Εύη Ορφανού: "Απέχουμε από το επιθυμητό, δηλαδή τη μείωση των κρουσμάτων, αν και υπάρχει βελτίωση, υπό την έννοια της "σταθεροποίησης" των κρουσμάτων(που είναι και το αρχικό ζητούμενο)

Επειδή μου αρέσει να μιλάω με νούμερα, έβγαλα στατιστική για τις τελευταίες 3 εβδομάδες.

 

Εβδομάδα 4-10.11.

148470 τεστ

16335 κρούσματα = 11,0%

212 θάνατοι = 1,3 %

 

Εβδομάδα 11-17.11.

150629 τεστ

18259 κρούσματα = 12,1%

362 θάνατοι = 1,98 %

 

Εβδομάδα 18-24.11.

141109 τεστ

16349 κρούσματα = 11,6

587 θάνατοι = 3,5 %

 

Η εικόνα σταθερότητας του ποσοστού των κρουσμάτων (γύρω στο 11-12%) τις τελευταίες εβδομάδες αποτελεί πράγματι μία εικόνα βελτίωσης. Υπό την έννοια ότι σε μία πανδημία τα κρούσματα αναμένεται να αυξάνονται με γεωμετρικό πρόοδο (ήτοι 1, 2, 4, 8, 16, 32, 64, 128 κλπ). Άρα, το σταθερό ποσοστό αποτελεί και ένα βασικό ζητούμενο, αυτό της επιπέδωσης της καμπύλης ('flattening the curve" - ο όρος αφορά τη διαφοροποίηση γεωμετρικής προόδου και σταθερότητας σε γραφική παράσταση). 

Ωστόσο, αυτή η αναγκαία (για να πάρει "ανάσα" το Σύστημα Υγείας) εξέλιξη προέρχεται μετά από καθολική απαγόρευση της κυκλοφορίας ("lockdown") - με όλες τις αρνητικές κοινωνικο-οικονομικές συνέπειες που μπορεί να έχει. 

 

Προβληματισμό προκαλεί βέβαια η συγκριτική αύξηση του ποσοστού των θανάτων ανά κρούσματα και ανά εβδομάδα (από 1,3% στο 3,5%). Αλλά, το θέμα είναι αρκετά ειδικό και απαιτεί επεξεργασία και άλλων επιδημιολογικών δεδομένων (ηλικία, υποκείμενα νοσήματα, βαθμός ιικού φορτίου κλπ). Θα το αφήσω λοιπόν στους ειδικούς. 

Σίγουρα όμως η κόπωση του ΕΣΥ από τις διαρκείς και αυξανόμενες εισαγωγές δε βοηθάει. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι κάποια από τα κρούσματα που καταλήγουν θα μπορούσαν να έχουν σωθεί, αν αντιμετωπίζονταν με λιγότερο φόρτο εργασίας. Η  παρατήρηση δεν αποτελεί μομφή σε καμία περίπτωση στον ηρωικό αγώνα ιατρών, νοσηλευτών και λοιπού προσωπικού. Χωρίς αυτές τους τις πρακτικές τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι πολύ χειρότερα. 

 

Πού καταλήγουμε; Υπάρχει βελτίωση, κυρίως υπό την έννοια της "σταθεροποίησης" του αριθμού των κρουσμάτων (που είναι και το αρχικό ζητούμενο). Απέχουμε όμως από το επιθυμητό, δηλ. τη μείωση του αριθμού των κρουσμάτων. Η δε βελτίωση αυτή έχει προέλθει μετά από εφαρμογή "σκληρών" κοινωνικο-οικονομικά μέτρων (και ο αντίκτυπος στην οικονομία δυστυχώς δεν είναι αμελητέος) και με αντίτιμο τη μεγάλη πίεση στο Σύστημα Υγείας. Αυτό δείχνει η ψύχραιμη αρχική ανάλυση των δεδομένων. 

Για τα ειδικότερα ερωτήματα, ας απαντήσουν οι επιστήμονες. Στους οποίους (και σε όλο το προσωπικό που τους στηρίζουν)  ευχόμαστε ολόψυχα καλή δύναμη! 

..................................................................................................................................

Της Εύης Ορφανού, προέδρου του Συλλόγου Καρκινοπαθών και Σπάνιων Παθήσεων Έβρου "ΜΑΖΙ ΓΙΑ ΖΩΗ" και αν.Γραμματέα της Ένωσης Ασθενών Ελλάδας