Επετειακή εκδήλωση προς τιμήν του
Σεβασμιότατου Μητροπολίτου Πριγκιποννήσων κ. Ιακώβου πραγματοποιήθηκε στην
Κομοτηνή με την ευκαιρία συμπληρώσεως 40 ετών ιεροσύνης. Ο τελευταίος απόφοιτος ιεράρχης που τελείωσε
το 1970 τη Θεολογική Σχολή της Χάλκης μιλά για την Ρωμιοσύνη, την Πόλη και το
Οικουμενικό Πατριαρχείο…
Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Πριγκιποννήσων κ. Ιάκωβος:
«Με προβληματίζει η ελάττωση της Ρωμιοσύνης»
Ποια είναι τα
συναισθήματα που σας συντροφεύουν Σεβασμιότατε;
Αισθάνομαι ιδιαίτερη χαρά που βρίσκομαι στην Κομοτηνή, μια
γειτονική πόλη προς την Πόλη και αισθάνομαι επίσης πολύ συγκίνηση διότι
διαπιστώνει κανείς ότι οι κάτοικοι της πόλης αυτής βρίσκονται παραδοσιακά πολύ
κοντά στην Ρωμιοσύνη της Πόλης και στην συμπεριφορά και στην ευσέβεια και στην πίστη.
Παραμένετε πολλά
χρόνια πιστός φύλακας των παραδόσεων της Ορθοδοξίας και του Γένους μας, στη
Βασιλεύουσα και στα όμορφα Πριγκηπόννησα, μπορείτε να μας μιλήσετε για το
ξεκίνημά σας και γι’ αυτήν την πορεία;
Όλα αυτά τα σαράντα χρόνια της Ιεροσύνης είναι πράγματι
γεμάτα από διάφορες ευχάριστες αναμνήσεις, πέρασαν με την ευλογία πάντοτε της Ιεράς
Μητρός Εκκλησίας, εποικοδομητικά, ευχάριστα και ήσαν ευλογημένα από το Θεό.
Χειροτονήθηκα το 1969 στην Αθήνα διότι οι γονείς ήσαν από τους απελαθέντες. Είχε
ο πατέρας ελληνική υπηκοότητα και εξαναγκάσθηκαν να φύγουν, βρέθηκαν στην Αθήνα
και η μητέρά μου και η αδερφή μου. Εγώ τότε ήμουν ο φοιτητής της θεολογικής
Σχολής της Χάλκης, ήμουν ο τελευταίος απόφοιτος ιεράρχης που τελείωσε το 1970
τη Θεολογική Σχολή της Χάλκης και το 1971 έκλεισε η Σχολή. Έκτοτε προσελήφθη
στα Πατριαρχεία, στον αείμνηστο πατριάρχη Αθηναγόρα, ως ιδιαίτερος διάκονός του
και εισηγητής του, εν συνεχεία επί Πατριάρχου Δημητρίου έγινα γραμματεύς της Ιεράς Συνόδου και το 1987
εξελέγη Μητροπολίτης Λαοδικίας, έμεινα 15 χρόνια στη θέση αυτή εις την περιοχή
εκείνη την ιστορική του Φαναρίου με τους ιστορικούς Ναούς και το 2002 με
πρόταση του Οικονομικού Πατριάρχου εξελέγη Μητροπολίτης Πριγκιποννήσων, όπου
συνεχίζω να βρίσκομαι. Είναι μια από τις τρεις Μητροπόλεις που αγκαλιάζουν την
καθέδρα της Ορθοδοξίας, η Μητρόπολης Χαλκηδόνος, Δέλκων και Πριγκιποννήσων.
Μητροπόλεις με μικρό
ποίμνιο…
Έχουμε, έστω και μικρό, ποίμνιο. Το Καλοκαίρι η περισσότερη
Ρωμιοσύνη είναι στα νησιά και ζωντανεύουν ακόμη περισσότερο οι Ναοί μας. Το
Χειμώνα έχει γύρω στα 60-70 πρόσωπα, μειώνεται ο αριθμός, αλλά συνεχίζουμε με
τις προσκυνηματικές επισκέψεις διαφόρων ομάδων από την Θράκη, από την
Θεσσαλονίκη, γίνονται εκδηλώσεις και μ’ αυτό τον τρόπο κρατούμε ζωντανή την Μητρόπολη
και έχουμε όλες αυτές τις ωραίες δραστηριότητες που αναπτύσσονται τα τελευταία
έτη εις τα Πριγκιποννήσια.
Μια από τις
πραγματικά ωραίες στιγμές φέτος ήταν η επαναλειτουργία του ιερού ναού του Αγίου
Δημητρίου…
Πράγματι, ήταν πολύ σημαντικό φέτος που ανοίξαμε το Μεγάλο
Καθεδρικό Ναό του Αγίου Δημητρίου, έναν από τους ωραιότερους και μεγαλύτερους
Ναούς της Πόλεως, έχει γίνει με πολύ επιμέλεια και φιλοτιμία και οφείλουμε
ευγνωμοσύνη προς τον Πανάγαθο Θεό που μας βοήθησε με την εμφάνιση της
οικογενείας του εφοπλιστή Θανάση Μαρτίνη και άλλων παραγόντων και μπορέσαμε να
αποπερατώσουμε αυτό το μεγάλο έργο της ανακινήσεως. Προσκαλώ εσάς και το εδώ
ποίμνιο να επισκεφτείτε τα Πριγκιποννήσια και την Πόλη.
Αυτό γίνεται
Σεβασμιότατε, πόσο σημαντικό είναι αλήθεια για την συνέχιση της δικής σας παρουσία εκεί;
Για μας είναι πολύ σημαντικό γιατί το Χειμώνα το ποίμνιο
ελαττώνεται, με τους προσκυνητές δίνεται η ευκαιρία σε μας να συνεχίσουμε με
την ίδια αισιοδοξία αυτές τις δραστηριότητες, τη ζωντάνια στα Πριγκιποννήσια,
να έχουμε κάθε χρόνο την περιφορά του Επιταφίου κατά την Μεγάλη Παρασκευή, από
τον έναν Ναό στον άλλον, όλοι μαζί, με
την πολύ προσοχή και τον σεβασμό των αδερφών μουσουλμάνων, όπως και με τον
εορτασμό των Φώτων με πολύ τάξη και παραδοσιακή επιμέλεια.
Ένα νησί από όλα έχει
το ιδιαίτερο γνώρισμα να φιλοξενεί την Σχολή από την οποία αποφοιτήσατε. Πόσο
σημαντική είναι η λειτουργίά της Σχολής για το ίδιο το Πατριαρχείο.
Όπως ξέρετε η θεολογική Σχολή της Χάλκης, η τροφός μας, όπως
την λέμε, έχει βγάλει ιεράρχες και
άλλους επιφανείς άνδρες. Είναι ένα
φυτώριο ιδιαιτέρως σημαντικό για το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Η ζωή μας
στη Χάλκη ήταν μια προέκταση της ζωής του Φαναρίου, δηλαδή οι μαθητές που
φοιτούσαν εκεί, ζούσαν κάτι παρόμοιο με την αυλή του Οικουμενικού Πατριαρχείου,
με τις ίδιες παραδόσεις, με την ίδια πειθαρχεία και τάξη και μ’ αυτόν τον τρόπο
παίρναμε κάτι από το Φανάρι αρχίζοντας έτσι την σταδιοδρομία μας με πολύ πίστη
και ευσέβεια την οποία μας δίδασκαν οι παλιοί αρχιερείς και εμείς μετά από
αυτούς ήμασταν οι συνεχιστές της σκυτάλης και οι μεθαυριανοί διοικητές της
εκκλησίάς μας, όπως γίνεται και σήμερα.
Τι είναι αυτό που σας
δίνει κουράγιο και συνεχίζετε το τόσο δύσκολο έργο;
Είναι η πίστης καταρχήν, αλλά και η τακτική αυτή η ζωή που
ζει ο Ρωμιός και η Ρωμιά της Πόλης με την χαρμολύπη, με ευχάριστα και δυσάρεστα
πολλές φορές γεγονότα. Αλλά το κουράγιο αυτό το παίρνουμε από την πίστη κυρίως
καθότι, όπως και οι γονείς μας, οι πρόγονοί μας έζησαν και καλές ημέρες, αλλά
και προβλήματα πολλά. Αυτό ακριβώς συνεχίζεται και σε μας, το μεταδίδουμε στους
νεότερους και κατά αυτόν τον τρόπο, πότε ευχάριστα και πότε με δύσκολες ημέρες
κοιτάζουμε και συνεχίζουμε το διάβα της ζωής μας εκεί, με την πολίτικη
νοοτροπία, με τα ήθη και έθιμα της Ρωμιοσύνης που όπως ξέρετε ξεχωρίζουν,
διακρίνονται και συγκινούν όλον τον ελληνισμό.
Υπάρχει κάτι που σας
ανησυχεί ιδιαίτερα και σας προβληματίζει Σεβασμιότατε;
Με προβληματίζει η ελάττωση του στοιχείου μας, της
Ρωμιοσύνης και πάση θυσία κοιτάζουμε οι εναπομείναντες εκεί να σχηματίσουν
οικογένειες, να ανοίξουν νέες εστίες, ώστε, έστω και το μικρό ποίμνιο να
συνεχίσει τη ζωή του εκεί με ελπίδα για καλύτερες μέρες, με την προσδοκία να
βελτιωθούν ακόμη περισσότερο οι ελληνοτουρκικές σχέσεις και να ζήσουμε, όπως κι
εδώ και εκεί με τον ίδιο εκκλησιαστικό και ρωμαίικο ενθουσιασμό και με όλα τα
άλλα τα οποία χαρακτηρίζουν την ιστορία και την πορεία της Ρωμιοσύνης.
Πώς είναι να είστε
τόσο κοντά στον Παναγιότατο; Πώς ζει και κινείται ο ίδιος, μακριά από τα μάτια
των πιστών και τη δημοσιότητα;
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης εργάζεται και αγωνίζεται για την
Ρωμιοσύνη, παράλληλα με την γενικότερη αποστολή που έχει ως Οικουμενικός
Πατριάρχης και την αποστολή που έχει το Οικουμενικό Πατριαρχείο εις όλο τον
Ορθόδοξο κόσμο και κατέχει καλά τα
θέματα. Από μικρός ήταν κοντά στην Εκκλησία, είχε γέροντα και διδάσκαλο τον
αείμνηστο Μητροπολίτη Χαλκηδόνος Μελίτωνα από τον οποίο διδάχθηκε πολλά και
συνεχίζει με τον ίδιο ενθουσιασμό, με πολύ πίστη αυτόν τον αγώνα. Κυρίως σήμερα
είναι απαραίτητος σ’ αυτές τις δύσκολες ώρες που περνά η Ρωμιοσύνη, αλλά και
γενικότερα με όλους τους προβληματισμούς που έχει και η Ορθοδοξία και ο
χριστιανικός κόσμος γενικά.
Υπάρχουν πολλά σημεία
τριβής στον κόσμο και η συνύπαρξη δοκιμάζεται, ποιο μήνυμα στέλνετε;
Είναι πολύ βασικό να διατηρήσετε τις παραδόσεις του Γένους,
της φυλής, της Εκκλησίας και κρατώντας αυτές τις παραδόσεις να συνεχίσετε και
εσείς, με την ίδια πίστη, με τον ίδιο ενθουσιασμό, τη ζωή σας. Η Κομοτηνή για
παράδειγμα αναπτύσσεται ραγδαίως και αποτελεί μια από τις καλές και ζωντανές
παραμεθόριες περιοχές.
Η συνύπαρξη είναι ο
μοναδικός δρόμος για περιοχές που χαρακτηρίζονται από την παρουσία πολλών
διαφορετικών πληθυσμιακών ομάδων;
Η συνύπαρξης είναι κάτι που το ζούμε, κυρίως στα Πριγκιποννήσια
όπου Ρωμιοί και μουσουλμάνοι έχουν μεγαλώσει από μικρά παιδιά μαζί και υπάρχει
κάποια αδερφοσύνη μεταξύ αυτών. Ο Νίκος γνωρίζει τον Μουσταφά, ο Χασάν τον
Γιώργο και κατά αυτόν τον τρόπο, όταν μεγαλώνουν έχουν αυτή τη συνέχιση της
φιλίας τους, ίσως, αυτή είναι η αιτία που δεν έχουμε σοβαρά προβλήματα στα
νησιά, υπάρχει αυτή η συνύπαρξη κατά τρόπο παραδειγματικό και εύχομαι αυτή η
συνύπαρξη και εδώ και παντού να συντελέσει, ώστε οι δύο πλευρές να προσεγγίσουν
η μια την άλλη, και οι σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών να γίνουν καλύτερες.
Μαρία Νικολάου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου