O ΝΕΟΣ ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΣ
Α-ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ
Ο συγχωρεμένος μου πατέρας έλεγε, «Ποτέ μην απαντάτε εν θερμώ. Το ενδεχόμενο να έχετε το απόλυτο δίκιο είναι πολύ κρίμα και το χάνετε απ΄τη μια στιγμή στην άλλη, αν παρεκτραπείτε. Αφήστε να ξεθυμάνουν τα πράγματα, να κρυώσουν, εν ανάγκη χρησιμοποιείστε ευγένεια αντιστρόφως ανάλογη με το… κατηγορητήριο και θα βγείτε κερδισμένοι».
Απόλυτο δίκιο είχε, βέβαια, ο ίδιος, τη ζωή με το κουτάλι είχε φάει στις πιο κρίσιμες εποχές ΕΠΟΧΕΣ ΤΟΤΕ, ΠΟΥ Ο ΠΟΛΙΤΗΣ ΤΟΥΤΗΣ ΤΗΣ ΟΜΟΡΦΗΣ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΣΕ ΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΣΤΑΧΤΕΣ ΤΗΣ ΝΑ ΒΡΕΙ ΤΟΥ ΣΠΟΡΟΥΣ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΞΕΧΩΡΙΣΕΙ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΡΒΟΥΝΑΚΙΑ ΠΟΥ ΑΚΟΜΑ ΚΑΠΝΙΖΑΝ…ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΣΠΕΙΡΕΙ! Βέβαια, οι αφελείς και οι σκόπιμα επιλήσμονες εστίαζαν πάντοτε στα…καρβουνάκια και ότι «εκ της τέφρας…» θα ερχόταν η αναγέννηση. Αυτό θα κάνω κι εγώ, ότι απ΄τις 18 Οκτωβρίου, ημέρα Πέμπτη(νύχτα ήταν…) μέχρι το ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΠΟΙΝΗΣ ΜΟΥ 18 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ, θα έχω όλο το χρόνο, ψύχραιμα και νηφάλια να σας παρουσιάσω το πώς ένας πολίτης της χώρας μπορεί να αισθανθεί ΣΚΟΥΠΙΔΙ. Ήδη σας πληροφορώ ότι έχω σκίσει 3(τρεις) προλόγους, ο πρώτος ίσως να επέσειε επέμβαση εισαγγελέα, αλλά τώρα πια, ήρεμα και απρόσκοπτα ξεκινάω τ9ν οριστικό μου ΛΙΒΕΛΟ, ένας αποδέκτης του οποίου θα είναι ο εισαγγελέας.
Ας αφήσουμε όμως γρήγορα τον πατέρα μου στην ησυχία του, έρχομαι κατευθείαν στο θέμα. Δεν πρόκειται περί… «λογοτεχνικής αδείας» αλλά πρέπει να σας πω ότι συμπαραστάτες μου όλες αυτές τις μέρες και συμμέτοχοι(στο βαθμό που μπόρεσαν) και συνεργοί και συνοδοιπόροι και εμψυχωτές ήταν δυο εξαίρετοι φίλοι μου, ας τους ονομάσουμε ο φίλος Αντώνης του εσωτερικού κι ο φίλος Τάσος του εξωτερικού. Ο πρώτος δημοκράτης με χίλιες δυο ευαισθησίες, αγωνίστηκε επί σειρά δεκαετιών στην εισαγωγή νέων ηθών και συμπεριφορών σε ό, τι ονομάζαμε παλιά «Σώματα Ασφαλείας». Το έχει βάλει στοίχημα στη ζωή του να καταφέρει να φέρει όλο αυτόν τον «κόσμο» ΣΥΜΜΑΧΟ, ΠΟΔΗΓΕΤΗ, ΥΠΗΡΕΤΗ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΠΡΟΣΤΑΤΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑ ΠΟΛΙΤΗ. Και τι δεν έχει κάνει για να «τεστάρει» το νέο προφίλ, που θα πρέπει να έχει ο σύγχρονος αστυνομικός. Κάποιες, μάλιστα, φορές και με κίνδυνο να…κοιμηθεί εκτός του σπιτιού του από άπειρους και ανημέρωτους φρεσκομετατεθέντες στα μέρη μας.
Ο άλλος φίλος μου, φίλος Τάσος του εξωτερικού, ζει στη Γερμανία, όπου αναγκάστηκε να καταφύγει…» αύτανδρος», δηλαδή με όλη του την οικογένεια, εδώ και μία τριετία. Ο συγκεκριμένος φίλος έχει μια…εξειδίκευση στο ποιόν, τα προσόντα, την αξιοκρατία, τις ίσες ευκαιρίες, την επιμόρφωση και την εν γένει καλλιέργεια ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΒΑΘΜΙΔΩΝΤΩΝ ΠΑΡΑΓΟΝΤΩΝ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΖΩΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ! Και μελετώντας; Και συγκρίνοντας αυτά που βιώνει αντίστοιχα στη Γερμανία, έχει ξεκινήσει έναν αγώνα, που κι εγώ δεν μπορώ να υπολογίσω, που θα καταλήξει. Εκεί που βρίσκεται πάντως, απολαμβάνει μια πρωτόγνωρη αξιοκρατική κρατική ισονομία, που εγώ τη ζηλεύω.
Μπαίνω γρήγορα στο θέμα και αρχίζω από το σημείο που θα θέλατε κι εσείς. Είναι το σημείο μηδέν(Ο).Όπως στους προσφιλείς γρίφους των περιοδικών ποικίλης ψυχαγωγικής ύλης, σταυρόλεξων κ.λ.π. Τέσσερις «είσοδοι» οδηγούν λαβυρινθοειδώς σε μία και μοναδική έξοδο. Εκεί που είχατε στήσει το καρτέρι κρατώντας στα χέρια μπλοκάκια και…
Β-ΤΑ ΚΑΤΣΑΒΙΔΙΑ
Εγώ ερχόμουν από τη σωστή κατεύθυνση. Ήρεμος, χαλαρός, γαλήνιος και φορώντας όπως πάντα τη ζώνη ασφαλείας του αυτοκινήτου μου. Τρέχοντας με 50 πολύ πριν κάνει το σινιάλο του ο πρώτος αστυνομικός χαμήλωσα ταχύτητα, έβγαλα φλας δεξιά και σταμάτησα πατώντας(ίσως και κάπως βιαστικά, αντανακλαστικά) τη ζώνη, έχοντας, όμως, τη βεβαιότητα ότι με είδε.
ΤΙ ΚΡΙΜΑ, που μέσα στο μισοσκόταδο δεν πρόλαβε να δει ο συνεργάτης σας(ευγενής αλλά και…αποφασιστικός) το ΚΛΙΚ που πάτησα το κουμπί για να απελευθερωθεί το δεξί μου χέρι, ν΄ ανοίξει το ντουλαπάκι για να έπαιρνα σε δεύτερο χρόνο τα νόμιμα έγγραφα που ζήτησε ο δεύτερος αστυνομικός(εξίσου ευγενής και…αποφασιστικός). Και ρωτώ στο σημείο αυτό τα εξής:
1) Άντε καλά, δεν πρόλαβε να με δει, ένα κρίσιμο δευτερόλεπτο ήταν, άλλωστε, που πάτησα το κουμπί για να φύγει η ζώνη
2) Άντε και καλά, δεν δέχθηκε ότι τον διαβεβαίωσα ΕΠΙ ΛΟΓΩ ΤΙΜΗΣ, ότι φορούσα τη ζώνη απ΄τη στιγμή που…καθιερώθηκε το μέτρο(θεσμός…)μέχρι εκείνο το second!
3) Βρείτε μου έναν λόγο που είχε να μην με προϊδεάσει(ειδοποιήσει-ενημερώσει) ότι λίγο αργότερα θα έβγαζε απροειδοποίητα τα κατσαβίδια και θα απεργάζονταν απροσχημάτιστα την πρωτοφανή μου καταισχύνη…Το εννοείτε; Ελάτε στη θέση μου! Ποιος από εσάς έχει υποστεί τέτοιου είδους ανηλεή λεηλάτηση της προσωπικής του ζωής ΕΠΙ ΔΙΜΗΝΟ; Απαντήστε!
Παιδιά, συγγνώμη, μην σας τύχει να νοιώσετε ποτέ σκουπίδια, πιάστε γερά. Σας το εύχομαι αυτούς της κάποιας ηλικίας… Κείνη τη στιγμή κάθισα εμβρόντητος και απαξιωμένος και θιγμένος και αποσβολωμένος και ανήμπορος να αντιδράσω και παρακολουθούσα την αφαίρεση των ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΚΩΝ ΜΟΥ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ! Σκεφθείτε η «παράβαση» μου να ήταν αλκοτέστ θετικό(+), παράνομη προσπέραση, υπερβολική ταxύτητα κ.λ.π. Και επιπλέον είχα τη λεπτότητα να μην επικαλεστώ καμία μου ιδιότητα και να μην κάνω χρήση καμίας «δικαιολογίας» απ΄τις τόσες που θα μπορούσα ή καμίας …»ΓΝΩΡΙΜΪΑΣ», που ΟΛΕΣ ΕΥΛΟΓΕΣ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΝΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΟΥΝ.
Και ξέρετε για δεν μου ήρθε στο μυαλό να το κάνω; Γιατί είχα την εντύπωση ότι θα πρόσβαλα τους αστυνομικούς, στην ουσία ήθελα να τους αφήσω να επιτελέσουν το καθήκον τους με το αίσθημα δικαίου που σίγουρα τους εμφύσησαν(έμαθαν) στη Σχολή. Ο φίλος μου, βέβαια, ο Αντώνης του εσωτερικού, αιωνίως λάβρος με την συμπεριφορά των ΕΝΣΤΟΛΩΝ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΝ ΑΝΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟ ΠΟΛΙΤΗ, έχει εντελώς διαφορετική άποψη! «Αν ήμουν εγώ, δεν θα υπέγραφα τίποτε, δεν θα επέτρεπα να ακουμπήσουν με τα κατσαβίδια τους το ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ ΜΟΥ, θα φώναζα τα κανάλια, θα ενημέρωνα τους δικηγόρους μου. Θα…θα…»
Περισσότερο…προσηνής και ευπροσήγορος ο φίλος μου ο Τάσος του εξωτερικού είναι κάθετος στο θέμα: «Στη Γερμανία ο αστυνομικός αποπνέει μια εντιμότητα, ένα αίσθημα αληθινής προστασίας του πολίτη, ακόμα δε και ο a priori ένοχος δέχεται την παράβαση του βοηθώντας τα…γραφειοκρατικά! Εκεί σε σας ο βαλκανικός ραγιαδισμός έχει ποτίσει κάθε γρανάζι στις σχέσεις ΚΡΑΤΟΥΣ-ΠΟΛΙΤΗ, με αποτέλεσμα οι κυριαρχήσασες προχουντικές ακόμη δομές να μην έχουν «μαλακώσει», παρόλη την απηνή…αποχουντοποίηση που υπέστησαν σαράντα χρόνια τώρα!»
Γ-ΚΛΕΙΣΤΕΣ ΠΟΡΤΕΣ
Προσέξτε αυτό: Να δεχθώ ότι τα πράγματα δεν έγιναν, όπως σας έχω δώσει το λόγο μου, κι ότι ΝΑΙ, ΔΕΝ ΦΟΡΟΥΣΑ ΤΗ ΖΩΝΗ. Στο δικαίωμα μου της ένστασης, γιατί πετάξατε όλες όσες έκανα, στο καλάθι, χωρίς να τις διαβάσετε; Σας προκαλώ, τις έχετε κρατήσει, αν ναι. Τότε ακόμα περισσότερο ντρέπομαι και λυπάμαι…Και παίρνω αυτοδικαίως την αφορμή να σας τα ψάλλω ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΙΠΕΔΑ, θα δείτε παρακάτω ποια εννοώ!
Που μείναμε; Στον απλό πολίτη που έρχεται την επαύριο να σας παραπονεθεί, να ζητήσει το δίκιο του χωρίς τη συνοδεία κανενός. Μια ματιά κλεφτή(και χαμηλή…)στο διάδρομο, τον «κόβουμε» ότι δεν είναι υψηλά ιστάμενος κάπου κι αμέσως μετά ΚΛΕΙΣΤΕΣ ΠΟΡΤΕΣ. Κι άσε τις γραμματείς του διπλανού γραφείου να βγάλουν το φίδι…Με αφοπλιστική ευγένεια, πάντως. Και με την ίδια επωδό στα χείλη, πάντα: «Μην το παίρνετε προσωπικά!»
Ο φίλος μου ο Τάσος του εξωτερικού μου αφηγείται: «εμείς εδώ στη Γερμανία, αν σου πω για κάτι λεβέντες αστυνομικούς που εμένα προσωπικά με έκαναν να αναθεωρήσω πολλά πράγματα, τι να σου πω φίλε μου, «Θου Κύριε φυλακήν…»
Κι όταν αυτός ο πολίτης πάει να σας διαμαρτυρηθεί κάπως πιο έντονα, του αντιτείνετε «αντιποίηση αρχής», «εξύβριση έργω», «περιύβριση αρχής», «εξύβριση αρχής, ΔΗΛΑΔΗ ΜΕ ΕΝΑ ΣΩΡΟ…ΒΑΣΙΜΑ ΝΟΜΙΚΙΣΤΙΚΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ, που εν τέλει εσάς μειώνουν και σας ρίχνουν ακόμα περισσότερο στα μάτια του κοσμάκη. Και βλέπουμε στα κανάλια, όταν ο κοσμάκης αυτός, που έχει τα χίλια δίκια με το μέρος του και αναγκάζεται να καταφύγει σε λιγότερο…κόσμιες συμπεριφορές, ΤΡΩΤΕ ΚΑΙ ΤΙΣ ΨΙΛΕΣ ΣΑ΅, ΓΙΑ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΛΕΤΕ ΤΑ ΙΔΙΑ; Φοβάστε τη μαζική λαϊκή οργή; Εμ, εκεί σας θέλω ΚΑΛΟΥΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΥΣ ΣΤΗ ΦΟΥΡΤΟΥΝΑ, ΟΧΙ ΣΤΗ ΜΠΟΥΝΑΤΣΑ! Εμείς οι πολίτες αυτό θέλουμε, να σέβεστε και να επιδοκιμάζετε τα βαλλόμενα δικαιώματα του πολίτη, να είστε αρωγοί των νόμιμων διεκδικήσεων του, Διότι ο ίδιος αυτός πολίτης(ΠΕΡΙΞ ΤΟΥ ΟΠΟΪΟΥ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΡΕΦΟΝΤΑΙ ΟΛΕΣ ΣΑΣ ΟΙ ΔΡΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ, όταν χρειαστεί θα σας συμπαρασταθεί και θα σας κατανοήσει και θα σας υπερασπιστεί, όταν κι εσείς , απ΄τη μεριά σας κατεβαίνετε με τα εκλεγμένα συνδικαλιστικά σας όργανα στους δρόμους, με τις στολές σας, τα διακριτικά σας, τα σιρίτια, τις ντουντούκες σας. Κείνη τη στιγμή που σας παρακολουθούμε, σας καμαρώνουμε, είν΄αλήθεια, κάποιοι, βέβαια, νοιώθουν αμήχανα…(ο φίλος μου ο Αντώνης του εσωτερικού).
Γιατί, αλήθεια, αποφεύγετε να κάνετε αλκοτέστ έξω από τα μεγάλα κέντρα, όπου ο κοσμάκης(κι εσείς) γιορτάζει τους γάμους των παιδιών του; Εκεί θέλω τη μαγκιά σας! Άρα διυλίζετε τον κώνωπα καταπίνετε την κάμηλον! Τα βλέπουμε καθημερινά τα κατορθώματα σας. Χαντακώνετε την προσωπική ζωή επί δίμηνο αθώων και έντιμων πολιτών(το ποταπό σας επιχείρημα:υπερβάλλων ζήλος των κατωτέρων οργάνων, αυτών, ντε, με τις σπίθες στα μάτια και τα κατσαβίδια στα χέρια…) και αφήνετε να σας ΞΕΦΕΥΓΟΥΝ ΒΑΝ ΜΕ ΔΕΚΑΔΕΣ ΑΦΡΙΚΑΝΩΝ ΚΑΙ ΑΣΙΑΤΩΝ, ΠΟΥ ΤΟΥ ΚΥΝΗΓΑΝΕ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΕΚΕΙΝΑ ΠΑΝΕ ΚΑΙ ΚΑΙΓΟΝΤΑΙ ΜΕΤΑΞΥ ΚΑΒΑΛΑΣ ΚΑΙ ΑΣΠΡΟΒΑΛΤΑΣ ΚΑΙ ΝΕΑΣ ΚΑΡΒΑΛΗΣ!!
Ερωτώ, στο σημείο αυτό: Αν κάποιος, παρόλο το «άδικο», που τον πνίγει, παρόλο το ελεύθερο που έχει εν μέρει ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, παρόλο που έχει το κάθε δικαίωμα να κινήσει γην και ουρανόν για να δικαιωθεί, να καταφύγει στους εκλεγμένους(απ΄αυτόν) αντιπροσώπους του στη Βουλή για να του «χαριστεί» το υπόλοιπο της…ποινής του. ΑΝ ΑΥΤΟΣ Ο ΤΥΠΟΣ ΠΑΡΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣΤΩΪΚΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΜΕΡΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΝΑ ΒΓΕΙ ΚΑΙ ΝΑ «ΤΟΥΣ ΤΑ ΧΩΣΕΙ», ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΡΑΓΜΑ ΠΩΣ ΘΑ ΤΟ ΑΠΟΚΑΛΕΣΕΤΕ, ΠΟΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΥΝΗΘΗ ΞΥΛΙΝΑ ΛΟΓΙΑ ΘΑ ΜΕΤΕΛΘΕΤΕΓΙΑ ΤΟ ΚΑΤΑΤΑΞΕΤΕ; Ε; Ο φίλος μου ο Αντώνης του εσωτερικού αυτός δα ο…τσαχπίνης και ελεγκτής της μεταχουντικής συμπεριφοράς των αστυνομικών οργάνων, το βάφτισε τις προάλλες ΝΕΟ ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟ!
Δ-ΤΟ ΜΗΝΜΟΣΥΝΟ ΤΟΥ ΤΕΤΡΑΔΑΚΟΥ
Κι επειδή κάποιοι από σας θα βιαστείτε και θα μου μιλήσετε για νομιμότητα, για νομιμοφροσύνη, για «αυτά που επιτάσσουν οι νόμοι», με αναγκάζετε να σας μεταφέρω στο κλίμα μιας άλλης εποχής(αγέννητοι οι περισσότεροι από σας) για να σας καταδείξω για ποια ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑ Ή ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗΚΑΜΕ ΤΟΤΕΣ ΕΜΕΙΣ. Βάλτε τα, λοιπόν, στο ζύγι και αποφασίστε, ΠΟΙΕΣ ΣΥΓΓΝΩΜΕΣ ΘΑ ΕΙΣΤΕ ΣΕ ΘΕΣΗ ΝΑ ΜΟΥ ΖΗΤΗΣΕΤΕ…
Πλατεία Αγίας Σοφίας, σε κάποιο απ΄τα μνημόσυνα του Γέρου της Δημοκρατίας, μεσούσης της Απριλιανής Χούντας, ήμασταν τετρακόσιοι φοιτητές και μη θαρρείτε τίποτε ακροαριστεροί, ακραιφνείς, τίποτε αναρχικοί και περιθωριακοί ή τίποτε αντιεξουσιαστές. Σχεδόν όλοι ήμασταν παιδιά…νοικοκυραίων αστών, που δεν δεχόμασταν ούτε μύγα της επτάχρονης λαίλαπας στο λαμπερό σπαθί μας. Θέλαμε και τότε και μεις ένα λιθαράκι να βάλουμε για να φτιάξουμε έναν κόσμο που θα μπορούσατε σήμερα ΚΑΙ ΣΕΙΣ ΝΑ ΤΟΝ ΧΑΙΡΕΣΤΕ.
Θα πρέπει να επισημάνω ότι απέναντι μας είχαμε περί τους ογδόντα αστυνομικούς(ας τους αποκαλώ ένστολους) με επικεφαλής τον διαβόητο φιλοναζί Τετραδάκο, που μόλις ο αέρας έφερε στη μύτη τους τα πρώτα θυμιάματα του μνημόσυνου, μαζί με τις σιγανές μας φωνές(Εθνικός Ύμνος απλά, τίποτε…περισσότερο), έπεσαν πάνω μας αλαλάζοντες…σωφρονιστικές και εθνοσωτήριες κραυγές…Ρόπαλα, γκλομπ, στυλιάρια από παρακείμενα γιαπιά ανέλαβαν εν χορώ τη διάλυση μας στους παρακείμενους δρόμους. Η δική μας παρέα, οκτώ με δέκα Εβρίτες φοιτητές είχαμε εγκλωβιστεί στα κάτω σκαλοπάτια της Εκκλησίας και το ενδεχόμενο μιας… χειροτόνησης μας επί τόπου ήταν ήδη επί θύραις!
Και τότε εμφανίστηκε. Ένστολος. Τον είδαμε που μας είδε! Δεν έμοιαζε με τους άλλους. Στητός, παρότι μετρίου αναστήματος. Καμαρωτός και τάχα μου βλοσυρός. Κάνοντας μας νοήματα και κλείνοντας μας το μάτι, μας φώναζε: «Από ‘δω, παιδιά, απ΄την Ικτίνου…» και δυνατότερα να τον ακούν και οι δικοί του: «…παλιοκομμούνια, α, να μου χαθείτε κοπρίτες κόκκινοι, κοπρίζετε και μαγαρίζετε τα πανεπιστήμια μας…» Μέσα στην απίστευτη αναμπουμπούλα, μέσα στο απερίγραπτο μπάχαλο των στιγμών, προλάβαμε και προσέξαμε το ΒΛΕΜΜΑ ΤΟΥ. Αετίσιο μα στο βάθος μια πατρική τρυφερότητα και λίγο πιο κάτω ένα τόξο ξανθελάσματα κάτω από τα φρύδια, ξέρετε, αυτοί οι άνθρωποι έχουν μπόλικη χοληστερίνη στο αίμα και περισσή γενναιότητα στην καρδιά!
«Από ΄δω, παιδιά, απ΄την Ικτίνου!»
Κι εδώ που τα λέμε, ακόμα και τώρα, σχεδόν μισόν αιώνα, απορούμε όλοι εκείνοι οι Εβρίτες της παρέας μας(ο ένας, ο εκ Διδυμοτείχου μας άφησε στα 30 του), πως και δεν έψαξαν να τον βρουν, ευθύς ως έπεσε η τυραννία, ΝΑ ΤΟΥ ΑΠΟΔΟΘΟΥΝ ΤΙΜΕΣ, ΝΑ ΤΟΥ ΓΙΝΟΥΝ ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΕΚΠΟΜΠΕΣ, ΝΑ ΤΟΥ ΣΤΗΣΟΥΝ ΤΟΝ ΑΝΔΡΙΑΝΤΑΤΟΥ, ΝΑ ΚΑΘΙΕΡΩΘΕΙ ΑΝΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΥ ΚΟΛΛΗΤΑ ΚΑΙ Η ΜΕΡΑ ΤΟΥ ΛΕΒΕΝΤΗ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΥ ΤΗΣ ΕΠΑΡΑΤΗΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑΣ.
Μα κι αν δεν θέλουν τόσο πομπώδικα και πανηγυρικά εύσημα, να του απονείμουν , ας ψάξουν τους τότε ΦΑΚΕΛΛΟΥΣ των Αστυνομικών Τμημάτων της συμπρωτεύουσας και σε μια σεμνή τελετή, ας δώσουνρο όνομα του σε μια πάροδοτης Ικτίνου.Φευ, και η Ικτίνουπάροδος άλλης μεγαλύτερης… ήταν(και είναι…).
Θα μου πείτε, ασφαλώς, που καιρός για τέτοια, όλοι αυτοί
συνωστίζονται στο να μοιράζονται οφίτσια και καρέκλες, πρώτο πλάνο και υψηλές
εξέδρες και στο να «κουρντίζονται» σε παρελάσεις, πανηγυρικές δεήσεις
χιλιοειπωμένους δεκάρικους, ακόμη δε και υποστολές σημαιών(και επάρσεις
φυσικά). Και να που αργότερα οι φίλοι μου, ο Αντώνης του εσωτερικού και ο Τάσος
του εξωτερικού συμπίπτουν απόλυτα στις εκτιμήσεις πάνω στο «ΤΕΤΡΑΓΩΝΟ ΠΛΑΝΟ
«ΜΕΤΑΤΡΟΠΗ ΛΟΓΩΝ ΣΕ ΕΡΓΑ»:
-Συμφιλίωση λαού-αστυνομίας
-Εδραίωση της Δημοκρατίας και του σεβασμού των ελληνικών ηθών και αξιών
-Η αληθινή προστασία του πολίτη από τις αυθαιρεσίες της κρατικής εξουσίας, τους ατυχείς εκβιασμούς, τις καταχρήσεις βίας των οργάνων από υπερβάλλοντα ζήλο κι ένα σωρό άλλα. Ο αληθινός σεβασμός των δικαιωμάτων του πρωταρχικό μέλημα και μπούσουλας για κάθε περίπτωση εφαρμογής των νόμων
-Η εφαρμογή αυτή των νόμων να ξεκινάει πρώτααπ΄αυτούς καθ΄αυτούς τους τύποις εντεταλμένους.
Ε – ΤΟ ΚΟΥΜΠΙ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ
Και ιδού, λοιπόν, τούτο το αρχέγονο, τούτο το πρωτογενέςτετράγωνο, με την κατάλληλη στραβοβελονιάΠΩΣ ΦΤΑΝΕΙ ΣΤΟ ΚΑΛΑΙΣΘΗΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΠΛΕΚΤΟ ΤΗΣ ΕΥΝΟΜΙΑΣ, που επιτυγχάνεται σε κάθε λαό με…διαφορετικά «τσιλεδάκια». Ας το χωνέψουμε επιτέλους, ο κόσμος δεν είναι μονοκόμματος. Δείτε π.χ. τη χώρα μας: Η Ελλάδα, μαζί με τον υπέροχο ήλιο, την πανέμορφη θάλασσα, τα ονειρεμένα της ακρογιάλια και τις μαγεμένες της ραχούλες, προσέξτε από ποια άλλα «πράγματα» είναι γεμάτη: ΦΙΛΟΤΙΜΟ, ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ, ΚΑΛΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ, ΑΓΑΠΗ, ΦΑΡΔΙΑ ΚΑΡΔΙΑ, ΜΟΥΣΙΚΟ ΜΕΤΡΟ, ΝΤΟΜΠΡΟΣΥΝΗ, ΛΕΒΕΝΤΙΑ, ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ ΕΜΦΥΤΗ, ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ(σ΄αυτήν ο Έλληνας αφήνει πίσω του και τους…ντοπαρισμένους!) ΚΑΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΑΦΗΝΩ ΕΠΙΤΗΔΕΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ, ΝΑ ΠΟΥ Ο ΠΑΝΕΛΛΗΝΑΣ ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ ΤΑ ΘΕΩΡΕΙ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ ΜΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΑΠ΄ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ:
Α) ΜΑΕΣΤΡΟΣ ΣΤΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
Β) ΕΡΓΑΣΙΑ ΚΑΙ ΠΕΡΑΝ ΤΟΥ ΩΡΑΡΙΟΥ ΤΟΥ
Και ακούστε αυτό: Ο κάθε λαός έχει το κουμπί του. Ο Γερμανός αστυνομικός έχει να κάνει με άλλες ιδιοσυγκρασίες, πιο σιδερόφραχτες, πιο καλουπωμένες. Ο Ρωμιός συνάδελφος του, να είστε σίγουροι, λίγο τόσο δα να κουνήσει το δακτυλάκι του και θα βρεθεί στη μεγαλύτερη έκπληξη της καριέρας του και θα τολμούσα να πω ότι ακόμα και ο «ποινικός» θα ζοριστεί από ΄δω, θα …σιιστεί από ΄κει και θα θέλει να γίνει αρνάκι!
Και θα δούμε, τότε, όλοι πόσο αχρείαστοι θα γίνουν οι νόμοι Παρασκευόπουλου και κατ΄επέκτασιν(μην γελάτε) οι πολλές φυλακές! Και δεν θα χρειάζεται να σπεύδει η πολιτεία, υποκριτικά και κατόπιν εορτής να εκπονεί προγράμματα ψυχαγωγικά και εκπολιτιστικά, με θεατρικές παραστάσεις και πολιτισμικά δρώμενα, με μουσικές βραδιές και δήθεν εργασιοθεραπείες μεγαλόσχημες και κούφιες…Μα, αλήθεια, ΔΕΝ ΘΑ ΄ΝΑΙ ΤΟΤΕ ΑΡΓΑ; ΚΑΛΑ, ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΚΟΝΤΟΦΘΑΛΜΟΙ ΟΙ ΑΣΧΟΛΟΥΜΕΝΟΙ ΜΕ ΤΟ ΛΟΟ ΑΥΤΟ «ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ», ΑΚΟΜΑ ΔΕ ΚΑΙ ΟΙ ΝΟΜΟΘΕΤΕΣ;
ΔΩΣΤΕ ΣΤΟΝ «ΚΟΣΜΑΚΗ» ΠΑΙΔΕΙΑ,ΥΠΟΔΟΜΕΣ, ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ, ΣΧΟΛΕΙΑ, ΜΟΥΣΕΙΑ, ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ, ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΚΑΙ ΣΥΝΕΥΘΥΝΗ ΚΑΙ ΘΑ ΔΕΙΤΕ ΜΕ ΕΚΠΛΗΞΗ ΠΩΣ ΟΛΗ ΑΥΤΗ Η «ΠΡΟΛΗΨΗ» ΘΑ ΟΔΗΓΗΣΕΙ ΜΕΧΡΙ ΣΤΗ…ΜΗ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΗΣ ΝΟΣΟΥ, ΔΕΝ ΘΑ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ…ΔΙΟΤΙ ΘΑ ΑΠΟΦΕΥΧΘΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΑΚΟΜΑ.
Καλά, είναι τόσο δύσκολο να το…συλλάβετε; Αν θέλεις να κάνεις τον Έλληνα πρώτο στην τήρηση των νόμων, πρώτον: να τους τηρείς εσύ παραδειγματικά και δεύτερον: ΕΜΠΝΕΥΣΕ ΤΟΝ! Δώστον πρότυπα και ισονομία. Δώστον ίσες ευκαιρίες. Δώστον τις πιο ιδανικές συνθήκες να κινηθεί και ΘΑ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙ ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ. Θα τα καταφέρει χωρίς κόπο.
Όμως εσύ τον ζαλίζεις με ένα σωρό αμετροεπείς θεωρίες, ένα σωρό ¨προϋποθέσεις» και δυσνόητες δυναμικές, που με το πρώτο αποθαρρύνεται και τα παρατάει. Νοιώθει ότι απευθύνεσαι σε άλλο λαό, του τσιγκουνεύεσαι τις ΥΠΟΔΟΜΕΣ, του ελαχιστοποιείς τα ΚΙΝΗΤΡΑ, του στερείς τη θέρμανση του, φοράς κι αυτά τα άθλια…κοντοβράκια!
Κι έπειτα περιμένεις! Περιμένεις τον πολίτη να βάλει ΕΚΕΙΝΟΣ ΤΑ ΜΕΣΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟ. Και, βέβαια, κάποιες φορές πετυχαίνει η συνταγή, κατακτιέται η πρωτιά και σπεύδεις πρώτος να κουρντιστείς δίπλα του στο βάθρο. Αμ δε! Θα σου φύγει την άλλη φορά σε ξένες πολιτείες…Και πάλι καλά, όταν και πάλι ΘΡΕΙΑΣΤΕΙ, ΣΤΗ ΣΗΜΑΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΝΑ ΚΛΑΙΕΙ ΣΤΑ ΕΠΙΝΙΚΙΑ.
Φίλε μου εσύ, της όποιας εξουσίας κατάλαβε το: τον Έλληνα δεν τον συνετίζεις, δεν τον σωφρονίζεις, ΤΟΝ ΠΟΔΗΓΕΤΕΙΣ, ΤΟΝ ΠΙΑΝΕΙΣ ΑΠ΄ΤΟ ΧΕΡΙ ΚΑΙ ΤΡΕΧΕΤΕ ΜΑΖΙ! ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΛΑΧΙΣΤΟ ΘΕΛΕΙ ΚΑΙ ΜΙΑ ΕΥΦΗΜΗ ΜΝΕΙΑ…ΚΑΙ ΕΠΙΕΙΚΕΙΑ!ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΦΡΟΣΥΝΗ!
ΣΤ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΜΕΝΟΥΝ
Τον ανώνυμο απλό Έλληνα, που παλεύει με όσο κέφι του απέμεινε, του βάζεις μπροστά του βούρδουλα και προτεταμένο δάκτυλο κι εσύ από πίσω μιλάς με τον…διπλανό σου! Εμ, θα σου φύγει κι αυτός, όπως κάνουν δεκάδες χιλιάδες απογοητευμένων. Κι αυτήν την πιπίλα ότι δήθεν φεύγει η αφρόκρεμα της νέας γενιάς, εγώ την ακούω βερεσέ και σ΄αυτό συμφωνεί ο φίλος μου ο Αντώνης ο του εσωτερικού. Και το επαυξάνει!
Αν μη τι άλλο, οι άλλοι που μένουν είναι πιο αξιοθαύμαστοι, πιο αξιοσέβαστοι, σχεδόν ΗΡΩΕΣ, διότι ακόμη ελπίζουν. Σ΄αυτό έχει πειστεί και ο φίλος μου ο Τάσος ο του εξωτερικού. Και το πιο υπέροχο είναι ότι δεν έχουν διαφορές στη γεωγραφική προέλευση, το ίδιο κάνουν στα Κύθηρα, στα Φιλιατρά, στην Καστανερή, στη Νέα Αλικαρνασσό, στον Άλιμο, στην Κάλυμνο.
Και δείτε το θράσος και η υποκρισία πόσο κυριεύει την «καημένη κοινή γνώμη»: Προσπαθούν οι κρατούντες όλη την ευθύνη να τη ρίξουν στη νεολαία, αυτήν την υπέροχη ελπίδα του νέου πατριωτισμού .Φτάνει πια μ΄αυτήν την εύπεπτη επωδό: «Οι ρεμπεσκέδες και αργόσχολοι νέοι μας ξαπλαρωμένοι στις καφετέριες τρώνε τα 5ευρα των παππούδων τους, ενώ θα μπορούσαν…»
Τι;
«Τι θα μπορούσαν να κάνουν τα παιδιά, βρε άθλιοι ηγήτορες», ωρύεται ο Αντώνης του εσωτερικού. Είμαστε σοβαροί; Εκεί που τους χρωστούσανε, τους πήρανε και το βόιδι; ΠΛΗΣΙΑΣΤΕ ΤΟΥΣ. ΑΦΟΥΓΚΡΑΣΤΕΙΤΕ ΤΟΥΣ. Είναι ψυχάρες αυτοί οι νέοι, μην τους βλέπετε έτσι…Είναι μια πολύ βελτιωμένη έκδοση δική μας. Ζητείστε τους συγγνώμην. Αν δεν το κάνετε, αν δεν το κάνουμε, ΑΥΤΟ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΙΟ ΧΟΝΤΡΟ ΚΡΙΜΑ ΣΤΟ ΛΑΙΜΟ ΜΑΣ.
Στο σημείο, βέβαια, αυτό έχω μπερδευτεί, όλα τα ανωτέρω λόγια ποιος τα λέει ίσως και ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΜΑΣ, όμως, αν θέλουμε όλοι εμείς οι μεγάλοι να προσεγγίσουμε, έστω, την πραγματικότητα, ας κάνουμε τον κόπο να πάμε να τους συναντήσουμε στους δικούς τους χώρους, στις… «
γιάφκες» τους! Εκεί, παραβλέποντας όλα μας τα παμπάλαια παρωπιδάτα μας ταμπού θα βρεθούμε σ΄έναν κόσμο τόσο αλλιώτικο, τόσο διαφορετικό από τη δική μας τραγελαφική «νιρβάνα» στην οποία είχαν στρέψει επί δεκαετίες την προσοχή όλου του κόσμου οι προκομμένοι μας εθνοσωτήρες. Αυτοί που ασελγούσαν με τον πιο βάναυσο τρόπο πάνω στις θεμιτές ελπίδες ενός περήφανου και αδημονούντος κόσμου(χρηματιστήριο, Ολυμπιάδα, εξοπλιστικά προγράμματα, μειοδοσία σ΄όλα τα επίπεδα, κ.λ.π.) ΑΣ ΚΑΝΟΥΝ ΤΟΝ ΚΟΠΟ ΝΑ ΠΑΝΕ ΝΑ ΓΝΩΡΙΣΟΥΝ ΕΝΑΝ ΝΕΟ ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟ, ΕΝΑ ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ ΥΦΑΝΤΟ ΟΠΟΥ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ ΙΔΕΕΣ ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑΚΕΣ, ΠΡΩΤΑ ΑΚΟΥΣΤΕ, ΑΛΗΘΕΙΑ, ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΟΛΟΝΩΝ ΜΑΣ.
Εκεί θα βρεθούν σ΄ένα νέο σκηνικό, μια νέα προοπτική απ΄όπου απουσιάζουν όλες οι ξεφτισμένες παραδοσιακές διαλεκτικές και όλες οι ξεπεσμένες πια ραγιαδίστικες πρακτικές. Και πολύ ανοιχτά μυαλά, έτοιμα να μας…συγχωρήσουν. Αλλά και έτοιμα να φορέσουν και την κουκούλα! Δεν ζητούν πολλά, μας ζητούν ν΄αφήσουμε κατά μέρος την υποκρισία, να παραδεχθούμε ότι ΕΜΕΙΣ ΦΤΑΣΑΜΕ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΝΤΙΑ ΑΥΤΗ και να τους δώσουμε τη δυνατότητα-ευκαιρία να πουν: «Μπράβο, αξίζει τον κόπο να μείνω στην πατρίδα μου, δεν θα φύγω! Δώστε μου εμένα ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ και αφήστε με να σας εκπλήξω!»
Έχετε πρήξει τον κόσμο με τις χλιδάτες παρελάσεις σας, τα παντός καιρού εθνοσωτήρια εμβατήρια σας, τις ενός λεπτού σιγές σας, φτάνει! ΣΙΓΕΙΣΤΕ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ!!! ΕΛΕΟΣ! Έχετε ιδιοποιηθεί και καπηλευτεί τα πάντα. Φτάσατε στο έσχατο σημείο αυτοεξευτελισμού, να σύρετε στις παράτες σας τον Ιταλό πρόεδρο, τι καταισχύνη, ο άνθρωπος τι θα ΄λεγε μέσα του, το έβλεπε κανείς στην έκδηλη αμηχανία του. Τον έβαλαν να μας ζητήσει συγγνώμη! «Scusate mi signore Mattarella»…Εμείς σου ζητάμε συγγνώμη, ο λαός μας ντρέπεται για το στημένο αυτό θέατρο και επιφυλάσσεται!
Ζ) ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΦΕΥΓΟΥΝ
Να ξέρετε, αυτά που γράφω, κατέβαλα φοβερή προσπάθεια να μην γίνω «βαρύς» και να σας βάλω να σκεφθείτε και λίγο…εξωυπηρεσιακά. Περισσότερο όμως για κείνα τα 4 παιδιά του συνεργείου σας, τι να πω τώρα, προσπαθώ να τους αφιερώσω όλη μου την αγάπη και την κατανόηση, λίγο δύσκολο, σαφώς, όμως αν τους αντιπαραβάλλω, έτσι όπως με είχαν…επιτεθεί με τα κατσαβίδια και τα μπλοκάκια, με δυο αδέλφια, εδώ δίπλα στο ιατρείο μου, ο ένας της Νομικής και ο άλλος του Πολυτεχνείου, άνοιξαν κουρείο και…Και να δείτε εσείς τα δικά τους τα «σύνεργα», τις χτένες, τις φαλτσέτες τους, τα ψαλίδια τους με πόση αγάπη και όρεξη και χαρά…
Πόσο διαφορετικά απ΄τα δικά σας, κρίμα! Κάποιες φορές σχολώντας, έτσι μου ΄ρχεται να μπω στο πανέμορφο μαγαζάκι τους και να τα αγκαλιάσω. Κι αυτοί υπερβάλλοντα ζήλο δείχνουν, μόνο που τα βλέμματα τους δεν έχουν ίχνος…ρεβανσιστικού ρατσισμού…ΝΑ ΠΟΙΟΙ ΔΙΚΑΙΟΥΝΤΑΙ ΝΑ ΠΑΡΕΛΑΣΟΥΝ ΣΤΗΤΟΙ ΚΑΙ ΠΕΡΗΦΑΝΟΙ ΣΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΕΘΝΙΚΗ ΕΠΕΤΕΙΟ!!
Ακούστε αυτό και δεν επανέρχομαι στο αξέχαστο εκείνο στιγμιότυπο, εκείνο το βράδυ που ξεσχίσατε για 2 ολάκερους μήνες την προσωπική μου ζωή ΑΝΑΝΔΡΑ, ΑΠΡΟΣΧΗΜΑΤΙΣΤΑ, ΑΝΑΙΤΙΑ, ΧΑΙΡΕΚΑΚΑ, ΥΠΟΠΤΑ, ΑΒΑΣΑΝΙΣΤΑ, ΠΡΟΣΒΛΗΤΙΚΑ και…και…και…Εκείνα τα αλησμόνητα λεπτά της καταισχύνης μου πήγε το μυαλό μου αυτόματα, ίσως μοιραία, στο ξύλο το τουλουμίσιο του Τετραδάκου και για λίγο, επαναλαμβάνω, ένοιωσα εκείνο πιο…ηρωικό, πιο καλοδεχούμενο, διότι ο αείμνηστος(;) διώκτης των ιδεών μας και της δημοκρατικής νομιμότητας, αν μη τι άλλο ΗΞΕΡΕ ΓΙΑΤΙ ΒΑΡΟΥΣΕ. Κάποιοι, πολύ μεταγενέστεροι, ουκ οίδασι που και διατί βαρούσιν!!!
Άλλωστε, ο φίλος μου ο Τάσος του εξωτερικού πάντα το διατυμπάνιζε: «Ο ΒΟΡΔΟΥΛΑΣ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΛΑΟΥΣ ΥΠΑΝΑΠΤΥΚΤΟΥΣ, ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙΗ ΙΔΙΑ Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ!!!» Και βγαίνουμε όλοι μας εν χορώ και σας ρωτάμε:
«ΓΙΑΤΙ ΟΣΟΙ ΚΑΤΑΦΕΥΓΟΥΝ ΣΕ ΧΩΡΕΣ ΤΟΥ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥ ΠΡΩΤΕΥΟΥΝ ΕΚΕΙ ΚΑΙ ΑΡΑ ΤΙΜΟΥΝ ΜΕ ΤΟΝ ΠΙΟ ΩΡΑΙΟ ΤΡΟΠΟ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΟΝΟΜΑ:» Απάντηση: ΜΑ ΑΠΛΟΥΣΤΑΤΑ ΒΡΙΣΚΟΥΝ ΕΚΕΙ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΛΗΛΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΚΑΙ ΓΛΥΤΩΝΟΝΤΑΣΑΠ΄ΤΗ ΝΤΟΠΙΑ ΜΙΖΕΡΙΑ, ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΟΥΝ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΤΟΥΣ.
Ενώ εδώ, ούτε στα όνειρα τους δεν έχουν οι νέοι μας περιθώριο να επιλέξουν. Και γι’ αυτό μένουν δυστυχώς… ξάγρυπνοι!(ΑΝΕΡΓΟΙ, ΔΗΛΑΔΗ). Όλ’ αυτά, με την πιο αγαθή προαίρεση τα λέω, όμως αφού πήρα φόρα, ας μου επιτραπεί να γίνω τοπικότερος. Μας έλαχε Θεία μοίρα να ζούμε στο πιο ευλογημένο, το πιο προικισμένο σημείο της Ελλάδας. Με την καρδιά μας στραμμένη στη Βασιλεύουσα, άρχοντες της ΑΕΝΑΗΣ ΣΥΝΕΧΙΣΗΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, ΣΤΗΤΟΙ, ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΟΙ ΚΑΙ ΠΕΡΗΦΑΝΟΙ. Και ριζωμένοι βαθιά, εδώ, στο σταυροδρόμι των πολιτισμών στο χωνευτήρι, των ιστορικών ανατροπών, εδραιωμένοι απ΄τα πανάρχαια χρόνια πάνω στον ανυπέρβλητο «καμβά» της Θράκης, αντιμαχόμενοι αλλόφυλες θρησκείες και «βάρβαρες» επιρροές ΣΤΑΘΗΚΑΜΕ ΠΕΡΗΦΑΝΑΠΑΝΩ ΣΤΙΣ ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ ΗΡΩΙΚΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΔΙΑΜΑΡΤΥΡΗΤΑ.
Και βάλαμε, αλήθεια, πλάτες στον ευλογημένο χώρο μεταξύ Έβρου και Νέστου και κάναμε στ΄αλήθεια πράξη την πολυπόθητη συνεύρεση με τους γείτονες λαούς. Μας βάφτισαν εκ του πονηρού «ακρίτες», ίσως για να κρύψουν την ΕΘΝΙΚΗ ΝΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ ΤΟΥ 1922…Παρόλα αυτά, εμείς τη σκοπιά μας! Επί 24ώρου βάσεως. ΑΓΟΓΓΥΣΤΑ, να μην πούμε και με τον εθνικό φανατισμό που μας χαρακτηρίζει. Τη λέξη «λούφα»(έχει…νοτιότερες ρίζες) την αγνοούμε παντελώς και με το χαμόγελο στα χείλη και μη περιμένοντας από πουθενά εύσημα ΔΩΣΑΜΕ ΣΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΔΥΟ ΛΑΟΥΣ ΤΟ ΧΕΡΙ ΓΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΕΙΡΗΝΙΚΗ ΣΥΝΥΠΑΡΞΗ.
Και η ανταμοιβή μας; Κάποια κάπου μια εύφημος αναφορά, μια εκ των υστέρων δικαίωση; ΤΙΠΟΤΕ! ΑΠΕΝΑΝΤΙΑΣ! Επειδή η πλάστιγγα έγειρε απότομα έως εκκωφαντικά από τη μεριά της Αθήνας(ένα χωριό με απειροελάχιστους αυτόχθονες προ δύο αιώνων…), μοιραία όλη η ακμάζουσα Θρακική ενδοχώρα(Αδριανούπολη, Φιλιππούπολη, Ραιδεστός, Βάρνα, Πύργος. Κωνστάντζα και άλλες) χάνοντας αναπόφευκτα τα πολιτιστικά και όχι μόνο σκήπτρα, που της είχαν παραχωρήσει οι άλλοι λαοί της περιοχής, άρχισαν να ετοιμάζουν την υπαγωγή τους σε ένα άλλης μορφής ετεροβαρές διοικητικό σύστημα, εντελώς ξένο με την μεταβυζαντινή τους μεγαλοπρέπεια και κουλτούρα . Κι έτσι ολοένα και περισσότερο απομακρυνόμασταν από το νέο κέντρο του Έθνους, σχεδόν θεατές της ατιμωτικής ανταλλαγής των πληθυσμών και αρχίσαμε, να αισθανόμαστε παρίες και ανεπιθύμητοι στον ίδιο, τον ευλογημένο, τον περήφανο μας τόπο…
Η) ΕΙΣΤΕ ΒΑΡΒΑΡΟΙ
Και φτάνουμε αισίως στο 2003. Ο φωτισμένος πατριώτης Τάσος Μπουλμέτης επιχειρεί κάτι που μέχρι φάνταζε ακατόρθωτο. Συνθέτει την απίθανη ταινία «ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΟΥΖΙΝΑ» που σπάει ταμεία και τις καρδιές των επήλυδων ξερριζωμένων Ελλήνων και αναδεικνύει για πρώτη φορά τη μοίρα της αέναης συνέχειας του Ελληνισμού, εκεί στου Βοσπόρου το πέρασμα… Απλά, αλλά μεγαλόπρεπα.
Με ένα στόμα οι δύο μου φίλοι συμφωνούν: Εάν ο εμπνευσμένος αυτός άνθρωπος ξεπηδούσε τη δεκαετία του 1960και αντιπαρέβαλε την μνημειώδη του επιτυχία στην «Αλίκη στο ναυτικό» και στο «Ξύλο που βγήκε απ’ τον παράδεισο», δεν θα επιχειρούσε ο ξιπασμένος νεοπλουτίστικος μανταμσουσουδισμός του πικ απ και του…σέικ να ποτίσει όλη την τότε διψασμένη ελληνική κοινωνία για ψίχουλα ανέλιξης και εξευρωπαϊσμού.
Ζώντας, λοιπόν, μικρά παιδιά εμείς τότε, στον παραμυθένιο κόσμο του «Μια φορά κι έναν καιρό, πήγε η γάτα στο χορό…», αποκοπήκαμε βίαια σχεδόν απ’ τα αγαπημένα μας αναλόγια(ζητείστε κάποτε να διαβάσετε τα λογοτεχνικά βιβλία του 19ου αιώνα των παλιών Θρακιωτών, θα συγκλονισθείτε, πιστέψτε το…). Κι εκεί που για πολλούς αιώνες φαρόφεγγε ακτινοβολώντας ο αδιάλειπτα μεγαλουργών Ελληνισμός(έχοντας στην ουσία υπόδουλους τους άλλους Βαλκάνιους πολιτιστικά, πολιτισμικά, οικονομικά) με την προδοσία της Μικράς Ασίας(και όχι καταστροφή) η σκακιέρα του Αιγαίου αναποδογύρισε, ένα νέο στάτους κβο εγκαθιδρύθηκε και ξάφνου μας ΒΑΦΤΙΣΑΝ ΑΚΡΙΤΕΣ ΚΑΙ ΞΕΜΠΕΡΔΕΨΑΝ!
Απ’ την άλλη βολεύτηκαν κι από την ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΤΩΝ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΩΝ ΘΡΑΚΙΩΤΩΝ και έτσι νόμισαν ότι η Ιστορία θα τους έδινε αργότερα το συγχωροχάρτι με το οποίο πιο εύκολα θα έστρεφαν την πλάτη τους στην Κωνσταντινούπολη και τη Θρακική ενδοχώρα. Κι όταν είδαν πως το μεγαλειώδες εκείνο κομμάτι του Ελληνισμού, οι Έλληνες της Πόλης, βρέθηκαν εγκλωβισμένοι στο στόμα του τουρκικού λύκου σχεδόν ΑΝΑΚΟΥΦΙΣΤΗΚΑΝ!
Λοιπόν, κοντός ψαλμός αλληλούϊα!
Τούδε κι εφεξής να το ξέρετε.
ΘΑ ΤΑ ΑΚΟΥΤΕ ΩΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΣΑΣ!
Δεν θα σας αφήσουμε σε χλωρό κλαρί…
Και ξέρετε γιατί; Γιατί Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΜΑΣ ΚΑΘΗΚΟΝΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΕΡΕΑ ΚΑΡΦΙΤΣΩΜΕΝΗ ΣΤΙΣ ΕΛΙΚΕΣ ΤΟΥ DNA ΜΑΣ!
ΚΑΝΟΝΕΙΣΤΕ!
………………………………………………………………………………………
Αυτά γράφονται τώρα. Για κάποιους που αμφιβάλλουν, μπορούν με τη μέθοδο του ενεργού άνθρακα C-14, να διαπιστώσουν ότι όλο αυτό το κείμενο των 21 σελίδων(φωτοτυπία στη φωτοτυπία έγινε…αραχνούφαντο) γράφτηκε προ τριών(3) περίπου ετών.
Και να εξηγήσω για ποιο λόγο η τελευταία μου παράγραφος είχε τον τίτλο «ΕΙΣΤΕ ΒΑΡΒΑΡΟΙ». Επίτηδες είχα αφήσει να αναρωτιούνται οι τότε παραλήπτες μου. Αλλά, που; Κανείς δεν είχε την ευαισθησία να μου απαντήσει. Γραφή βοώντος εν τη Υπηρεσία! Και ο μεν γενικός διευθυντής στην Αλεξανδρούπολη έβαλε κάποιον να μου πει ότι «όλα τα ανωτέρω δεν γίνονται αποδεκτά»(μόνο σ΄αυτή τη φάση τους ανακοίνωσα ότι είμαι γιατρός και θα χρειαζόμουν τα…εργαλεία της δουλειάς μου), ο δε «τοπικός» με είχε βοηθήσει μόνο στα γραφειοκρατικά…Λοιπόν, στο προκείμενο: Στην Πρώτη Γυμνασίου καθηγητής από πολύ… νότια μας είπε επί λέξει, ίσως εκνευρισμένος απ’ τον ωραίο μας σωματότυπο: «Απ’ το Σουφλί και πάνω είστε βάρβαροι…» Συμπαθάτε με φίλοι μου, τόσα χρόνια μετά, μπορεί η επερχόμενη άνοια μου να γίνεται άγνοια, μπορεί να έχω μπουνακλαντήσει, αλλά μην το δένετε κόμπο, διατηρείστε τις δικές σας επιφυλάξεις.
Την ίδια, όμως, εποχή, είχαμε τότε τη συνήθεια(;) να πηγαίνουμε 4 με 5 φίλοι συμμαθητές να παρακολουθούμε τις συνεδριάσεις του Ειρηνοδικείου(αν ενθυμείστε ένα ετοιμόρροπο κτίριο, εκεί που είναι γνωστό πρακτορείο ταξιδίων, κοντά στην Αστυνομία). Το θυμάμαι καλά, γιατί το τέταρτο ξύλινο σκαλί είχε μια ευμεγέθη τρύπα-άνοιγμα κι όλοι ανέβαιναν κάπως ζιγκ-ζαγκ, εκτός από έναν που είχε σπάσει το πόδι του…
Λοιπόν, σε μια απ’ τις συνεδριάσεις, μπορεί να έχουν περάσει και 60 χρόνια, ο Ειρηνοδίκης(λέτε να ήταν ο γραμματεύς;) φώναξε την «επόμενη μάρτυρα», μια γλυκύτατη γιαγιάκα εκ της Νέας Βύσσης, φτυστή(θυμάμαι) η…μεταγενέστερη Δόμνα Σαμίου! Μα εκείνη, ίσως ψαρωμένη(όπως όλοι μας, εκείνη την εποχή) δεν άκουγε, με αποτέλεσμα ο εντεταλμένος της Δικαιοσύνης να φωνάξει δύο με τρεις φορές(κι αυτός εκνευρισμένος, σαν τον καθηγητή): Κανίδου Ευθαλία…λέμε Κανίδου Ευθαλία,,,Α! Εσύ είσαι;…Ζώον, βρε δεν ακούς; Που βόσκεις; Η σειρά σου!
Απλά, φίλοι μου, είναι δυνατόν να συνέβη έτσι αυτό το περιστατικό; Μπα, αρχίζω να πιστεύω για τα καλά ότι τα γεράματα είναι επί θύραις…
Όμως εδώ κλείνω βάζοντας και λίγο ρομαντισμό. Αγαπητοί μου πολιτικοί, εδώ που φτάσαμε. Πάψτε να φωνάζετε δυνατά! Ποιος έχει την υπομονή να σας ακούσει; …Μιλάτε ψιθυριστά, θα έχετε καλύτερο αποτέλεσμα!
Στους δε αρχηγούς των κομμάτων προτείνω: πιαστείτε όπως οι αθλητές, έστω με μάσκες λίγο κάτω απ’ το προεδρείο και με σταθερή φωνή φωνάξτε «ΖΝΤΟ»: ΟΛΗ Η ΕΛΛΑΔΑ ΘΑ ΒΓΕΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΜΕ ΣΗΜΑΙΕΣ! ΚΑΙ ΜΕ ΤΑΜΠΟΥΡΛΑ!
Σωτήριος Μπέδρελης
ο του Χριστοδούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου