Στο βιβλίο του «Λαϊκή πίστη και λατρεία στη Θράκη» ο Κώστας Θρακιώτης γράφει: «Κυριακή τω Βαγιώ, το λένε οι Θρακιώτες και Βαγίτσα. Μεγάλη γιορτή. Οι νιόγαμπροι στο Τσακήλι, όπως λέει ο Κ.Χουρμουζιάδης, έχουν σαν έθιμο να πηγαίνουν στο «ορμάνι» για να φέρουν τα βάγια. Είναι μεγάλα κλωνιά από δάφνη συνήθως, ιτιάς ή μυρτιάς. Τα δίνουν λέει στον παπά κι εκείνος τα «μοιράζ΄» στον κόσμο: «Για δαύτο ο παπάς κοίταζ΄να δώκει στις νιόνυφες το πιο καλό κλωνάρι, για να μην έχει ύστερα λόγια από τους άντρες τους. Ο καθένας κοιτάζ΄ τι λογιώ κλωνί βάγια του έτυχε. Σαν είναι με λουλούδια ή μπουμπούκια, τότε πιστεύει πως οι όρνιθες θα βγάλουν πολλά πουλιά και η χρονιά θα ΄ναι μπερεκετλίδικ. Να σαν λέει τα βάγια να ΄χουν μόνο φύλλα, τότε η χρονιά θα πάει ξεραίλα».
»Κι εδώ ασφαλώς υπάρχει η πίστη στους «αειθαλείς κλάδους», ότι κλείνουν στο φύλλωμα τους τη γονιμοποιό εκείνη δύναμη που μπορεί να μεταδοθεί και σ΄αυτούς, όταν έρθουν σε επαφή μαζί τους.
»Τη μέρα τούτη ήταν καθιερωμένο να τρώνε ψάρι. Άλλωστε και τα παιδιά χαρούμενα το διαλαλούσαν στα σπίτια τους και στους δρόμους:
»Βάγια, Βάγια των Βαγιώ, τρώνε ψάρι και κολιό
Και την άλλη Κυριακή τρώνε κόκκινο αυγό»!
Σταύρος Παπαθανάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου