Η ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΕΝΟΣ ΔΙΑΚΙΝΗΤΗ-"ΗΤΑΝ Η ΖΩΗ ΜΟΥ ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ..."

ΜΑΣ ΔΗΛΩΝΕΙ Ο "ΕΙΣΑΓΩΓΕΥΣ ΕΚ ΤΗΣ ΚΟΙΤΗΣ": " ΗΤΑΝ Η ΖΩΗ ΜΟΥ ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ ΚΑΙ ΑΡΧΙΖΕΙ ΝΑ ΞΕΤΥΛΙΓΕΙ ΤΟ ΚΟΥΒΑΡΙ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΝΑΜΝΗΣΕΩΝ. "ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΤΟΥΡΚΑΚΙΑ ΠΑΙΖΑΜΕ ΚΑΘΕ ΜΕΣΗΜΕΡΙ ΠΕΤΡΟΠΟΛΕΜΟ, ΟΤΑΝ ΚΑΤΕΒΑΖΑΜΕ ΤΑ ΖΩΑ ΣΤΗ ΜΑΡΙΤΣΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΑ ΠΟΤΙΣΟΥΜΕ. ΔΙΑΣΤΑΥΡΩΝΑΜΕ ΤΙΣ ΠΕΤΡΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΤΑΤΡΟΠΩΝΑΜΕ ΚΥΝΗΓΩΝΤΑΣ ΤΑ ΩΣ ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΤΟΥΣ, ΤΟ ΓΚΕΜΙΤΖΙΚΙΟΪ. ΑΥΤΟ ΓΙΝΟΤΑΝ ΚΑΘΕ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΣΠΑΖΑΜΕ ΚΕΦΑΛΙΑ. ΗΜΑΣΤΑΝ Ο ΦΟΒΟΣ ΚΑΙ Ο ΤΡΟΜΟΣ".

Ο ΣΥΝΟΜΙΛΗΤΗΣ ΜΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΜΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ 70 ΕΤΩΝ! ΑΠΟ ΤΟ1933 ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΤΟΥ ΕΜΠΛΕΚΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΠΑΡΑΝΟΜΟ ΔΙΑΣΥΝΟΡΙΑΚΟ ΕΜΠΟΡΙΟ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΗΓΗ ΠΛΟΥΤΟΥ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΤΟ ΕΛΕΓΧΟΥΝ.ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ ΜΠΑΙΝΟΥΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΠΑΡΑΠΟΤΑΜΙΑ ΧΩΡΙΑ. ΣΤΗΝΟΝΤΑΙ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ΣΗΜΕΙΑ ΕΛΕΓΧΟΥ ΚΙ ΕΧΟΥΝ ΤΑ ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ "ΤΕΛΩΝΕΙΑ". ΧΩΡΙΣ ΤΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΕΓΚΡΙΣΗ ΔΕΝ ΜΠΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΒΓΑΙΝΕΙ ΤΙΠΟΤΕ. ΠΡΙΝ ΦΤΑΣΟΥΜΕ ΣΤΑ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΔΙΑΚΙΝΗΣΗ "ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ", ΘΑ ΠΡΟΗΓΗΘΕΙ Η ΔΙΑΚΙΝΗΣΗ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΙΚΩΝ ΠΡΟΪΟΝΤΩΝ, ΟΠΩΣ ΖΑΧΑΡΗ, ΚΑΦΕΣ, ΛΑΔΙ, ΣΑΠΟΥΝΙ, ΞΥΡΑΦΑΚΙΑ, ΑΝΤΙΒΙΟΤΙΚΑ, ΦΑΡΜΑΚΑ, ΔΕΡΜΑΤΙΝΑ. ΤΗ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ 1960 ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΑΝΘΗΣΗ ΤΟ ΕΜΠΟΡΙΟ ΖΩΩΝ. ΑΓΕΛΑΔΕΣ, ΠΡΟΒΑΤΑ, ΚΑΤΣΙΚΙΑ, ΒΟΥΒΑΛΙΑ, ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ ΠΕΡΝΑΝΕ ΠΑΡΑΝΟΜΑ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΚΑΙ ΠΡΟΩΘΟΥΝΤΑΙ ΓΙΑ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΓΟΡΑ."ΜΙΑ ΜΕ ΔΥΟ ΛΙΡΕΣ ΗΤΑΝ ΤΟ ΚΕΡΔΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΘΕ ΖΩΟ. ΦΤΑΝΑΜΕ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΛΙΡΕΣ ΤΟ ΖΩΟ.ΧΩΡΙΣ ΧΑΡΤΙΑ ΠΗΓΑΙΝΑΜΕ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ. ΕΡΧΟΝΤΑΝ ΚΑΙ ΠΗΓΑΙΝΑΜΕ", ΜΑΣ ΔΗΛΩΝΕΙ ΜΕ ΑΦΟΠΛΙΣΤΙΚΗ ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ Ο ΣΥΝΟΜΙΛΗΤΗΣ ΜΑΣ ΠΟΥ ΞΕΡΕΙ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΣΤΟ ΠΟΤΑΜΙ ΟΣΟ ΚΑΝΕΙΣ ΑΛΛΟΣ. ΟΤΑΝ ΣΚΟΤΕΙΝΙΑΖΕΙ ΑΙΣΘΑΝΕΤΑΙ ΚΑΤΩ ΣΤΟ ΠΟΤΑΜΙ Ο ΚΥΡΙΑΡΧΟΣ ΤΟΥ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ. ΑΣΧΟΛΗΘΗΚΕ ΜΕ ΤΗ ΔΙΑΚΙΝΗΣΗ ΤΩΝ ΚΑΤΑ ΚΑΙΡΟΥΣ ΠΡΟΩΘΟΥΜΕΝΩΝ ΠΡΟΪΟΝΤΩΝ.

ΤΩΡΑ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕ ΤΗ ΔΙΑΚΙΝΗΣΗ ΑΝΘΡΩΠΩΝ. ΕΧΕΙ ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΤΟΥ ΚΩΔΙΚΕΣ. ΔΕΝ ΕΜΠΟΡΕΥΕΤΑΙ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΠΟΛΥΕΤΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΤΟΥ ΣΕ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΔΟΚΙΜΑΣΙΑΣ ΔΕΝ ΕΜΠΙΣΤΕΥΕΤΑΙ ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ ΤΟΥ. "Ο ΤΟΥΡΚΟΣ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΦΙΛΟΣ...", ΜΑΣ ΔΗΛΩΝΕΙ ΚΑΤΗΓΟΡΗΜΑΤΙΚΑ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΓΙ' ΑΥΤΟΝ ΕΝΑ ΒΙΩΜΑΤΙΚΟ ΑΠΟΣΤΑΓΜΑ ΖΩΗΣ ΣΤΗ ΓΡΑΜΜΗ ΤΩΝ ΣΥΝΟΡΩΝ, ΠΟΥ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΤΟΥ ΣΥΝΑΦΙΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΤΟΥ ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΑΝ ΠΟΤΕ ΕΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΕΜΠΟΔΙΟ 'Η ΑΛΛΙΩΣ Η ΥΠΑΡΞΗ ΤΟΥΣ ΕΓΙΝΕ ΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥΣ.