορίων.

Γιώργος και Δημήτρης
Τσομπανίδης, δυο διαφορετικές
 μεταναστευτικές γενιές. Ο Γιώργος Τσομπανίδης
 μετανάστευσε στο Χόρινχεμ το 1991.
Όταν επέστρεψε το 2005 ο γιος του Δημήτρης
ήταν τεσσάρων ετών και σήμερα οχτώ και μαθητής
της Β΄ τάξης του Δημοτικού Σχολείου Θουρίου.

Αθανάσιος Αντωνιάδης, επέστρεψε
στο Θούριο με τα τρία παιδιά του ενώ το τέταρτο
γεννήθηκε στην Ελλάδα συμβάλλοντας στην πληθυσμιακή
 αύξηση του χωριού. Και οι δικοί του γονείς πήραν
τον δρόμο της ξενιτιάς. Στην Φρανκφούρτη εργαζόταν
 στην έκθεση αλλά το φάσμα της ανεργίας άγγιξε
τον ίδιο και τους συναδέλφους του, κάτι που συμβαίνει
 κι εδώ με το πρόβλημα της απασχόλησης να είναι το σημαντικότερο
 που επηρεάζει καταλυτικά τη ζωή των κατοίκων του Βορείου Έβρου.

Γιάννης Καραγιάννης, έφυγε από το Θούριο
 το 1989 για σπουδές. Από το 2002 είναι
εγκατεστημένος στην Καλαμαριά Θεσσαλονίκης
όπου είναι ιδιοκτήτης ενός βρεφονηπιακού σταθμού.
Συμπτωματικά μένει στην οδό Ανατολικής Θράκης,
απ’ όπου ήρθανε πρόσφυγες οι πρόγονοί του.
Είναι από τους χορηγούς της ιστοσελίδας www.thurio.gr

Καραφυλλιά Αγγελίδου –

μετά από 13 χρόνια παραμονής στο Χόρινχεμ

 επέστρεψε στο Θούριο το 1983. Ο γιος της 

που γεννήθηκε το 1970 στο Θούριο σήμερα ζει

 στο Ντάρμσταντ Γερμανίας και η κόρη της 

που γεννήθηκε στο Χόρινχεμ Ολλανδίας 

έχει κομμωτήριο στο Θούριο και κατοικεί 

στη Νέα Ορεστιάδα.

Αναστάσιος Μυρλίδης, μετανάστης
στο Χόρινχεμ Ολλανδίας απ’ όπου επέστρεψε το 2003.
 Ήταν από τους πρωτεργάτες για τη δημιουργία της ιστοσελίδας.

Κώστας Ζηλιασκόπουλος, ασφαλιστής σήμερα στη Νέα Ορεστιάδα
 και κάτοικος Θουρίου. Ήταν κι αυτός ανάμεσα στους τελευταίους
 που έφυγαν για την Ολλανδία και τη Γερμανία το 1992.
 Μετά από έντεκα χρόνια επέστρεψε μαζί με άλλους της γενιάς τους
που αισθάνονται δεμένοι με το χωριό τους και είναι υπερήφανοι
γιατί κρατάνε ανοιχτό το Δημοτικό Σχολείο Θουρίου,
το οποίο λειτουργεί συνεχώς από το 1924.

 * * * * *

Από τον Έβρο στη σκεπαστή αγορά της Στουτγάρδης
με καταναλωτικά προϊόντα από όλο τον κόσμο

Αν βρεθεί κανείς στην πρωτεύουσα του ομοσπονδιακού κρατιδίου της Γερμανίας της Βάδης- Βυρτεμβέργης στη Στουτγάρδη απαραιτήτως θα επισκεφθεί την περίφημη «Πλατεία του Βασιλιά». Εκεί κοντά βρίσκεται η «Πλατεία του Σίλερ» και ουσιαστικά μπαίνει κανείς στον πυρήνα της Altstadt, της παλιάς πόλης, μέρος της οποίας είναι η ονομαστή σκεπαστή αγορά, η Markthalle, η οποία με την πληθώρα των καταναλωτικών προϊόντων που καταφτάνουν από όλες τις γωνιές του κόσμου, είναι μια πρόκληση για έναν απίθανο και ατελείωτο γαστρονομικό πλουραλισμό όπου η άκρως τοπική εμπειρία παντρεύεται αρμονικά με την εθνική, την περιφερειακή και την παγκόσμια. Τη δική του εμπειρία και διαδρομή σ’ αυτό τον πολύχρωμο κόσμο έχει να καταθέσει ο συμπατριώτης μας Γιώργος Παντουλάκης από το Πύθιο Διδυμοτείχου που εδώ και 40 περίπου χρόνια δίνει τη δική του μάχη για την επιχείρησή του και μάλιστα με επιτυχία. Η συνέχεια ανήκει στον 31χρονο γιο του τον Μάκη, ο οποίος γεννήθηκε το 1974 στη Στουτγάρδη και θα συνεχίσει να υπερασπίζει την οικογενειακή επιχείρηση, τα ελληνικά προϊόντα και τις ελληνικές γεύσεις σε ένα πολύ ενδιαφέρον «συν – αγωνιστικό» περιβάλλον, η ομορφιά του οποίου θα ήταν μια ευχή δική μας να κυριαρχεί σε όλο το φάσμα των ανθρώπινων δραστηριοτήτων στον πλανήτη – γη και να δρέπουμε τους καρπούς της μάνας – φύσης όπως το κάνουμε με απόλαυση και ευχαρίστηση στη Markthalle της Στουτγάρδης.

 

 

 

  

 .

ΠΑΙΔΙΑ, ΕΓΓΟΝΙΑ ΚΑΙ ΔΙΣΕΓΓΟΝΑ ΟΛΟΙ ΣΤΑ ΞΕΝΑ

Χαρακτηριστική περίπτωση ατόμου της τρίτης ηλικίας η γιαγιά Δημητρούλα Παραλικίδου από τα Δίκαια καθώς ζει μόνη της, αφότου πέθανε ο άνδρας της πριν 26 χρόνια το 1979, και όλα τα παιδιά, τα εγγόνια και τα δισέγγονα ζουν στην ξενιτιά, στη Γερμανία και στο Βέλγιο. Τη συναντήσαμε τυχαία σε ένα από τα καφενεία του χωριού κι ήταν όλο ζωντάνια και διάθεση να μας μιλήσει για τη ζωή της και τους δικού της . με πολλή αγάπη άρχισε να μας λέει για τα παιδιά της. Για την Πετρούλα που γεννήθηκε το 1941 και τώρα είναι στο Βέλγιο, στις Βρυξέλλες, με τον Πασχάλη από τον οποίο έχει 2 εγγόνια και την Ευανθία από την οποία έχει 3 εγγόνια (1 κορίτσι, 2 αγόρια). Για τον Παναγιώτη που γεννήθηκε το 1943 και ζει στο Ρόϊτλινγκεν έξω από τη Στουτγάρδη, ο οποίος από τον γιο του Χρήστο απέκτησε 2 εγγονές και από την κόρη του Δημητρούλα 3 εγγονές. Για την κόρη της Δημητρούλα που γεννήθηκε το 1950 και έχει δυο αγόρια, τον Σάββα και τον Χρήστο και όλοι τους μένουν στο Τύμπινγκεν.

Μας μίλησε για τη μητέρα της που έφτασε τα 96 χρόνια, τα οποία μετρούσε σύμφωνα με τη γέννησή της, αφού της έλεγε «παιδί μ’ όταν γενήθκες ήμνα 45 χρονώ». Η ίδια γεννήθηκε το 1922, δυό χρόνια μετά την εγκατάσταση της προσφυγικής οικογένειάς της που ήρθε όπως και οι περισσότερες οικογένειες των Δικαίων από το Καβακλί της Ανατολικής Ρωμυλίας. Μας είπε και για την πεθερά που γηροκόμησε και είχε φτάσει τα 102 χρόνια. Ξέρει πολλά Καβακλιώτικα τραγούδια, τα οποία μάλιστα έγραψε σε κασέτα που την έδωσε στον εγγονό της Χρήστο. Από το 1985 σχεδόν κάθε χρόνο πηγαίνει στα παιδιά. Αυτό θα κάνει και φέτος. Και δεν αφήνει τον χρόνο να περνάει χωρίς να γνωρίζει τον ξένο τόπο. «Δεν άφησα πιθαμή και πόλη που να μην περπάτησα στο Βέλγιο», μας λέει και ξεκαρδίζεται στα γέλια. Χαρά στο κουράγιο και τη δύναμή της.

* * * * *

ΠΕΝΤΕ ΦΙΛΟΙ ΣΥΓΧΩΡΙΑΝΟΙ ΣΤΗΝ ΞΕΝΙΤΙΑ

Σαράντα χρόνια πίσω στα πρώτα χρόνια της μετανάστευσης στη Γερμανία μας πάει η φωτογραφία –ντοκουμέντο όπου μια παρέα φίλων και συγχωριανών απολαμβάνει στιγμές ελεύθερου χρόνου και της νέας ζωής που είναι γεμάτη με ελπίδες και προσδοκίες. Από αριστερά : Βαγγέλης Αρβανιτίδης, Γιώργος Ντουρανίδης, Αντώνης Μπεζιργιανίδης, Χρήστος Φραγκούδης και Σπύρος Ιωαννίδης στο Bergneustadt στη Βόρεια Ρηνανία –Βεσταφαλία.