Κάποιες σκέψεις του Σάκη Γαλιγάλη με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Νερού

Παγκόσμια Ημέρα Νερού

22 Μαρτίου ήταν Παγκόσμια Ημέρα Νερού. Το αρμόδιο Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας εξέδωσε Δελτίο Τύπου: τεράστια φωτογραφία του υπουργού, 4 ενδεικτικές σχετικές κατηγορίες έργων, που θα  χρηματοδοτήσει το Ταμείο Ανάκαμψης και του χρόνου, πάλι…

Το νερό, ειδικά το φρέσκο, είναι όντως υπέρ-πολύτιμο. Το αντιμετωπίζουμε, όμως, στη χώρα μας ως τέτοιο; Πάρτε το νερό ύδρευσης. Ο νόμος απαιτεί οι περίπου 275 Δήμοι, που διανέμουν νερό μέσω δημοτικών δικτύων, να ανακτούν «το κόστος». Στην πράξη, στην καλύτερη των περιπτώσεων, οι Δήμοι χρεώνουν μόνο το λειτουργικό κόστος. Νομίζω, κανένας δεν χρεώνει και για την επένδυση. Πώς όμως ανανεώνεται η αναγκαία υποδομή (γεωτρήσεις, υδροληψίες, δεξαμενές, δίκτυα κτλ.), όταν παλιώσει. Θεωρούμε δεδομένο ότι τότε θα βρεθεί κάποιο «Πρόγραμμα» κουτόφραγκων, που «θα ρίξει λεφτά από τον ουρανό», για την αντικατάσταση. Ως πότε θα συνεχίζεται αυτό το βιολί, που μας έχει κακομάθει όλους; Για αυτόν, βεβαίως και για  άλλους, λόγους πληρώνουμε φθηνά την ύδρευση. Όμως, κακά τα ψέματα, ό τι είναι φθηνό, δεν το προσέχουμε. Υπερ-καταναλίσκουμε.

Την τόσο σπουδαία «Οδηγία Πλαίσιο για το Νερό» της ΕΕ, 21 χρόνια μετά την έκδοσή της, κάνουμε πως την εφαρμόζουμε.  Υπουργός, Υπουργείο, Περιφέρεια, Δήμοι ας μας πουν π.χ. σε ποιο Κυκλαδίτικο νησί έγινε, έστω, το πρώτο προβλεπόμενο από την Οδηγία βήμα, η αναγνώριση των λεκανών απορροής των ρεμάτων του. Ας μη μιλήσουμε για τα τόσα επόμενα βήματα.

Υστερούμε. Υστερούμε πολύ, μα πάρα πολύ.

Σάκης Γαλιγάλης, 6944 109794, agali15669@gmail.com