«Ακόμη τούτη την άνοιξη, τούτο το καλοκαίρι», όταν ¨το κοπίδι του χαράκτη θεωρούνταν το ίδιο επικίνδυνο όσο και το όπλο του αγωνιστή. Η ξυλογραφική πλάκα, που πάνω της τυπωνόταν το χαρακτικό έργο είναι επικηρυγμένη σαν να ήταν πολεμικό όπλο. Τα χαρακτικά τυπώνονται παράνομα και κυκλοφορούν από χέρι σε χέρι για να εμψυχώσουν και να πληροφορήσουν τον κόσμο…Ενώ οι στρατιώτες στο μέτωπο πρότειναν τις λόγχες τους στον εισβολέα, στα μετόπισθεν, ο πνευματικός και καλλιτεχνικός κόσμος έχει ξεσηκωθεί και προσφέρει και αυτός με τον τρόπο του», γράφει ο ιστορικός Τέχνης Νίκος Γρηγοράκης.
Στο έργο του «Ακόνη τούτη την άνοιξη, τούτο το καλοκαίρι», είναι εμφανής η προσπάθεια του χαράκτη Σπύρου Βασιλείου να συνδέσει την αντίσταση κατά των Γερμανών κατακτητών με τους θρύλους, τις δοξασίες και την παράδοση του Αγώνα του 1821, ένα χαρακτικό που το δημιούργησε το 1942, πριν 79 χρόνια, με κίνδυνο της ζωής του.
Για τον ζωγράφο, αγιογράφο, σκηνογράφο, χαράκτη και συγγραφέα ο τεχνοκριτικός Τώνης Π. Σπητέρης γράφει στο Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό της Εκδοτικής Αθηνών: «Στην περίοδο της Κατοχής ο Βασιλείου ανακάλυψε την ξυλογραφία και τις εκφραστικές δυνατότητες που του παρείχε, καθώς μάλιστα ένιωθε ότι τον προσέγγιζε προς τη βυζαντινή τέχνη, που γι΄αυτόν ήταν η πάνσοφη, πολυσύνθετη και πάντα σύγχρονη». Η επίδραση της είναι εξάλλου στο πολύπλευρο έργο του. Ο ίδιος εικονογράφησε και εξέδωσε τρία παράνομα βιβλία και φιλοτέχνησε 30 ξυλογραφίες με σαφή υπονοούμενα εναντίον του κατακτητή, που δημοσιεύτηκαν στη «Νέα Εστία». Ιδιαίτερα συγκίνησαν τότε τους Αθηναίους «Η ταφή του Παλαμά»(1943) και ο «Θρήνος των Καλαβρύτων»(1943), αφιέρωμα στην τραγική σφαγή των Καλαβρύτων από τους Γερμανούς κατακτητές».
Σταύρος Παπαθανάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου