"Δεν υπάρχει εργάτης μεταξύ των Εβριτών μεταναστών", μας έλεγαν τρεις διακεκριμένοι εκπρόσωποι της εβρίτικής παροικίας των Βρυξελλών, οι Χρήστος Κουρούδη(πολιτικός μηχανικός από τους Ασβεστάδες), Κυριάκος Τοψίδης(επιχειρηματίας στο χώρο της εστίασης και του real estate από τη Νέα Βύσσα) και Κώστας Πολυσίου(προγραμματιστής-επιχειρηματίας με δική του εταιρία soft ware και υπηρεσιών υποστήριξης εταιριών του τραπεζικού τομέα από το Πύθιο), μια εξαιρετική παρέα στο εστιατόριο OLYMPIA του Στρατή Τζιογγίδη, γιου του γκαϊντατζή Κωνσταντίνου Τζιογγίδη από την Καρωτή Διδυμοτείχου, που αποτελεί πρότυπο για τις νεότερες γενιές οργανοαπαιχτών! Και οι τρεις τους από τα δραστήρια μέλη του Πολιτιστικού Συλλόγου Θράκης εκπροσωπούν τρεις διαφορετικές περιόδους λειτουργίας και δράσης του. Οι Έλληνες μετανάστες, της δεύτερης, τρίτης και τέταρτης πλέον γενιάς έχουν στραφεί στα ελεύθερα επαγγέλματα και στις οικογενειακές επιχειρήσεις. "Όλα τα παιδιά είναι με πτυχία". Σε 400 ανέρχονται οι γιατροί, δικηγόροι και πολιτικοί μηχανικοί, μου είχαν πει σε μαι ενδιαφέρουσα συνομιλία που είχα μαζί τους, που στη συνέχεια είχε δημοσιευτεί στον "Βορέα"(τεύχος 1) τον Μάιο 2005, πριν 15 χρόνια! Έκτοτε κι αφού έχει μεσολαβήσει η μνημονιακή κρίση, που προκάλεσε νέα κύματα μετανάστευσης έχει αλλάξει και πάλι η σύνθεση της ελληνικής κοινότητας Βρυξελλών, που τώρα φεύγουν για τα ξένα με πολύ περισσότερα εφόδια από τη γενιά των παππούδων τους ! Η πληγή της μετανάστευσης παραμένει ανοιχτή και ο καημός του Στέλιου Καζαντζίδης αποκτάει στις μέρες μας μια νέα επικαιρότητα και υπογράμμιση!
Σταύρος Παπαθανάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου